All Chapters of ลงทัณฑ์รัก(เสือ)ร้าย : Chapter 21 - Chapter 30

คอนโดหรูมาเฟียหนุ่มใช้คีย์การ์ดแตะที่หน้าประตูแล้วก็เดินเข้าไปพร้อมกับหญิงสาวที่เขาเพิ่งจะรับมาจากมหาวิทยาลัยเธอเดินไปนั่งลงที่โซฟาที่เดิมที่เคยนั่ง ก่อนที่เขาจะหยิบกระดาษแผ่นนึงมาวางลงตรงหน้าของเธอ"อะไรคะ?""เธอขออะไรไว้ล่ะ""....." เธอรีบหยิบขึ้นมาอ่าน มันเป็นเอกสารสัญญาตามที่เธอบอกจริงๆ แต่ไม่คิดว่ามันจะทำแบบนี้ได้จริงๆ ด้วย ไม่อยากจะเชื่อว่ามันมีเรื่องแบบนี้ด้วย"ฉันให้คนของฉันทำให้""ทำไมคุณเสือไม่ทำเองคะ ถ้ามีคนเอาเรื่องของเราไปพูด จะทำยังไงคะ""คนของฉันไว้ใจได้"เพราะถ้าพูดอะไรที่ไม่ควรพูดออกไป ก็จะรู้กันดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาเองก็ไม่ได้ใจดีอย่างที่คิดเหมือนกัน"เวลาคุณมีเด็กคุณทำแบบนี้หรือเปล่าคะ?""เธอคนแรก" น่าตกใจเหมือนกันแฮะ"ฉันมีอะไรกับใครแล้วก็แยกย้าย ไม่ได้ทำสัญญาบ้าบออะไรนี่หรอก ไร้สาระ""แล้วทำไมถึงทำให้หนึ่งล่ะคะ?""ก็เธอขอ""....." จริงอย่างที่เขาพูด เพราะเธอขอ เขาเลยทำตามที่ขอสัญญา 6 เดือน ตามที่เธอบอกเอาไว้จริงๆ แต่ประโยคต่อจากนั้น ทำเอาเธอตกใจอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน"เดี๋ยวนะคะ เงินเดือนละ 50,000 บาทนี่มันคืออะไร?""ก็เงินเดือนของเธอไง""แต่หนึ่งไม่ได้ขอ""ฉัน

หลังจากนั้นผ่านไปอีกหลายวัน เขารอให้เธอตอบกลับ แต่สุดท้ายแล้วเธอก็ไม่มีการตอบกลับอะไรเลย แม้กระทั่งจะอ่านข้อความที่เขาส่งไป จะโกรธจะโมโห ก็ตรงที่เธอไม่ยอมรับสายหรืออ่านข้อความของเขาเลยเนี่ยแหละ แล้วทำไมต้องเป็นเขาด้วยล่ะ ที่ต้องกระวนกระวาย เพียงเพราะเธอไม่อยู่ข้างๆ ตอนนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่เธอนี่มันจริงๆ เลยนะ เป็นคนเดียวเลย ที่ทำให้เขา กระวนกระวายได้มากขนาดนี้ตู๊ดๆๆ !"อ่า....เธอนี่มันยั่วฉันได้ซะทุกเรื่องจริงๆ นะน้ำหนึ่ง!"มาเฟียหนุ่มเก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋ากางเกง จากนั้นก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านของน้ำหนึ่งทันที เขารู้ว่าบ้านของเธออยู่ที่ไหน รู้หมดทุกอย่าง เพียงแค่บางอย่างเขาไม่พูดออกมาก็เท่านั้นไม่ถึง 2 ชั่วโมงเขาก็มาถึงหน้าบ้านของเธอ บ้านที่รั้วสูงประมาณอกสำหรับเขา ข้างในเป็นบ้านหลังไม่ใหญ่มากนัก รายล้อมไปด้วยต้นไม้สีเขียวขจีฟึ่บ~"เฮ้ย! คุณมาได้ยังไงเนี่ย!" น้ำหนึ่งร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อได้เห็นคนตรงหน้า เธออยู่ในสวนพอดี และก็ได้เดินออกมาตรงริมรั้ว เพราะสายตาเหลือบมาเห็นรถคันนึง ทีแรกก็คิดว่ารถจอดเสีย พอเดินเข้ามาดูใกล้ๆ เท่านั้นแหละ เธอตกใจจนยืนตัวแข็งเลย"

วันถัดมา"หนึ่งลูก อยู่ที่ไหนลูก""อยู่นี่คะแม่" เธอขานรับก่อนจะโผล่หน้าออกไปให้ผู้เป็นแม่ได้เห็น และก็ได้เห็นคนที่ไม่อยากเจอด้วย"ไหมมาหาน่ะ""ค่ะ"พ่อแม่และครอบครัวยังไม่รู้ว่าทั้งสองมีปัญหากัน น้ำหนึ่งเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องบอกยังไงเหมือนกัน ไม่อยากให้พ่อแม่ต้องคิดมาก"ตามสบายกันเลยนะลูก เดี๋ยวแม่เข้าครัวก่อน""ค่ะแม่"พอผู้เป็นแม่เดินลับตาไป น้ำหนึ่งก็ชักสีหน้าทันทีก่อนจะหันหลังเดินออกไปที่สวนหลังบ้าน เพราะมันจะดีกว่าถ้าจะต้องคุยกันจริงๆ เธอไม่อยากให้ใครได้ยินว่าเธอกำลังทะเลาะกับไหมแก้วอยู่"มาทำไม?""ปกติฉันก็มาอยู่แล้ว ไม่มาสิแปลก พ่อแม่เธอจะสงสัยเอาได้นะ"".....""แหมเราเป็นเพื่อนกันนะหนึ่ง""อย่ามาตอแหลหน่อยเลย ฉันเห็นสันดานเธอหมดแล้วไหมแก้ว""จะเลิกคบกันเพราะเติร์ดเหรอ เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งนานนะหนึ่ง" พูดเหมือนอ้อนวอน แต่น้ำหนึ่งไม่ใจอ่อนอยู่แล้วล่ะ เพราะเห็นเนื้อในของผู้หญิงคนนี้หมดแล้ว เป็นเพื่อนกันมันน่าจะไม่ทำแบบนี้กันสิ"เธอก็รู้ดีนะไหม บางทีฉันเองก็ไม่เข้าใจนะ ขนาดฉันด่าเธอ พูดไม่ดีสารพัด เธอยังเข้าหา เธอต้องการอะไรกันแน่ไหมแก้ว?""ไม่รู้สินะ อยากเป็นเธอมั้ง" พูดจบก็หันมา

ช่วงเวลาปิดเทอมเนี่ยมันดูยาวนานเหมือนกันนะ มาเฟียหนุ่มมองกระจกห้องทำงานของตัวเอง มองไปไกลๆ เพราะตั้งแต่ที่น้ำหนึ่งไม่อยู่ เขาก็รู้สึกเหงาอย่างบอกไม่ถูกเลย ปฏิเสธไม่ได้จริงๆ ว่าพอมีเธอเข้ามาแล้วชีวิตของเขามันเปลี่ยนไปอีกแบบ"ขออนุญาตค่ะท่านประธาน""อืม...""เอกสารที่ต้องเซ็นด่วนค่ะ""เอาวางไว้ เสร็จแล้วเดี๋ยวฉันให้เลขาเอาออกไปเอง""ค่ะ"สีหน้าของหญิงสาวที่เข้ามาใหม่ดูเหวอไม่น้อย เพราะถูกผู้เป็นเจ้านายไม่สนใจ แม้จะพยายามแต่งตัวให้ดูล่อเสือล่อตะเข้แล้วก็ตามว่ากันว่าประธานบริษัทนี้ค่อนข้างเจ้าชู้ เห็นควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า และด้วยความหล่อเหลา ร่ำรวย ทุกอย่างเพียบพร้อมซะขนาดนี้ ใครบ้างที่ไม่อยากเสนอตัวแต่ก็คงไม่มีใครรู้ ว่าเขาไม่นิยมกินเด็กในบริษัทของตัวเอง เพราะมันเหมือนสมภารกินไก่วัด อีกอย่างเขาจะไม่เน้นคนใกล้ตัว หรือคนที่พอจะรู้จักกัน เพราะนั่นมันอาจจะนำพามาซึ่งความสัมพันธ์ที่ยุ่งเหยิง'เวลเข้ามาหาฉันที' สิ้นสุดเสียงพูดไม่ถึงหนึ่งนาที เลขาคนสนิทที่นั่งอยู่หน้าห้องก็เปิดประตูเข้ามา"ครับบอส""เดี๋ยวยกเอกสารพวกนี้ออกไป แล้วเคลียร์ตารางงานให้ฉันด้วยสักสองวัน ฉันมีธุระต้องทำ อาจจะไม่ได้เข้

วันแรกของการเปิดเรียนฉันต้องจัดการอะไรหลายๆ อย่างเลย กลับมาเก็บกวาดห้อง เตรียมเสื้อผ้า เตรียมอะไรหลายๆ อย่างเพราะกลับบ้านไปเกือบสองเดือนเลยจนกระทั่งเข้าเรียนวันแรก ฉันทำตัวเหมือนเดิม ไม่ได้สนใจอะไรว่าใครจะมองยังไง มีอะไรหลายๆ อย่างเปลี่ยนไป โดยเฉพาะเติร์ดกับไหมแก้ว เพราะเรียนอยู่ห้องเดียวกันมันเลี่ยงไม่ได้ที่จะเห็นกัน ทั้งสองดูตึงๆ ไม่เหมือนเดิม ปกติเวลาไปไหนมาไหนก็จะไปด้วยกันตลอด ตัวติดกันมากชนิดที่กลัวคนอื่นไม่รู้ว่าเป็นแฟนกัน แต่ตอนนี้กลับไม่ได้เป็นอย่างนั้นแต่ก็ช่างเถอะ ฉันไม่อยากจะยุ่งด้วยหรอก จะรักหรือเลิกก็เรื่องของทั้งสอง มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันแล้วล่ะแค่อย่ามายุ่งกับฉันอีกก็พอ****************************"หนึ่งพักเที่ยงนี้เราไปหาอะไรกินกัน""เธอก็ไปสิ ฉันไม่ค่อยหิว อยากทำงาน""อะไรกัน มาเรียนวันแรกก็ออกลูกขยันเลยเหรอ เพื่อนๆ อิจฉากันหมดแล้ว""จะมาอิจฉาฉันทำไมกัน ทุกคนก็ได้งานเหมือนๆ กัน อาจารย์ก็ให้คะแนนเหมือนๆ กันด้วย ฉันแค่ไม่อยากมีงานค้าง เผื่อมีธุระต้องทำ""อิจฉาเพราะเธอขยันเนี่ยแหละ""....."ฉันไม่ได้สนใจอะไรไม่ได้หิวเท่าไหร่ นั่งทำงานอยู่แบบนั้นจนกระทั่งเพื่อนไปซ