Semua Bab My Ruthless Possessive Doctor (POSSESSIVE BOYS SERIES 3): Bab 21 - Bab 30

Isang araw nasa opisina ako at inaasikaso ang mga record ng mga pasyente ni Doc Dylan. Tumayo ako at magpupunta sana ako kay Ms. Allegre para magtanong nang masalubong ko bigla si Trevor. Bigla ko tuloy naalala ang offer ni Doc Dylan na Dating Experiment."Trevor! Ikaw pala!" masigla kong bati sa kanya. "Kamusta ka na?""Xena! Okay lang naman ako," nakangiti niyang sagot. "Ikaw ba? Kumusta ka na rin?""Okay lang din ako," sagot ko. "Ano ginagawa mo dito?""Ah, natanggap ako dito bilang Consultant," nakangiting sabi niya. "Kaya nandito ako ngayon para mag-start na.""Talaga? Ang galing naman!" masaya kong sabi. "Mukhang magiging magkatrabaho tayo.""Oo nga eh," nakangiting sabi niya. "Excited na ako.""Ako rin!" sagot ko. "Pero teka, bakit ka ba naging Consultant? Akala ko ba nag-apply ka sa ibang ospital?""Oo nga, pero hindi ko alam kung bakit, bigla akong tinawag dito. Tapos, nag-offer sila ng mas magandang package, kaya pumayag na ako.""Wow, ang swerte mo naman!" sabi ko.“Hindi n

Nang makarating kami sa condo ni Dylan, bumungad sa amin ang ingay ng tatlong kambal na naglalaro. Nakakalat ang mga laruan sa sala at sa pasilyo."Naku, mga bata kayo!!" sabi ko, nahihiya. "Bakit nagkakalat kayo? Nakikituloy lang tayo dito.""Sorry po, Ate," sabi ni Cindy, nahihiya. "Naglalaro lang po kami.""O sige, punta na kayo sa kwarto," sabi ko. "At linisin niyo na ang mga kalat niyo.""Opo, Ate," sabi nila, at nagmamadaling nagtungo sa kwarto."Pasensya na po, Doc," sabi ko, nahihiya. "Ang kalat po ng mga bata.""It's okay," sabi ni Dylan. "I don't mind."Pero nagsimula na akong magligpit ng mga kalat. "Doc, ako na po ang magliligpit.""No, Xena," sabi niya, at hinawakan ang kamay ko. "You need to rest. You've been through a lot today. Baka magkasakit ka.""Pero, Doc...""Just rest," sabi niya, ang mukha nya ay seryoso na para bang sinasabi nyang it's a command . "I'll take care of this." Dagdag nya.Hindi na ako nag-insist. Umupo ako sa sofa

"Xena, wait!" Sigaw niya. Parang medyo mas malumanay na ang boses niya kaysa kanina.Napahinto ako, tapos humarap. "Ano po 'yon, Doc Dylan?""Uhm, I just wanted to... uhm..." Parang naghahanap siya ng tamang salita. "I'm sorry about earlier. I was... I was just stressed.""Okay lang po," sabi ko, sinubukan kong magpanggap na okay lang talaga. Hindi ko alam kung naniniwala ako sa kanya, pero ayoko nang pahabain ang awkward moment."Uhm, I was thinking..." He cleared his throat. "Since you're going home now, I can just give you a ride.""Naku, Doc Dylan, okay lang po, may masasakyan naman ako," sabi ko, sinubukan kong tumanggi ng maayos. Ayoko namang makasama siya mag-isa sa kotse, lalo na nangyari kanina baka isipin niyang sumusobra na ako sa pang aabala sa kanya. Atsaka naiinis ako sa ginawa nya kanina, sa sinabi nya."No, it's fine," he insisted. Parang mas matatag na ang boses niya ngayon. "I'm already going that way anyway. Just hop in."Tinitigan niya ako, at napansin ko na bahagy

Dylan Asher del Valle’s POVThe air was thick with the scent of beer and smoke, a familiar aroma that clung to the dimly lit bar. The worn leather booths, a testament to countless nights of laughter and secrets shared, surrounded us. The low hum of conversation and the clinking of glasses created a comforting background noise. It was a familiar haven, a place where we could be ourselves, where we could talk about anything, even the most complicated things, like my current dilemma. Nagi, Miguel, and Azriel, my best friends since college, were gathered around me, their faces illuminated by the flickering candlelight. It was a Friday night ritual, a chance to unwind after a long week and share whatever was on our minds."Dude, you're stressing me out," Azriel said, taking a swig of his beer. "You've been talking about this Dating Experiment for weeks now, and you still haven't found a partner for Xena?""I know, I know," I said, running a hand through my hair. "Nakakabaliw na.

Pagkatapos ng ilang minuto ng pormalidad, dumiretso na si Aiden sa paliwanag tungkol sa unang stage ng experiment."The first task is simple: a casual conversation over a meal. Just the two of you, in a setting that allows for natural interaction," sabi niya habang sinusuri ang tablet niya.Napataas ang kilay ko. Casual conversation? Ano 'to, recitation?Napansin ko ang bahagyang pagngisi ni Dylan habang nakahalukipkip. May kung anong pakulo na naman siyang iniisip, sigurado ako."Then I’ll be the one to choose the venue," aniya.Wala pa akong nasasabi, pero alam ko na. Alam kong may ginagawa na naman siyang paraan para subukan ako. At hindi nga ako nagkamali.Ang susunod na nangyari? Nasa harap ako ngayon ng isang napakamahal na restaurant na ni sa panaginip, hindi ko naisip pasukin. Golden chandeliers, carpeted floors, classical music—isang tipikal na lugar kung saan kumakain ang mayayaman na walang ibang problema sa buhay kundi kung aling wine ang babagay sa steak nila.Napahinga a