All Chapters of Evil Lady กับดักรักนางมารร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

ป๊อก ป๊อก ป๊อกนิ้วเรียวเคาะโต๊ะเป็นจังหวะอย่างใช้ความคิด ตลอดหลายวันที่ผ่านมาฉันไม่สามารถหนีจาก การ์เนทได้เลย ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็จะเจอเขาหรือไม่ก็คนของเขา อย่างเช่นในตอนนี้ เขามาหาฉันที่บริษัทและนั่งอยู่ในห้องทำงานของฉันตลอดทั้งวัน และอย่าถามหาน้องชายของฉันมันหายหัวไปตั้งแต่เช้า"ฉันนั่งฟังเธอเคาะโต๊ะมาเกินสิบนาทีแล้วนะ" เสียงการ์เนทดังขึ้นพร้อมกับสายตาที่จ้องมองฉัน"นายไม่มีงานทำเหรอ" ฉันก็อดสงสัยในงานของมาเฟียไม่ได้จริง ๆ ว่าวันหนึ่งเขาทำอะไรกันบ้าง"เดี๋ยวตอนบ่ายฉันมีไปพบเชื้อพระวงศ์" เขาตอบฉันด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย นี่เหรองานของเขา ดูมันเป็นเรื่องปกติมากเมื่อพูดถึงการเข้าพบราชวงศ์"งานของนายมันมีอะไรบ้าง วันหนึ่งเขาทำอะไรกันบ้าง"ฉันถามด้วยความอยากรู้ คนที่มีลูกน้องเยอะแบบเขาวัน ๆ หนึ่งทำอะไรบ้างนะ ถ้าเป็นฉันจะนอนไม่ทำอะไรเลย แต่ฉันก็มีลูกน้องเหมือนกันนิก็ไม่เห็นจะได้นอนเลย แค่คิดก็เศร้าแล้ว"ก็ทำเยอะนะ มีธุรกิจที่ต้องดูแลเหมือนกับเธอนั่นแหละ แต่งานของรัฐบาลและราชวงศ์เป็นหน้าที่หลักที่ต้องให้ความสำคัญ และก็ไม่สามารถให้คนนอกล่วงรู้ได้""ฉันเป็นคนนอกสินะ""เปล่าเลย พี่คิมเป็นเมียผมคร

"เธอรู้หรือเปล่าว่าพูดอยู่กับใคร" เธอจ้องเขม็งมาทางฉัน ใบหน้าสวยเริ่มเผยสายตาแข็งกร้าว"รู้" ไม่ใช่ฉันที่ตอบแต่เป็นเฮเลน"คุณเฮเลน" เธอเรียกชื่อเฮเลนพร้อมกับยิ้มมุมปากมองมาทางฉัน"ค่ะ""ฉันรู้จักคุณดีค่ะ แต่คนที่ฉันอยากรู้คือเธอคนนั้น" ว่าแล้วว่าเธอต้องมีปัญหาข้องใจกับฉัน ก็เล่นจ้องหน้าขนาดนั้น"ไม่ต้องรู้จะดีกว่าค่ะ" เฮเลนขยับเข้ามาขว้างหน้าเธอเอาไว้ เธอเลิกคิ้วมองและเอียงหน้าหลบเฮเลนมองเลยมาทางฉัน"คุณคิม" เธอเอ่ยเรียกชื่อ ท่ามกลางความสนใจของเพื่อนเธออีกสองคน"ค่ะ" ฉันตอบรับเธอด้วยความสุภาพ"ว่าที่เจ้าสาวของคุณการ์เนท""..."ฉันไม่ตอบได้แต่ยืนมองเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉย"ได้เจอตัวจริงสักทีนะคะ ที่ผ่านมาเข้าใจว่าว่าที่เจ้าสาวจะเป็นคุณเมเดียซะอีก" เธอมองฉันและส่งยิ้มกว้างมาให้ ยิ้มอาบยาพิษหรือไง"ค่ะ ได้เจอตัวจริงลูกสาวประธานาธิบดีสักทีนะคะ ที่ผ่านมาเข้าใจว่าจะเป็นคนมีมารยาทางสังคมมากกว่านี้ซะอีก" ฉันมองเธอกลับและส่งยิ้มกว้างไปให้เช่นกัน อะไรที่เธอทำฉันก็จะทำแบบนั้นกลับไป"..."เธอเงียบและจ้องหน้าฉัน ก่อนที่จะละสายตามองไปทางเฮเลน"บอกแล้วไงคะ ว่าไม่ต้องรู้จะดีกว่า" เฮเลนส่งยิ้มให้เธออีกคน

"ลงมาได้แล้ว" การ์เนทอ้าแขนรออุ้มอยู่ด้านล่าง ฉันย่อตัวลงและเอามือแตะไหล่เขา มือหนาจับเข้าที่เอวทั้งสองข้างและออกแรงยกตัวฉันลงยืนบนพื้นเพล้ง!เสียงแก้วแตกทำให้เราทุกคนหันไปมองพร้อมกัน เมเดียเดินเข้ามาใกล้และจ้องฉัน"เมเดีย" การ์เนทเรียชื่อเธอเบา ๆ แต่เธอยังคงเดินเข้ามาใกล้"ยินดีด้วย""ค่ะ" ฉันส่งยิ้มให้เธอ ซึ่งก็รู้ว่ามันไม่ได้ออกมาจากใจจริงซ่า!แก้วเหล้าในมือถูดสาดใส่หน้าฉัน ทุกคนต่างตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น การ์เนทดึงฉันไปหลบไว้ด้านหลังเขา"เมเดีย" น้ำเสียงของการ์เนทกำลังโมโหกับสิ่งที่เธอทำ ฉันดันตัวเขาออกและคว้าแก้วเหล้าบนโต๊ะสาดใส่หน้าเธอคืนซ่า!"ถ้าน้ำมันไม่พอให้หายบ้า จะเอาแก้วด้วยมั้ย!" ฉันง้างแก้วในมือขึ้นจะปาใส่ แต่โดนคินจับข้อมือเอาไว้ซะก่อน"กรี๊ด!!" เมเดียกรีดร้องออกมา คนของการ์เนทเข้ามาล้อมเอาไว้และกันคนอื่นออกจากงานพลั่ก!ฉันสะบัดมือออกจากมือของน้องตัวเองและยกเท้ายันเข้าที่ท้องของเมเดีย ความชุลมุนวุ่นวายเริ่มเกิดขึ้น เมื่อในตอนนี้ฉันเองก็อดทนกับยัยนี่มากพอแล้ว"แหกปากดัง ๆ แหกปากให้ดังกว่านี้!""กรี๊ด!" การ์เนทพยายามจับตัวฉันไว้แต่ก็ไม่ทัน ฉันพุ่งตัวเข้าไปกาเมเดียและก

"รัฐบาลกำลังจ้องงั้นเหรอ...ฉันคิดว่ายัยนั่นต่างหากที่จ้องเล่นงานฉัน" ฉันกอดอกนั่งมองภาพข่าวซ้ำ ๆ บนหน้าจอคอมพิวเตอร์"อันนี้พอเข้าใจนะ แต่สิ่งที่สงสัยคือแผนการมากกว่า" คินเริ่มวิเคราะห์สิ่งที่เธอทำ"มีความเห็นว่าไง""แผนการคือเอาตู้คอนเทนเนอร์มาหนึ่งตู้ ติดโลโก้ของเราแล้วโยนว่าทั้งหมดนั้นเป็นสินค้าบริษัทเราโง่" คินพูดด้วยท่าทีสบาย ๆ และยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม"ทำไมคิดว่ายังงั้น""พวกมันไม่คิดเหรอว่าเราจะต้องตรวจสอบที่คนของเราก่อน" ยังไงเราก็ต้องจัดการจากภายในก่อน"..." ฉันได้แต่นั่งฟังคินพูดต่ออย่างเงียบ ๆ"นอกซะจากมันจะทำให้คนของเราหายไปแล้ว" ฉันละสายตาจากจอคอมและหันสบตากับคิน"ผู้จัดการลอจิสติกส์" ก็ต้องตำแหน่งนี้สิที่ดูแลการขนส่งระหว่างประเทศ"เขาอยู่ที่ไหน""น่าจะยังอยู่นะ ยังไม่มีใครมารายงานเรื่องเขาหายไป""งั้นเราจะไม่รอให้เขาหายไป เราจะจับเขาวันนี้เลย" คินพูดเหมือนมีแผนอะไรในหัว"แล้วถ้าไม่ใช่เขา""เขานั่นแหละ ช่วงนี้เขามีปัญหาเรื่องเงิน" ฉันขมวดคิ้วมองคินอีกครั้ง"ไปสืบเรื่องของคนอื่นเหรอเนี่ย ตั้งแต่เมื่อไหร่""สักพักแล้ว ผมไม่ได้ไว้ใจคนอื่นไปซะหมดแบบพี่นิ" วิธีของคินก็มีอะไรแบบนี

"พวกมึงเป็นคาย~""ไอ้เวรนี่แหกปากหน้ารำคาญว่ะ" คินบ่นขึ้นและหันไปจ้องมองคนเมาที่นอนกองอยู่ที่พื้นการ์เนทพาเขากลับมาไว้ที่บ้านและพาลงมายังห้องใต้ดิน ฉันมองไปรอบ ๆ ก็เหมือนห้องทำงานปกติทั่วไป เขาใช้ที่นี่เป็นห้องทำงานงั้นเหรอ"เหล้ามาแล้วครับ" ลูกน้องของเขานำขวดเหล้าจำนวนหนึ่งมาตั้งเรียงไว้บนโต๊ะ"เอามาทำไมอีก แค่นี้ก็เมามากแล้วนะ" ฉันถามด้วยความสงสัย ทั้งคินและการ์เนทหันกลับมามองที่ฉันอย่างพร้อมเพรียง"เอามาทำให้มันผ่อนคลาย" คินอธิบายแบบรวบรัดแต่มันยิ่งทำให้ฉันสงสัยมากยิ่งขึ้นไปอีก"ยังไง แล้วอันนั้นคืออะไร" ฉันยิ่งไม่ฉลาดอยู่ การ์เนทหยิบเม็ดยาบางอย่างขึ้นมาและฉีกเทผงสีขาวลงในขวดเหล้า ก่อนที่จะเริ่มอธิบายเพิ่มเติม"แอลกอฮอล์กับยาเบนโซไดอะซีปีน สองอย่างนี้เป็นตัวช่วยทำให้เกิดความรู้สึกเคลิบเคลิ้ม ผ่อนคลาย ถามอะไรจะได้ตอบง่าย""อ่อ ก็ไม่ได้อันตรายงั้นสิ" เหล้ากับยาจะไม่เป็นอะไรใช่มั้ย"มันก็แค่จะกดการหายใจและเสียชีวิตอย่างช้า ๆ เป็นวิธีง่าย ๆ ที่ใช้กันบ่อย" การ์เนทยิ้มให้ฉัน เลือดเย็นฆ่าแบบนิ่มนวลหรือไง โลกของมาเฟียงั้นเหรอ"ถึงตายเลยเหรอ""ก็ไม่หรอก ยาเม็ดแค่นี้ไม่ถึงตายหรอก แค่ทำให้ม