บททั้งหมดของ Evil Lady กับดักรักนางมารร้าย: บทที่ 11 - บทที่ 20

รถยนต์คันหรูวิ่งผ่านประตูรั้วทึบขนาดใหญ่ที่ด้านหลังประตูซ่อนความลึกลับของคฤหาสน์สีดำสุดหรูเอาไว้ บุคคลภายนอกไม่มีทางรู้ได้ว่าสถานที่ภายในแห่งนี้เป็นของใคร รถยนต์ตรงเข้าจอดลงหน้าประตูตัวบ้านประตูรถถูกเปิดออกจากชายชุดดำที่ยืนรอต้อนรับอยู่ แต่ทุกคนก็ต้องหยุดชะงักลง และมองหน้ากันด้วยความตกใจ หญิงสาวร่างบางนอนหลับสนิทหนุนตักของชายผู้เป็นเจ้านาย บนตัวของเธอมีเสื้อคลุมสีดำปกปิดอยู่เสื้อเชิ้ตของเจ้านายพวกเขาหลุดลุ่ย กระดุมทุกเม็ดถูกปลดออก สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นในสถานที่แห่งนี้ เจ้านายผู้หวงพื้นที่ส่วนตัวของพวกเขาไม่เคยพาคนนอกเข้ามา ยิ่งเป็นผู้หญิงด้วยแล้วยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่"ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันอุ้มเอง มาเปิดประตูฝั่งนี้" เสียงของผู้เป็นนายดังขึ้น เมื่อเห็นลูกน้องของตนเอื้อมมือจะมาสัมผัสตัวของเธอ"ครับ"ปึง! ประตูรถถูกปิดลงพร้อมกับสายตาของทุกคนที่มองหน้ากันอย่างหาคำตอบกับเรื่องไม่ได้ แต่ทุกคนก็ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ ก่อนที่จะเดินอ้อมมาเปิดประตูฝั่งที่เจ้านายของเขานั่งอยู่ออกร่างสูงยกหัวของเธอที่นอนหนุนตักออกพร้อมกับก้าวลงจากรถ และออกแรงอุ้มร่างบางมาไว้ในอ้อมแขน ตัวเบาจัง เขาได้แค่คิดในใจแล

ณ บริษัทของคิมฉันยังอยู่รอดปลอดภัย ไม่ถูกมาเฟียที่ไหนจับตัวไปฆ่าตาย ซึ่งนั้นเป็นเพราะสกิลล์การหลบของฉันเอง หนึ่งวันที่ผ่านมายังคงปกติดี แต่มันน่าเบื่อเกินไป(ฉันกับเจส เรากำลังจะแต่งงานกัน)(กรี๊ด!!)"ดีใจด้วยนะ"ตอนนี้เรากำลังวิดีโอคอลล์กลุ่มกัน คารีน่าเพื่อนสาวในกลุ่มกำลังจะประกาศสละโสดไปอีกหนึ่งคน ถือว่าเป็นวัยที่ต้องแต่งงานกันแล้วทั้งนั้น ฉันก็มีหน้าที่เดินสายร่วมงานแต่งต่อไป(แล้วคิมเมื่อไหร่จะมีแฟน) อยู่ ๆ จุดสนใจก็พุ่งเป้ามาที่ฉันแทน"มีทำไมฉันสวยเกินกว่าจะมีใครมาเหมาะสมย่ะ" เมื่อได้ยินคำตอบของฉันทุกคนต่างแย่งกันสาปแช่งด้วยความหมั่นไส้(ถ้าอยู่ ๆ ยัยคิมเปิดตัวแฟนขึ้นมาคงช็อกน่าดู ผู้ชายแบบไหนนะที่จะจัดการยัยคิมของพวกเราได้) เคทพูดพร้อมกับทำหน้าสงสัย"ไม่มีหรอก ฉันบอกแล้วไงว่าสวยมากเกินกว่าจะมีใครเหมาะสม" ฉันพูดพร้อมกับยืดอกอย่างภูมิใจ(น่ารำคาญจ้า~) เสียงพวกเพื่อนทุกคนพูดขึ้นพร้อมกัน"ยัยพวกนี้นี่ หยุดพูดเรื่องฉัน แล้วมาช่วยกันคิดเรื่องจัดปาร์ตี้ฉลองให้คารีน่ากันก่อนดีกว่า แล้วปาร์ตี้สละโสดก็จัดต่างหาก" ฉันพูดด้วยอาการดี๊ด๊าสุดตัว(นั่นสินะ เราไปจัดที่คลับการ์เบรียลล่ากันดีมั้

เด็กผู้ชายคนหนึ่งยืนหลบฝนใต้ต้นไม้ใหญ่ จ้องมองเด็กผู้หญิงที่วิ่งผ่าสายฝนผ่านเขาไป ผมยาวสลวยสีดำ ใบหน้าหวานราวกับนางฟ้า เท้าเปล่าเปื้อนดิน ชุดสวยที่สวมใส่มอมแมมไปด้วยคราบเลือดและดินโคลน ในอ้อมแขนมีร่างแมวนอนหายใจรวยริน"เดี๋ยวมันก็ตาย" คำพูดของเด็กชายทำให้เธอหยุดและหันมาขมวดคิ้วมองเขา"หลานคุณปู่นี่...มันจะไม่ตาย" เธอเถียงสู้อย่างไม่ยอม สายตาไร้ความรู้สึกมองไปยังร่างลูกแมวในอ้อมแขนของเธอ"ช่วยไปก็เท่านั้นยังไงมันก็ต้องตาย" เขาเอาแต่พูดคำเดิมซ้ำ ๆ"มันจะไม่ตาย ยังไงมันก็จะรอด ชีวิตลูกแมวตัวนี้จะเป็นของคิม" พูดจบเธอก็วิ่งไปโดยไม่หันมาสนใจเขา"..." เขาหันมองเธอที่วิ่งฝ่าสายฝนสวนทางกับกลุ่มชายจำนวนหนึ่งที่เดินเข้ามาหาเขา"ทำไมไม่เรียกชื่อกันบ้างล่ะ.." เสียงพูดแผ่วเบาที่มีเพียงเขาเท่านั้นที่ได้ยิน(ปัจจุบัน)มือเล็กกำลังลูบไล้ไปตามกล้ามหน้าท้องหยุดชะงักลงกลางคัน เธอกัดริมฝีปากล่างแน่น มืออีกข้างขยุ้มท้ายทอยเขาไว้และกดหัวลงแนบอก ปลายลิ้นชื้นเลียรอบฐานชมพู สร้างความเสียวไปทั่วทั้งร่างกายคนตัวสูงสอดมือเข้าใต้หว่างขา ปลายนิ้วกรีด สัมผัสร่องเสียวอย่างเบามือ หญิงสาวก้มสบตาด้วยใบหน้าแดงก่ำจากทั้ง

หลังจากรับประทานอาหารร่วมกับคุณปู่และคนอื่น ๆ เรียบร้อย ฉันที่เดินคอตกตามหลังการ์เนทมาติด ๆ ในหัวก็คิดหาวิธีหนีจากสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น แต่ทำยังไงก็ไร้ปัญญา แกมันโง่ ยัยคิมปึก!"เจ็บ!" ฉันที่มัวแต่เดินก้มหน้ามองเท้าตัวเองไม่สนใจทาง ชนเข้าหลังของการ์เนทอย่างแรง เขาหันกลับมามองฉันที่ยืนกุมจมูกตัวเองไว้แน่น"คิดอะไรอยู่""หาวิธีหนี" ไม่รู้จะโกหกทำไม ที่ผ่านมาก็ทำแบบนี้มาตลอด"หยุดคิดอะไรที่ทำให้เวลาชีวิตเหลือน้อยลงเถอะ" เขามองฉันด้วยสายตาดุแบบที่ทุกคนต่างกลัว"คิดว่ากลัวหรือไง"พูดจบก็เดินกระแทกแขนเขาและเดินขึ้นไปนั่งบนรถ"ฉันจะไปส่ง มานั่งข้าง ๆ สิ" การ์เนทโน้มตัวเข้ามาในรถ เพราะฉันเลือกที่จะนั่งเบาะหลัง"ฉันจะนั่งตรงไหนของรถก็ได้ แล้วอีกอย่าง ฉันชินที่จะนั่งแบบนี้เพราะมีคนขับให้""ได้สิ...เอาไป" การ์เนทโยนกุญแจรถให้คนของเขาและทำทีจะก้าวขาเข้ามานั่งข้างฉัน"ไปขับ จะเข้ามาทำไม!" เขาหยุดและหันมามองฉันอีกครั้ง แต่ปากก็พูดกับลูกน้องตัวเอง"ไปขับแล้วปิดฉากกั้นด้วย ฉันจะนั่งคุยกับนายหญิงอีกครั้ง" เมื่อได้ยินคำว่าอีกครั้งต่อท้ายของเขาก็ทำให้ฉุกคิดขึ้นมาได้ ตอนเมามันต้องมีอะไรเกิดขึ้นในรถ ความ

แสงสว่างจากภายนอกส่องสะท้อนผ่านผ้าม่านบางสีขาว ร่างบางลืมตาตื่นก็พบกับเปลือยท่อนบนที่ิอยู่ในท่านั่งพิงกับพนักหัวเตียง สายตาคมหันมามองหญิงสาวที่จ้องมองเขาในขณะคุยโทรศัพท์ การ์เนทเอื้อมมือมาสัมผัสหัวและลูบด้วยความเบามือ พร้อมกับคุยโทรศัพท์ส่วนตัวไปด้วยเธอจับมือเขาออก และยันตัวลุกขึ้นเพื่อจะพาตัวเองลงจากเตียง แต่แค่เพียงเธอขยับตัวก็โดนมือของเขารวบเข้าไปไว้ในอ้อมกอด เมื่อโดนสายตาของหญิงสาวในอ้อมกอดมองค้อนใส่เขาก็วางสายสนทนาทันที"จะไปไหน" การ์เนทถามขึ้นและก้มลงจูบหัวไหล่ของฉัน"อาบ...น้ำ" เสียงพึมพำและอาการของคนตัวเล็กทำให้เขาอดสงสัยไม่ได้"เป็นอะไรหรือเปล่า" จู่ ๆ เธอก็หลบสายตาและมีท่าทางที่แปลกไป ปกติจะตื่นมาพร้อมกับคำด่าตลอด แต่ครั้งนี้เธอเอาแต่ก้มหน้าหลบสายตา"ไม่มีอะไรหรอก ปล่อยได้แล้ว" ฉันดึงมือของการ์เนทออกและขยับตัวห่างจากเขา แต่เขาก็ไม่ใช่คนที่ยอมอะไรง่าย ๆการ์เนทดึงฉันเข้าไปไว้ในอ้อมกอดเหมือนเดิม"แปลก ๆ นะ""มะ ไม่แปลก" ฉันต้องหาอะไรมาบ่ายเบี่ยงความสนใจเขา"แน่ใจ" ลมหายใจร้อนเป่ารดข้างใบหู มือหนาเลื้อยเข้ามาใต้ผ้าห่ม สัมผัสร่างเปลือยเปล่านั้นยิ่งทำให้ฉันตกใจ"หยุดเลย เออจริงส