กับดักรัก บทที่ 14 : ของการ์เนท NC

เด็กผู้ชายคนหนึ่งยืนหลบฝนใต้ต้นไม้ใหญ่ จ้องมองเด็กผู้หญิงที่วิ่งผ่าสายฝนผ่านเขาไป ผมยาวสลวยสีดำ ใบหน้าหวานราวกับนางฟ้า เท้าเปล่าเปื้อนดิน ชุดสวยที่สวมใส่มอมแมมไปด้วยคราบเลือดและดินโคลน ในอ้อมแขนมีร่างแมวนอนหายใจรวยริน

"เดี๋ยวมันก็ตาย" คำพูดของเด็กชายทำให้เธอหยุดและหันมาขมวดคิ้วมองเขา

"หลานคุณปู่นี่...มันจะไม่ตาย" เธอเถียงสู้อย่างไม่ยอม สายตาไร้ความรู้สึกมองไปยังร่างลูกแมวในอ้อมแขนของเธอ

"ช่วยไปก็เท่านั้นยังไงมันก็ต้องตาย" เขาเอาแต่พูดคำเดิมซ้ำ ๆ

"มันจะไม่ตาย ยังไงมันก็จะรอด ชีวิตลูกแมวตัวนี้จะเป็นของคิม" พูดจบเธอก็วิ่งไปโดยไม่หันมาสนใจเขา

"..." เขาหันมองเธอที่วิ่งฝ่าสายฝนสวนทางกับกลุ่มชายจำนวนหนึ่งที่เดินเข้ามาหาเขา

"ทำไมไม่เรียกชื่อกันบ้างล่ะ.." เสียงพูดแผ่วเบาที่มีเพียงเขาเท่านั้นที่ได้ยิน

(ปัจจุบัน)

มือเล็กกำลังลูบไล้ไปตามกล้ามหน้าท้องหยุดชะงักลงกลางคัน เธอกัดริมฝีปากล่างแน่น มืออีกข้างขยุ้มท้ายทอยเขาไว้และกดหัวลงแนบอก ปลายลิ้นชื้นเลียรอบฐานชมพู สร้างความเสียวไปทั่วทั้งร่างกาย

คนตัวสูงสอดมือเข้าใต้หว่างขา ปลายนิ้วกรีด สัมผัสร่องเสียวอย่างเบามือ หญิงสาวก้มสบตาด้วยใบหน้าแดงก่ำจากทั้ง