All Chapters of ENCHANTED มาเฟียสะกดรัก: Chapter 81 - Chapter 90

ห้องประชุมลับ ชั้นบนสุดของคฤหาสน์ไม่ได้มีแต่เพียงห้องนอนใหญ่ หรือห้องบรรณาการความสะดวกสบายแค่อย่างเดียว แต่ด้านในของห้องสมุดมีห้องลับถูกซ่อนอยู่หลังกำแพงชั้นหนังสือ ที่มีเพียงทายาทสายเลือดตรงเท่านั้นที่เปิดได้ เพราะต้องใช้เลือด..ในการเปิดประตูห้องลับนี้ และในเวลานี้แก๊งมาเฟียที่ขึ้นชื่อว่าทรงอิทธิพล มีอำนาจ และมีความสำคัญระดับชาติ ติดหนึ่งในห้าแก๊งที่น่ากลัวที่สุดในโลก กำลังรวมตัวกันอยู่ในห้องลับตระกูลดูรองซ์ นานแล้วที่พวกเขาไม่ได้มาประชุมจริงจังรวมตัวกันอย่างนี้ แต่เพราะนี้เป็นเรื่องที่ใหญ่กว่าแค่การโกงเงิน มาเฟียหกคนที่นั่งล้อมโต๊ะกลมตัวใหญ่ พวกเขาทั้งหกคนมีสีหน้าที่ต่างกันออกไป คาร์ลเตอร์มีสีหน้าเรียบนิ่ง แต่สายกับกังวล ไม่ได้กังวลเรื่องวิธีการจีดการ แตาเขาเป็นห่วงคนที่อยู่ข้างหลัง ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเขาหรือเคอร์วิน อาจเป็นจุดเปลี่ยน เขาเลยเรียกรวมตัวเพื่อนๆ ส่วนเคอร์วินสีหน้าออกชัดเจนว่ากำลังไม่พอใจ และโกรธมาก ถ้าพี่ชายไม่ห้ามเอาไว้เขาคงจะออกไปฆ่าพวกมันให้หมด!!!! ลูเซียโน่ที่มีสีหน้ายิ้มแย้ม ไม่สะทกสะท้านต่ออะไร แม้เรื่องตรงหน้าอาจแลกด้วยเลือด ชีวิต.. อีวานคีบชิก้

เรนเดลผู้เป็นดั่งมันสมองของกลุ่ม สมองเขาเหมือนกลไกหุ่นยนต์ เขามักมีแผนการดีๆ และรอบคอบมาให้เพื่อนเสมอ ไม่มีใครเคยเอาชนะแผนการของเรนเดลได้เลย หลายต่อหลายครั้งที่เรนเดลเป็นคนคิด แผนจะสำเร็จเสมอ ไม่เคยพลาดเลยสักครั้ง ใครที่เข้ามาอยู่ในแผนของเขาถือว่าพลาดมาก เพราะคุณจะไม่สามารถรอดไปไหนได้แล้ว… เพื่อนทุกคนในกลุ่มถึงไว้วางใจถ้าเป็นแผนการมาจากเรนเดล “คิดอะไรออกแล้วสินะ” อีวานยกยิ้ม เพียงฟังคำพูดของเรนเดลก็รู้ได้ในทันที “มึงมีความคิดยังไง” เคอร์วินเอ่ยถามเรนเดล “หึ อามึงต้องการทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกมึงได้ใช่ไหม” “ตอนนี้ ถึงอามึงจะได้มรดกไปมากแค่ไหน ก็ยังไม่พอใจในสิ่งที่มีกันสักที” “แล้วถ้าไอ้คนที่มันเคยมี เคยได้ เคยใช้ชีวิตอย่างสุขสบายในสิ่งที่ต้องการมาตลอดทั้งชีวิต” เรนเดลกล่าวเสียงเรียบมุมปากยกยิ้ม “แล้วไม่เหลืออะไรสักอย่าง หลานที่พวกมันเกลียดนักเกลียดหนาได้ครอบครองทุกอย่างที่เป็นของมันไปเพิ่มอีก” “จะต้องเจ็บปวดทรมานใช่ไหมที่มึงกำลังจะบอกกู” คาร์ลเตอร์พูดต่อจากเรนเดล “ถูกต้อง ในเมื่อฆ่าให้ตายก็เปล่าประโยชน์ สู้เราเล่นสนุกกับมันให้เหมือนตายทั้งเป็น” “สนุกกว่าตั้งเยอะ” อี

หนึ่งสัปดาห์ถัดมา หลังจากวันนั้นที่ได้รับรู้ความรู้สึกภายในใจอย่างตรงไปตรงมาของผิงอัน จริงๆ ลึกในใจ พวกเขารับรู้ความรู้สึกของเธอมานานแล้ว ตลอดเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันนั่นแหละ แต่อยากได้ยินจากปากเธอเองมากกว่า สองแฝดไม่กังวลในเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสามคนอีกต่อไป เธอสัญญาว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่ว่างจากมหาวิทยาลัย จะสองวัน สามวัน หนึ่งวัน ผิงอันจะคอยโทรศัพท์มาพูดคุย หรือเผลอๆ เธอก็จะมาหาทั้งสองคนที่นี่เลย!!! “ฉันจะมาหาอีกนะคะ วันหยุดเมื่อไหร่..” “ไม่ต้อง” “..” “เดี๋ยวไปหาเอง” “จริงเหรอคะ!” “เคยโกหกหรือไง” “งั้นเราสามคนมาเกี่ยวก้อยสัญญาค่ะ..” “ประทับสัญญา!” นิ้วโป้งเล็กแตะประทับนิ้วโป้งเรียวยาวทั้งของแฝดพี่และแฝดน้อง “ทำอะไรเป็นเด็กไปได้นะเธอ จุ๊บ!” “แล้วเจอกัน จุ๊บ!” ส่วนสองแฝดเองก็ได้ให้คำมั่นสัญญา รับปากว่าถ้าเคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อย จะขึ้นเครื่องบินส่วนตัวไปหาที่ประเทศจีน ไม่ต้องให้เธอลำบาก นั่งเครื่องบินปกติ ข้ามน้ำข้ามทะเล ข้ามทวีป เดินทางแสนไกล ให้เหนื่อยเปล่าๆ พวกเขาบอกให้เธอรออยู่ที่นั่น พวกเขาจะไปหาเธอเอง… จะไปหาแน่นอน… สัญญาไว้แล้ว… ห้องทำงานคา

เหมือนโดนแช่แข็ง สายตาคมที่มองมาทางพวกเขา พนักงานที่จับกลุ่มพากันก้มหน้าลงพื้นไม่กล้าสบตาเคอร์วิน บางคนอาจคิดสินะว่าทำไมพวกเขาถึงไม่พุ่งเป้าไปที่บริษัทเหมืองทองคำ แต่กลับเป็นบริษัทส่งออกอาหารทะเล แล้วใครบอกว่าเขาจะไม่พุ่งเป้าไปที่นั่นกันล่ะ แต่ในเมื่อเราเลือกจะจัดการ เราต้องทำจากสิ่งที่รักมากที่สุด สองแฝดและลูกน้องอีกสี่คนขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนที่เป็นห้องผู้บริหาร เพียงแค่สองแฝดก้าวเท้าออกจากลิฟต์ ลูกน้องอังเดรก็เกิดความแปลกใจ และตกใจไปตามๆกัน ไม่เคยเห็นทั้งสองคนมาที่นี่มาก่อนเลย บอดี้สองคนเดินไปขวางทางมาเฟียหนุ่มที่งสองเอาไว้ไม่ให้เดินเข้าไปด้านใน “เฮ้ย! กล้าดียังไงมาขวางทางนายท่าน!” ไทกิตะคอกเสียงดังสนั่น “ได้นัดไว้หรือเปล่าครับ ถ้าไม่รบกวนกลับไปด้วยครับ” “โหไอ้นี่ มึงกล้าพูดกับนายท่านแบบนี้เลยเหรอวะ!” คาร์ลเตอร์ยกมือห้ามไทกิเอาไว้ “หลบไป” “ไม่ได้ครับ บริเวณนี้มีเพียงผู้ที่เกี่ยวข้องเท่านั้นที่เข้าไปได้” อัสมาร์บอดี้การ์ดที่คอยดูแลอังเดรเอ่ยบอกเสียงเรียบ “หึ” เคอร์วินแค่นหัวเราะในลำคอ ก้าวเท้าเดินมาด้านหน้าสองก้าว “มึงลืมอะไรไปหรือเปล่า” “กู พี่กู คื

“ไม่ต้องห่วง ไม่เกินหนึ่งชั่วโมง” “กูจะกลับออกมา” “ลูก้ามึงเป็นหัวหน้าทีมบอดี้การ์ด ดูแลทุกคนให้ดี”คาร์ลเตอร์พูดต่อ “รับทราบครับนายท่าน รีบออกมากันนะครับ” วางมือลงบนไหล่ลูก้า ตบเบาๆ ให้คอยดูแลควบคุมบอดี้การ์ดที่เหลือตามจุดต่าง ทั้งเ้านในและด้านนอกที่แทรกซึมเข้ามาเฝ้าระวังอยู่ตามจุดที่สั่งการไว้แต่แรกตามแผน ส่วนอีกสามคนที่เข้ามาด้วย ไทกิ พอร์ช เจค ก็ให้รออยู่หน้าประตูห้องผู้บริหาร “เข้าไปกันเลย” “อืม” ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด กึก! สองแฝดใส่รหัสประตูอัตโนมัติที่ต้องใส่รหัสผ่านก่อน ถึงจะสามารถเข้าไปในห้องได้ แน่นอนว่าพวกเขาทราบรหัสประตู อังเดรหันหน้ายืนมองวิวทิวทัศน์ตึกที่อยู่ต่ำกว่าบริษัทของเขา! ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงมวันที่เขาได้ครอบครองบริษัทของพ่อ (ถึงยังไม่แน่นอนเรื่องหุ้น) แต่เขาก็มั่นใจว่าพ่อจะต้องยกหุ้นให้เขาอย่างแน่นอน หน้ากากที่เขาสร้างต่อหน้าพ่อมาทั้งชีวิต แม้แต่พี่ชายยังหลงเชื่อ “ตายไปได้ก็ดี แต่ทิ้งเสี้ยนไว้สองคนเลยนะพี่ชาย..” กึก? ใคร ใครเปิดเข้ามาในห้องผู้บริหารได้ อังเดรค่อยๆ หันหน้ากลับมามอง ชายวัยกลางคนตกใจเมื่อเห็นหลานชายยืนอยู่ในห้องของเขา