Semua Bab ENCHANTED มาเฟียสะกดรัก: Bab 101 - Bab 110

ย้อนไปเหตุการณ์วันนั้น ที่สองแฝดไม่เป็นไรอะไรก็เพราะ พวกเขาได้สวมชุดเกราะกันกระสุนเอาไว้ แน่นอนว่าสั่งทำมาพิเศษ ป้องกันกระสุนได้อย่างดี แต่ที่ฟุบตัวลงกับพื้น เพราะมันจุก ก็โดนยิงกลางหลังในระยะเกือบประชิด เป็นธรรมดาที่จะเจ็บจนลุกไม่ไหวโรงพยาบาลDR“ไอ้ห่านี่มึงหลอกพวกกูนี่หว่า” เรนเดลสบถด่าสองแฝดที่มาถึงโรงพยาบาล แต่พบว่าเพื่อนทั้งสองคนปลอดภัยดี ไม่มีบาดแผลอะไรสักนิด“กูหลอกตรงไหน เจ็บจริงๆ เนี่ยยังปวดหลังอยู่เลย”เคอร์วินในชุดคนไข้หันหลังให้เรนเดล จับบริเวณหลังที่ถูกยิง แต่เจออีวานถีบให้เต็มแรงจนหน้าคว่ำลงไปนอนกับเตียงใหญ่“ชิบ! ไอ้สัตว์อีวานกูเจ็บนะ”“สมควรโดน” อีวานตอบกลับนิ่งๆ เดินไปนั่งปลายเตียง“ไม่เป็นไรอะไรก็ดีแล้ว กูนี่ใจหาย คิดว่าต้องกระทืบมึงให้ฟื้น” ลูเซียโน่ถอดหายใจโล่งอก“มึงน่าจะกระทืบพวกมันนะ” เจริคเอ่ยเสียงเรียบ“กูไม่ตายง่ายๆหรอกบอกแล้ว” คาร์ลเตอร์เอ่ยพร้อมยิ้ม“งั้นไว้เจอกันที่คลับ กูต้องไปเคลียร์งานที่บริษัทก่อน”เรนเดลก้มมองดูนาฬิกา“แน่ใจนะว่างานไม่ใช่ผู้หญิง?” คาร์ลเตอร์กอดอกมองอย่างรู้ทัน ก่อนหน้าจะถึงโรงพยาบาล เขาได้ยินเพื่อนคุยกับผู้หญิงในโทรศัพท์ ประมาณว่าอย่

บรรยากาศในห้องนอนส่วนตัวของทั้งสามคนกำลังครึกครื้น ลุกขึ้นมาเตรียมต้อนรับบุคคลสำคัญ นั่นก็คือครอบครัวผิงอัน เพราะวันนี้พวกท่านเดินทางมาเยี่ยมพวกเขาที่ฝรั่งเศส และเพราะมีเหตุผลบางอย่างที่อยากจะพูดคุยกับสองแฝดด้วย… คงหนีไม่พ้นเรื่องของผิงอัน อาจจะป็นเรื่องแต่งงานโดยเฉพาะสองหนุ่มมาเฟียพี่น้องที่พากันลุกขึ้นมาแต่งตัวแต่เช้า ไม่ไปทำงานทั้งที่ไม่เคยทำ แต่แปลกที่วันนี้พากันตื่นลุกมาแต่งตัว แถมเสื้อผ้าที่เลือกใส่ยังดูดี จนหล่อเป็นพิเศษมากๆ ทำแฟนสาวยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่พวกเขาพยายามสร้างความประทับใจกับคนในครอบครัวของเธอ“แต่งตัวกันจัดเต็มจังเลยนะคะวันนี้” ผิงอันแซวสอนแฝดที่ลุกมาแต่งหน้าตั้งแต่เช้า ไม่พอยังสั่งลูกน้องแม่บ้านให้จัดเตรียมที่นอน อาหาร ขนมอย่างดีมีคุณภาพรอต้อนรับครอบครัวเธอพอรู้ว่าป๊าม๊าชอบทานอะไรก็สั่งให้ทำเมนูนั้นๆ แม้กระทั่งรสชาติไวน์ที่พี่เฟยเฟยชอบ สองแฝดก็ให้เตรียมไว้ให้ แต่เธอแอบรู้มานิดหน่อยว่าพี่ชายไม่ค่อยชอบสองแฝด สองแฝดก็ไม่ชอบพี่เธอเหมือนกัน โดยเฉพาะกับคาร์ลเตอร์ที่เกือบตายเพราะคนที่พี่ชายส่งมาทำร้าย คิดไว้ว่าน่าจะเรื่องธุรกิจ แต่ลึกๆ ไม่รู้ว่าเรื่องไหนกันแน่ที่ทำพวกเขา

สวนแก้วโดมสวนแก้วนี้เป็นโดมที่ทำมาจากกระจกชนิดพิเศษทั้งยังสามารถกันกระสุนและป้องกันแสงยูวีจากดวงอาทิตย์ได้ด้วย และยังมีเครื่องปรับอากาศเปิดให้ความเย็นสดชื่น เป็นสวนดอกไม้ที่รวมหลากหลายสายพันธุ์ที่อยู่ในฤดูหนาวมาไว้ เพิ่งสร้างเสร็จเมื่อเดือนที่แล้วนี้เองล่ะ คาร์ลเตอร์กับเคอร์วินทำให้เป็นของขวัญสำหรับผิงอัน ไม่ได้มีวันสำคัญอะไร แต่เพราะรู้ว่าเธอชอบดอกไม้มากๆ เวลามาอ่านหนังสือที่นี่จะทให้เธอสดชื่นมากๆ และมีความสุข ผิงอันชอบในการใส่ใจรายละเอียดที่พวกเขาทำให้มากๆ“มีแต่พันธุ์ดอกไม้ที่ลูกชอบทั้งนั้นเลยนะอันอัน” คนเป็นแม่ที่นั่งข้างลูกสาวเอ่ยออกมาพร้อมกับรอยยิ้มสดใส เห็นอย่างนี้เธอก็สบายใจขึ้นมาหน่อยที่ลูกสาวได้พบเจอกับคนดีๆ ถึงสองคน“ใช่ค่ะ ต้องขอบคุณพวกเขานั่นแหละที่เอาใจใส่ลูกทุกอย่าง” ร่างบางมองไปที่คนรักที่กำลังพูดคุยอย่างออกรสออกชาติกับพ่อและพี่ชาย“อาหารถูกปากไหม เพราะลูกดูชอบอาหารไทยมากกว่าอาหารชาติไหน” คนเป็นแม่เอ่ยถาม“เขารับแม่ครัวใหม่ที่เป็นคนไทยและทำอาหารไทยเก่งๆมาให้ลูกค่ะ” ผิงอันยิ้มเขิน“อันอันคิดว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงใช่ไหม ลูกจะแต่งงานกับพวกเขาใช่ไหม”“ค่ะ เป็นคนอื่นไม่

“ทำไม หวั่นไหวเหรอ” ‘คนอะไรมั่นหน้ามั่นใจเกินไปแล้ว!’“เปล่าหรอกค่ะ กลัวอดใจฆ่าพี่ไม่ได้มากกว่า!”ร่างบางไม่อยากจะต่อปากต่อคำเถียงกับเจริคต่อแล้ว เพราะพูดไปเขาก็มาที่บ้านของเธอเหมือนเดิม เธอเบื่อหน้าเขาจริงๆ ไม่ต้องบอกว่าเกลียดเลยจะถูก!ตุบ! ดิสนีย์เดินเข้ามาใกล้เจริค ยกเท้าขึ้น กระทืบเท้าลงไปที่เท้ามาเฟียหนุ่มเต็มแรง“โอ๊ย! ยัยเด็กแสบ!”ถ้าเป็นคนอื่นที่มาทำกับเขาแบบนี้ ไม่รอดน้ำมือ พวกมันคงโดนตัดขาทิ้งไปนานแล้วหมับ! เขาเอื้อมไปคว้าข้อมือเล็กที่กำลังจะเดินหนี กระชากเธอให้หันกลับมา ปลายจมูกเรียวก้มไปชิดใบหน้าเล็กจนปลายจมูกแตะกัน“งั้นทนต่อไปนะ เพราะพี่จะมาทุกวัน”“พี่เจริค!” เธอผลักให้เขาออกห่าง แต่ข้อมือยังคงถูกจับไว้แน่น“เธอไม่ได้เกลียดพี่จริงๆหรอกใช่ไหม”“ไม่ค่ะ เกลียดจริง เกลียดจนไม่อยากเห็นหน้า เกลียดชนิดที่ถ้าเห็นหน้าพี่ฉันอยากจะควักลูกตาตัวเองออกมา หรือบางทีก็อยากจะกลั้นใจให้ตายทุกครั้งที่เจอหน้าคุณ! ปล่อย!” น้ำเสียงโกรธเกรี้ยวตะเบ่งเสียงดังกระแทกหน้ามาเฟียหนุ่ม เด็กน้อยน่ารักคนนั้นไม่มีอีกแล้ว“โอเค พรุ่งนี้เจอกันใหม่”“ใครอยากเจอ! ไม่ต้องมา!”เขาปล่อยมือ หันหลังเดินกลับออกไ

พอทานอาหารเสร็จเคอร์วินก็เปลี่ยนมาขับรถพาเธอไปสะพานอเล็กซานเดอร์ที่ 3 (Alexander III Bridge) เพราะว่าสะพานนั้นอยู่ใกล้กลับสถานที่พิเศษของทริปนี้ที่พวกเขาอยากทำเซอร์ไพรส์ให้กับเธอ…ทั้งสามคนเดินเที่ยวเล่นกันหลายที่ นอนพักโรงแรมที่ใหม่ใกล้ๆแถวนั้น แล้วก็พาเธอออกมาเที่ยวต่อตามที่ผิงอันอยากไป แล้วเก็บเซอร์ไพรส์ไว้อย่างสุดท้ายเวลาก็ผ่านไปเรื่องจนพระอาทิตย์ที่เคยส่องแสงก็โบกลาลับไปกับขอบฟ้า เปลี่ยนพระจันทร์ที่มาทำหน้าที่แทนในการส่องสว่างสีขาวนวล“เหนื่อยหรือยัง”“ยางง”“โกหกแล้วที่รัก”“ไม่ได้โกหกสักหน่อย พูดจริงนะคะ”“แต่หิวมากกว่า..” ผิงอันลูบห้อง“ได้นิ เพราะที่สุดท้ายของวันนี้เป็นที่ ที่จะพาไปดินเนอร์”“แต่ต้องปิดตาก่อนนะ”“อุ้ย เป็นเซอร์ไพรส์เหรอคะ”“อืม”คาร์ลเตอร์หยิบผ้าขึ้นมาปิดตาเธอ พาไปขึ้นรถ รถหรูเปิดประทุนขับแล่นไปเรื่อยๆ สายลมในยามกลางคืนพัดผ่านมือผิงอันที่ยกขึ้นสัมผัสกับอากาศ“ถึงแล้วครับ”คาร์ลเตอร์เปิดประตู ประคองผิงอันลงมาจากรถ ค่อยแกะผ้าปิดตาเธอให้เปิดออกให้เห็นหอไอเฟลแสนสวยที่เธอใฝ่ฝันว่าจะได้มาเห็นกับคา มันปรากฏตรงหน้าเธอแล้ว“กรี๊ด! สวยมาก”“แต่ทำไมมีคนเลยล่ะ..”ผิงอั