All Chapters of ENCHANTED มาเฟียสะกดรัก: Chapter 1 - Chapter 10

1 ชั่วโมงก่อนหน้าปัง ปัง เสียงปืนไล่หลังมาเฟียหนุ่มมาติดๆ ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าออกแรงวิ่งฝ่าน้ำขังตามพื้นของเจ้านายและลูกน้องที่วิ่งหลบกระสุนจากผู้ไม่หวังดี เลือดจากบาดแผลก็ยังไหลออกมาไม่จบสิ้นและนั่นยิ่งสร้างความเจ็บปวดให้กับทั้งสามคน ฝนก็ตกแรงขึ้น ทุกอย่างดูทุลักทุเลมากคาร์ลเตอร์ วิ่งมาหลบอยู่ที่ตรอกซอกตรงซอยแคบกับบอดี้การ์ดคนสนิทอีกสองคน ลูก้า ไทกิ สองบอดี้การ์ดที่เหมือนพี่น้องอีกคนของมาเฟียที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เริ่มจำความได้ ทั้งไทกิและลูก้าถูกฝึกศิลปะการต่อสู้ตั้งแต่ยังเด็กให้ปกป้องดูแลคาร์ลเตอร์และน้องชายฝาแฝดอีกคน“แยกกันไป พวกมึงไปทางนั้น” คาร์ลเตอร์เอ่ยปากออกคำสั่งบอดี้การ์ดคนสนิททั้งสองคนให้วิ่งไปอีกทาง“ไม่ครับ! ผมจะไม่ทิ้งนายท่านเด็ดขาด!” ไทกิยืนยันเสียงหนักแน่นไม่ยอมไปตามที่เจ้านายสั่ง“นายท่านบาดเจ็บแบบนี้จะไปคนเดียวไม่ได้นะครับ!” ลูก้ารีบพูดเสริมเพราะว่าตอนนี้คาร์ลเตอร์เองก็มีบาดแผลจากกระสุนปืนอยู่ที่ต้นแขนข้างขวาคาร์ลเตอร์อยากจะตบกระบาลพวกมันสักที ทั้งไทกิและลูกก้าก็มีสภาพไม่ได้ต่างจากเขาเลย ทั้งสองคนเองก็ถูกยิงมาเช่นกัน“ฟัง! มึงรีบไปส่งสัญญาณบอกคนของเรา กูจะหน

โรงพยาบาลเอกชน BN“มึงจะรีบออกจากโรงพยาบาลทำไมวะไอ้คาร์ล”น้ำเสียงที่ทั้งเป็นห่วงและจะปนหงุดหงิดของเคอร์วินที่พูดกับคาร์ลเตอร์ผู้เป็นพี่ชายฝาแฝด ก็ไอ้พี่ชายตัวดีของเขาน่ะพอมันฟื้นขึ้นมาได้สามวัน มันก็จะออกจากโรงพยาบาลท่าเดียว นี่ก็กำลังห้ามไม่ให้มันลุกออกจากเตียง“กูมีเรื่องต้องทำ ปล่อย และกูหายดีแล้ว” เสียงเรียบเอ่ยบอกน้องชายฝาแฝดแล้วจะลุกออกจากเตียงคนป่วย“หายดีก็เชี่ยละ! มันสำคัญกว่าชีวิตมึงรึไงวะ!” เพิ่งจะฟื้นได้สามวันบอกหาย ใครเชื่อก็โง่ละ“งานสำคัญเหรอ? ถ้างานให้กูไปทำแทนก็ได้ ส่วนมึงพักรักษาตัวให้หายดีก่อน” เคอร์วินดันตัวคาร์ลเตอร์ลงไปกับเตียงคนป่วย“ไม่ใช่งาน!”“ไม่ใช่งานแล้วมันอะไร อะไรที่ทำให้มึงรีบร้อนอยากออกจากโรงพยาบาล” เคอร์วินจ้องมองอย่างต้องการคำตอบ มือก็ยังดันไม่ให้คาร์ลเตอร์ลุก“กูจะไปเอาเข็มกลัดคืน”เคอร์วินปล่อยมือที่ดันคาร์ลเตอร์ไว้กับเตียงออกเมื่อได้ฟังว่าพี่ชายกำลังจะไปที่ไหน“ต้องไปเอาคืนเดี๋ยวนี้เลย?” เคอร์วินถามต่อ ทีนี้เปลี่ยนมายืนกอดอกมองเคอร์วินลุกขึ้นนั่งดึงสายน้ำเกลือออกจากมือ“อืม เป็นของสำคัญก็ต้องรีบไปเอาคืน” คาร์ลเตอร์ตอบ ทั้งที่ความจริงเขาแค่อยากไป

AnAn Garden 🪴วันหยุดที่แสนจะธรรมดาของผิงอัน เธอตื่นแต่เช้ามาจัดร้านเตรียมการเปิดร้านในวันใหม่ จนตอนนี้ก็ได้เวลาเปิดร้านแล้วผิงอันทำทุกอย่างในร้านเพียงคนเดียวมาตั้งแต่เริ่มแรกนี่ก็ผ่านมาสองปีแล้วสินะไวมากตั้งแต่ที่เธอเปิดร้านขายดอกไม้ย้อนไปเมื่อประมาณสองปีก่อนที่เธออายุครบสิบแปดปี เธอตัดสินใจอย่างแน่วแน่ว่าจะออกจากบ้านเด็กกำพร้ามีบุญ ที่อยู่มาตั้งแต่เด็ก (เจ็ดแปดขวบ) เธอถูกพบที่วัดโดยมีกระดาษเล็กๆ ที่เขียนวันเดือนปีเกิดและชื่อของเธอทิ้งไว้เท่านั้น‘เด็กคนนี้ชื่ออันอัน เกิด15 พฤศจิกายน 2002’ก่อนหน้านั้นเธอคิดที่อยากจะตามหาครอบครัวนะ แต่ติดที่เธอจำอะไรไม่ได้เลยและไม่มีข้อมูลอะไรที่เกี่ยวกับครอบครัวหรือเรื่องราวของตัวเอง ยกเว้นก็แต่ชื่อเล่นเธอจำได้ว่าตัวเองชื่ออันอัน ตามที่กระดาษนั้นเขียนจริงๆแปลกเนอะแต่เธอจำได้แค่นี้จริงๆ แต่คุณแม่มะลิที่ดูแลสถานที่เลี้ยงเด็กกำพร้าได้เปลี่ยนชื่อเธอเป็นผิงอันที่เป็นคำศัพท์ภาษาจีน 平安 ที่แปลว่าสงบสุข ความสันติ เพราะเธอมีหน้าตาที่เหมือนกับลูกครึ่งจีนเธอก็เลยมีสองชื่อที่คนจะเรียกคืออันอันกับผิงอัน“ฉันอยากตามหาครอบครัวจัง แต่คงหมดหวังแล้ว..” มันผ่านมาสิบ

KKU UNIVERSITY 🏫หนึ่งสัปดาห์ถัดมา ผิงอันมาเรียนที่มหาวิทยาลัยอย่างที่ควรจะเป็น ก่อนหน้านี้เธอเลือกเรียนออนไลน์ โชคดีมากที่มหาวิทยาลัยมีคำสั่งให้นักศึกษาที่ไม่สะดวกมามอสามารถเรียนออนไลน์ได้ (มอ=ย่อมาจากมหาวิทยาลัย ที่เด็กมหาวิทยาลัยชอบเรียกติดปาก)แต่วันนี้เธอเลือกที่จะกลับมาเรียนออนไซต์ถึงแม้ว่าเธอจะต้องแบกสภาพจิตใจกับความรู้สึกย่ำแย่ที่ถูกแฟนและเพื่อนรักหักหลังมาเรียนก็ตามทั้งๆ ที่ยังไม่พร้อมจะเจอหน้าหนุงหนิงกับภาคภูมิแต่เราไม่สามารถหนีความจริงไปได้ เราต้องเผชิญกับปัญหาให้ได้ไม่ว่ามันจะเล็กหรือใหญ่ตั้งแต่วันนั้นที่เลิกกับภาคภูมิเธอก็บล็อกทุกอย่างที่เกี่ยวกับกับเขา ไลน์ ไอจี เฟซบุ๊ค รวมถึงทุกอย่างที่เกี่ยวกับหนุงหนิง ตอนแรกเธอคิดว่าจะเป็นเพื่อนกับพวกเขาได้ แต่คิดไปคิดมามันไม่สามารถเป็นเพื่อนกันได้จริงๆต่างคนต่างอยู่ต่างใช้ชีวิตดีกว่า เธอจะให้อภัยในสิ่งที่พวกเขาทำ แต่ไม่ขอข้องเกี่ยวอะไรต่อกันอีกไม่ว่าจะทางไหนก็ตาม ยังไงนี่ก็เป็นสัปดาห์สุดท้ายของปีสอง (เซค=กลุ่มเรียน) ปีหน้าลงเรียนเซคใหม่คงไม่ต้องมาทนเห็นหน้าพวกเขาอีก โชคดีที่เธอยังมีเพื่อนๆ ที่น่ารักคอยซัพพอร์ตอยู่ข้างๆ มันก็เริ่

C~K Night Club 🪶 ด้านบนของคลับซีเคไนท์คลับที่ด้านล่างมองเห็นว่าเป็นกระจกสีดำหรือก็แค่ แต่กลับเป็นห้องของ s-vvip คนที่อยู่ด้านในสามารถมองเห็นคนที่อยู่ด้านล่างได้อย่างที่ไม่มีใครรู้ และแน่นอนว่าห้องที่พิเศษอย่างนี้คนที่เข้ามาได้มีแค่เจ้าของคลับและกลุ่มเพื่อนเท่านั้น เพราะนี่คือเขตหวงห้ามคนนอกไม่สามารถเข้ามาได้นอกจากจะได้รับอนุญาตจากพวกเขาหนึ่งในหกคนเสียก่อน เพราะถ้าเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้วล่ะก็ คนผู้นั้นอาจจะไม่ได้กลับออกไป… เช่นเคยที่วันนี้กลุ่ม BRUTISH (บรูทิช) นัดรวมตัวกันมาดื่มสังสรรค์หลังจากไม่ได้เจอกันครบทั้งกลุ่มแบบนี้มาเกือบสามเดือน กลุ่มบรูทิชมีกันทั้งหมดหกคน และแน่นอนว่าสองในหกของกลุ่มบรูทิชนั่นก็คือ ‘คาร์ลเตอร์’ ‘เคอร์วิน’ สองฝาแฝดที่เปรียบเสมือนความแข็งแกร่งของกลุ่ม เรียกได้ว่าไม่มีใครทำอะไรทั้งสองคนได้ พวกเขานั้นร้อนแรงเหมือนไฟ เป็นไฟที่สามารถเผาทำลายคนได้เพียงแค่เอ่ยปากสั่ง สัญลักษณ์ประจำตัวของพวกเขาก็คือ นกฟีนิกซ์เพลิง และคนที่สามก็คือ ‘ลูเซียโน่’ แสงสว่างของกลุ่มเพราะมักจะสร้างเสียงหัวเราะและความสนุกสนานอยู่เสมอแต่ถึงอย่างนั้นอย่าให้แสงสว่างนี้ดับหายไปเสียล