All Chapters of ENCHANTED มาเฟียสะกดรัก: Chapter 21 - Chapter 30

“คุยกันที่นี่ไม่ได้เหรอคะ”ผิงอันไม่อยากไปคุยที่อื่น พูดไปก็เหมือนเธอพูดกับอากาศ สองแฝดไม่สนใจฟังเลยสักนิด เอาแต่ลากแขนจะพาเธอไปขึ้นรถอย่างเดียวพรึ่บ!ร่างบางใช้แรงที่มีทั้งหมดสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของเคอร์วินแล้วตะโกนแทรกหน้าพวกเขาถึงเรื่องเงิน“ก็บอกว่าจะคุยที่นี่ไง! ฉันไม่ไปวุ่นวายอะไรในชีวิตพวกคุณหรอกมั่นใจได้เลย อีกอย่างฉันก็เอาเงินมาแล้วด้วย”กึก!! จบประโยคนั้นเคอร์วินกับคาร์ลเตอร์หยุดชะงักหันกลับมาจ้องร่างบางที่ยืนจับข้อมือเล็กๆตัวเอง มันขึ้นเป็นรอยแดง เคอร์วินคงออกแรงมากไปจนทำให้เธอเจ็บขวับ! เคอร์วินหันมามองสายตามีแต่คำถาถาม คาร์ลดึงไหล่ร่างบางให้หันมามองหน้าตัวเอง สายตาเย็นชาที่รอดผ่านแว่นออกมายิ่งทำให้ผิงอันรู้สึกกลัว ไหนคนใส่แว่นจะดูใจดีไง ทำไมกับผู้ชายตรงหน้าเธอถึงได้ดูน่ากลัวมากเลย🥺“พูด”อึก เสียงผิงอันกลืนน้ำลายอึกใหญ่“คะ? พูด.พูดอะไรคะ”น้ำเสียงตะกุกตะกักเพราะความกลัว“พูดใหม่ เงินอะไรแล้วใครให้เงินเธอ”เขาไม่เข้าใจว่าเธอพูดถึงเงินอะไร แล้วเขาไปให้เงินเธอตอนไหนกัน“ก็เงินสองหมื่นที่ลูกน้องคุณให้ฉันมาไงคะ บอกว่าคุณให้ผู้หญิงทุกคนที่มีอะไรด้วย”“ผู้หญิงพวกนั้นจะได้ไม

คาร์ลเตอร์อุ้มผิงอันมานั่งที่โซฟาแล้วจึงนั่งตามข้างเธอเช่นเดียวกับเคอร์วิน ไทกิกับลูก้าเดินตามเจ้านายมาติดๆ เตรียมรับชะตากรรมกับสิ่งที่ทำไปก่อนหน้านี้ สองหนุ่มบอดี้การ์ดนั่งลงคงเข่าต่อหน้าผิงอัน“เล่ามา ใครเป็นคนให้เงิน”คาร์ลเตอร์จับมือผิงอันแน่น แต่หันไปพูดกับลูกน้องทั้งสองคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้า คงมีแต่ผิงอันที่ไม่เข้าใจอะไรอยู่เพียงคนเดียวฟุ่บ!! ไทกิลูก้าก้มหัวลงแนบติดกับพื้นตรงห่างจากเท้าร่างบางเพียงคืบเดียว เธอรีบชักเท้าหนีทันที“ทำอะไรคะ! ลุกขึ้นเลยนะ”“คุณผู้หญิงครับ พวกผมขอโทษนะครับที่ทำการดูถูกคุณผู้หญิง!!”ไทกิและลูก้าพูดพร้อมกัน“ฮะ? ดูถูกอะไรคะ พวกคุณไม่ได้อะไรฉันเลยนะเลิกก้มหัวสักทีเถอะค่ะ”เธอเอื้อมมือข้างที่ว่างหมายจะจับไหล่บอดี้การ์ดแต่ถูกเคอร์วินดึงมือมากุมไว้“พูดต่อ”“ผมคิดว่าคุณผู้หญิงเป็นเพียงผู้หญิงทั่วไป ที่แค่มาทำให้นายท่านมีความสุขแล้วจากไป..ผมจึงให้เงินคุณผู้หญิงครับ..”ไทกิสำนึกผิดและยอมรับโทษทุกอย่าง“พวกผมขอโทษนะครับ ผมกับไม่ได้มีเจตนาที่จะดูถูกคุณผู้หญิงเลย ให้อภัยพวกผมด้วยครับ”ลูก้าพูดต่ออย่างสำนึกผิดจริงๆ“เงยหน้าขึ้นเถอะนะคะ ขอร้อง”ผิงอันรู้สึกแย่มาก

กึก !!!!🫣🫣😧😧 สี่หนุ่มบอดี้การ์ดชะงักค้างกับภาพตรงหน่าแม้ก้มหน้า ปิดตา หันหลัง ดีที่คาร์ลเตอร์เห็นและรู้สึกตัวไวเขากึงสูทตัวเองมาคลุมร่างบาง ผิงอันดึงเสื้อสูทปิดหน้าเคอะเขิน อยู่กับพวกเขาเธอควบคุมตัวเองไม่ได้เลย ถึงอยากจะบอกให้สองแฝดหยุดก็เถอะ แต่ทั้งคาร์ลเตอร์ เคอร์วินไม่เปิดโอกาสให้เธอได้เอ่ยปากแม่แต่คำเดียว “เรียกมันมาไม่ใช่รึไง”คาร์ลเตอร์เอนกายพิงโซฟามองเธอที่เอาแต่มุดหน้าอยู่ภายใต้เสื้อสูทที่เขาหยิบมาคลุมให้ ปิดหน้าปิดตาตัวเองไว้เหมือนอายอะไร มีอะไรให้เธอต้องอายด้วยเหรอ?มาเฟียหนุ่มคิด “รู้ใช่ไหมว่าปิดหน้าไปตลอดไม่ได้ มีอะไรให้อาย” แน่สิคนอย่างเขาคงไม่มีมานั่งอายอะไรแต่กับเธอมันไม่ใช่ไง “ให้เรียกพวกมันมา มีอะไรก็พูดสิ”เคอร์วินใช้แขนสะกิดร่างบาง “ไม่ได้จะพูดอะไรสักหน่อย”น้ำเสียงอูอี้ตอบกลับมา ยังคงหลบภายใต้เสื้อสูท “แล้วให้เรียนมันมาทำไม” “แค่อยากดูให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้โดนทำโทษค่ะ” “ก็ดูสิ”คาร์ลเตอร์เอ่ยเสียงเรียบ เธอค่อยๆจับเสื้อที่คลุมหน้าออกโผล่ให้เห็นเพียงดวงตากลมโตสุขสกาว เมื่อเห็นว่าบอดี้การ์ดทั้งสองคนอยู่ในสภาพปกติไม่ได้มีร่องรอยบาดแผลก็โล่งใจอย่างบอกไม่ถูก “เธอเ

ตอนแรกแค่เพียงจะแกล้งนอนหลอกสองแฝด แต่พอได้หลับตาไปพักหนึ่ง ผิงอันก็เดินทางเข้าสู่ห้วงนิทรา แสงพระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าแทนที่ด้วยแสงจันทร์และดวงดาว ยามค่ำคืนเวลานี้ร่างบางได้ฝันถึงบางสิ่ง… ความฝัน🌙✨ ภาพในความฝันฉายให้เห็นเธอภาพในตอนที่เธอเป็นเด็กตัวเล็ก ใส่กระโปรงสีชมพูอ่อนฟู่ฟ่อง นั่งเล่นอยู่ท่ามกลางสวนดอกไม้ แล้วจู่ๆก็มีเด็กผู้ชายสองคนเดินเข้ามาเล่นกับเธอ เด็กฝรั่งทั้งสองมีผมสีขาวออกน้ำตาลอ่อน ผิวขาวเหมือนเกร็ดหิมะ แต่ดวงตาสีแตกต่างกัน คนที่ใส่แว่นดวงตาสีเขียวมรกตอมฟ้า และอีกคนดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลเข้มใบหน้าที่เหมือนกันอย่างนี้คงจะเป็นฝาแฝดแน่นอน ใบหน้านี้มันคุ้นตาเธอมาก เหมือนกับว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน?… ทั้งสามคนเล่นกันอย่างสนุกสนาน ความรู้สึกของผิงอันที่มีต่อเด็กชายทั้งสองมันเป็นความรู้สึกผูกพัน รักใคร่ ไม่อยากตื่นจากความฝันนี้เลย มันเหมือนจริงมาก บทสนทนาของพวกเขาที่คุยเหมือนรู้กันมาเนินนานทั้งที่มันเป็นครั้งแรกที่เธอได้เจอกับเด็กสองคนนี้ “โตขึ้นเธอต้องมาเป็นเจ้าสาวพวกเรานะ”เป็นผู้ชายตาสีมรกตที่เอ่ยบอกเธอ “สัญญามาสิอันอัน เธอต้องเป็นเจ้าสาวของพวกเราเท่านั้น ห้ามแต่งงานกับคนอ

“ว่าไงคะ พวกคุณรูัอะไรเกี่ยวกับปานนี่ใช่ไหม”“ไม่รู้อะไรทั้งนั้น”คาร์ลเตอร์รีบตอบ ก่อนหันมองแฝดน้องส่งซิกทางสายตากับเคอร์วินไม่ให้พูดอะไรต่ออีก ไม่งั้นแล้วเสีย เธอคงจะมีคำถามสงสัยอะไรมาอีกมากมาย“โกหก!”ชัดเจนว่าพวกเขารู้แต่ไม่บอกเธอ ตอนแรกเธอก็ว่ามันแปลกๆที่พวกเขาพาเธอมาอยู่ด้วย ความจริงพวกเขาคิดหรือรู้สึกยังไงกับเธอ “สรุปพวกคุณต้องการอะไร บอกมาตามตรงเถอะค่ะ”ถ้าไม่ได้รู้สึกก็อย่ามาทำเหมือนเป็นห่วงหรือแสดงความอ่อนโยนต่อเธอเลยดีกว่า รู้ไหมว่าการทำแบบนี้มันทำให้ผู้หญิงเขาคิดไปไกล…“ไม่ต้องพูดมาก กลับไปนอนได้แล้ว”เคอร์วินกวักมือเรียกเจคที่อยู่ตรงสนามฝึกทักษะการใช้มีดให้เดินมา เขาจะให้เจคเดินไปส่งเธอที่เพนท์เฮ้าส์“ฮะ!!?? ไหนบอกให้ฉันอยู่ต่อได้ไงคะ!”“แล้วบอกไม่มีอะไร! มาไล่กันแบบนี้ ปานนี่มันมีอะไรแน่ๆแต่พวกคุณไม่บอก”ร่างบางเม้มปากทำแก้มป่องใส่สองแฝดที่มาบังคับให้เธอไปนอนต่อ เธอทำหน้าไม่พอใจอยู่นะแต่ทำไมทั้งสองคนถึงได้ยกยิ้มมุมปากกันล่ะ!ฟอดด! 😘😘“อื้อ! อย่ามาหอมนะ!”สองแฝดโน้มใบหน้ามาหอมแก้มป่องๆของเธอเสียงดังฟอด ร่างบางร้องประท้วงย่นคอหนีไปด้านหลัง“ทำไมหอมไม่ได้”“ก็ ก็ไม่ได้เป็นอะไ