All Chapters of ENCHANTED มาเฟียสะกดรัก: Chapter 31 - Chapter 40

เช้าวันถัดมา 07:45 AM 🐣กริ๋งๆๆ กริ๋งๆๆผิงอันกลิ้งตัวไปมากับเตียนนอนเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาที่ตั้งปลุกจากโทรศัพท์มือถือของตัวเอง หงายตัวนอนมองเพดานห้องที่ไม่คุ้นเคยแต่อีกไม่นานเธอก็คงจะได้คุ้นเคยกับห้องใหม่นี้แล้ว“อื้ออ ต้องรู้ให้ได้ เฮ้อ”เป็นเช้าที่ไม่สดใสเอาซะเลยในหัวเธอยังคงวนคิดเรื่องปานที่ไหล่ของตัวเอง“โอ๊ย ปวดหัว!”ดิ้นไปมาร้อนใจ สับสน มันรู้สึกว้าวุ่นไปหมด หรือเธอกำลังจะเป็นวันนั้นของเดือน ฮอร์โมนกับอารมณ์ถึงได้แปรปรวน?“ฮ้าวว~ ยังรู้สึกง่วงอยู่เลยแฮะ”ยกมือขึ้นพาดปิดดวงตา ครั้งแรกในรอบหลายปีที่นอนไม่เต็มอิ่ม ไม่สดชื่นทั้งที่มีเตียงนอนนุ่มให้สบายตัว มันคงเพราะมีเรื่องที่ยังติดค้างในใจ“ปานบนตัวเรามันมีความหมายยังไงกับพวกเขากันนะ” ย้ายมือมาลูบที่ไหล่บริเวณปานรูปดอกไม้ เมื่อก่อนไม่เคยสนใจมาตอนนี้แค่หลับตาก็นึกถึงแล้ว“ฮ้าวว~ นอนต่ออีกหน่อยละกัน”เมื่อคืนผิงอันแทบไม่ได้นอนเพราะกว่าจะนอนได้เธอก็ยังไม่หยุดคิดถึงเรื่องปานที่แขน ต้องนอนหลับไปทั้งความสงสัยในตัวตนของเธอ ปานดอกไม้ที่ไหล่มีความหมายอะไรกับพวกเขา ทำไมพวกเขาถึงให้ความสนใจ วันนี้! เธอจะถามอีกครั้ง แต่ขอนอนต่ออีกสักหน่อยค่อยเดิ

หลังเสร็จภารกิจภายในห้องน้ำทั้งสามคนพากันมานอนต่อที่เตียงนอน แน่นอนว่าผิงอันสลบไปตั้งแต่ในห้องอาบน้ำ สองแฝดเองที่ยังไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อวานเริ่มมีอาการอ่อนเพลีย พวกเขาจึงได้นอนซบอกเธอหลับไปเช่นกัน อย่างกับเด็กน้อยนอนกอดตุ๊กตาแล้วหลับไป“อื้ม” ผิงอันตื่นมาหลังสองแฝดหลับสนิท เธอหันมองคาร์ลเตอร์สลับกับเคอร์วิน ใครจะไปคิดว่าวันหนึ่งเธอจะมานินอยู่ตรงกลางระหว่างชายหนุ่มสองคน และอีกทั้งพวกเขายังเป็นพี่น้องฝาแฝด “ชีวิตฉันเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”ความรู้สึกเธอที่ยินยอมพวกเขาให้ทำตามอำเภอใจ ไม่ขัดขืน เพราะเธอเองก็ต้องการพวกเขา นี่แค่ครั้งที่สองที่มีอะไรกัน และก็เป็นเซ็กส์ในชีวิตเธอที่มีอะไรแค่กับสองแฝด และแน่นอนว่าผิงอันไม่มีทางไปมีอะไรกับใครอีกแล้ว‘นี่เราชอบ อา..ชอบนั่นแหละ ถ้าไม่เราคงไม่ยอมพวกเขา’‘ถ้าถูกทิ้งจะเป็นไงนะ..’ ผิงอันเอาแต่คิดวนไปมา เธอไม่เคยโกหกความรู้สึกตัวเอง ตอนนี้เธอชอบพวกเขาจริงๆ มันมีอะไรบางอย่างที่มาทำให้เธอรู้สึกอุ่นใจเมื่อได้อยู่ในอ้อมกอดทั้งของคาร์ลเตอร์และเคอร์วิน แม้นิสัยของทั้งสองจะต่างกันมาก แต่มันทำให้ชีวิตเธอมีสีสันและตื่นเต้นกว่าที่เคยเป็นมาเธอเชื่อใ

5 วันต่อมา วันที่ผิงอันรอคอยในที่สุดก็มาถึง เธอนอนไม่หลับมาทั้งคืน จดจ่อให้ถึงวันคล้ายวันเกิดสองแฝด เป็นวันที่พวกเขาจะยอมบอกเรื่องราวที่เกี่ยวกับปานบนไหล่เธอ ตัวตนที่ร่างบางเองก็ไม่เคยรู้ ว่าจริงๆแล้วเธอเป็นใครมาจากไหนกันแน่ ไม่อยากคาดหวังไปมากกว่านี้ แต่ถ้าในวันนี้ได้รู้ที่มาที่ไปของตัวเองสักนิดมันก็ดีกว่าที่ผ่านมาไม่เคยรู้อะไรเลย เมื่อก่อนเธอยอมรับชะตาชีวิตที่จำอะไรไม่ได้ แต่ถ้าตอนนี้มีใครที่รู้จักเธอจริงๆ เธอก็ขอรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวเองทั้งหมด “นายหญิงน้อยคะ” เสียงเรียกหวานๆของช่างแต่งหน้าทำให้ผิงอันหลุดออกจากห้วงความคิด “เมื่อคืนนายหญิงน้อยไม่ได้นอนใช่ไหมคะ”ช่างแต่งหน้าสาวชื่อดัง นามว่าเอิงเอย เอ่ยถามขึ้นเสียงเรียบอย่างอ่อนน้อม เธอสังเกตจากขอบตาดำคล้ำอย่างเห็นได้ชัด “มันชัดขนาดนั้นเลยเหรอคะ”ผิงอันจากที่นั่งเหม่อลอยหันมองกระจกบานใหญ่ทันที และใช่ขอบตาเธอคล้ำจนเห็นได้ด้วยตาเปล่า “นายหญิงน้อยไม่ต้องกลัวนะคะ เอิงจะจัดการกลบทุกอย่างบนหน้านายหญิงน้อยให้ไม่มีใครดูออกเลยค่ะว่าไม่ได้นอนมาที้งคืน เห็นแค่เพียงความสวยของนายหญิงน้อยเท่านั้นค่ะ!” พูดจบเธอก็ลงมือแต่งหน้าให้ผิงอันจน

คุณผู้หญิงหลิวอันยืนร้องไห้พร้อมกับกอดผิงอันอย่างนั้นไม่ยอมปล่อย ความที่คิดว่าเสียลูกสาวไปตั้งแต่สิบสามปีที่แล้ว แต่ตอนนี้ลูกสาวที่คิดว่าหายจากไปกลับมายืนอยู่ตรงหน้า ไม่ใช่ความฝัน ลูกสาวสุดที่รักกลับมาหาเธอแล้ว“ม๊าดีใจ ดีใจจริงๆ”“ไม่คิดไม่ฝันว่าม๊าจะได้เจอหนูอีก ฮึก”“เฮียก็ดีใจ คิดว่าชาตินี้คงไม่ได้เจอเราแล้ว”เฟยเฟยโอบกอดน้องสาวเพียงคนเดียวของเขาไว้แน่นเช่นเดียวกับแม่ที่กอดไม่ปล่อย ผิงอันหรือ ฟ่านอันอันลูกสาวคนเล็กของตระกูลฟ่าน ตระกูลอำนาจที่ทั่วทั้งมาเก๊าเกรงกลัว“หนู หนูก็ดีใจค่ะที่ได้เจอคนในครอบครัว แต่คุณมั่นใจได้ไงคะว่าหนูเป็นลูกสาว” ผิงอันยังไม่กล้าที่จะเอ่ยเรียกแม่ เธอยังงงอยู่เลยไม่สามารถเรียกได้เต็มปากว่าผผู้หญิงตรงหน้าเป็นแม่…“หนูจำม๊ากับคนอื่นไม่ได้เลยเหรอ…”“หนูจำไม่ได้ค่ะ คือหนู..”“ไม่เป็นไรม๊าเข้าใจ ม๊าได้ยินมาก่อนหน้านี้แล้วว่าหนูความจำเสื่อม ม๊าจะเล่าให้ฟังตั้งแต่แรก ที่หนูหายไป..”คาร์ลเตอร์ปล่อยให้ทั้งสามคนได้พูดคุยกัน แต่มีเขากับเคอร์วินนั่งอยู่ห่างออกมาไม่ไปลนัก ยังคงมองเห็นทั้งสามคนในห้อง ยังไงสำหรับผิงอันแล้วตอนนี้ก็เป็นเรื่องไม่น่าเชื่อ เธอเองก็คงสับสน คนที

“คือว่า..“จะให้เธอตอบอะไร เธอก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรกับพวกเขา พวกเราไม่เคยพูดเรื่องสถานะกันด้วยซ้ำ“พูดสิ ว่าเราเป็นอะไรกัน”เคอร์วินหันไปกดดันให้เธอพูด “พูดให้ครอบครัวเธอเข้าใจ ผิงอัน”คาร์ลเตอร์ยกยิ้มหันไปทางเฟยเฟยแต่คำตอบกลับของผิงอันทำสองแฝดนิ่งชะงัก ทำตัวไม่ถูกและไม่เข้าใจ “เราไม่ได้เป็นอะไรกันค่ะ แต่เป็นความจริงที่หนูมีอะไรกับพวกเขา..”เธอตอบออกไปตามที่ตัวเองเข้าใจและเป็นความจริงที่สุดในความสัมพันธ์ของพวกเรา!! มือที่จับเอวบางปล่อยออกทันที เช่นเดียวกับคาร์ลเตอร์ก็ปล่อยมือที่กุม “หนูขอคุยกับพวกเขาก่แนได้ไหมคะ ม๊ากับเฮียช่วยออกไปก่อนได้ไหม”“แต่ พวกมัน!”“ขอร้องค่ะ”เฟยเฟยที่กำลังเอ่ยปากประท้วงไม่ยอมแต่เมื่อได้ยินกับเห็นสีหน้าน้องสาว จึงยอมที่จะออกไปพร้อมกับนายแม่“อย่าแตะต้องน้องสาวกู”ทิ้งท้ายคำขู่ ตายเป็นตายถ้าพวกมันทำอะไรน้องสาวเขาล่ะก็ อย่าหาว่าไม่ไว้หน้ากันเลยปัง! สิ้นเสียงที่ประตูปิดลงสองแฝดก็ยังคงยืนนิ่งไม่ได้พูดอะไรจนผ่านไปพักหนึ่งเคอร์วินถึงเลือกจะพูด“ไม่ได้เป็นอะไรกันงั้นเหรอ! พูดมาได้ไงวะ!” ปึ้ง! ร่างหนาเตะเข้าไปที่โต๊ะอย่างแรงจนมันล้มลง เขาแทบจะระเบิดอารมณ์ความโกรธทั