AnAn Garden 🪴
วันหยุดที่แสนจะธรรมดาของผิงอัน เธอตื่นแต่เช้ามาจัดร้านเตรียมการเปิดร้านในวันใหม่ จนตอนนี้ก็ได้เวลาเปิดร้านแล้วผิงอันทำทุกอย่างในร้านเพียงคนเดียวมาตั้งแต่เริ่มแรกนี่ก็ผ่านมาสองปีแล้วสินะไวมากตั้งแต่ที่เธอเปิดร้านขายดอกไม้
ย้อนไปเมื่อประมาณสองปีก่อนที่เธออายุครบสิบแปดปี เธอตัดสินใจอย่างแน่วแน่ว่าจะออกจากบ้านเด็กกำพร้ามีบุญ ที่อยู่มาตั้งแต่เด็ก (เจ็ดแปดขวบ) เธอถูกพบที่วัดโดยมีกระดาษเล็กๆ ที่เขียนวันเดือนปีเกิดและชื่อของเธอทิ้งไว้เท่านั้น
‘เด็กคนนี้ชื่ออันอัน เกิด15 พฤศจิกายน 2002’
ก่อนหน้านั้นเธอคิดที่อยากจะตามหาครอบครัวนะ แต่ติดที่เธอจำอะไรไม่ได้เลยและไม่มีข้อมูลอะไรที่เกี่ยวกับครอบครัวหรือเรื่องราวของตัวเอง ยกเว้นก็แต่ชื่อเล่นเธอจำได้ว่าตัวเองชื่ออันอัน ตามที่กระดาษนั้นเขียนจริงๆ
แปลกเนอะแต่เธอจำได้แค่นี้จริงๆ แต่คุณแม่มะลิที่ดูแลสถานที่เลี้ยงเด็กกำพร้าได้เปลี่ยนชื่อเธอเป็นผิงอันที่เป็นคำศัพท์ภาษาจีน 平安 ที่แปลว่าสงบสุข ความสันติ เพราะเธอมีหน้าตาที่เหมือนกับลูกครึ่งจีนเธอก็เลยมีสองชื่อที่คนจะเรียกคืออันอันกับผิงอัน
“ฉันอยากตามหาครอบครัวจัง แต่คงหมดหวังแล้ว..” มันผ่านมาสิบกว่าปีแล้วเธอคงไม่ได้เจอครอบครัวหรอก
เธอเลือกใช้ชีวิตในแบบที่เหลืออยู่อย่างดีโดยที่ไม่เดือดร้อนใครก็พอ ผิงอันมีเงินเก็บอยู่มากพอประมาณ มันเป็นเงินที่เธอเก็บสะสมมาตั้งแต่เริ่มทำงานพิเศษ ผิงอันใช้เงินเก็บทั้งหมดมาเช่าตึกสามชั้นและลงทุนเปิดร้านขายดอกไม้
และชื่อร้านดอกไม้ก็มาจากชื่อเล่นเธอ ‘อันอัน’ ชื่อเดียวที่บ่งบอกถึงตัวตนในชีวิตเธอ
08:30 AM
กรุ๋งกริ๋ง~🎐
กรุ๋งกริ๋ง~🎐
“มีจดหมายมาส่งครับ”
บุรุษไปรษณีย์เดินเข้ามายื่นซองจดหมายสีน้ำตาลเข้มให้ผิงอันภายในร้าน ผิงอันเซ็นชื่อรับก่อนจะเดินเข้าไปในหลังร้านเพื่อหยิบกรรไกรเดินมาตัดเปิดซองจดหมาย
“ใครส่งอะไรมากัน”
ที่หน้าซองไม่ได้เขียนชื่อผู้ส่งสร้างความแปลกใจต่อเธอมาก แปลกที่คนส่งรู้ชื่อที่อยู่ คือเขาไม่ต้องการจะเปิดเผยชื่อใช่ไหมแบบนี้แล้วเธอจะรู้ได้ไงว่าใครส่งมา และเพราะอะไรถึงไม่ต้องการเปิดเผยชื่อกันนะ
เมื่อตัดซองจดหมายออกก็พบกับภาพถ่ายมากมายในซอง ผิงอันไล่ดูทีละภาพ มันคือภาพของคนรักเธอจูบกับผู้หญิงคนอื่น หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ
มันสั่นไหวไปหมดในภาพสุดท้ายเป็นภาพของภูมิกำลังกอดจูบกับหนิง เพื่อนสาวที่เธอสนิทด้วยในมหาวิทยาลัย
“ทำไม..ฮึก” ภูมิคือแฟนคนแรกของเธอและหนิงก็คือเพื่อนสนิทคนแรกของเธอ การที่เขานอกใจไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นมันยังไม่เจ็บเท่าคนที่เขานอกใจไปหาคือเพื่อนสนิทของเธอเอง
“ฮึก หนิงทำไมแกต้องแทงข้างหลังฉันด้วย”
กร๊อบ! เสียงกำภาพถ่ายเข้าหากันจนมันยับยู่ยี่
“ทั้งที่ฉันไว้ใจแกที่สุด”
ทำไมเขาและเพื่อนสนิทถึงได้ทำอย่างนี้กับเธอด้วย เธอได้แต่ตั้งคำถามขึ้นอยู่ภายในใจเป็นร้อยๆ คำถาม
แต่มันไม่ควรมีคำถามและคำตอบที่จะตอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ นอกใจก็คือนอกใจ และเธอรับไม่ได้!
เธอจะต้องตัดพวกเขาออกจากชีวิต
อะไรที่มันบั่นทอนไม่ควรจะเก็บไว้
เธอปาดน้ำตาออกก่อนจะหยิบโทรศัพท์กดเข้าไปในไลน์ เข้าแชทภูมิ ต้องเคลียร์และเลิกอย่างเด็ดขาด
เธอไม่แน่ใจว่าจะให้อภัยภูมิได้หรือเปล่า เธอรู้จักกับภูมิในฐานะเพื่อนก่อนจะมาเป็นแฟนตั้งแต่ปีหนึ่งรู้จักพร้อมกับหนิง
ซึ่งเขาเป็นคนที่ดีมากในฐานะเพื่อนผู้ชายคนหนึ่ง และเขาก็เริ่มจีบเธอมาตั้งแต่ปีหนึ่งเทอมสอง
เขาดีมากจริงๆในตอนนั้น…จนเธอใจอ่อนยอมคบ แต่สุดท้ายเธอก็เป็นแค่คนโง่ที่ถูกเขาหลอก และยังโดนเพื่อนสนิทสวมเขาอีกต่างหาก
“พอแล้วผิงอัน ต่อไปนี้อย่าไว้ใจใครอีก…”
Line P🤍
An: มาหาเราที่ร้านเดี๋ยวนี้
P: ที่รักมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ
P: พอดีภูมิยังต้องทำโครงงานกับเพื่อนอยู่เลยอะอัน
An: เหรอ? ภูมิจะมาหรือจะให้อันไปหา
P: อันเป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย โกรธอะไรภูมิครับ
An: มาคุยต่อหน้า เดี๋ยวนี้! ไม่งั้นภูมิจะไม่ได้มีโอกาสได้คุยกับอันอีก
P: โอเคครับอัน ภูมิจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยครับ
ภูมิที่กำลังมีอะไรกับหนิงก็ต้องหยุดกิจกรรมยามเช้าลงในทันที
“ภูมิมีอะไรเหรอคะ ทำไมหยุดทำล่ะ”
“ฉันต้องไปหาผิงอัน”
“แล้วทิ้งฉันไว้แบบนี้เหรอ?” หนิงถามอย่างคนที่น้อยใจเธอแอบมีอะไรกับภูมิมานานตั้งแต่ปีหนึ่ง
ก่อนที่ภูมิจะไปขอผิงอันคบเสียอีก แต่เธอก็พยายามอยู่เงียบๆ เพราะผิงอันเป็นเพื่อนที่ดีมากและรู้ว่าที่เธอทำมันผิด แต่เธอก็รักภูมิมากเช่นกัน
“เธอก็ช่วยตัวเองเหมือนอย่างเคยละกัน เธอก็รู้ว่าฉันต้องเลือกผิงอันก่อน” พูดจบเขาก็ลุกไปใส่เสื้อผ้าแล้วรีบออกจากคอนโดของหนิงทันที
ส่วนหนิงก็ร้องไห้ฟูมฟายเสียใจที่ภูมิไม่เคยรักเธอเลยทั้งที่เธอสามารถให้ความสุขกับเขาได้ เธอให้เขาในสิ่งที่ผิงอันไม่สามารถทำให้เขาได้ นั่นคือการมอบความสุขทางกามอารมณ์…
ภาคภูมิที่บึ่งรถมาหาผิงอันทันทีที่เธอต้องการ รถคันหรูถูกจอดที่ข้างร้านก่อนที่ชายหนุ่มรูปร่างสูงหนึ่งร้อยแปดสิบ มีร่างกายที่สมส่วนก้าวเท้าเดินเข้ามาในร้านภาคภูมิเป็นผู้ชายหน้าตาดีและรวยมาก ผู้หญิงหลายๆ คนต่างชอบและต้องการอยากจะได้เขากันทั้งนั้น แต่ผู้หญิงที่เขารักและต้องการกลับเป็นผิงอันเพียงคนเดียวภาคภูมิเห็นผิงอันนั่งอยู่ที่โต๊ะนั่งเล่นในร้าน เธอก้มหน้าและในมือก็กำอะไรบางอย่างอยู่ด้วย เขาเดินมานั่งข้างหน้าเธอ ยื่นมือไปหวังจะจับแต่ถูกเธอชักมือหนี“ภูมิมีอะไรจะสารภาพกับเราหรือเปล่า” น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยถาม เงยหน้ามาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา“อันอัน..ร้องไห้ทำไมครับ” น้ำเสียงเป็นที่ออกมาจากใจจริงๆ“ตอบคำถามอันมา มีอะไรจะสารภาพไหม?”“สารภาพอะไรครับอัน” ภาคภูมิเริ่มมีสีหน้าเป็นกังวล ผิงอันไปรู้อะไรมาไม่ใช่ว่าเธอไปรู้เรื่องที่เขานอกใจเธอหรอกใช่ไหม…ผิงอันวางภาพถ่ายลงบนโต๊ะ ภาคภูมิหยิบภาพถ่ายมากมายเหล่านั้นขึ้นมาดู มันคือภาพถ่ายของเขาและผู้หญิงหลายคนยืนกอดจูบกันในคลับ และภาพสุดท้ายคือภาพที่เขายืนจูบกับหนิงในคลับเพื่อนสนิทของผิงอัน…“อันคือภูมิ…”“ภูมิทำกับอันแบบนี้ทำไม ถ้าภูมิจะหยุดเรื่อง
KKU UNIVERSITY 🏫หนึ่งสัปดาห์ถัดมา ผิงอันมาเรียนที่มหาวิทยาลัยอย่างที่ควรจะเป็น ก่อนหน้านี้เธอเลือกเรียนออนไลน์ โชคดีมากที่มหาวิทยาลัยมีคำสั่งให้นักศึกษาที่ไม่สะดวกมามอสามารถเรียนออนไลน์ได้ (มอ=ย่อมาจากมหาวิทยาลัย ที่เด็กมหาวิทยาลัยชอบเรียกติดปาก)แต่วันนี้เธอเลือกที่จะกลับมาเรียนออนไซต์ถึงแม้ว่าเธอจะต้องแบกสภาพจิตใจกับความรู้สึกย่ำแย่ที่ถูกแฟนและเพื่อนรักหักหลังมาเรียนก็ตามทั้งๆ ที่ยังไม่พร้อมจะเจอหน้าหนุงหนิงกับภาคภูมิแต่เราไม่สามารถหนีความจริงไปได้ เราต้องเผชิญกับปัญหาให้ได้ไม่ว่ามันจะเล็กหรือใหญ่ตั้งแต่วันนั้นที่เลิกกับภาคภูมิเธอก็บล็อกทุกอย่างที่เกี่ยวกับกับเขา ไลน์ ไอจี เฟซบุ๊ค รวมถึงทุกอย่างที่เกี่ยวกับหนุงหนิง ตอนแรกเธอคิดว่าจะเป็นเพื่อนกับพวกเขาได้ แต่คิดไปคิดมามันไม่สามารถเป็นเพื่อนกันได้จริงๆต่างคนต่างอยู่ต่างใช้ชีวิตดีกว่า เธอจะให้อภัยในสิ่งที่พวกเขาทำ แต่ไม่ขอข้องเกี่ยวอะไรต่อกันอีกไม่ว่าจะทางไหนก็ตาม ยังไงนี่ก็เป็นสัปดาห์สุดท้ายของปีสอง (เซค=กลุ่มเรียน) ปีหน้าลงเรียนเซคใหม่คงไม่ต้องมาทนเห็นหน้าพวกเขาอีก โชคดีที่เธอยังมีเพื่อนๆ ที่น่ารักคอยซัพพอร์ตอยู่ข้างๆ มันก็เริ่
22:00 PMผิงอันถูกขนมปังแต่งหน้าแต่งตัวจนสวยปังเหมือนสาวไอดอลเกาหลี ปกติผิงอันเพียงแค่ทาลิปสติกทาแป้งใส่เสื้อยืดกางเกงยีนแค่นั้น แต่วันนี้เธอถูกเพื่อนสาวคนสนิทแต่งตัวจัดเต็มมากทั้งใส่ชุดเดรสสวยหรูสุดเซ็กซี่ ทารองพื้น ใส่คอนแทกต์เลนส์สีน้ำตาลอ่อนทำให้ตาดูหวานและกลมโต ปัดแก้มสีชมพูอ่อน ทาตา เขียนคิ้วกรีดอายไลเนอร์ปัดมาสคาร่าทำให้เธอดูสวยขึ้นมามากกว่าเดิมอีก“มันต้องจัดเต็มขนาดนี้เลยเหรอแก?” ผิงอันที่ยืนมองตัวเองในกระจกแทบไม่อยากเชื่อสายตา“นี่ฉันยังรู้สึกน้อยไปด้วยนะ” หยิบแปรงจะมาปัดหน้าให้เพิ่ม“ห๊า! ฉันว่ามันเยอะมากๆ เลยแก พอแล้วนะไปได้แล้วนี่ก็ดึกมากแล้วด้วย” ผิงอันดันมือเพื่อนออกไม่ให้มายุ่มย่ามกับตัวเธออีก“รู้แล้วๆ ไม่แต่งอะไรเพิ่มแล้วค่า” ขนมปังหัวเราะชอบใจชุดเดรสที่ขนมปังเลือกให้ผิงอันเป็นสายเดี่ยวสีดำแหวกอกอวดโชว์หน้าอกที่ทั้งใหญ่และเป็นทรงกลมสวยไร้มีดหมอแต่อย่างใด และอวดโชว์แผ่นหลังขาวเนียน ชุดเดรสทรงพลิ้วไม่ได้รัดรูป แต่ยาวเลยแก้มก้นมาสองคืบเท่านั้น ได้โชว์ขาขาวเนียน นี่คือครั้งแรกที่เธอได้ใส่ชุดแบบนี้ผิงอันไม่ได้อายหรือไม่ชอบนะ แต่แค่ไม่ค่อยมั่นใจ แต่พอมาเจอขนมปังเธอก็เริ่
C~K Night Club 🪶 ด้านบนของคลับซีเคไนท์คลับที่ด้านล่างมองเห็นว่าเป็นกระจกสีดำหรือก็แค่ แต่กลับเป็นห้องของ s-vvip คนที่อยู่ด้านในสามารถมองเห็นคนที่อยู่ด้านล่างได้อย่างที่ไม่มีใครรู้ และแน่นอนว่าห้องที่พิเศษอย่างนี้คนที่เข้ามาได้มีแค่เจ้าของคลับและกลุ่มเพื่อนเท่านั้น เพราะนี่คือเขตหวงห้ามคนนอกไม่สามารถเข้ามาได้นอกจากจะได้รับอนุญาตจากพวกเขาหนึ่งในหกคนเสียก่อน เพราะถ้าเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้วล่ะก็ คนผู้นั้นอาจจะไม่ได้กลับออกไป… เช่นเคยที่วันนี้กลุ่ม BRUTISH (บรูทิช) นัดรวมตัวกันมาดื่มสังสรรค์หลังจากไม่ได้เจอกันครบทั้งกลุ่มแบบนี้มาเกือบสามเดือน กลุ่มบรูทิชมีกันทั้งหมดหกคน และแน่นอนว่าสองในหกของกลุ่มบรูทิชนั่นก็คือ ‘คาร์ลเตอร์’ ‘เคอร์วิน’ สองฝาแฝดที่เปรียบเสมือนความแข็งแกร่งของกลุ่ม เรียกได้ว่าไม่มีใครทำอะไรทั้งสองคนได้ พวกเขานั้นร้อนแรงเหมือนไฟ เป็นไฟที่สามารถเผาทำลายคนได้เพียงแค่เอ่ยปากสั่ง สัญลักษณ์ประจำตัวของพวกเขาก็คือ นกฟีนิกซ์เพลิง และคนที่สามก็คือ ‘ลูเซียโน่’ แสงสว่างของกลุ่มเพราะมักจะสร้างเสียงหัวเราะและความสนุกสนานอยู่เสมอแต่ถึงอย่างนั้นอย่าให้แสงสว่างนี้ดับหายไปเสียล
“มึงว่าไงนะ?” คาร์ลเตอร์แทบไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ตวัดสายตาลงไปมองด้านล่างทันที“เธอมากับใคร แล้วนั่งอยู่ตรงไหน” เคอร์วินที่ได้ยินก็หันไปมองด้านล่างเช่นกันทำให้เพื่อนอีกสี่คนเริ่มอยากรู้ขึ้นมาว่าคนที่ชื่อ ‘ผิงอัน’ คือใครกันถึงทำให้สองแฝดดูลุกลี้ลุกลนได้เพียงนี้พรึ่บ!! สองคนพี่น้องลุกจากโซฟาพร้อมกันแล้วเดินออกไปจากห้องทันทีลูเซียโน่ที่กำลังจะอ้าปากถาม ก็ได้แต่ต้องกลืนคำพูดทั้งหมดลงคอ“คนไหนคือผิงอัน” เรนเดลเอ่ยถามลูก้าที่ยังไม่ได้เดินออกไป“ผู้หญิงที่ยืนอยู่โต๊ะตรงกลางคนเดียวน่ะครับ ชุดเดรสสีดำเปิดโชว์หลังครับ”สี่หนุ่มบรูทิชที่เหลือจับจ้องไปที่ผู้หญิงที่ลูก้าบอก และเป็นจังหวะที่เธอหันมาชนแก้วกับผู้ชายพอดีเมื่อได้มองก็เข้าใจเลยว่าทำไม เธอทั้งสวยสะกดตา นี่ขนาดในคลับไม่ค่อยมีแสงสว่างของไฟนะยังไม่สามารถปกปิดความสวยของเธอได้เลย“หน้าตาคุ้นๆ …” เรนเดลที่ยังไม่เมาเพ่งดูใบหน้าของผิงอันก็รู้สึกคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูก“เหมือนเด็กผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า รักแรกของไอ้แฝดอะ” ลูเซียโน่พูดโพล่งขึ้นมา ที่จำได้เพราะตอนเป็นเด็กพวกเขาเล่นกับเด็กผู้หญิงคนนั้นมาเหมือนกันตั้งแต่จำความได้ เธอน่ารักตัวเล็ก ผิ
“ไง เจอกันเร็วกว่าที่ฉันคิดนะ” คาร์ลเตอร์สอดมือกอดไปที่เอวของเธอทั้งที่ก็มีมือของเคอร์วินอยู่ด้วย เธอพยายามใช้มือและแรงที่เหมือนแรงมดดันอกของพวกเขา แต่มีหรือที่สองแฝดจะปล่อย พวกเขาเพิ่มแรงกอดมากขึ้นไปอีก“ฉันก็ไม่คิดว่าจะเจอพวกคุณเร็วแบบนี้เหมือนกันค่ะ”“แล้วไม่มีดีใจเหรอที่เจอพวกฉัน” คาร์ลเตอร์เอ่ยถาม“เอ่อ…ไม่รู้สิคะ แต่ตอนนี้พวกคุณช่วยปล่อยฉันก่อนได้ไหม”“และถ้าพวกฉันไม่อยากปล่อยล่ะ เธอจะทำยังไง” เคอร์วินไม่พูดเปล่าแต่ก้มหน้ามาหอมแก้มเธออีกด้วย เคอร์วินเองก็เริ่มเมาแล้วเหมือนกัน ทำให้อยากทำอะไรก็จะทำ“ปล่อย ฉันอึดอัดค่ะ” ร่างบางดิ้นไปมาในอ้อมแขนของพวกเขา“ไม่จนกว่าจะตอบคำถามของพวกฉัน” เคอร์วินพูดเสียงเรียบยังคงคลอเคลียอยู่ที่พวงแก้มของเธอ คาร์ลเตอร์ก็สูดดมความหอมที่ซอกคอของเธอ“มากับใคร” คาร์ลเตอร์กระซิบถาม ปลายจมูกเลื่อนผ่านแก้มเธอจนเธอรู้สึกขนลุก“ฉันจะมากับใครก็ไม่จำที่จะต้องบอก อื้อ” เธอยังคงพยายามดันพวกเขาออก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย ‘ไอ้พวกหมีควาย! มันเกี่ยวอะไรทำไมต้องมาวุ่นวายกับฉันด้วย’ เธอสบถด่าในใจ“อย่าให้ต้องถามซ้ำ มากับใครแล้วทำไมถึงได้แต่งตัวไม่เซฟตัวเองแบบนี้ผิงอัน” เคอ
หลังจากที่คาร์ลเตอร์ได้พูดคุยทางโทรศัพท์กับอีวานเขาหันมาหาขนมปังเพื่อนสาวคนสนิทของผิงอัน ก้มตัวใช่แขนโอบกอดบริเวณต้นขาเล็กพยายามไม่ให้มือได้แตะสัมผัสโดนร่างกายขนมปัง คาร์ลเตอร์ยกตัวเธอขึ้นพาดบนบ่าแกร่ง แล้วเดินเข้าไปในลิฟต์ที่มีเคอร์วินกับผิงอันรออยู่ก่อนหน้าแล้ว“กรี๊ด! ทำบ้าอะไรปล่อยฉันนะ”ขนมปังร้องโวยวาย ดีด ใช้มือตีหลังคาร์ลเตอร์หวังให้เขาปล่อย แต่แรงที่เหมือนผีเสื้อกระพือปีกนี่มันช่างไร้ประโยชน์เสียจริง“เงียบ”เสียงเข้มดุทำขนมปังที่ดิ้นๆนิ่งไปทันที ไม่รู้ทำไมเพียงแค่เขาพูดออกมาแค่คำเดียวแต่ทำเธอกลัวจนตัวชาได้ โทนเสียงเข้มๆแบบนี้ มันทำให้เธอนึกถึงผู้ชายที่สัปดาห์ก่อนหน้าที่ได้เจอกันที่คลับเลยทำตัวอุกอาจเหมือนกับอีตานั่นเปี๊ยบ!ไอ้บ้ากามที่จับหัวเธอกดไปที่เป้ากางเกง! ฮึ่ย! แค่คิดก็หงุดหงิดขึ้นมาเลย ส่ายหัวไล่เอาความคิดในคืนนั้นออกไป กลับมาคิดหาวิธีที่จะทำให้พวกเธอทั้งสองคนหลุดพ้นเหนือมือสองแฝด ขนมปังคงไม่รู้ว่าอีกไม่กี่นาทีหลังจากนี้เธอกำลังจะได้พบกับบุคคลอันตรายมากกว่าสองแฝดอีก..“เคอร์วินปล่อยฉันลง! ไอ้โรคจิตนี่!”ผิงอันสารพัดจะหาคำมาด่าแต่เขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีที่จะปล่อยเธอลงเ
“เอาไป”คำพูดเรียบเฉยของคาร์ลเตอร์ที่พูดกับอีวาน ตุบ! คาร์ลเตอร์อุ้มขนมปังมาวางลงที่ข้างอีวาน ควรใช้ว่าโยนเธอลงมาเสียมากกว่า จากนั้นเขาก็เดินตามน้องชายเข้าไปยังห้องลับหลังกำแพง“อ๊ะ! วางเบาๆไม่ได้รึไงฮะ! ไอ้แก่หัวขาว!”“อะไรเนี่ยมีแต่ไอ้พวกตาฟ้า”เพราะเมาทำให้เธอหลุดพูดอะไรที่ไม่น่ารักออกมา และขนมปังที่ไม่ได้สังเกตว่าตอนนี้เธอนั่งอยู่ข้างใคร กลับลุกขึ้นยืนชี้นิ้วด่าสองแฝดต่อ และเริ่มลามปลามไปด่าคนอื่นๆที่อยู่ภายในห้อง“ฉันจะแจ้งตำรวจให้มาจับพวกแกให้หมดเลย! มาเที่ยวประเทศคนอื่นทำไมไม่ให้เกียรติคนในประเทศเขาบ้าง” ขนมปังยืนเท้าเอวด่ากราด ทั้งที่ยืนแทบจะไม่ไหว เพราะเหล้าที่เธอเื่มเข้าไปเยอะมากParts Evan 👑 & Kanompang 🍞หมับ! ตุบ! ขนมปังโดนกระชากแขนจากอีวานที่นั่งอยู่ข้างหลังของเธอ แต่เธอไม่รู้ว่าเป็นใคร เขาดึเธอให้ลงมานั่งทับที่ตักของตัวเอง“หึ ตำรวจประเทศเธอ?”“แค่ให้เศษเงินไม่กี่สตางค์ ก็เหมือนสัตว์เชื่องๆตัวหนึ่งอะเหรอ?”“จะสั่งให้ไปขวาที ซ้ายทีมันก็ทำตาม” “ตำรวจที่ให้ความสำคัญกับเงินมากกว่าประชาชน”อีวานใช้น้ำเสียงทุ้มต่ำกระซิบแนบชิดใบหูเล็ก ทำเอาคนตัวเล็กเบี่ยงหน้าหนี ขวับ! ก่อนจ
เธอเคยลองพยายามจะเอานิ้วตัวเองเข้าไปแล้วนะแต่ไม่กล้าละก็แอบกลัว แต่มาตอนนี้จะอะไรก็เอาเข้ามาเลยค่ะเธอพร้อมมาก “อยากเสียวกว่านี้ไหมผิงอัน”เคอร์วินดึงนิ้วออก เขาลุกไปถอดกางเกงแบรนด์ดัง ปลดเปลื้องเสื้อผ้าไม่เหลือสักชิ้น “โอ้ ทำไม..หุ่นน่ากัดแบบนี้คะ” “ก็ลองกินดูสิ”คาร์ลเตอร์ยิ้มให้เธออีกครั้ง ผิงอันมองดูก้ามท้องที่ขึ้นเป็นหมัดเรียงกันของคนที่ออกกำลังกายอย่างหนัก ทางคาร์ลเตอร์เองก็ไม่รอช้าปลดเปลื้องเสื้อตามมา สองแฝดมีรูปร่างที่เพอร์เฟค เหมือนตรงหน้าเธอคือรูปปั้นประติมากรรม เหมือนพวกเขาไม่มีอยู่จริง เป็นสิ่งที่เธอไม่อาจเอื้อม แต่ว่าตอนนี้เธอกำลังจะถูกพวกเขากลืนกิน… พรึ่บ! คาร์ลเตอร์ยกตัวผิงอันให้ลุกขึ้นนั่ง เขาถอดชุดเดรสและแพนตี้ตัวน้อยของเธออกจนหมด “พร้อมกันเลยไหม”คาร์ลเตอร์เงยหน้าขึ้นถามเคอร์วิน คาร์ลเตอร์ย้ายตัวเองและผิงอันมาอยู่ปลายเตียง ให้เธอนั่งบนตักเขา โดยที่ร่างบางหันหน้าออกไปทางเคอร์วินที่ยืนอยู่ปลายเตียง “ก็ไม่ติดนะ แต่เธอจะรับไหวไหม” “พูดเรื่องอะไรกันอยู่คะ”เธอไม่เข้าใจเลยว่าพวกเขากำลังหมายถึงอะไรกัน พร้อมไม่พร้อมคือ มีแต่พวกเขาที่เข้าใจยกเว้นเธอ “ก็ เราจะใส่เจ้านี่
“หัวเราะอะไรคะ ฉันอยากก็ไม่ได้แปลว่าฉันเคยทำมาก่อนนี่” “แล้วมันเจ็บมากไหม..”สิ่งที่กังวลในใจสาวน้อย ‘ก็ดี ครั้งแรกของเธอ พวกเขาจะทำให้เธอไม่อยากไปมีอะไรกับใครได้อีก’ “ไม่รู้สิแต่เวลาฉันทำ ฉันรู้สึกดีนะ” เคอร์วินตอบไปตามความจริง ก็เวลาที่เขามีอะไรกับผู้หญิงเขาไม่ได้มานั่งใส่ใจว่าพวกเธอจะรู้สึกแบบไหน เขาก็แค่ต้องการปลดปล่อยอารมณ์ตัวเองก็เท่านั้น “ถ้าครั้งแรก มันจะเจ็บนิดหน่อย” คาร์ลเตอร์เอนตัวลงมานอนในท่าที่ใช้สอกดันกับเตียงใช้มือดันหัวตัวเองเอาไว้ เขานอนตะแคงหันมาที่เธอ โดยที่ยื่นมือมาเกลี่ยผมเธอบริเวณกรอบหน้าเรียวเล็ก ผิงอันหันมามองคาร์ลเตอร์เมื่อเขาบอกว่าจะรู้สึกเจ็บ “แต่ถ้าทำบ่อยๆก็จะไม่เจ็บนะ ลองมาทำกับฉันทุกวันดูสิจะได้ชินแทน”เคอร์วินเอ่ยเสียงหยอกล้อ มุมปากยกยิ้มอย่างคนเจ้าเล่ห์ “เริ่มกลัวแล้วสินะ” คาร์ลเตอร์กดริมฝีปากหนักๆลงไปจูบปากเล็ก ก่อนผละออกมามองใบหน้าสวย มือหนาไม่อยู่เฉยเขาล้วงมือเข้าไปสัมผัสเต้านมของเธอ บีบคลึงเบาๆ นิ้วเรียวเขี่ยไปมาจนเธอต้องกันหน้ากัดปากอย่างเสียวซ่าน “มะ..ไม่ได้พูดเลยว่ากลัว..” ใจดวงน้อยเต้นถี่ระรัวเหมือนกลองยาว เธอตื่นเต้นทุกค
“ฉันอยากลองมีเซ็กส์ค่ะ“ ”และอยากมีกับพวกคุณทั้งสองคนพร้อมกัน!”เธอพูดมันออกมาโต้งๆ น้ำเสียงหนักแน่นอย่างเอาจริงเอาจัง จนสองแฝดเองยังอึ้นไปต่อไม่เป็น ส่วนผิงอันเธอคิดมาดีแล้ว จริงๆ วันนี้เธอก็ตั้งใจแน่วแน่ว่าอยากลองมีเซ็กส์ดู คนอื่นคงคิดว่าเธออยากลองเพราะความสนุกหรือจะคึกคะนองก็ตาม แต่เปล่าเลยเธอแค่สัมผัวกับคำว่าเซ็กส์ ที่หลายๆคนบอกว่าดีก็เท่านั้น และยิ่งตอนนี้มีแอลกอฮอล์มาช่วยเพิ่มความกล้าแล้วด้วย ไหนๆ ก็ขออะไรก็ได้จากสองแฝด เธอก็อยากจะลองสักครั้ง และครั้งแรกของเธอถ้าจะให้มันกับพวกเขาเธอก็จะไม่มานั่งเสียดายเลยสักนิด ออกจะคุ้มด้วยหรือเปล่านะ… “รู้หรือเปล่าพูดอะไรออกมา”คาร์ลเตอร์ถามย้ำอีกครั้งว่าไม่ได้ฟังที่เธอพูดผิด “รู้ค่ะ สติครบถ้วน” สติเท่ากับศูนย์ แต่ความต้องการเต็มสามร้อยเปอร์เซ็นต์ ตื่นมาเธออาจจะจำหรือจำไม่ได้ แต่ตอนนี้เธอไม่อยากโกหกความตั้งใจและความรู้สคกที่ต้องการพวกเขา “ไม่ เธอกำลังเมา ฉันไม่ชอบมีอะไรกับคนเมา”เคอร์วินสะบัดหน้าหันนี้ ไม่ใช่เขาไม่ต้องการเธอนะ แต่จะให้ทำตอนเธอเมามันดูไม่เข้าท่าเท่าไหร่ มันไม่แฟร์ตั้งแต่ที่เธอเมาแล้วมานั่งขอมีเซ็กส์กับพวกเขาแล้ว
เคอร์วินอุ้มผิงอันเข้ามาในห้องลับหลังกำแพง ห้องใหญ่ เฟอร์นิเจอร์ด้านในเป็นสีดำทั้งหมด ยกเว้นแต่ เตียงนอนขนาดคิงไซส์ มันมีสีแดงเข้ม ขอบเตียงและหัวนอนเป็นสีทอง แกะสลักเป็นรูปนกฟีนิกซ์เพลิงโดดเด่นชวนให้ต้องมอง สีทองที่มาจากทองคำบริสุทธิ์ เขาค่อยๆวางเธอลงที่เตียงนอนคิงไซส์ ส่วนเคอร์วินนั้นโน้มตัวลงเข้ามาใกล้ๆผิงอัน มือของเขาทาบวางลงข้างลำตัวเธอทั้งสองข้าง ไม่ให้มีทางหนี “สรุปจะคุยเรื่องอะไรคะ” ผิงอันเงยหน้าขึ้นประชันสายตากับเคอร์วิน เธอตั้งใจจะไม่หลบสายตาเขา! ดวงตาสั่นไหวเพราะความกลัว “ดื่มไปเยอะมากเลยใช่ไหม กลิ่นถึงได้แรงขนาดนี้” เคอร์วินได้กลิ่นแอลกอฮอล์ในตอนที่เธอเปล่งคำพูด “ก็ไม่ได้เยอะมากค่ะ แล้วดื่มเยอะฉันผิดอะไรเหรอคะ? ฉันก็แค่อยากให้สมองโล่งไม่ต้องคิดอะไร..” ไม่รู้ทำไมเธอจะต้องมาอธิบายความคิดความรู้สึกของเธอให้เขาฟังด้วย แต่แปลกที่เธอยอมบอกเขาไปตรงๆ เพราะฤทธิ์เหล้า? “รู้ไหมว่ามันอันตราย ที่นี่ไม่เหมาะกับเธอ” คาร์ลเตอร์ที่เดินเข้ามาเอ่ยบอกเสียงเรียบ ยืนมือล้วงกระเป๋ากางเกง สายตาที่ว่างเปล่าจ้องมาที่เธออย่างไม่พอใจ “ใช่ค่ะอันตราย” “อันตรายมากเพราะมีพวกคุณน่ะ
“เอาไป”คำพูดเรียบเฉยของคาร์ลเตอร์ที่พูดกับอีวาน ตุบ! คาร์ลเตอร์อุ้มขนมปังมาวางลงที่ข้างอีวาน ควรใช้ว่าโยนเธอลงมาเสียมากกว่า จากนั้นเขาก็เดินตามน้องชายเข้าไปยังห้องลับหลังกำแพง“อ๊ะ! วางเบาๆไม่ได้รึไงฮะ! ไอ้แก่หัวขาว!”“อะไรเนี่ยมีแต่ไอ้พวกตาฟ้า”เพราะเมาทำให้เธอหลุดพูดอะไรที่ไม่น่ารักออกมา และขนมปังที่ไม่ได้สังเกตว่าตอนนี้เธอนั่งอยู่ข้างใคร กลับลุกขึ้นยืนชี้นิ้วด่าสองแฝดต่อ และเริ่มลามปลามไปด่าคนอื่นๆที่อยู่ภายในห้อง“ฉันจะแจ้งตำรวจให้มาจับพวกแกให้หมดเลย! มาเที่ยวประเทศคนอื่นทำไมไม่ให้เกียรติคนในประเทศเขาบ้าง” ขนมปังยืนเท้าเอวด่ากราด ทั้งที่ยืนแทบจะไม่ไหว เพราะเหล้าที่เธอเื่มเข้าไปเยอะมากParts Evan 👑 & Kanompang 🍞หมับ! ตุบ! ขนมปังโดนกระชากแขนจากอีวานที่นั่งอยู่ข้างหลังของเธอ แต่เธอไม่รู้ว่าเป็นใคร เขาดึเธอให้ลงมานั่งทับที่ตักของตัวเอง“หึ ตำรวจประเทศเธอ?”“แค่ให้เศษเงินไม่กี่สตางค์ ก็เหมือนสัตว์เชื่องๆตัวหนึ่งอะเหรอ?”“จะสั่งให้ไปขวาที ซ้ายทีมันก็ทำตาม” “ตำรวจที่ให้ความสำคัญกับเงินมากกว่าประชาชน”อีวานใช้น้ำเสียงทุ้มต่ำกระซิบแนบชิดใบหูเล็ก ทำเอาคนตัวเล็กเบี่ยงหน้าหนี ขวับ! ก่อนจ
หลังจากที่คาร์ลเตอร์ได้พูดคุยทางโทรศัพท์กับอีวานเขาหันมาหาขนมปังเพื่อนสาวคนสนิทของผิงอัน ก้มตัวใช่แขนโอบกอดบริเวณต้นขาเล็กพยายามไม่ให้มือได้แตะสัมผัสโดนร่างกายขนมปัง คาร์ลเตอร์ยกตัวเธอขึ้นพาดบนบ่าแกร่ง แล้วเดินเข้าไปในลิฟต์ที่มีเคอร์วินกับผิงอันรออยู่ก่อนหน้าแล้ว“กรี๊ด! ทำบ้าอะไรปล่อยฉันนะ”ขนมปังร้องโวยวาย ดีด ใช้มือตีหลังคาร์ลเตอร์หวังให้เขาปล่อย แต่แรงที่เหมือนผีเสื้อกระพือปีกนี่มันช่างไร้ประโยชน์เสียจริง“เงียบ”เสียงเข้มดุทำขนมปังที่ดิ้นๆนิ่งไปทันที ไม่รู้ทำไมเพียงแค่เขาพูดออกมาแค่คำเดียวแต่ทำเธอกลัวจนตัวชาได้ โทนเสียงเข้มๆแบบนี้ มันทำให้เธอนึกถึงผู้ชายที่สัปดาห์ก่อนหน้าที่ได้เจอกันที่คลับเลยทำตัวอุกอาจเหมือนกับอีตานั่นเปี๊ยบ!ไอ้บ้ากามที่จับหัวเธอกดไปที่เป้ากางเกง! ฮึ่ย! แค่คิดก็หงุดหงิดขึ้นมาเลย ส่ายหัวไล่เอาความคิดในคืนนั้นออกไป กลับมาคิดหาวิธีที่จะทำให้พวกเธอทั้งสองคนหลุดพ้นเหนือมือสองแฝด ขนมปังคงไม่รู้ว่าอีกไม่กี่นาทีหลังจากนี้เธอกำลังจะได้พบกับบุคคลอันตรายมากกว่าสองแฝดอีก..“เคอร์วินปล่อยฉันลง! ไอ้โรคจิตนี่!”ผิงอันสารพัดจะหาคำมาด่าแต่เขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีที่จะปล่อยเธอลงเ
“ไง เจอกันเร็วกว่าที่ฉันคิดนะ” คาร์ลเตอร์สอดมือกอดไปที่เอวของเธอทั้งที่ก็มีมือของเคอร์วินอยู่ด้วย เธอพยายามใช้มือและแรงที่เหมือนแรงมดดันอกของพวกเขา แต่มีหรือที่สองแฝดจะปล่อย พวกเขาเพิ่มแรงกอดมากขึ้นไปอีก“ฉันก็ไม่คิดว่าจะเจอพวกคุณเร็วแบบนี้เหมือนกันค่ะ”“แล้วไม่มีดีใจเหรอที่เจอพวกฉัน” คาร์ลเตอร์เอ่ยถาม“เอ่อ…ไม่รู้สิคะ แต่ตอนนี้พวกคุณช่วยปล่อยฉันก่อนได้ไหม”“และถ้าพวกฉันไม่อยากปล่อยล่ะ เธอจะทำยังไง” เคอร์วินไม่พูดเปล่าแต่ก้มหน้ามาหอมแก้มเธออีกด้วย เคอร์วินเองก็เริ่มเมาแล้วเหมือนกัน ทำให้อยากทำอะไรก็จะทำ“ปล่อย ฉันอึดอัดค่ะ” ร่างบางดิ้นไปมาในอ้อมแขนของพวกเขา“ไม่จนกว่าจะตอบคำถามของพวกฉัน” เคอร์วินพูดเสียงเรียบยังคงคลอเคลียอยู่ที่พวงแก้มของเธอ คาร์ลเตอร์ก็สูดดมความหอมที่ซอกคอของเธอ“มากับใคร” คาร์ลเตอร์กระซิบถาม ปลายจมูกเลื่อนผ่านแก้มเธอจนเธอรู้สึกขนลุก“ฉันจะมากับใครก็ไม่จำที่จะต้องบอก อื้อ” เธอยังคงพยายามดันพวกเขาออก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย ‘ไอ้พวกหมีควาย! มันเกี่ยวอะไรทำไมต้องมาวุ่นวายกับฉันด้วย’ เธอสบถด่าในใจ“อย่าให้ต้องถามซ้ำ มากับใครแล้วทำไมถึงได้แต่งตัวไม่เซฟตัวเองแบบนี้ผิงอัน” เคอ
“มึงว่าไงนะ?” คาร์ลเตอร์แทบไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ตวัดสายตาลงไปมองด้านล่างทันที“เธอมากับใคร แล้วนั่งอยู่ตรงไหน” เคอร์วินที่ได้ยินก็หันไปมองด้านล่างเช่นกันทำให้เพื่อนอีกสี่คนเริ่มอยากรู้ขึ้นมาว่าคนที่ชื่อ ‘ผิงอัน’ คือใครกันถึงทำให้สองแฝดดูลุกลี้ลุกลนได้เพียงนี้พรึ่บ!! สองคนพี่น้องลุกจากโซฟาพร้อมกันแล้วเดินออกไปจากห้องทันทีลูเซียโน่ที่กำลังจะอ้าปากถาม ก็ได้แต่ต้องกลืนคำพูดทั้งหมดลงคอ“คนไหนคือผิงอัน” เรนเดลเอ่ยถามลูก้าที่ยังไม่ได้เดินออกไป“ผู้หญิงที่ยืนอยู่โต๊ะตรงกลางคนเดียวน่ะครับ ชุดเดรสสีดำเปิดโชว์หลังครับ”สี่หนุ่มบรูทิชที่เหลือจับจ้องไปที่ผู้หญิงที่ลูก้าบอก และเป็นจังหวะที่เธอหันมาชนแก้วกับผู้ชายพอดีเมื่อได้มองก็เข้าใจเลยว่าทำไม เธอทั้งสวยสะกดตา นี่ขนาดในคลับไม่ค่อยมีแสงสว่างของไฟนะยังไม่สามารถปกปิดความสวยของเธอได้เลย“หน้าตาคุ้นๆ …” เรนเดลที่ยังไม่เมาเพ่งดูใบหน้าของผิงอันก็รู้สึกคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูก“เหมือนเด็กผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า รักแรกของไอ้แฝดอะ” ลูเซียโน่พูดโพล่งขึ้นมา ที่จำได้เพราะตอนเป็นเด็กพวกเขาเล่นกับเด็กผู้หญิงคนนั้นมาเหมือนกันตั้งแต่จำความได้ เธอน่ารักตัวเล็ก ผิ
C~K Night Club 🪶 ด้านบนของคลับซีเคไนท์คลับที่ด้านล่างมองเห็นว่าเป็นกระจกสีดำหรือก็แค่ แต่กลับเป็นห้องของ s-vvip คนที่อยู่ด้านในสามารถมองเห็นคนที่อยู่ด้านล่างได้อย่างที่ไม่มีใครรู้ และแน่นอนว่าห้องที่พิเศษอย่างนี้คนที่เข้ามาได้มีแค่เจ้าของคลับและกลุ่มเพื่อนเท่านั้น เพราะนี่คือเขตหวงห้ามคนนอกไม่สามารถเข้ามาได้นอกจากจะได้รับอนุญาตจากพวกเขาหนึ่งในหกคนเสียก่อน เพราะถ้าเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้วล่ะก็ คนผู้นั้นอาจจะไม่ได้กลับออกไป… เช่นเคยที่วันนี้กลุ่ม BRUTISH (บรูทิช) นัดรวมตัวกันมาดื่มสังสรรค์หลังจากไม่ได้เจอกันครบทั้งกลุ่มแบบนี้มาเกือบสามเดือน กลุ่มบรูทิชมีกันทั้งหมดหกคน และแน่นอนว่าสองในหกของกลุ่มบรูทิชนั่นก็คือ ‘คาร์ลเตอร์’ ‘เคอร์วิน’ สองฝาแฝดที่เปรียบเสมือนความแข็งแกร่งของกลุ่ม เรียกได้ว่าไม่มีใครทำอะไรทั้งสองคนได้ พวกเขานั้นร้อนแรงเหมือนไฟ เป็นไฟที่สามารถเผาทำลายคนได้เพียงแค่เอ่ยปากสั่ง สัญลักษณ์ประจำตัวของพวกเขาก็คือ นกฟีนิกซ์เพลิง และคนที่สามก็คือ ‘ลูเซียโน่’ แสงสว่างของกลุ่มเพราะมักจะสร้างเสียงหัวเราะและความสนุกสนานอยู่เสมอแต่ถึงอย่างนั้นอย่าให้แสงสว่างนี้ดับหายไปเสียล