All Chapters of ไม่มีอีกแล้ว...สตรีที่เคยโง่งมผู้นั้น: Chapter 21 - Chapter 30

วันนี้เป็นวันที่คุณชายใหญ่สกุลกู้ ไม่ได้เข้าวังเพื่อไปสอนเหล่าองค์ชาย และไม่ได้เข้าสำนักศึกษาโจวซื่อ เขาจึงบอกกล่าวกับบิดามารดาว่า จะออกไปเยี่ยมเยือนคู่หมายที่จวนตระกูลซู จากนั้นจะไปดื่มสุรากับรองหัวหน้าองรักษ์กองกำลังพยัคฆ์ขาว ซึ่งเป็นพี่ชายของนาง ท่านใต้เท้ากู้กับกู้ฮูหยินไม่ได้ห้ามอันใด เพราะจะได้ถือโอกาสนี้ฝากขนมที่กู้ฮูหยินทำ กับตำรากลศึกที่ท่านใต้เท้ากู้ได้รับเป็นของกำนัลมา ให้แก่ท่านแม่ทัพและฮูหยินแม่ทัพพอดีในยามเซิน กู้มู่เฉินจึงออกจากจวนตระกูลกู้ เพื่อไปเยือนจวนตระกูลซู ทันทีที่ไปถึงท่านแม่ทัพซูและซูฮูหยินต่างต้อนรับคู่หมายของบุตรสาวด้วยความยินดี พลางฝากขอบน้ำใจท่านใต้เท้ากู้และกู้ฮูหยินที่มีน้ำใจ ฝากของกำนัลมามอบให้พวกตน สองสามีภรรยารู้สึกพอใจในตัวของว่าที่ลูกเขยผู้นี้เป็นอย่างยิ่งเพราะชายหนุ่มนั้นเป็นบุรุษที่มีรูปลักษณ์ดี มีมารยาทดี อีกทั้งยังอ่อนน้อมถ่อมตน แม้มองดูภายนอกจะดูเหมือนเป็นคนที่อ่อนแอ แต่ทว่าท่านแม่ทัพกลับมองเห็นในสิ่งที่ต่างจากผู้อื่น นั่งพูดคุยต้อนรับคุณชายใหญ่สกุลกู้อยู่สักพัก ซูฮูหยินจึงขอตัวกลับเรือนซูอี้ไปเพื่อทำกิจธุระส่วนตัวของตน กู้มู่เฉิน

เรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นบางเรื่องก็ยังคงเกิดขึ้น ทว่าบางเรื่องก็ได้เปลี่ยนแปลงไป โดยที่บางคราซูเยว่ซินก็หลงลืมที่จะใส่ใจ นางสนใจเพียงเรื่องราวของกู้อี้เหวินและหลูเจียงหลี หญิงร้ายชายเลวทั้งสองเพียงแค่นั้น เรื่องราวของผู้อื่นไหนเลยจะอยู่ในความสนใจของนาง ทว่าเรื่องบางเรื่องที่เกี่ยวข้องกับคนที่นางรู้สึกผิดต่อพวกเขา นางก็ยังคงใส่ใจและคอยระแวดระวังไม่ให้มันเกิดขึ้นอีกไม่นานจะถึงช่วงเวลาที่กู้อี้เหวินเข้าหานางในชีวิตก่อน ทว่ายามนี้สถานการณ์ได้แปรเปลี่ยนไปแล้ว เพราะสตรีที่เขาหมายตา กลายเป็นคุณหนูรองสกุลต้วนแทน คุณหนูที่่งดงามและใสซื่อผู้นั้นช่างน่าสงสารและน่าเห็นใจยิ่งนัก ที่จะต้องเข้ามาสู่วังวนในชีวิตก่อนของนาง แม้ภายในใจจะรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย แต่ถ้าหากนางออกเรือนไปกับกู้มู่เฉินแล้ว มีหรือที่นางจะขัดขวางแผนการของกู้อี้เหวินไม่ได้“อีกไม่นานแล้วสินะ ที่สตรีผู้นั้นจะสร้างสถานการณ์ให้สหายของตนถูกพวกโจรฉกชิงวิ่งราว และให้ชายผู้นั้นเข้ามาสวมรอยให้การช่วยเหลือ”ซูเยว่ซินที่ยืนอยู่ริมหน้าต่างของห้องนอน มองขึ้นไปบนท้องนภาที่มีแสงจันทร์ส่องสว่าง นางเริ่มทบทวนเรื่องราวที

ในระหว่างที่ความสัมพันธ์ระหว่างกู้อี้เหวิน และต้วนหลิวหลีเริ่มมีความก้าวหน้ามากยิ่งขึ้น ท่านใต้เท้าต้วนก็ได้รับรู้ความจริงว่า บุตรีของตนกำลังแอบคบหา อยู่กับคุณชายรองผู้ที่เกิดมาจากอนุภรรยาของท่านใต้เท้ากู้ มีหรือที่เขาจะรู้สึกยินดี แม้อีกฝ่ายจะเป็นตระกูลที่เขาอยากเกี่ยวดองด้วยก็ตาม ทว่าต้องมิใช่บุรุษเช่นนั้น หน้าที่การงานในราชสำนักยังไม่ต้องพูดถึง แม้แต่ตำแหน่งผู้นำตระกูลก็ยังไม่มีสิทธิ์ได้อาจเอื้อม แล้วเขาจะไปอยากได้บุตรเขยที่ไร้ประโยชน์เช่นนี้ได้เยี่ยงไรกัน“เจ้าเข้าไปพูดคุยกับหลีเอ๋อร์เสียหน่อยเถิด ว่าให้เลิกคบหากับคุณชายรองกู้อี้เหวินผู้นั้น เขาหาใช่คนที่มีอนาคตที่ดีอันใดไม่ แม้จะสอบเค่อจวี่ได้เป็นซิ่วไฉตั้งแต่อายุยังน้อย แล้วเยี่ยงไรเล่า… ดูอย่างคุณชายใหญ่กู้สิ เขาอายุเพิ่งจะย่างเข้าสิบเก้า แต่เขากลายเป็นทั่นฮวาไปแล้ว ผู้ใดก็มองออกว่าถึงแม้จะเกิดในตระกูลเดียวกัน แต่ทว่าสถานะนั้นช่างต่างชั้นกันอย่างชัดเจน”ใต้เท้าต้วนบอกกล่าวภรรยาให้ไปโน้มน้าวบุตรี เพราะเขาได้รับรายงานมาจากผู้คุ้มกันของต้วนหลิวหลีว่า หนึ่งเดือนมานี้คุณหนูรองมักจะออกไปพบกับคุณชายรองสก

ภายในเรือนรับรองของจวนแม่ทัพในวันนี้ บรรยากาศที่โต๊ะอาหารค่อนข้างที่จะครึกครื้น เป็นเพราะมีท่านแม่ทัพที่ค่อนข้างจะว่างงานเพราะบ้านเมืองสงบสุข มาร่วมโต๊ะกินอาหารเย็นกับภรรยาและลูกๆ ด้วย ซูเยว่คงเองก็ได้ลากลับจวนวันนี้เช่นกัน เขาจึงได้มีโอกาสมาร่วมโต๊ะกับครอบครัว และแขกคนสำคัญที่มาเยือนในวันนี้อีกคนก็คือว่าที่เขยรองของจวนแม่ทัพ กู้มู่เฉินนั่นเอง“วันนี้เจ้าแต่งกายได้งดงามยิ่งนัก” เสียงทุ้มเอ่ยชมสตรีตรงหน้าออกมาหลังจากคำนับทักทายผู้ใหญ่ทั้งสองเสร็จซูเยว่ซินรู้สึกไม่ชินกับการพูดจาเช่นนี้ของเขา ชีวิตก่อนที่นางจดจำได้เขานั้นช่างเป็นบุรุษที่พูดน้อยและเย็นชายิ่งนัก ทว่าการได้มาพบเจอกับเขาในชีวิตนี้กลับแตกต่างไปจากเดิม“อะ…แฮ่ม…ชมได้ไม่เกรงใจพี่ชายเลยนะว่าที่น้องเขย”ซูเยว่คงกระแอมไอ พลางกล่าวหยอกเย้าสหายสนิทออกมา ใบหน้าของกู้มู่เฉินเห่อร้อนพลันเกิดริ้วคลื่นสีแดงระเรื่อราวกับสตรี เพราะเขามีใบหน้าที่ขาวเนียน ทำให้สังเกตการเปลี่ยนแปลงได้ไม่ยาก ซูเยว่ซินฟาดมือเล็กลงบนไหล่พี่ชาย เขาจึงแสร้งร้องโอดโอยออกมา ผู้ใหญ่ทั้งสองยิ้มแย้มออกมาด้วยค

หลังจากวันที่ต้วนหลิวหลีกลับมาจากนอกจวน และเป็นวันเดียวกันที่ตระกูลต้วนปฏิเสธการทาบทามขอหมั้นหมายจากตระกูลกู้ ต้วนหลิวหลีก็เริ่มทำตามแผนการ ที่หลูเจียงหลีแนะนำมาอย่างไม่ลังเล นางเริ่มอดอาหารและเก็บตัวอยู่แต่ภายในห้องนอน ไม่อนุญาตให้สาวรับใช้เข้าไปรับใช้ภายในห้อง วันแรกท่านใต้เท้าต้วนและต้วนฮูหยินต่างก็ไม่ใส่ใจ ทว่าผ่านไปสามวันหลีจูสาวรับใช้คนสนิทของต้วนหลิวหลีก็อดทนไม่ไหว นางรีบไปรายงานเรื่องนี้ให้แก่นายท่านและนายหญิงใหญ่ได้ทราบ ทำให้สองสามีภรรยารู้สึกปวดใจเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะกับต้วนฮูหยินที่เฝ้าทะนุถนอม อบรมเลี้ยงดูบุตรีมาตั้งแต่เล็ก นางไม่คิดเลยว่าต้วนหลิวหลีจะมีวันที่ดื้อรั้น ไม่เชื่อฟังเช่นนี้ด้วย“ท่านพี่… ขืนปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไป หลีเอ๋อร์นางจะต้องตายแน่ๆ ท่านพี่โปรดทบทวนเรื่องนั้นอีกหนด้วยเถิดนะเจ้าคะ เห็นนางเป็นเยี่ยงนี้แล้วข้ารู้สึกปวดใจเหลือเกิน”ต้วนฮูหยินร่ำไห้พลางกล่าวโน้มน้าวผู้เป็นสามี ท่านใต้เท้าต้วนถึงกับกุมขมับด้วยความเคร่งเครียด เขาคิดไม่ออกว่าความสัมพันธ์ของบุตรีกับคุณชายรองกู้เป็นไปถึงขั้นไหน เหตุใดต้วนหลิวหลีถึงได้มอบใจให้