All Chapters of ไม่มีอีกแล้ว...สตรีที่เคยโง่งมผู้นั้น: Chapter 31 - Chapter 40

ซูเยว่ซินตัดสินใจแล้วว่า นางจะออกเรือนให้ไวขึ้นกว่าเดิม เพื่อที่นางจะได้ทำการสิ่งใดภายในจวนสกุลกู้อย่างสะดวกยิ่งขึ้น เพราะนางรู้ดีว่าหลังจากนี้อนุซินกำลังวางแผนที่จะทำการสิ่งใด นางจะต้องเข้าไปขัดขวางไม่ให้เกิดเหตุการณ์ ที่จะทำให้ตระกูลกู้ดำเนินไปเฉกเช่นในชีวิตก่อนที่นางได้พบเจอแต่นางจะเจรจากับกู้มู่เฉิน ผู้ที่เป็นว่าที่สามีของนางในชีวิตนี้เยี่ยงไรดี หากนางออกหน้าว่าเป็นฝ่ายที่อยากจะออกเรือนแล้ว ก็คงดูไม่งามเท่าใดนัก แต่ถ้านางไม่แสดงท่าทีใดๆ ออกมาเลย มีหรือคนซื่ออย่างกู้มู่เฉินจะเร่งรีบ ในเมื่อตัดสินใจดีแล้ว ไม่ว่าจะต้องทำเช่นไร นางก็ต้องทำให้เขามาสู่ขอนางเร็วๆ นี้ให้ได้"คุณหนูรองเจ้าคะ คุณชายใหญ่กู้มาขอพบท่าน ยามนี้รออยู่ที่เรือนรับรองแล้วเจ้าค่ะ" ในขณะที่ซูเยว่ซินกำลังว้าวุ่นใจ เดินวนไปเวียนมาภายในศาลากลางน้ำอยู่นั้น สาวรับใช้จากเรือนรับรองก็เข้ามารายงานให้ซูเยว่ซินได้ทราบ"ท่านพี่มู่เฉินมาเยี่ยงนั้นรึ"ในยามที่นางกำลังคิดว่าจะพบ และพูดคุยกับเขาเรื่องการแต่งงานระหว่างนางและเขาเยี่ยงไรดี เขาก็มาเยือนได้ราวกับนัดกันเอาไว้"เจ้าค่ะ คุณหนูรอง คุณชายใหญ่เองก็ค

ข่าวเรื่องการแต่งงานของสองตระกูลถูกกล่าวถึงไปทั่วทั้งเมืองหลวง บ้างก็รู้สึกอิจฉา บ้างก็รู้สึกยินดี ทว่าคนส่วนใหญ่ย่อมรู้สึกอิจฉาตระกูลกู้ยิ่งนัก เพราะบุตรชายสามารถคว้าสตรีที่ตระกูลมีอำนาจมาได้ทั้งสะใภ้ใหญ่และ ว่าที่สะใภ้รอง ท่านใต้เท้ากู้เลยพลอยมีหน้ามีตาไปกับเรื่องในครานี้ด้วย แต่ผู้ใดเลยจะรู้ว่าเขามีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีกับตระกูลต้วนเท่าใดนัก ต่างจากตระกูลซูที่นับได้ว่านับถือเป็นสหาย และไปมาหาสู่กันอยู่หลายครั้งหลายครา"อีกหนึ่งเดือนข้างหน้าเองเยี่ยงนั้นรึ" ใต้เท้ากู้เอ่ยถามภรรยาออกมาหลังจากรับรู้ฤกษ์งามยามดีที่จะได้รับลูกสะใภ้ใหญ่เข้าจวน"ท่านพ่อไม่ยินดีหรือเจ้าคะ พี่ชายใหญ่จะได้มีหลานให้ท่านพ่อเชยชมไวๆ" กู้มู่หรงกล่าวออกมาก่อนหยิบขนมตรงหน้าขึ้นมากินกู้ฮูหยินที่ได้ยินคำพูดแก่แดดของบุตรสาว ยกมือขึ้นเขกศีรษะของนางเบาๆ ทว่าเด็กหญิงที่อีกไม่นานก็จะต้องเข้าพิธีปักปิ่นแล้วกลับร้องโอดครวญออกมา จนผู้เป็นพี่ชายกลั้นขำเอาไว้ไม่ไหว นางหันไปส่งค้อนน้อยๆ ให้แก่เขา“ไม่ใช่ว่าข้าไม่ยินดี แต่ข้าเกรงว่าจะจัดงานไม่สมเกียรติตระกูลซู ตระกูลนั้นเป็นถึงตระกูลแม่ทัพมาตั้งแ

หลังจากผ่านพิธีคำนับฟ้าดิน คำนับบิดามารดา และคำนับกันและกันแล้ว เจ้าบ่าวเจ้าสาวก็ยกน้ำชาให้แก่บิดามารดาของฝ่ายเจ้าบ่าว ผู้ใหญ่ทั้งสองกล่าวรับขวัญลูกสะใภ้ใหม่ จากนั้นก็ถึงพิธีส่งตัวเข้าหอ ทว่ายังไม่ทันได้ร่วมหอกัน ผู้เป็นเจ้าบ่าวกลับถูกเหล่าบัณฑิต และเหล่าสหายร่วมงานของเขา เชิญออกไปดื่มสุรามงคลด้วยกันเสียก่อน ทำให้เขาจำต้องทิ้งเจ้าสาวให้รอคอยเขาอยู่ในห้องหอตามลำพัง ซูเยว่ซินจึงได้ให้สาวรับใช้คนสนิทของนางช่วยปลดเครื่องหัวออก กู้มู่หรงแวะเข้ามาหานางในห้องหอ พร้อมนำอาหารมาให้พี่สะใภ้ของตน ทักทายกันอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะรีบออกจากห้องหอไป“คุณหนูรองกู้ช่างใส่ใจท่านยิ่งนักเจ้าค่ะ เห็นทีท่านออกเรือนมาที่นี่ คงไม่ต่างจากอยู่ที่จวนเดิมเท่าใดเป็นแน่เจ้าค่ะ” ชิงหลวนกล่าวชมกู้มู่หรงออกมา ก่อนที่จะหยอกเย้าคุณหนูรองของนางซูเยว่ซินยิ้มน้อยๆ จากนั้นจึงลงมือกินอาหารตรงหน้า อาหารทุกจานล้วนแล้วแต่เป็นอาหารมงคล ที่สามารถพบเห็นได้ในทุกงานแต่งงาน ชีวิตก่อนกู้อี้เหวินก็ถูกสหายของเขาลากออกไปดื่มจนเมามาย ทว่ากลับหาได้มีผู้ใดมาสนใจว่านางจะกินอันใดแล้วหรือไม่ กว่าเขาจะได้กลับมาที่เ

เดิมทีการแต่งงานในครานี้จะต้องเป็นของนางกับกู้อี้เหวิน ทว่าบุรุษข้างกายของนางในยามนี้คือกู้มู่เฉิน ใบหน้าหล่อเหลาคมคร้ามของเขาฉายแววแห่งความยินดีออกมา ที่เรือนใหญ่วันนี้ทุกคนในตระกูลกู้ต่างอยู่กันอย่างพร้อมหน้า ใต้เท้ากู้และกู้ฮูหยินนั่งอยู่ในตำแหน่งประธาน ด้านซ้ายมือเป็นอนุซินกับคุณชายรองกู้อี้เหวิน ทางด้านขวามือเป็นคุณหนูสามกู้มู่หรงที่ผ่านมาหากนับตามลำดับการสืบสกุลแล้ว กู้มู่หรงนับเป็นคุณหนูสามของสกุล ทว่านางกลับไม่ยอมนับถือผู้ที่เป็นพี่ชายรอง ซึ่งเป็นพี่ชายต่างมารดา ทำให้คนส่วนใหญ่มักจะเรียกขานนาง ว่าเป็นคุณหนูรองแห่งจวนตระกูลกู้ นั่นก็เพื่อเอาอกเอาใจคุณหนูเพียงหนึ่งเดียวในสกุล ที่ท่านใต้เท้ากู้รักและเอ็นดูยิ่งกว่าผู้ใด“คารวะท่านพ่อ คารวะท่านแม่” สามีภรรยาหมาดๆ คำนับบิดามารดา"ตามสบายเถิดลูก"ใต้เท้ากู้กล่าวออกมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม สาวรับใช้รินน้ำชาส่งให้สะใภ้ใหม่ นางยกน้ำชาให้พ่อสามี เขารับไปดื่มก่อนที่จะมอบปิ่นหยกแห่งหูหนานให้แก่นาง ซูเยว่ซินรับมาพลางคำนับบิดาของสามี ท่านใต้เท้ากู้ก็พยักหน้าขึ้นลงอย่างพอใจ"ท่านแม่เชิญดื่มชาเจ้าค่ะ"ซูเยว่ซินส่งถ้วยชาที่สาวรับใช้รินให้ ให้แก่กู

กู้อี้เหวินออกจากจวนไปด้วยอารมณ์ที่ไม่ใคร่จะดีเท่าใดนัก และเขาก็หาได้ออกไปพบกับต้วนหลิวหลี เฉกเช่นที่ได้บอกกับมารดาเอาไว้ไม่ ทว่าเขากลับมุ่งหน้าออกไปยังโรงเตี๊ยมเซียงซี แล้วสั่งให้บ่าวรับใช้ข้างกายของเขา แอบไปตามหลูเจียงหลีมาพบเขา สำหรับต้วนหลิวหลีแล้ว ถึงแม้นางกับเขาจะเป็นคู่หมั้นกัน แต่ทว่าการที่จะได้พบกับหญิงสาวนั้นมิใช่เรื่องง่ายดายนัก เพราะท่านใต้เท้าต้วนและต้วนฮูหยินนั้นคอยจับตาดูนางอยู่เสมอ ทำให้ตั้งแต่เขากับนางหมั้นหมายกัน การพบหน้ากันจึงแทบจะนับครั้งได้ต่างจากหลูเจียงหลีที่เขาเรียกให้นางออกมาพบคราใด นางก็ไม่เคยที่จะอิดออดเลยสักครา และไม่ว่าเขาต้องการสิ่งใด นางก็จะยินดีและทำให้เขาอย่างเต็มใจ แล้วเขาจะทอดทิ้งนางลงได้เยี่ยงไรกัน ต้วนหลิวหลีผู้นั้นช่างเป็นสตรีที่ไร้เดียงสา แต่ทว่าน่าเบื่อหน่ายยิ่งนัก ทว่าเขาจะต้องแต่งงานกับสตรีเช่นนั้น เพื่อแลกกับอำนาจที่จะได้มาจริงๆ น่ะหรือ เขาถอนหายใจหนักๆ ออกมา ก่อนที่จะสั่งสุราและอาหารเอาไว้รอผู้มาเยือนกู้อี้เหวินนั่งดื่มสุราอยู่ภายในห้องรับรองของโรงเตี๊ยมเซียงซุน ไม่นานเท่าใดนัก สตรีที่มีรูปโฉมงดงาม ที่ปิดบังอำพรางใบหน้าอยู่ภาย