บททั้งหมดของ ไม่มีอีกแล้ว...สตรีที่เคยโง่งมผู้นั้น: บทที่ 11 - บทที่ 20

แสงจันทร์ที่ส่องสว่างในค่ำคืนนี้ บ่งบอกให้ได้รู้ว่ายามนี้ถึงเทศกาลชมจันทร์ที่ชาวเมืองต่างเฝ้ารอคอยแล้ว ปีนี้ตลาดตวนอีจัดงานเทศกาลชมจันทร์อย่างครึกครื้น มีทั้งการแสดงจากคณะอุปรากรที่มีชื่อเสียงของโยวโจว และละครหลังม่านจากเจียงซี เพราะยามนี้บ้านเมืองสงบสุข ทำให้ชาวเมืองได้อยู่เย็นเป็นสุข ซูเยว่ซินได้ออกมาเที่ยวชมงานเทศกาลในค่ำคืนนี้พร้อมกับคุณหนูใหญ่สกุลเจียง ทั้งสองอยู่ในวัยไล่เลี่ยกันจึงไม่ยากที่จะเปิดใจคบหากันอีกทั้งยังเป็นความตั้งใจเดิมของซูเยว่ซินอยู่แล้วด้วย ชีวิตก่อนนางไม่มีมิตรมากมายข้างกาย มีเพียงสตรีผู้นั้นผู้เดียวที่คอยอยู่เคียงข้าง นางจึงคิดว่านั่นคือมิตรแท้ ทำให้อีกฝ่ายหลอกใช้ความจริงใจของนาง แทงข้างหลังนางราวกับคนโง่ ชีวิตนี้หรือนางจะใช้ชีวิตเช่นเดิม ผู้ใดแสดงความจริงใจออกมา นางก็เปิดใจคบหาได้อย่างไม่ลังเล คุณหนูทั้งสองตระกูลเดินนำหน้าสาวรับใช้ที่ติดตามพวกตนมาเข้าไปภายในตลาดตวนอี ผู้คุ้มกันรอบกายของคุณหนูใหญ่เจียง ก็คอยระแวดระวังภัยให้คุณหนูทั้งสองไม่ห่าง“ซินเอ๋อร์…เจ้าไม่มีพวกผู้คุ้มกันคอยติดตามมาดูแลหรอกหรือ” คำถามนี้เจียงซีหรูเอ่ยถามซูเยว่ซินตั้งแต่อยู่บนรถม้า ระหว่าง

หลังจากที่กลับถึงเรือนซูซานแล้ว สาวรับใช้ก็ยกน้ำเข้ามาให้คุณหนูรองได้ล้างหน้าล้างตา ชิงหลวนทำหน้าที่สางผมให้ซูเยว่ซิน ส่วนชิงหลัวไปเตรียมอาภรณ์สำหรับใส่นอนให้คุณหนูรองเปลี่ยน ชิงหรงจัดเตรียมที่หลับที่นอน ครั้นทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ซูเยว่ซินจึงสั่งให้สาวรับใช้ของนางไปนอนเช่นกัน ชิงหลวนดับไฟจากโคมก่อนที่นางจะออกจากห้องนอนของคุณหนูรองไปเป็นคนสุดท้ายซูเยว่ซินที่แสร้งล้มตัวลงนอนแล้ว กลับมิอาจข่มตานอนให้หลับได้ นางกำลังสับสนและไม่เข้าใจว่า เพราะเหตุใด คุณชายใหญ่กู้มู่เฉิน ถึงได้กล้าแสดงความรู้สึกของเขาที่มีต่อนางออกมาอย่างเปิดเผยเช่นนี้ ชีวิตก่อนเขาเป็นคนที่มีบุคลิกเคร่งขรึม จนตัวนางเองยังไม่กล้าเข้าใกล้ ยิ่งหลังจากที่เขาสูญเสียผู้เป็นมารดาและบิดาในเวลาไล่เลี่ยกัน ยิ่งทำให้เขากลายเป็นคนที่เย็นชายิ่งขึ้นไปอีก พลันคิดได้ว่าเรื่องทั้งหมดนั้นคือความผิดของผู้ใด ความแค้นที่คับแน่นอยู่ในอกก็ทำให้นางพึมพำออกมา“เจียงหลีผู้โง่เขลา ในเมื่อเจ้าทำงานให้เขาไม่สำเร็จ เจ้าคิดว่าเขาจะยังมีไมตรีต่อเจ้าอยู่อีกหรือ แท้จริงเจ้าก็เป็นสตรีที่โง่งมไม่ต่างไปจากตัวข้าในชีวิตก่อนเลย แต่เป็นเพราะชีวิตก่อนข้าหลงเชื่อ

“ขอแสดงความยินดีกับซิ่วไฉคนใหม่ด้วยขอรับ ต่อไปก็รอสอบในระดับเซียงซื่อ ข้าคิดว่าสำหรับคุณชายจากตระกูลกู้แล้วคงไม่ใช่เรื่องยากอันใด ดูอย่างคุณชายใหญ่สิ ได้เป็นทั่นฮวาตั้งแต่อายุสิบเจ็ดปี ถือเป็นหน้าเป็นตาของตระกูลยิ่งนัก” ใต้เท้าอวี้กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงประจบประแจงเพราะถึงแม้ว่าคุณชายรองกู้อี้เหวินจะเป็นบุตรชายที่เกิดจากอนุภรรยา ทว่าท่านใต้เท้ากู้ก็ให้ความสำคัญ ถึงได้ลงทุนเหมาหอจิ่วซาหนึ่งวัน เพื่อจัดงานเลี้ยงฉลองให้แก่บุตรชายอย่างไม่เสียดายเงิน เห็นทีเขาคงจะดูเบาคุณชายรองกู้ผู้นี้ไม่ได้เสียแล้ว“ขอบน้ำใจท่านใต้เท้าอวี้ ท่านก็กล่าวชมกันเกินไปแล้ว แต่ท่านจะเอากู้อี้เหวินไปเปรียบกับกู้มู่เฉินได้เยี่ยงไรกัน กู้มู่เฉินบุตรชายคนโตของข้านั้น เป็นบุตรชายที่เกิดจากภรรยาเอก เขาย่อมก้าวหน้าไวกว่าผู้เป็นน้องชายของเขาเป็นเรื่องธรรมดา”ใต้เท้าอวี้ยิ้มแหยๆ ออกมา พลางเหลือบมองไปทางคุณชายรองกู้ ที่ยามนี้ใบหน้าปรากฏสีหน้าไม่ค่อยจะดีเท่าใดนัก อีกฝ่ายยกสุราขึ้นมากระดกราวกับเป็นน้ำเปล่า หากเขาเป็นใต้เท้ากู้ ก็ย่อมต้องชื่นชมบุตรชายใหญ่เช่นกัน แต่ทว่านี่เป็นงานเลี้ย

เหตุการณ์ที่ผ่านมาล้วนเป็นไปตามชีวิตก่อนที่ซูเยว่ซินเคยประสบพบเจอ แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปก็คือความสัมพันธ์ระหว่างนางกับหลูเจียงหลีและกู้อี้เหวิน เพราะถ้าเป็นตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตก่อนแล้ว หลังจากที่นางย้ายมาอาศัยอยู่ในเมืองหลวงได้ไม่เกินสามเดือน นางก็คบหาเป็นสหายกับหลูเจียงหลีที่จงใจเข้าหานางอย่างสนิทใจหลังจากสามเดือนที่คบหากัน กู้อี้เหวินก็ได้เข้ามาทำทีเป็นช่วยเหลือนาง ทำให้นางมีใจให้เขา เพราะหลงในความดีที่เขาเสแสร้งแกล้งแสดงออกมา และถ้าเป็นในยามนี้ นางกับเขาต่างก็มีใจสมัครรักใคร่กันแล้ว ไม่ถึงสิบวันหลังจากที่เขาสอบผ่านระดับท้องถิ่นได้เป็นซิ่วไฉ ชายหนุ่มก็ให้บิดามาทาบทามขอหมั้นหมายนาง และหลังจากที่เขาสอบผ่านระดับจังหวัด เขากับนางจึงได้แต่งงานกัน“เรื่องราวจะเป็นเยี่ยงไรต่อไปกันหนอ ข้าชักจะอดใจรอไม่ไหวเสียแล้วสิ”ซูเยว่ซินพึมพำแผ่วเบา มุมปากยกขึ้นเพียงเล็กน้อย มือบางหยิบคันธนูขึ้นมาแล้วเล็งไปยังผลแอปเปิลที่วางไว้บนตอไม้ ก่อนที่นางจะดึงสายธนูแล้วปล่อยลูกธนูออกไป ลูกธนูพุ่งไปข้างหน้าอย่างมั่นคง และปักเข้าใจกลางผลแอปเปิล สำหรับชิงหลวนแล้วนี่เป็นเรื่องที่

ซูเยว่คงที่เพิ่งจะได้ยินเรื่องราวการหมั้นหมายระหว่างคุณชายใหญ่กู้มู่เฉินกับน้องสาวของตน มาจากลูกน้องใต้บังคับบัญชา ก็มีแต่ความรู้สึกยินดี เพราะเขาไม่ได้กลับจวนหลายวัน ทำให้รับรู้ข่าวเรื่องนี้ช้าไป วันนี้เขามีโอกาสได้ทำหน้าที่ติดตามอารักขาองค์ชายห้าพอดี จึงทำให้เขาได้พบหน้ากับท่านอาจารย์ของเหล่าองค์ชาย ผู้ที่กลายมาเป็นคู่หมั้นคู่หมายของน้องหญิงรองของเขา แน่นอนว่ารองหัวหน้าองครักษ์หนุ่มปิดบังความยินดีเอาไว้ไม่อยู่ พรุ่งนี้เขาได้หยุดพักแล้ว ต้องชวนอีกฝ่ายไปร่ำสุราเพื่อพูดคุยกันเสียหน่อย“ข้าคิดว่าเราสองคนมีเรื่องให้พูดคุยกันยาว ท่านว่าจริงหรือไม่ขอรับ ท่านอาจารย์กู้” กู้มู่เฉินพยักหน้าพลางยิ้มออกมาก่อนที่จะกล่าวด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า“พรุ่งนี้หากท่านรองหัวหน้าองครักษ์ว่าง ในยามโหย่วข้าขอเชิญท่านไปร่ำสุราด้วยกันที่หอจิ่วซาก็แล้วกัน”“แน่นอน ข้าต้องว่างอยู่แล้วสิ” รองหัวหน้าองครักษ์หนุ่มตอบพลางยิ้มกว้าง“ถ้าเช่นนั้นข้าขอตัวเข้าไปข้างในก่อน แล้วพรุ่งนี้พบกันที่หอจิ่วซา” อาจารย์หนุ่มกล่าวก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปภายในห้อง ซึ่ง