All Chapters of ซ่อนรักมหาเศรษฐี: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่8.สะใภ้นอกสายตา           ใบหน้าคมเฉี่ยวบึ้งตึง!! ส้นรองเท้าแหลมๆ กระแทกแรงๆ บนพื้นหินอ่อน เพื่อระบายความไม่พอใจ หลังเดินออกมาจนพ้นห้องทำงานของออสติน!!          “มาเต้นแร้งเต้นกาอะไรอยู่ตรงนี้ย่ะแม่ดาราใหญ่?”          เสียงขุ่นขวางแฝงความไม่พอใจเต็มเปี่ยมเปรยถาม          ยานิสาหมุนตัวควับ!! หล่อนรีบปรับสีหน้าให้ดูอ่อนลง เมื่อตรงหน้าหล่อนนั้น คือนางพญา เทรย์เวอร์ มารดาของหนุ่มที่หล่อนหมายจะจับจอง...          “คุณแม่!!”          “มาดาม... ฉันชินกับคำนี้มากกว่า ที่สำคัญฉันไม่เคยมีลูกสาว” คุณเยาวเรศสวนทันควัน นางแอบเบ้ปากกับจริตจะก้านของสาวสวยตรงหน้า ลูกไม้ตื้นๆ กับการแสร้งทำสลด ท่านไม่หล

“อะแห้ม!!” นักกีฬากระโดดข้ามรั้ว อาจจะต้องยกมือคารวะให้กับท่าสปริงตัวกระโดดข้ามรั้วเตี้ยๆ มาอย่างงดงามของออสตินปูชิดาสะดุ้ง!! เธอหันควับมองต้นกำเนิดเสียงแล้วจึงรีบถอยหลังกรูดๆเมื่อสิ่งที่สายตาจับได้คือคนเป็นๆ แถมเป็นคนที่เธอหลบเลี่ยงมาตลอดเสียด้วย“เธอยังไม่นอนแหงะ?” เขากระซิบถามเสียงแผ่ว ดวงตาคมวาววับ“คุณ!!...” หญิงสาวตระหนกจนพูดไม่ออก เธอกรอกตามองฟ้า นี่มันกี่โมงกี่ยาม ทำไมออสตินถึงมาอยู่ตรงนี้ ในเวลาเช่นนี้“ตกใจอะไรกัน!! ฉันไม่ใช่โจร ไม่ใช่ขโมยเสียหน่อย” ชายหนุ่มติงพร้อมกับเบ้ปาก หล่อปานเทพบุตรทำสะดิ้งตื่นตกใจ ยังไม่ได้ปล้ำเสียหน่อย ทำท่าเหมือนกับว่าเขากำลังแก้ผ้าเตรียมกระโจนใส่ยังงั้นปูชิดาอยากเถียง หากเป็นคนร้ายจริงๆ หล่อนจะไม่กลัวเลย เมื่อมีสติครบ อย่างมากก็สู้แค่ตาย แต่นี่... ที่ยืนอยู่ตรงหน้า น่ากลัวกว่าคนชั่วที่ไม่ประสงค์ดีเสียอีก“เธอกลัวฉัน หรือหวั่นไหวความเจ้าเสน่ห์ของฉันกันแน่?” เขาถามต่อ ไม่สนใจดวงตาโตๆ ที่เบิกขึ้น“หึ!!” ปูชิดากระแทกเสียงดังแผ่วๆ เธออยากกัดลิ้นตายกับความขี้โอ่ของผู้ชายตรงหน้า“ฉันไม่ไ

หนุ่มใหญ่มองตามภรรยาคู่ทุกข์ไปด้วยความไม่สบายใจ ความรู้สึกละอายใจเกาะกุมใจ เมื่อหันมามองบุตรสาวคนโต เขาทำไม่ถูกต้องนักในอดีต ใจดำแม้กระทั่งลูกในไส้ เพียงเพื่อหน้าตาชื่อเสียง ปล่อยให้บุตรสาวตกระกำลำบาก รู้ทั้งรู้ว่าปูชิดาไม่มีที่พึ่ง เขายังแสร้งใจดำเมินเฉยได้ลงคอ ในวันที่ตัวเองตกที่นั่งลำบาก กลับมีหน้าย้อนกลับมาหาบุตรสาว ครั้นจะอ้าปากพูดโต้งๆ ก็ให้นึกละอายใจ จึงได้แต่กระอึก กระอักเหมือนน้ำท่วมปาก...          “คือ...”          หญิงชราแอบเบ้ปาก นางเอ่ยปากขอตัว แต่ก็ไม่วายเหน็บอดีตเจ้านายนิดๆ หน่อยๆ “รักตัวเองให้มากๆ นะคุณหนู ไม่มีใครรักเราจริง แม้แต่พ่อ แม่” แล้วนางก็เดินหายลับไปด้านหลังบ้าน เปิดโอกาสให้พ่อ-ลูก ได้คุยกัน          หนุ่มใหญ่สะอึก!! ถูกอดีตคนรับใช้ถอนหงอกจนแสบๆ คันๆ แต่จะให้ถอยทัพ ก็ไม่ได้ เมื่อแบกภาระคือหน้าตาทางสังคมไว้เต็มบ่า หากเขาถอย ก็เท่ากับปล่อยให้ตระกูลล้มคลื่น  &nb

“โหแม่!! พรรณไม่โง่หรอก...ไม่มีวันนั้นแน่” หญิงสาวครางเสียงหลง ผู้หญิงยุคใหม่รักสนุก ต้องสตรองและไม่โง่ การตั้งครรภ์คือหายนะของชีวิต เธอไม่ยอมเสียทรงหรอก หากฝ่ายชายไม่รวยจริง          “ก็ดี เกิดเป็นผู้หญิงต้องฉลาด อย่ารักใครมากกว่าตัวเอง ความรักมันกินไม่ได้!!”          ฟังแล้วรู้สึกอนาถใจแทน เป็นคำสอนของมารดาที่ค่อนไปทางเห็นแก่ตัว สรุปนางรักเงิน มากกว่าความรักที่พูดถึง เป็นเวรกรรมของทรงธรรมล่ะมั้งที่คว้าก้อนกรวดขึ้นมายกเชิดชู ทิ้งเพชรเลอค่าให้ตรอมใจตาย...          พรรณนารายหลุบเปลือกตาลงอีกครั้ง หล่อนฝันหวานถึงออสติน จากความทรงจำในวัยเยาว์ ผู้ชายที่เด่นสุดคงไม่พ้นเขา แต่สายตาคู่นั้น กลับมีไว้ให้แค่ปูชิดาพี่สาว เป็นความแค้นส่วนตัวที่เธอไม่มีวันลืม พอเกิดเรื่องกับพี่สาวต่างมารดา พรรณนารายเลยเลือกที่จะนิ่งเฉย เธอไม่ได้สงสารปูชิดา ออกจะสมเพชด้วยซ้ำ คิดจะรัก ก็ต้องรู้จักป้องกัน ไม่มีใครสอนเธอ พรรณนารายเรียนร

เสียงตอบโต้แทบทำให้ออสตินสติหลุด ปูชิดายังไม่ยอมสยบแม้ตัวหล่อนจะสั่นระริก“ก็ลองดูกัน เธอจะทานฉันได้อีกแค่ไหนกัน?” ชายหนุ่มสวนกลับอย่างหงุดหงิด เขาตวัดอุ้มหล่อนขึ้นพาดบ่า พร้อมกับเดินย่างสามขุมเข้าห้องนอนกว้างเบื้องหน้า“ปล่อยๆ คนอย่างคุณคงไม่ใช้กำลังกับชิดาใช่ไหมค่ะ ปล่อยสิๆ ทำให้ชิดายอมคุณสิคะ หากคุณมั่นใจว่าคุณเก่งจริง” หญิงสาวตะโกนลั่น เธอแผดเสียงดังๆ หนทางรอดของเธอเหลืออีกแค่นิดเดียว หากออสตินรักศักดิ์ศรีเขาจะต้องปล่อยเธอแต่ปูชิดาคิดผิด!! เวลานี้ออสตินหน้ามืดเสียแล้ว เขาโยนศักดิ์ศรีบนบ่าทิ้ง “เธอจะเสียใจที่ลองดีกับคนอย่างฉัน!”ตุ๊บ!! ออสตินเหวี่ยงปูชิดาขึ้นไปนอนแอ้งแม้งอยู่บนเตียงกว้าง หล่อนกระทดตัวหนีพร้อมกับตะโกนสวน          “คุณเองก็จะเสียใจเช่นกันที่ทำกับชิดาแบบนี้”“ไม่เลยชิดา ฉันจะหัวเราะให้ก้องกับการลงมือปลุกปล้ำเธอ มีแค่เธอกับฉัน ใครล่ะจะรู้ล่ะว่าฉันใช้วิธีต่ำทราม”ความโกรธและหยิ่งทะนงตน ทำให้ออสตินไม่รอช้าที่จะซ้ำเต