บทที่9.กรรมของปูชิดายังไม่หมด 4

“โหแม่!! พรรณไม่โง่หรอก...ไม่มีวันนั้นแน่” หญิงสาวครางเสียงหลง ผู้หญิงยุคใหม่รักสนุก ต้องสตรองและไม่โง่ การตั้งครรภ์คือหายนะของชีวิต เธอไม่ยอมเสียทรงหรอก หากฝ่ายชายไม่รวยจริง

          “ก็ดี เกิดเป็นผู้หญิงต้องฉลาด อย่ารักใครมากกว่าตัวเอง ความรักมันกินไม่ได้!!”

          ฟังแล้วรู้สึกอนาถใจแทน เป็นคำสอนของมารดาที่ค่อนไปทางเห็นแก่ตัว สรุปนางรักเงิน มากกว่าความรักที่พูดถึง เป็นเวรกรรมของทรงธรรมล่ะมั้งที่คว้าก้อนกรวดขึ้นมายกเชิดชู ทิ้งเพชรเลอค่าให้ตรอมใจตาย...

          พรรณนารายหลุบเปลือกตาลงอีกครั้ง หล่อนฝันหวานถึงออสติน จากความทรงจำในวัยเยาว์ ผู้ชายที่เด่นสุดคงไม่พ้นเขา แต่สายตาคู่นั้น กลับมีไว้ให้แค่ปูชิดาพี่สาว เป็นความแค้นส่วนตัวที่เธอไม่มีวันลืม พอเกิดเรื่องกับพี่สาวต่างมารดา พรรณนารายเลยเลือกที่จะนิ่งเฉย เธอไม่ได้สงสารปูชิดา ออกจะสมเพชด้วยซ้ำ คิดจะรัก ก็ต้องรู้จักป้องกัน ไม่มีใครสอนเธอ พรรณนารายเรียนร