All Chapters of แอบรักคุณหมอ(โรคหัวใจ): Chapter 1 - Chapter 5

โรงพยาบาลเรารักหัวใจพิพัฒน์กุลหน้าห้องตรวจโรคหัวใจพิมพ์ ในวัย24ปีที่มองยังไงก็เหมือนเด็กมัธยมเพราะรูปร่างหน้าตาของเธอนั้น ใบหน้ารูปไข่สวยสะดุดตาจมูกโด่งเป็นสันปากอิ่มแดงออกชมพูฉ่ำดวงตาสีน้ำตาลอ่อนหวานซึ้งและยังมีรูปร่างผิวพรรณที่ขาวเหมือนแป้งเด็กตัวเล็กและผมยาวสีน้ำตาลอ่อนถึงกลางหลัง พิมพ์ มองไปรอบห้องตรวจด้วยความตื่นเต้นและกังวลเพราะพยาบาลบอกวันนี้จะได้เจอกับคุณหมอประจำตัวคนใหม่ที่มาแทนคุณหมอคนเก่าและพยาบาลยังบอกอีกว่าคุณหมอคนใหม่คนนี้ใจดีมาก ฉันดีใจมาก กไก่ล้านตัวเลย เพราะคุณหมอคนเก่าของฉันนั้น ดุมาก ฉันแค่ลืมนำยาเก่ามาด้วย หมอคนนี้ว่าฉันฉ่ำเลยแหละ“โอ๊ย ทำไมตื่นเต้นจังฉัน”พิมพ์ หันไปมองหน้าห้องตรวจ7 อ่านป้ายชื่อคุณหมอที่อยู่หน้าห้องตรวจนั้น “นายแพทย์ ชานนท์ พิพัฒน์กุล ““นามสกุลเหมือนโรงพยาบาลเลย”พยาบาลหน้าห้องตรวจ7เรียกคนไข้คนต่อไป คุณพิมประภา สุขสวัสดิ์ ค่ะ“ค่ะ ฉันค่ะ”พยาบาล…เชิญเข้าห้องตรวจได้เลยค่ะ“ค่ะ พยาบาล”พิมพ์ เดินเข้าไปในห้องตรวจ และต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็น หมอชานนท์ พิพัฒน์กุล ที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน เขาดูหล่อเหลามากในชุดกาวน์หมอ ผมสีดำ เรียบ

รุ้งเช้าด้วยหัวใจว้าวุ่นพิมพ์ยืนอยู่หน้าร้านหนังสือมองไปบ้านหลังใหญ่ของหมอชานนท์ด้วยแววตาเป็นประกายเธอมีความสุขทุกครั้งที่ได้มองเห็นบ้านหลังนั้น รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบสดใสขึ้นมาทันทีจู่จู่อาการเจ็บหน้าอกกำเริบขึ้นมาทำให้พิมพ์รู้สึกหมดแรง มึนหัวจนเป็นลมล้มพับไปอย่างแรงอยู่ที่หน้าร้านแม่ดาวแม่ของพิมพ์ได้ยินเสียงดังขึ้นจึงรีบเดินมาดูหน้าร้านกับพบเห็นว่าลูกสาวตัวเองนอนลงไปอยู่กับพื้นแล้วจึงรีบวิ่งมาหาพิมพ์“ พิมพ์ พิมพ์ ลูก พิมพ์ ใครก็ได้ช่วยด้วย พิมพ์พิมพ์ลูกพิมพ์ ’’แม่ดาวร้องให้เขย่าตัวลูกสาวของเธอที่ยังหลับสนิทอยู่เธอตะโกนขอความช่วยเหลือจากเพื่อนบ้านในขณะที่แบงค์กำลังจะขับรถออกไปโรงพยาบาล ก็ได้หันมามองบ้านของพิมพ์ถึงกับต้องหยุดรถกระทัน เพราะหันไปเห็นแม่ของพิมพ์ที่กำลังพยายามกดโทรศัพท์โทรหาใครอยู่นั้นโดยท่าทาง รีบร้อนดูกังวลและร้องไห้สายตาของแบงค์ก็เหลือบไปเห็นคนที่นอนอยู่ข้างหลังแบงค์ถึงรีบลงจากรถเพราะนั่นคือเพื่อนของเขา พิมพ์“ พิมพ์ พิมพ์” แบงค์รีบวิ่งมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นเพื่อนของเขาหมดสตินอนนิ่งอยู่“ แบงค์ แบงค์ ช่วยพิมพ์ด้วยลูก แม่ดาวที่น้ำตาไหลออกมาไม่หยุดได้กล่าวขอความช่

ชีวิตหลังกลับจากโรงพยาบาลพิมพ์กลับมาบ้านด้วยความรู้สึกโล่งใจที่ได้กลับมาพักผ่อนในบ้านของตัวเอง เธอใช้เวลาส่วนใหญ่ในการพักผ่อนและอ่านหนังสือที่หน้าต่างห้องนอน โดยแอบมองไปยังบ้านของหมอชานนท์เป็นระยะๆเธอสังเกตเห็นหมอชานนท์ออกมาเดินเล่นในสวนต้นไม้ข้างบ้านกับสุนัขของเขา“เป็นคนรักหมาหรอเนี่ยน่ารักจัง” พิมพ์นั่งยิ้มให้กลับความน่ารักของหมอชานนท์ที่กำลังเล่นกับสุนัขของเขาอยู่ “พิมพ์ลูกลงมากินข้าวได้แล้วลูก” เสียงแม่ดาวเรียกพิมพ์ให้ลงไปกินข้าวเย็น“ไปแล้วจ๊ะแม่” พิมพ์หันไปมองหมอชานนท์อีกสักแป๊บก่อนจะหันไปเปิดประตูห้อง“ว้าวหอมมาแต่ไกลเลยแม่”พิมพ์ลงบันไดยังไม่ทันถึงห้องครัวเธอก็ตะโกนบอกแม่เธอ ด้วยกลิ่นอาหารที่หอมทั้งบ้าน แม่ดาวออกมาจากห้องครัวถือจานกับข้าว ที่มีกลิ่นหอมมากมาที่พิมพ์“เอานี่ ปูผัดผงกะหรี่ ไปให้บ้านหมอก่อน” แม่ดาวยื่นให้พิมพ์“บ้านหมอหรอแม่” “ก็ใช่นะสิเอาไปให้คุณหมอก่อนไปเดี๋ยวหายร้อนพอดี” “จ๊ะแม่” พิมพ์ดีใจมากบวกกับตื่นเต้นเป็นอย่างมากพิมพ์เดินถือจานกับข้าวมาที่หน้าบ้านหมอชานนท์เธอยืนสักพักไม่กล้ากดกริ่ง “มืออย่าสั่นได้ไหมพิมพ์” มือของพิมพ์สั่นจนเหงื่อออกเธอจ