บททั้งหมดของ สัญญาร้ายคุณหมอหวงรัก: บทที่ 1 - บทที่ 10

คอนโดหรูใจกลางเมือง“ว่าไงหมอภาคย์”“มีเด็กน่าสนใจบ้างไหม ขี้เกียจเสี่ยงดวงในแอปบ้านั่น”“อ้าว แหม หายไปเกือบสองเดือนนึกว่าของไม่ขาดแล้วเสียอีก อยากได้แบบไหนล่ะเฮียหมิงจะจัดให้”“สะอาด ว่าง่ายไม่งี่เง่าไม่เซ้าซี้ ไม่พูดมากยิ่งดี”“ชั่วคราวเหรอ”“อืม ก็แค่มาสนุกด้วยกันชั่วคราวก็พอ”“หน้าตาล่ะ เฮ้ย ไอ้หมอโว้ย มีเข้ามาคนหนึ่ง แหม่ โปรไฟล์นี่….เหมือนเจ้าหญิงมาเลย อายุยี่สิบสอง”“เด็กเกินไปกลัวจะมางี่เง่าทีหลัง ไม่เอา”เฮียหมิงผู้จัดหาสาว ๆ เพื่อเดทกับหนุ่ม ๆ และคลายเหงาหากว่าทั้งคู่ตกลงกันเองหลังจากนั้นได้ แต่หน้าที่ของเขาคือรวบรวมโปรไฟล์จากแอปพลิเคชันหาคู่ชื่อดัง แต่ในกรณีเร่งด่วนและเงินที่หนาพอก็สามารถโทรคุยโดยตรงได้เลย“ไม่สนโปรไฟล์หรูหรา แค่น้ำแตกแล้วแยกทางแต่เอาไม่เรื่องมากไม่เวิ่นเว้อไม่ต่อรองจนน่าเบื่อที่สำคัญไม่ตามติดหลังจากจบภารกิจแล้ว มีไหม”“โจทย์ของมึงนี่มันโคตรยากเลยว่ะไอ้หมอ ด่วนไหมเห็นทีว่ากูคงต้องคัดกรองก่อน ส่วนใหญ่สาว ๆ ก็จะแค่นัดเดท แต่เรื่องอื่น ๆ ก็เอาไว้คุยกันเอง แต่อย่างว่า หล่อ ๆ อย่างมึงก็ไม่เห็นจะรอดกลับมาสักราย”“ไม่เอาเหมือนครั้งที่แล้ว ยัยมิ้นท์อะไรนั่น น่ารำค

ภาคย์ภูมิไม่รอช้าที่จะประกบปากเธอไปในทันที เขาทำมันโดยไม่รู้ตัว ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยจะจูบผู้หญิงคนไหนมาก่อนเพราะเขาเห็นพวกเธอเป็นแค่เครื่องระบายความใคร่เท่านั้น ผู้หญิงพวกนั้นก็นอนกับเขาเพื่อแลกกับเงินเท่านั้นแต่กับเธอเขารู้สึกว่าอยากจะสัมผัสไปทุกอย่าง ยิ่งค่อย ๆ เลื่อนตัวลงไปและดึงชุดคลุมออก เนินอกและผิวขาวเนียนตรงหน้ายิ่งทำให้เขารู้สึกอยากครอบครองทั้งหมดเอาไว้ทั้งหมด“ให้ตายเถอะ คุณสวยมาก”“อ๊ะ…คุณคะ อื้อ…..”“เอามือออกสิ…ไม่ต้องอายหรอกน่าจนป่านนี้แล้วนะ”เธอยังไม่ยอมเอามือออกเขาจึงจับข้อมือเล็กทั้งสองของเธอและจับตรึงขึ้นด้านบน ลิ้นหนาค่อย ๆ เลื้อยลงไปโลมเลียบนปลายยอดจนมันเด้งรับกับปากของเขา หมอภาคย์รู้ว่าเขาใกล้จะบ้าเต็มทีแล้ว เธอทั้งสวยและหอมหวานขนาดนี้เขาจะทนต่อไปได้อีกนานแค่ไหนกัน“อื้อ….อื้อ….อ๊าาา”“ใช่ ร้องดัง ๆ อย่ากัดปากสิ ที่นี่ไม่มีใครได้ยินเสียงคุณหรอกนะนอกจากผม ไม่ต้องกลัวครางเสียงดัง ๆ ออกมาได้เลย การปลดปล่อยอารมณ์เป็นเรื่องปกติ เข้าใจไหม”“คุณคะ…อ๊า….ขิงรู้สึก…”“เธอเสียวสินะเพราะยังไม่เคยถูกกระตุ้นแบบนี้ หน้าอกของผู้หญิงโดยเฉพาะตรงบริเวณหัวนม เป็นจุดที่อ่อนไหวมากของ

“แม่ อนาคตของขิงก็คือแม่นะ แม่อย่าพึ่งยอมแพ้สิ คุณหมอบอกว่า….”“ก๊อก ก๊อก”เสียงของหมอเจ้าของไข้เดินเข้ามาพร้อมกับพยาบาลสาวที่คุ้นเคยกับพวกเธอ เมื่อเดินเข้ามาและวัดชีพจรและความดันเสร็จแล้วหมอก็เรียกเธอไปนั่งปรึกษาที่ห้อง“แม่คุณบอกแล้วใช่ไหมครับว่าเธอจะไม่ยอมผ่าตัด”“แต่ว่าคุณหมอคะ ทำไมเราไม่ผ่าละคะ หากว่าติดขัดเรื่องเงินตอนนี้ขิงจัดการได้แล้วนะคะ”“ฟังหมอก่อนนะครับคุณณัฐชา คือแบบนี้ครับที่คุณแม่คุณไม่ยอมผ่าตัดมันมีสาเหตุนะครับและก็…เอ่อ…นี่คือภาพล่าสุดที่เราพบหลังจากผลคีโมครั้งล่าสุดครับ”“หมายความว่า….ยังไงเหรอคะ”หมอนำภาพปอดที่ติดเชื้อของแม่เธอมาให้ดูเพื่อร่วมกันตัดสินใจครั้งสุดท้ายโดยหมอนพดลเองก็ต่อสู้ร่วมกับพวกเธอสองแม่ลูกมาร่วมหนึ่งปีตั้งแต่เริ่มรู้ว่าแม่ของเธอเริ่มไอไม่หยุดจนพบสาเหตุของโรคมะเร็งนี้“หมายความว่าแม่….”“ตอนนี้มะเร็งมันลุกลามเข้าสู่ระยะที่สามแล้ว หมอเลยคิดว่า…”“ไม่นะคะ เรา…ทำคีโม บำบัดกินยาผ่าตัด ทำทุกอย่างแล้ว…ทำไมถึง….”“แต่ถ้าคุณอยากจะลองผมก็อาจจะปรึกษาแพทย์ที่ชำนาญเฉพาะทางมะเร็งอีกท่านหนึ่งให้ช่วยได้นะครับ”เธอเงยหน้าขึ้นพร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหลออกมาแต่สีหน้าแห

“แต่ว่า…”“ไหนคุณบอกว่าเข้าใจไงล่ะ คุณไม่อยากฟังแนวทางการรักษาต่อของแม่คุณงั้นเหรอ”“ก็ได้ค่ะ”“งั้นรอผมเดี๋ยวนะ ขอถอดเสื้อกาวน์นี่ก่อน”“ขิงไปรอข้างนอกนะคะ”“ไม่ต้อง เดี๋ยวออกไปพร้อมกัน”“แต่ว่าแบบนี้คุณหมอจะไม่สะดวกนะคะ”“ทำอย่างกับไม่เคยเห็น”“จะดีมากหากว่าคุณหมอไม่พูดเรื่องในคืนนั้นอีก”หมอภาคย์เดินเข้ามาหาเธอจนเธอถอยไปชิดกับประตูห้องของเขาอีกครั้ง เธอหันซ้ายขวาก็เจอแต่แขนของเขาที่ยกขึ้นมาบังเอาไว้“ทำไม คุณกลัวว่าผมจะจับคุณกินหรือกลัวหัวใจตัวเองจะหวั่นไหวเพราะผม”“คุณหมอคะ เราไม่ควรทำอะไรแบบนี้”“แกล้งคุณเล่นน่ะ เอาล่ะเสร็จแล้วรีบไปกันเถอะ”เขาหันไปหยิบกระเป๋าของเธอและจับมือเธอเดินออกจากห้องแต่น้ำขิงรีบสะบัดออกทันทีและแย่งกระเป๋าคืนมา“ขิงถือเองได้ค่ะ ขอบคุณ”“อ้อ ผมก็แค่กลัวคุณจะลืมน่ะ”“คุณหมอนำทางไปเถอะค่ะ”เขาเดินยิ้มออกมาด้วยอารมณ์ที่ดีกว่าทุก ๆ วัน เมื่อพาเธอเดินมาที่ลิฟต์และกดลง คนที่เข้ามาในลิฟต์เริ่มเยอะทำให้พวกเขาต้องเบียดกันด้านใน หัวใจของน้ำขิงเริ่มสั่นอีกครั้งเพราะหมอภาคย์ใช้ตัวของเขาบังเอาไว้ กลิ่นน้ำหอมของเขาโชยมาทำเอาเธอใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้ “ถึงแล้ว ออกไปกันเ

หมอภาคย์อมยิ้มไม่หยุดพร้อมด้วยเสียงแซวไม่หยุดของทั้งเบลและหมอนพดลในห้อง “แม่พูดอะไรแบบนั้นคะแบบนี้คุณหมอจะเสียหายนะคะ”“เสียหาย แกจะบ้าเหรอหมอเขายังไม่เห็นว่าอะไรเลย ใช่ไหมคะคุณหมอภาคย์”เขาหันมามองหน้าที่โกรธจนแดงจัดของน้ำขิง นาน ๆ ทีจะเห็นท่าทีแบบนี้ของเธอสักครั้ง เขาหันไปยิ้มตอบกลับให้หญิงสูงวัยตรงหน้าอย่างเต็มใจ“ครับคุณแม่ ไม่ผิดหรอกครับเรียกได้ตามสบายเลย”“นั่นยังไง ฉันบอกแกแล้วว่าลูกเขยฉันใจดีเห็นไหม ไม่อย่างนั้นจะขอมารักษาแม่เองเหรอใช่ไหมลูก”“แม่คะ ขิงจะโกรธแล้วนะคะพอทีเถอะค่ะ ขิงกับคุณหมอ….”“เราก็แค่พึ่งเริ่มคบกันครับ ขิงอาจจะยังไม่ค่อยชินคุณแม่ก็อย่าไปแซวเธอบ่อยเลยครับ”น้ำขิงหันไปมองค้อนเขาอีกครั้ง สายตาโตที่เธอมองเขาทำให้เขานึกอยากจะหิ้วตัวเธอกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยหากไม่ติดว่าตอนนี้ยืนอยู่ต่อหน้าแม่ของเธอ“นั่นยังไงทีนี้จะโกหกอีกไหมขิง”“เอาล่ะครับตรวจเสร็จแล้ว วันนี้พักผ่อนก่อนนะครับคุณแม่ พรุ่งนี้เช้ามีนัดตรวจเลือดแต่เช้า อืม…สองทุ่มเริ่มงดอาหารนะครับ”“ได้จ๊ะ ๆ เชื่อฟังอยู่แล้ว ไป๊ ๆ เด็ก ๆ กลับไปได้แล้ว ได้ยินไหมว่าลูกเขยสั่งแล้วว่าต้องรีบพักผ่อน”“แม่ แต่ขิงยังไม่ได้