ตอนที่ 2  สาวเวอร์จิ้นทำใจสั่น

 

“เดี๋ยวก่อนนะ นี่มึงจะไม่เดท ไม่กินข้าวดูหนังสักหน่อยเลยเหรอวะ”

“ไม่ล่ะ เสียเวลา มึงก็รู้ว่ากูไม่ได้อยากหาแฟนแค่หาคนแก้เหงา เงื่อนไขที่ขอมากูไม่ติดปัญหา”

“ให้ไปที่ไหน คอนโดมึงเหรอ”

“เออ วันนี้ที่นี่แหละขี้เกียจออกไปที่อื่น สักสองทุ่มก็แล้วกัน”

“ได้ จัดการให้”

สองทุ่มคืนนั้น

ภาคย์ภูมิเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จแล้ว เสียงมือถือของเขาดังขึ้นเขาจึงรับ เป็น รปภ ข้างล่างตึกที่เขาอยู่นั่นเอง

“ขอโทษที่รบกวนครับคุณเจ้าของห้อง 8018 หรือเปล่าครับ”

“ครับ”

“คือว่ามีแขกผู้หญิงมาครับ เขาบอกว่ามีนัดกับคุณจะให้ขึ้นไปได้เลยไหมครับ”

“ผมขอดูหน้าเธอหน่อยครับ”

“ครับ ๆ ได้ครับ…เอ่อ คุณผู้หญิงครับ เชิญทางนี้ครับ”

ภาคย์เดินมาที่จอมอนิเตอร์หน้าประตูห้องของเขาที่เชื่อมต่อกับกล้องด้านล่างกับจอด้านล่าง รปภ กำลังพาเธอมายืน เขามองแล้วต้องรู้สึกสะดุดตาทันที เพราะเธอที่อยู่หน้าจอมือถือก่อนหน้านี้กับที่อยู่ในมอนิเตอร์ในตอนนี้แทบจะไม่ต่างกันเลย

“ตรงปกไม่เบานี่...ใช้ได้”

“ครับผม ตกลงว่า…”

“อ้อ ขอโทษทีครับใช่ครับเธอเป็นแขกห้องผม ให้ขึ้นมาได้เลยครับขอบคุณครับ”

“ครับ ๆ คุณผู้หญิงเชิญครับ”

ภาคย์ยังคงมองตอนที่ รปภ ปล่อยให้ผู้หญิงในชุดเดรสสีแดงเข้ามาในตึกที่เขาอยู่ เขาปิดจอมอนิเตอร์และหันมาเช็ดผมต่อโดยที่ยังคงสวมแต่ชุดลำลองอยู่

 ไม่นานเสียงกริ่งหน้าประตูของเขาก็ดังพร้อมกับแสงไป LED ที่รหัสประตูที่ส่องแสงเตือนว่ามีคนกำลังกดกริ่งอยู่หน้าห้อง ครั้งนี้ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเขาถึงรู้สึกตื่นเต้น อาจจะเป็นเพราะว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขายอมเรียกผู้หญิงมาที่นี่

“เชิญ”

“ขอบคุณค่ะ”

เสียงเล็กบาง ๆ นั้นทำเอาเขาใจหวิวขึ้นมาเล็กน้อยแม้จะเคยได้ยินเสียงของผู้หญิงมามากแต่กับเธอคนนี้เขารู้สึกว่าต้องทำตัวให้ดีกว่าเดิมสักหน่อย หรืออาจจะเพราะโปรไฟล์ของเธอกันนะที่ทำให้เขารู้สึกว่าเธอพิเศษ

เมื่อเดินเข้ามาแล้วเขาจึงหันไปมองใบหน้าของเธออีกครั้งและต้องกลืนน้ำลายเหนียวลงคออีกครั้งเพราะเธอทั้งสวย รูปร่างดีแม้จะตัวเล็กไปนิดหน่อยแต่หน้าอกกับสะโพกผายนั่นไม่ได้เล็กตามสรีระที่เห็นเลย

“เอ่อ…คุณนั่งก่อนสิ อยากดื่มอะไรไหม”

“ไม่ค่ะ ขอบคุณ”

“อ่อ…งั้น…จะอาบน้ำก่อนไหม”

“ค่ะ ขอบคุณ”

“เอ่อ…ผ้าอยู่นี่ ชุดคลุม…อยู่ในห้องแล้วผม...จะรออยู่ที่นี่”

“ค่ะ ขอเวลาแค่สิบห้านาที”

“ได้สิ…เอ่อ นั่นอะไร”

เขาตกใจเมื่อเธอยื่นมือถือมาให้ หน้าจอที่แสดงโค้ดสำหรับโอนเงิน

“มัดจำห้าสิบเปอร์เซ็นต์ก่อนเริ่มงานค่ะ”

“อ่อ….”

“ไม่รับเช็ค เงินสดหรือทรัพย์สินอื่นหากคุณคิดตุกติกอย่าคิดว่าฉันจะปล่อยไปง่าย ๆ”

“หึ แม่สาวน้อยเธอคิดว่าเดินเข้ามาในห้องนี้แล้วถ้าต้องการเอาเรื่องฉัน..มันง่ายขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ”

“แอปที่คุณใช้งานยังไม่ถูกรองรับจากกฎหมายเมืองไทย การซื้อขายเช่นนี้แม้จะเป็นความสมัครใจแต่หากว่าคุณไม่กลัวว่าฉันจะเอาข้อมูลของคุณไปประจาน จะลองดูก็ได้”

“ฉลาดไม่เบาเลยนี่ ได้สิไม่มีปัญหา”

เขาเดินไปเอามือถือแต่สายตายังจ้องมองเธอไม่วางตา คนตรงหน้าช่างดูหยิ่งและอวดดีจนน่ากัดทึ้งเสียทั้งตัว เขาไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้ แม้จะยอมขายศักดิ์ศรีแต่ดูท่าทางจะพยศไม่น้อยเลย เขาแทบจะรอไม่ไหวที่จะดูลีลาบนเตียงของเธอเสียแล้ว

“เรียบร้อยแล้ว”

“นี่คุณ….”

“ทำไมล่ะ”

“เปล่าค่ะ ฉันไม่คิดว่าคุณจะ….จ่ายเต็ม”

“อย่าทำให้ฉันผิดหวังก็แล้วกัน”

หน้าเธอแดงก่ำเมื่อได้ฟังเขาพูด เธอก้มหน้าและรีบหันหน้าหนี เขามองท่าทางที่น่ารักตรงหน้านั้นแล้วเผลอยิ้มออกมา ไม่คิดว่าเขาจะพบผู้หญิงแบบนี้ จริตเป็นธรรมชาติการตอบสนองก็แสนจะเปิดเผยและดูไร้พิษภัย

“รีบไปเถอะ”

“ค่ะ”

เธอไม่พูดมากจริง ๆ ถ้าหากว่าเธอเป็นสาวบริสุทธิ์ตามที่บอกเอาไว้ในโปรไฟล์จริง ๆ ก็นับว่าครั้งนี้คงจะเป็นกำไรของเขาแล้วล่ะที่ได้พบเธอ เพราะเธอสวยและโปรไฟล์ตรงปกสุด ๆ

ยี่สิบนาทีถัดมา

เขานั่งรออยู่ที่โซฟาพร้อมกับจิบเบียร์ไปนิดหน่อย เป็นครั้งแรกที่เขานึกอยากดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เพื่อลดความตื่นเต้นก่อนจะเริ่มทำเรื่องแบบนี้ อุปกรณ์ป้องกันก็พร้อมแล้ว เขามีเตรียมเอาไว้ตลอดแต่เมื่อประตูห้องนอนเล็กเปิดออกมา ภาพตรงหน้าแทบจะทำให้เบียร์ที่ถืออยู่หกลงไป ไม่คิดว่าเธอจะทั้งสวยและเซ็กซี่ถึงขนาดนี้ในชุดคลุมอาบน้ำแค่ตัวเดียว

“เสร็จแล้วค่ะ เริ่มได้เลยไหมคะ”

“หา!!…เอ่อ….นั่นสิ อ้อ เดี๋ยวนะ คุณนั่งลงก่อนเดี๋ยวผม…ผมว่าผมลืมเปิดแอร์ในห้องน่ะ”

เธอเดินมานั่งรอเขาที่โซฟา เมื่อเห็นว่าเขาดื่มเบียร์อยู่เธอก็หันไปทางอื่น นี่เป็นงานแรกที่เธอตัดสินใจรับทำ และจะเป็นเพียงงานเดียวจริง ๆ ที่จะทำแบบนี้ หากไม่มีความจำเป็นเร่งด่วนมีหรือที่เธอจะยอมขายเรือนร่างของตัวเองเพื่อแลกกับเงินก้อนนี้

“รอขิงก่อนนะคะแม่”

“เสร็จแล้ว มานี่สิ”

“น้ำขิง” หลับตาลงและค่อยค่อย ๆ ตั้งสติอีกครั้ง แขกของเธอหน้าตาไม่เลวเลย เขารูปร่างดีหล่อและสูงมากเป็นสเปกผู้ชายในฝันของเธอเลยก็ว่าได้ซึ่งก็นับว่าเธอเองก็ไม่ได้ขาดทุนมากนัก

ตอนที่ตัดสินใจทำเธอเรื่องนี้ก็แอบคิดว่าจะเป็นเสี่ยอ้วน ๆ น่าเกลียดกว่านี้ เมื่อเดินเข้ามาในห้องนอนของเขาเธอกลับรู้สึกตื่นเต้นหนักกว่าเดิมเพราะเธอไม่มีประสบการณ์มาก่อนแต่ในเมื่อรับเงินมาแล้วเต็มจำนวน….

“เริ่มเลยนะ”

“เดี๋ยวค่ะ!!”

หมอภาคย์ตกใจเมื่อกำลังจะเดินเข้ามาหาเธอ 

“ทำไม เธอคงไม่คิดที่จะหนีหรอกนะรู้ใช่ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน เข้ามาไม่ได้ง่าย เธอน่าจะรู้เอาไว้เลยว่าตอนออกไปก็ยากกว่าตอนเข้ามามากนัก อย่าคิดจะเบี้ยว…”

“ไม่ใช่นะคะ คือว่าขิง…”

“หืม….ชื่อขิงเหรอชื่อน่ารักเหมาะกับตัวดีนี่ จะเผ็ดร้อนเหมือนชื่อหรือเปล่าล่ะ….”

เขาค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ ๆ เธออีกครั้ง น้ำขิงยืนตัวสั่นส่วนหนึ่งเพราะความเย็นของอุณหภูมิในห้องและส่วนหนึ่งก็เริ่มกลัว แต่คนตรงหน้าก็ยังเดินเข้ามาไม่ถอย เธอคงไม่รอดแน่….

“ไม่ต้องกลัว เป็นครั้งแรกของเธอฉันจะอ่อนโยนแน่ แต่ไม่รับรองว่าจะจบแค่รอบเดียว”

“แต่ว่า…อื้อ…”

“ปล่อยมือได้แล้ว ค่อย ๆ ตามมาไม่ต้องกลัว เซ็กส์ก็แค่การปลดปล่อยทางอารมณ์ เธอแค่มีอารมณ์ร่วมและสนุกไปกับมันก็พอ”

“แต่….คุณคะ ไม่เอาแล้วค่ะขิงจะโอนเงินคืนให้คุณเดี๋ยวนี้เลย ขิงไม่อยากทำแล้ว”

“ไม่คิดว่าพูดตอนนี้…จะช้าไปหน่อยเหรอ”

“กรี๊ด!!”

เขามาไกลเกินกว่าที่เธอจะร้องขอโอกาสแล้ว หากว่าเธอไม่เตรียมใจมาจะทำแบบนี้ทำไมกัน เขาเหวี่ยงร่างบางลงบนเตียงอย่างง่ายดายและเริ่มคร่อมที่ตัวเธอที่นอนตัวสั่นและเริ่มร้องไห้

“อย่าร้องไห้เธอเป็นคนเลือกเองนะ จะบอกให้นะว่าโชคดีที่เป็นฉันเธอลองนึกสภาพว่าต้องไปเจอคนอื่นที่โหดร้ายกว่านี้สิ ไม่รู้ว่าเธอจะต้องเจออะไรบ้าง”

น้ำขิงเองก็รู้อยู่แก่ใจเช่นกันว่าเธอโชคดีที่เจอเขา เพราะอย่างน้อยเธอก็แทบจะเหมือนกับนอนกับดาราหนุ่มสุดฮอตเพราะไม่ว่าจะมองมุมไหนเขาก็หล่อไม่แพ้กับพวกไอดอลพวกนั้นเลย

 มือเธอค่อย ๆ คลายออกมาจากชุดคลุม หมอภาคย์กระตุกยิ้มเล็กน้อยด้วยความพอใจเพราะกายหนุ่มด้านล่างมันปวดหนึบจนเขาแทบจะรอไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

“คุณ…ช่วยทำ…เบา ๆ นะคะขิง…ไม่เคยทำ”

หมอหนุ่มใช้นิ้วปาดน้ำตาให้เธอและเริ่มจูบไปที่ปลายจมูกเธอเบา ๆ และเริ่มลุกลามไปที่แก้มหอมของเธอ นึกไม่ถึงว่าเธอจะมีกลิ่นหอมเย้ายวนใจขนาดนี้ ไม่ใช่กลิ่นน้ำหอม แต่เป็นกลิ่นกายสาบสาวจากตัวเธอเองเป็นกลิ่นเฉพาะตัวที่ทำให้เขาแทบจะคลั่งตายอยู่ตอนนี้….

“ไม่ต้องกลัว ผมจะค่อย ๆ พาคุณไปเอง”