ตอนที่ 4  น่าสนใจดีนี่…น้ำขิง

 

น้ำขิงไม่รู้เลยว่าเวลานี้กี่โมงแล้ว ผ่านไปนานเท่าไหร่แต่เธอยังคงอยู่บนเตียงกับชายหนุ่มที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดกอบโกยความสุขจากเรือนร่างของเธอ

น้ำขิงเองก็ยังไม่อยากให้เขาหยุดเช่นกันเพราะเธอราวกับถูกสาปให้ตอบสนองเขาโดยไม่รู้ตัว ร่างกายเหมือนจะไม่ฟังคำสั่งเลย ทุกครั้งที่ถูกเขากระตุ้นเธอเองก็พร้อมที่จะตอบสนองเขาทันที

“อ๊าา คุณ….”

“หันหลังอีกทีนะ เดี๋ยวจะให้พักแล้ว”

“อื้อ…อ๊าา คุณ!! เข้ามาลึกเกินไปแล้ว อ๊าา”

“โทษทีนะ แต่มัน…อาาา เสียวมากจน….อาา”

เสียงครางของทั้งคู่ยังดังต่อเนื่องจนถึงตอนดึกที่คุณหมอหนุ่มหมดแรงจริง ๆ และนอนหลับสนิทอยู่ข้าง ๆ เธอ มือหนายังก่ายกอดเธออยู่ราวกับกลัวว่าเธอจะแอบหนีไปเมื่อน้ำขิงเริ่มขยับตัว คนข้าง ๆ ก็ดึงเอาไว้

“จะไปไหน”

“ขิง…จะไปล้างตัวค่ะ”

“อืม…กี่โมงแล้วล่ะนี่ ตีสามแล้ว ไปสิ ไปอาบด้วยกัน”

“ไม่นะคะ ขิง…”

“ทำไมล่ะ มานึกอายอะไรตอนนี้ไม่ทันแล้ว มาเถอะผมยังมีเรื่องต้องเคลียร์กับคุณอีกนี่”

“แต่…ขิงไม่สะดวก คุณ…ไม่ต้องจ่ายเพิ่มแล้วก็ได้….”

“เรื่องมากจังเลย มานี่..อย่าดื้อน่ะ”

เขาเดินลงจากเตียงและรวบตัวเธอขึ้นมาอุ้มและพาเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเริ่มอาบน้ำให้เธอ ทั้งตัวของเธอมีแต่รอยจ้ำแดง ๆ ที่เขาฝากเอาไว้ทั้งที่หน้าอก คอและแผ่นหลัง เมื่อเขาลูบเธอผ่านสายน้ำฝักบัวที่รดมายังร่างของทั้งคู่ คุณหมอก็เริ่มรู้สึกต้องการเธออีกครั้ง

“เธอชื่อขิงงั้นเหรอ”

“น้ำ…น้ำขิงค่ะ”

“ชื่อเพราะมากเลยนะ เงยหน้าสิขอดูหน้าชัด ๆ หน่อย”

เธอเองก็พึ่งจะเห็นใบหน้าที่หล่อราวกับพระเอกหนังของเขาเต็มตาเป็นครั้งแรกเช่นกัน น้ำขิงแทบจะตะลึงเพราะไม่คิดว่าเขาจะหน้าตาดีถึงขนาดนี้ เขาก้มลงมาใกล้ ๆ และจูบเธออีกครั้ง น้ำขิงก็ไม่อาจปฏิเสธเขาได้เลย

“อื้ม…น้ำขิง….”

มือเธอคว้าไปที่รอบคอเขาเพราะเธอกลัวว่าจะลื่นและล้มลงไป มือหนาของเขาเกี่ยวเอวเธอเข้ามาจนชิด กายล่างที่แข็งขืนนั้นทำให้เธอรู้ว่าภารกิจในคืนนี้คงยากที่จะจบลงง่าย ๆ เมื่อเขาเริ่มบดเบียดเข้ามาหาเธออีกครั้ง

“คุณไม่ป้องกันเหรอคะ อ๊ะ…”

“ไม่ต้องห่วงนะ ผมมียาคุม”

“คุณ!!”

“อย่าพึ่งพูดเลย ถ้าไม่ต้องการคงไม่แอ่นรับแบบนี้มั้งน้ำขิง”

“อื้อ…อ๊าา เจ็บนะ!!”

เขากางขาเธอออกทำให้เธอเริ่มเจ็บเพราะพึ่งจะผ่านสงครามบนเตียงที่หนักหน่วงกันมา กล่องถุงยางที่ใช้แล้วข้างนอกนั้นเป็นพยานให้เธอได้ว่าเขาหื่นกระหายแค่ไหนแล้วนี่ยังอยู่นอกเหนือข้อตกลงที่มีอยู่อีกมากก่อนที่เธอจะรับงานนี้

“อ๊ะ…ขิงไม่ไหวแล้ว…ไม่…ไม่ไหวแล้ว….”

“ขิง…น้ำขิง!!”

เขาพึ่งจะพุ่งน้ำอุ่น ๆ เข้าไปในร่างของเธอและยังไม่ทันจะล้างตัว เธอก็สลบคาอ้อมกอดของเขาหมอภาคย์ต้องเปลี่ยนมาเช็ดตัวให้เธอแทนและอุ้มเธอกลับไปนอนที่เตียง เขายืนเช็ดผมและมองเธอที่หลับสนิทอยู่บนเตียง

เห็นทีว่าเขาคงจะหักโหมกับเธอมากไปจริง ๆ เขาไม่เคยมีความต้องการมากขนาดนี้มาก่อน อย่างมากก็แค่สองรอบก็แยกย้ายกันแล้วแต่นี่….

“เกือบสองกล่องเลยเหรอวะเนี่ย หื่นเกินไปแล้วอดอยากมาจากไหนกันวะเนี่ย”

เขาคว้ามือถือขึ้นมาและกดไปยังแอปธนาคารที่พึ่งใช้เมื่อครู่นี้ และกดบางอย่างออกไปก่อนจะเดินยิ้มมองคนที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงและค่อย ๆ เปิดผ้าห่มเข้าไปนอนใกล้ ๆ เธอทั้ง ๆ ที่หากเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาจะต้องปลุกและส่งพวกเธอกลับไปแล้ว แต่กับเธอคนนี้….

“น้ำขิง ชื่อน่ารักมาก ฝันดีนะ…น้ำขิง

 วันรุ่งขึ้น

หมอภาคย์ตื่นมาอีกครั้ง เขาสะดุ้งเล็กน้อยและเริ่มหันไปมองข้าง ๆ ที่ว่างเปล่าและเริ่มนึกย้อนกลับไป เมื่อคืนนี้เขาคงใช้แรงจนหมดจริง ๆ ถึงได้หลับเป็นตายขนาดนี้ 

“ไปไหนแล้วล่ะเนี่ย”

ร่างเปลือยเดินลงมาจากเตียงพร้อมกับคว้าชุดคลุมมาสวม เขาพบว่าทั้งกล่องถุงยางใช้แล้วและชุดคลุมถูกเก็บไว้อย่างเรียบร้อย ไม่เหลือแม้แต่ถุงขยะที่เคยทิ้งของเอาไว้

“ทำซะหมดจดเชียวนะ แอบหนีไปตอนไหนวะเนี่ย”

เขาเดินออกจากห้องนอนใหญ่ออกมาและเปิดดูห้องนอนเล็กที่เขาให้เธอใช้อาบน้ำเมื่อคืนนี้แต่เธอก็ไม่อยู่ที่นั่น เดิมทีเขาคิดว่าจะใช้ห้องนี้นอนกับเธอเมื่อคืนเพราะเขาค่อนข้างหวงความเป็นส่วนตัวแม้แต่เพื่อนสนิทก็ยังไม่เคยเข้าไปในห้องนอนใหญ่ของเขาเลยสักคน แต่เมื่อคืนนี้เขากลับใช้เวลากับเธอในห้องนอนของตัวเองอย่างลืมตัว

“เมื่อคืนนี้ทำไมถึงพาเธอไปห้องนั้นกันนะ ท่าจะเพี้ยนแล้ว”

เมื่อเขาหันกลับมาก็เห็นสิ่งที่ไม่น่าจะได้พบกับการบริการในครั้งนี้ อาหารเช้าที่ถูกแรปด้วยพลาสติกใสเอาไว้และวางอยู่ที่โต๊ะพร้อมกับน้ำผลไม้คั้นสดและขนมปังอีกสองสามแผ่น

“อะไรเนี่ย ทำอาหารเช้าให้ก่อนออกไปด้วยเหรอ”

มีกระดาษโน้ตวางอยู่บนอาหารเช้าเขาจึงหยิบขึ้นมาดู เขียนเพียงคำขอบคุณสั้น ๆ แต่เขากลับรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด ไม่เคยมีใครทำเรื่องแบบนี้ให้เขามาก่อน ส่วนใหญ่นอนกับเขาเสร็จก็รับเงินแล้วต่างคนต่างไป

“น่าสนใจดีนี่…น้ำขิง…อยากรู้จริง ๆ ว่าเธอต้องการใช้เงินมากขนาดนั้นเพื่ออะไรกันนะ”

อีกด้านหนึ่งน้ำขิงที่กว่าจะพาตัวเองเดินออกมาจากคอนโดของหมอภาคย์ในตอนเช้าได้ก็แทบจะเดินไม่ไหว ขาเธอสั่นและหมดแรงเมื่อรีบลุกขึ้นมาสวมชุดที่ใส่เมื่อคืนและทำอาหารเช้าให้เขา

อีกชุดหนึ่งเธอเดินเอาลงมาให้ รปภ ด้านล่างเพื่อติดสินบนให้เขาเปิดประตูให้เพราะเธอต้องรีบกลับมาที่ห้องพักของตัวเองเพื่อจะกลับไปโรงพยาบาล

“เฮ้อ…นึกว่าจะตายคาเตียงเสียแล้วสิ”

น้ำขิงเดินเข้ามาในห้องของตัวเองและล้มตัวลงไปด้วยความหมดแรงอีกครั้ง เมื่อมาถึงเธอแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากเปิดเครื่องปรับอากาศและนอนหลับสนิทไปอีกรอบโดยไม่ทันได้เช็กข้อความในมือถือด้วยซ้ำไป

บ่ายวันนั้น

น้ำขิงสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้งในตอนเที่ยง เธอรีบลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวและพาตัวเองมายังโรงพยาบาลทันทีเพื่อไปยังห้องพิเศษที่แม่ของเธอพักอยู่

“แม่..ขิงมาแล้วค่ะ”

“ขิง ทำไมแกดูโทรมจังเลย นี่อดนอนวาดการ์ตูนอีกแล้วเหรอ แม่บอกแล้วว่า…”

“แม่ ขิงนอนมากไปต่างหากล่ะคะ งานน่ะส่งไปหมดแล้วก็เลยนอนจนลืมเวลา นี่ไงคะขิงซื้อของโปรดแม่มาด้วยนะจะกินเลยไหม”

“ไม่เอา ไม่อยากกิน”

“แม่…กินหน่อยนะคะ นี่ข้าวต้มปลาร้านที่แม่ชอบเลยนะ”

“เฮ้อ…นั่นสินะ กินสักหน่อยก็ดีจะมีโอกาสได้กินอีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้”

น้ำขิงชะงักไปทันทีเมื่อได้ยินแม่เธอพูดแบบนั้น แม่เธอป่วยเป็นมะเร็งปอดระยะที่สองซึ่งหมอบอกว่าต้องผ่าตัดและทำคีโมแบบต่อเนื่องอาการจะได้ดีขึ้น และยังปลอบใจเธอว่าโชคดีที่พบได้ทันจะได้ทำการรักษาได้รวดเร็ว

แต่ค่าผ่าตัดและรักษานั้นก็แพงมากจนเธอที่ยอมขายทรัพย์สินทุกอย่างจนเหลือเพียงคอนโดที่ซื้อเอาไว้เพียงห้องเดียวในตอนนี้ก็แทบจะไม่พอค่ารักษาและค่ายา และการผ่าตัดในครั้งนี้ก็มีค่าใช้จ่ายสูง ทางเดียวที่เธอมีตอนนี้ก็คือขายเรือนร่าง นึกไม่ถึงจริง ๆ ว่าจะมีคนยอมซื้อและยอมจ่ายให้มากกว่าสองเท่าจากที่เธอขอ

“บ้าไปแล้ว นี่เขา…โอนเงินมาอีกงั้นเหรอ”

"ห้าแสน" เป็นเงินทั้งหมดที่น้ำขิงได้มาจากหมอภาคย์เมื่อคืนนี้แลกกับความบริสุทธิ์หนึ่งคืนของเธอ แต่หากนึกย้อนกลับไปเขาก็….กินเธอจนหนำใจแล้วไม่ใช่เหรอ

“เรารอดแล้วล่ะแม่”

“ขิงว่ายังไงนะลูก แล้ว…งานขิงมันได้เงินเยอะพอจริง ๆ เหรอลูก" 

“แม่คะ วันนี้คุณหมอนพดลมาหรือยังคะ ขิงว่าจะปรึกษาคุณหมอเรื่องการรักษาแม่สักหน่อย”

"แก้วตา" มองหน้าลูกสาวด้วยความเข้าใจโลก เธอเองก็รู้ดีว่าเธอคงอยู่ได้อีกไม่นานเพราะโรคร้ายนี้เริ่มกัดกินเธอมาปีกว่า ๆ แล้ว แต่เพราะเธอยังเหลือลูกสาวอย่างน้ำขิงอีกคน แต่เธอก็ไม่อยากเบียดเบียนลูกเพราะพวกเธอสูญเสียมามากแล้วกับค่ารักษาที่มันไม่มีทางทำให้ดีขึ้น

"แม่ตัดสินใจแล้วว่าไม่ต้องผ่าตัด แม่คิดว่าลูกควรจะเก็บเงินเอาไว้นะขิง เพื่อในอนาคตของลูกเอง”