“ผมไม่ชอบเลยทำไมคุณต้องทำงานกับเขา คุณไม่เห็นสายตาเขาที่มองคุณเหรอขิง”“หมอคะ ใจเย็น ๆ ก่อน อ๊ะ หมอ เดี๋ยวค่ะขิงยังไม่พร้อม หมอ!! ฮึก!!….หมอภาคย์ อ๊าา”เขาสอดใส่จากด้านหลังเข้าไปในทันที น้ำขิงที่กำลังตกใจเมื่อถูกเขาจู่โจมเข้ามาในทันทีก็เริ่มกลัวแต่เมื่อเขาพูดแบบนี้ออกมาเธอก็พอจะเริ่มเข้าใจหมอภาคย์แล้วว่าเขากำลัง “หึง” นี่เอง“หมอคะ อ๊าา อื้อ….หมอ อ๊าาา สะ..เสียว อื้อ…”“ขิง ผมไม่ชอบเลยที่คุณคุยกับผู้ชายคนอื่นแบบนี้”เธอหันมาและจับเขามาจูบทันที หมอภาคย์เมื่อถูกเธอจูบก็ยิ่งได้ใจเร่งกระแทกจนเธอทนไม่ไหวอีกครั้ง“อ๊าา หมอคะ ขิงจะ…เสร็จ หมอ!!”เขายกบั้นท้ายเธอขึ้นมาและขย่มกลับไปอีกครั้ง คราวนี้ทั้งแรงและถี่จนเธอและเขาถึงสวรรค์ไปพร้อม ๆ กัน หมอภาคย์ล้มตัวลงข้าง ๆ น้ำขิงที่ยังนอนคว่ำหอบอยู่ข้าง ๆ เขา เธอแอบดีใจที่เขาหึงเธอแต่เธอเองก็อยากให้เขารู้ว่าภาวัตรเป็นแค่เพื่อนร่วมงานของเธอเท่านั้น เธอค่อย ๆ ขยับตัวขึ้นมาคร่อมทับบนตัวเขาอีกครั้ง“หมอคะ หมอโกรธขิงเหรอคะ”“ผมไม่ชอบเขา”“หมอกำลังหึงเหรอคะ”“อยากโดนอีกรอบเหรอขิง ผมยังทำต่อได้นะถ้าคุณยังถามยั่วอารมณ์ผมแบบนี้”“เดี๋ยวสิคะไม่ต้องรีบร้อน ตอบข
เขาอ่านประวัติเธอจนจบและกำหมัดแน่นและมองออกไปนอกหน้าต่างของคอนโด สายตาของเขาราวกับมีไฟแค้นอยู่แต่ก็ไม่นานเพราะเสียงของน้ำขิงเรียกสติเขากลับมาอีกครั้งเธอเดินออกมาในชุดเดรสพอดีตัวสีชมพูอ่อน ๆ ที่ขับกับสีผิวขาวของเธอ วันนี้เธอแต่งหน้าอ่อน ๆ และรวบผมพร้อมกับสวมเครื่องประดับที่เข้าชุดกัน“สวยมาก”“ขอบคุณค่ะ รอนานไหมคะขิงมัวแต่ใช้รองพื้นกลบรอยอยู่”“นี่คุณโทษผมเหรอครับ ที่จริงไม่เห็นต้องปิดเลยเซ็กซี่ดีออกนะ”“จะบ้าเหรอคะใครเห็นคงต้องนินทาแน่ ไปกันหรือยังคะ”“เดี๋ยวก่อนสิ คอคุณมันดูโล่ง ๆ นะ”“เหรอคะ ไม่งั้นหาเข็มกลัดสวมไปที่ปกชุดหน่อยดีไหมคะ”“ไม่ดี มานี่ก่อนสิ”เขาเดินมาดึงกล่องกำมะหยี่ที่เตรียมเอาไว้ ที่จริงเครื่องประดับชุดนี้มาพร้อมกับชุด เป็นต่างหู สร้อยคอและกำไลเพชรที่เข้ากับชุดซึ่งเขาสั่งมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ“นี่..อะไรคะ”“ของหมั้น”“หมอคะ!! คุณชอบล้อเล่นอยู่เรื่อยเลย”“คุณก็รู้ว่าผมล้อเล่น เอาไว้ใส่เล่น ๆ น่ะ ของหมั้นน่ะต้องพิเศษกว่านี้สิจริงไหม ไปกันเถอะเดี๋ยวจะไปงานสายนะ”“ไม่เห็นเป็นไรเลยค่ะ ก็แค่ไปเป็นพิธีเท่านั้นไปให้เห็นหน้าแล้วก็กลับแล้ว”“แต่งตัวสวยขนาดนี้ไปแค่เป็นพิธีน่ะเหรอ
“ทำไมเจ้าบ่าวเอาแต่มองคุณไม่หยุด ผมชักจะหึงแล้วนะ”“คุณนี่หึงง่ายจังเลยนะคะ ถ้าจะหึงก็กรุณามองหน้าขิงก่อนด้วยค่ะ”“ที่รักผมคิดว่าเราคงมีเรื่องต้องคุยกันยาวเลยนะครับคืนนี้”“ให้ผ่านเวลานี้ไปให้ได้ก่อนเถอะค่ะ ขิงเริ่มจะอึดอัดแล้ว”“ไม่ต้องห่วง มีผมอยู่คุณยังกลัวพวกสุนัขที่เห่าข้าง ๆ ทางนั่นอีกเหรอ”“ไม่ใช่ค่ะ ขิงไม่อยากให้นักข่าวเอาไปเขียนจนทำให้คุณหมอเสียหาย”“ผมไม่เสียหายหรอกไม่ต้องห่วง นั่งเถอะ”เขายกเก้าอี้ออกเพื่อให้เธอนั่งและเขาก็ลงไปนั่งตามเธอข้าง ๆ คุณพ่อที่เอาแต่ถามถึงสารทุกข์สุกดิบของลูกสาวที่ไม่ได้เจอหน้ากันนาน“พ่อไปเยี่ยมแม่มาแล้ว พ่ออยากจะให้แม่รักษาต่อแต่ว่าแม่…”“พ่อคะแม่ตัดสินใจแล้ว เราก็เคารพการตัดสินใจของแม่เถอะนะคะ”“ขิง แล้วขิงกับภาคย์…”“อ๋อ ผมเป็นหมอเจ้าของไข้คุณแม่แก้วตาครับคุณอา”“แบบนี้นี่เอง ดังนั้นก็เลย…”“ครับ แบบนั้นแหละครับ”“อืม ถ้าเป็นภาคย์อาก็หายห่วง อาผิดเองที่ดูแลทั้งคู่ไม่ดี”“พ่อคะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพ่อนะคะคนที่ต้องรับผิดชอบไม่ใช่พ่อค่ะ”“ขิง แต่ยังไงที่ขิงกับแม่ต้องเป็นแบบนี้เพราะพ่อเสียรู้คน”“แต่พ่อก็ทำเพื่อรักษาบริษัทเอาไว้นะคะ โชคดีที่พ่อโอน
“อะไรนะ!!”เสียงฮือฮารอบ ๆ งานดังขึ้นพร้อมกับนักข่าวในงานที่เริ่มหันมารัวชัตเตอร์ที่พวกเขาแต่ก็ไม่ทันหมอภาคย์ เขาขยับเป็นครั้งแรกและเพียงแค่หันไปมอง นักข่าวก็ไม่กล้าที่จะถ่ายรูปเขาอีก เขาหันไปมองคนที่ยืนพูดอยู่หน้าเวทีที่จงใจส่งสายตาให้เขา“เป็นเรื่องจริงค่ะคุณหมอภาคย์ วิวหลงกลถูกมอมเหล้าและส่งไปที่ห้องพี่รุตน์ซึ่งเป็นแฟนกับพี่ขิง พี่รุตน์เองก็เมาและ…คิดว่าวิวเป็นพี่ขิงก็เลย….วิวมารู้ตอนหลังว่าพี่ขิงอยากสลัดพี่รุตน์ทิ้งและไปคว้า….ฮือ…ก็เลยโยนพี่รุตน์ให้วิวและให้วิวแต่งงานแทนแล้วตัวเองก็ไปคว้าหมอภาคย์ค่ะ”หมอภาคย์ลุกขึ้นเป็นครั้งแรก บรรดานักข่าวและแขกในงานต่างพากันตกใจและยื่นไมค์ให้หมอภาคย์ที่ยืนพูดกลับมา เขายิ้มให้วิวและคนบนเวที“เอ่อ…แฟนผมหนาว พอจะมีชาร้อน ๆ ให้เราสักชุดไหมครับ”ทั้งนักข่าวและคนอื่น ๆ รวมถึงวิวต่างมองหน้าหมอภาคย์ด้วยความตะลึง เขาเพียงไม่สนใจที่วิวพูดกล่าวหาน้ำขิง อีกทั้งยังขอชาร้อนมาให้น้ำขิงอีกด้วย คุณวิศาลยิ้มและหันไปสั่งบริกรทันที“ได้ครับ เดี๋ยวผมจะให้คนจัดชามาให้นะครับ”“ขอบคุณครับ อ้อ ผมขอน้ำตาลอ้อยธรรมชาตินะครับ แฟนผมไม่กินน้ำตาลขัดสี แล้วก็…จะดีมากหากช่วยเบาแ
“มะ…ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ฉัน พวกแกตัดต่อคลิป!!”คุณประพิณหน้าตาตื่นเมื่อเธอไม่รู้ตัวเลยว่าถูกอัดคลิปตั้งแต่เมื่อไหร่ ซึ่งเครื่องนี้ถูกติดเอาไว้ที่พุ่มต้นไม้หน้างาน แน่นอนว่าต้องเป็นฝีมือของเฮียหมิงและเสกสรรค์ เจ้าของโรงแรมแห่งนี้ ทั้งคู่เป็นเพื่อนสนิทของภาคย์ภูมินั่นเอง“พวกคุณหมายถึงเรื่องนี้เหรอ ผมว่าคนอย่างขิงคิดและทำอย่างที่พวกคุณทำไม่ได้แน่ ๆ แล้วก็...ไม่เอาน่าผมคงไม่ใช่คนโง่ขนาดนั้นมั้งครับ…”หมอภาคย์พูดพร้อมกับหันไปมองที่นิรุตน์ซึ่งโกรธจนหน้าแดงตัวสั่นเมื่อได้ยินสิ่งที่สองแม่ลูกนี้พูดออกมา “พวกคุณ….สารเลวที่สุดแผนการทำร้ายน้ำขิง เป็นฝีมือพวกคุณตั้งแต่แรก ผมมันโง่เองที่เชื่อพวกคุณ วันนี้คุณไม่ต้องมาถอนหมั้นกับผม ผมนี่แหละที่จะเป็นฝ่ายถอนหมั้นเอง ส่วนเรื่องค่าเสียหาย คุณประพิณผมจะฟ้องร้องให้ถึงที่สุด!!”“เดี๋ยวก่อนค่ะพี่รุตน์ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับวิวนะคะ พี่รุตน์คะ”แต่คลิปยังไม่หมดเพียงแค่นั้นเมื่อหมอภาคย์กดให้คลิปเริ่มขยับอีกครั้ง....“แม่คะ ทำไมนังขิงมันคว้าได้แต่ผู้ชายดี ๆ ทำไมตอนนั้นแม่ต้องให้วิวไปอ่อยพี่รุตน์ด้วยนะ เสียดายหมอภาคย์ทั้งหล่อทั้งรวย ถ้าวิวได้นอนกับเขาสักครั้ง….”“แก
คอนโดหรูใจกลางเมือง“ว่าไงหมอภาคย์”“มีเด็กน่าสนใจบ้างไหม ขี้เกียจเสี่ยงดวงในแอปบ้านั่น”“อ้าว แหม หายไปเกือบสองเดือนนึกว่าของไม่ขาดแล้วเสียอีก อยากได้แบบไหนล่ะเฮียหมิงจะจัดให้”“สะอาด ว่าง่ายไม่งี่เง่าไม่เซ้าซี้ ไม่พูดมากยิ่งดี”“ชั่วคราวเหรอ”“อืม ก็แค่มาสนุกด้วยกันชั่วคราวก็พอ”“หน้าตาล่ะ เฮ้ย ไอ้หมอโว้ย มีเข้ามาคนหนึ่ง แหม่ โปรไฟล์นี่….เหมือนเจ้าหญิงมาเลย อายุยี่สิบสอง”“เด็กเกินไปกลัวจะมางี่เง่าทีหลัง ไม่เอา”เฮียหมิงผู้จัดหาสาว ๆ เพื่อเดทกับหนุ่ม ๆ และคลายเหงาหากว่าทั้งคู่ตกลงกันเองหลังจากนั้นได้ แต่หน้าที่ของเขาคือรวบรวมโปรไฟล์จากแอปพลิเคชันหาคู่ชื่อดัง แต่ในกรณีเร่งด่วนและเงินที่หนาพอก็สามารถโทรคุยโดยตรงได้เลย“ไม่สนโปรไฟล์หรูหรา แค่น้ำแตกแล้วแยกทางแต่เอาไม่เรื่องมากไม่เวิ่นเว้อไม่ต่อรองจนน่าเบื่อที่สำคัญไม่ตามติดหลังจากจบภารกิจแล้ว มีไหม”“โจทย์ของมึงนี่มันโคตรยากเลยว่ะไอ้หมอ ด่วนไหมเห็นทีว่ากูคงต้องคัดกรองก่อน ส่วนใหญ่สาว ๆ ก็จะแค่นัดเดท แต่เรื่องอื่น ๆ ก็เอาไว้คุยกันเอง แต่อย่างว่า หล่อ ๆ อย่างมึงก็ไม่เห็นจะรอดกลับมาสักราย”“ไม่เอาเหมือนครั้งที่แล้ว ยัยมิ้นท์อะไรนั่น น่ารำค
“เดี๋ยวก่อนนะ นี่มึงจะไม่เดท ไม่กินข้าวดูหนังสักหน่อยเลยเหรอวะ”“ไม่ล่ะ เสียเวลา มึงก็รู้ว่ากูไม่ได้อยากหาแฟนแค่หาคนแก้เหงา เงื่อนไขที่ขอมากูไม่ติดปัญหา”“ให้ไปที่ไหน คอนโดมึงเหรอ”“เออ วันนี้ที่นี่แหละขี้เกียจออกไปที่อื่น สักสองทุ่มก็แล้วกัน”“ได้ จัดการให้”สองทุ่มคืนนั้นภาคย์ภูมิเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จแล้ว เสียงมือถือของเขาดังขึ้นเขาจึงรับ เป็น รปภ ข้างล่างตึกที่เขาอยู่นั่นเอง“ขอโทษที่รบกวนครับคุณเจ้าของห้อง 8018 หรือเปล่าครับ”“ครับ”“คือว่ามีแขกผู้หญิงมาครับ เขาบอกว่ามีนัดกับคุณจะให้ขึ้นไปได้เลยไหมครับ”“ผมขอดูหน้าเธอหน่อยครับ”“ครับ ๆ ได้ครับ…เอ่อ คุณผู้หญิงครับ เชิญทางนี้ครับ”ภาคย์เดินมาที่จอมอนิเตอร์หน้าประตูห้องของเขาที่เชื่อมต่อกับกล้องด้านล่างกับจอด้านล่าง รปภ กำลังพาเธอมายืน เขามองแล้วต้องรู้สึกสะดุดตาทันที เพราะเธอที่อยู่หน้าจอมือถือก่อนหน้านี้กับที่อยู่ในมอนิเตอร์ในตอนนี้แทบจะไม่ต่างกันเลย“ตรงปกไม่เบานี่...ใช้ได้”“ครับผม ตกลงว่า…”“อ้อ ขอโทษทีครับใช่ครับเธอเป็นแขกห้องผม ให้ขึ้นมาได้เลยครับขอบคุณครับ”“ครับ ๆ คุณผู้หญิงเชิญครับ”ภาคย์ยังคงมองตอนที
ภาคย์ภูมิไม่รอช้าที่จะประกบปากเธอไปในทันที เขาทำมันโดยไม่รู้ตัว ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยจะจูบผู้หญิงคนไหนมาก่อนเพราะเขาเห็นพวกเธอเป็นแค่เครื่องระบายความใคร่เท่านั้น ผู้หญิงพวกนั้นก็นอนกับเขาเพื่อแลกกับเงินเท่านั้นแต่กับเธอเขารู้สึกว่าอยากจะสัมผัสไปทุกอย่าง ยิ่งค่อย ๆ เลื่อนตัวลงไปและดึงชุดคลุมออก เนินอกและผิวขาวเนียนตรงหน้ายิ่งทำให้เขารู้สึกอยากครอบครองทั้งหมดเอาไว้ทั้งหมด“ให้ตายเถอะ คุณสวยมาก”“อ๊ะ…คุณคะ อื้อ…..”“เอามือออกสิ…ไม่ต้องอายหรอกน่าจนป่านนี้แล้วนะ”เธอยังไม่ยอมเอามือออกเขาจึงจับข้อมือเล็กทั้งสองของเธอและจับตรึงขึ้นด้านบน ลิ้นหนาค่อย ๆ เลื้อยลงไปโลมเลียบนปลายยอดจนมันเด้งรับกับปากของเขา หมอภาคย์รู้ว่าเขาใกล้จะบ้าเต็มทีแล้ว เธอทั้งสวยและหอมหวานขนาดนี้เขาจะทนต่อไปได้อีกนานแค่ไหนกัน“อื้อ….อื้อ….อ๊าาา”“ใช่ ร้องดัง ๆ อย่ากัดปากสิ ที่นี่ไม่มีใครได้ยินเสียงคุณหรอกนะนอกจากผม ไม่ต้องกลัวครางเสียงดัง ๆ ออกมาได้เลย การปลดปล่อยอารมณ์เป็นเรื่องปกติ เข้าใจไหม”“คุณคะ…อ๊า….ขิงรู้สึก…”“เธอเสียวสินะเพราะยังไม่เคยถูกกระตุ้นแบบนี้ หน้าอกของผู้หญิงโดยเฉพาะตรงบริเวณหัวนม เป็นจุดที่อ่อนไหวมากของ
“มะ…ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ฉัน พวกแกตัดต่อคลิป!!”คุณประพิณหน้าตาตื่นเมื่อเธอไม่รู้ตัวเลยว่าถูกอัดคลิปตั้งแต่เมื่อไหร่ ซึ่งเครื่องนี้ถูกติดเอาไว้ที่พุ่มต้นไม้หน้างาน แน่นอนว่าต้องเป็นฝีมือของเฮียหมิงและเสกสรรค์ เจ้าของโรงแรมแห่งนี้ ทั้งคู่เป็นเพื่อนสนิทของภาคย์ภูมินั่นเอง“พวกคุณหมายถึงเรื่องนี้เหรอ ผมว่าคนอย่างขิงคิดและทำอย่างที่พวกคุณทำไม่ได้แน่ ๆ แล้วก็...ไม่เอาน่าผมคงไม่ใช่คนโง่ขนาดนั้นมั้งครับ…”หมอภาคย์พูดพร้อมกับหันไปมองที่นิรุตน์ซึ่งโกรธจนหน้าแดงตัวสั่นเมื่อได้ยินสิ่งที่สองแม่ลูกนี้พูดออกมา “พวกคุณ….สารเลวที่สุดแผนการทำร้ายน้ำขิง เป็นฝีมือพวกคุณตั้งแต่แรก ผมมันโง่เองที่เชื่อพวกคุณ วันนี้คุณไม่ต้องมาถอนหมั้นกับผม ผมนี่แหละที่จะเป็นฝ่ายถอนหมั้นเอง ส่วนเรื่องค่าเสียหาย คุณประพิณผมจะฟ้องร้องให้ถึงที่สุด!!”“เดี๋ยวก่อนค่ะพี่รุตน์ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับวิวนะคะ พี่รุตน์คะ”แต่คลิปยังไม่หมดเพียงแค่นั้นเมื่อหมอภาคย์กดให้คลิปเริ่มขยับอีกครั้ง....“แม่คะ ทำไมนังขิงมันคว้าได้แต่ผู้ชายดี ๆ ทำไมตอนนั้นแม่ต้องให้วิวไปอ่อยพี่รุตน์ด้วยนะ เสียดายหมอภาคย์ทั้งหล่อทั้งรวย ถ้าวิวได้นอนกับเขาสักครั้ง….”“แก
“อะไรนะ!!”เสียงฮือฮารอบ ๆ งานดังขึ้นพร้อมกับนักข่าวในงานที่เริ่มหันมารัวชัตเตอร์ที่พวกเขาแต่ก็ไม่ทันหมอภาคย์ เขาขยับเป็นครั้งแรกและเพียงแค่หันไปมอง นักข่าวก็ไม่กล้าที่จะถ่ายรูปเขาอีก เขาหันไปมองคนที่ยืนพูดอยู่หน้าเวทีที่จงใจส่งสายตาให้เขา“เป็นเรื่องจริงค่ะคุณหมอภาคย์ วิวหลงกลถูกมอมเหล้าและส่งไปที่ห้องพี่รุตน์ซึ่งเป็นแฟนกับพี่ขิง พี่รุตน์เองก็เมาและ…คิดว่าวิวเป็นพี่ขิงก็เลย….วิวมารู้ตอนหลังว่าพี่ขิงอยากสลัดพี่รุตน์ทิ้งและไปคว้า….ฮือ…ก็เลยโยนพี่รุตน์ให้วิวและให้วิวแต่งงานแทนแล้วตัวเองก็ไปคว้าหมอภาคย์ค่ะ”หมอภาคย์ลุกขึ้นเป็นครั้งแรก บรรดานักข่าวและแขกในงานต่างพากันตกใจและยื่นไมค์ให้หมอภาคย์ที่ยืนพูดกลับมา เขายิ้มให้วิวและคนบนเวที“เอ่อ…แฟนผมหนาว พอจะมีชาร้อน ๆ ให้เราสักชุดไหมครับ”ทั้งนักข่าวและคนอื่น ๆ รวมถึงวิวต่างมองหน้าหมอภาคย์ด้วยความตะลึง เขาเพียงไม่สนใจที่วิวพูดกล่าวหาน้ำขิง อีกทั้งยังขอชาร้อนมาให้น้ำขิงอีกด้วย คุณวิศาลยิ้มและหันไปสั่งบริกรทันที“ได้ครับ เดี๋ยวผมจะให้คนจัดชามาให้นะครับ”“ขอบคุณครับ อ้อ ผมขอน้ำตาลอ้อยธรรมชาตินะครับ แฟนผมไม่กินน้ำตาลขัดสี แล้วก็…จะดีมากหากช่วยเบาแ
“ทำไมเจ้าบ่าวเอาแต่มองคุณไม่หยุด ผมชักจะหึงแล้วนะ”“คุณนี่หึงง่ายจังเลยนะคะ ถ้าจะหึงก็กรุณามองหน้าขิงก่อนด้วยค่ะ”“ที่รักผมคิดว่าเราคงมีเรื่องต้องคุยกันยาวเลยนะครับคืนนี้”“ให้ผ่านเวลานี้ไปให้ได้ก่อนเถอะค่ะ ขิงเริ่มจะอึดอัดแล้ว”“ไม่ต้องห่วง มีผมอยู่คุณยังกลัวพวกสุนัขที่เห่าข้าง ๆ ทางนั่นอีกเหรอ”“ไม่ใช่ค่ะ ขิงไม่อยากให้นักข่าวเอาไปเขียนจนทำให้คุณหมอเสียหาย”“ผมไม่เสียหายหรอกไม่ต้องห่วง นั่งเถอะ”เขายกเก้าอี้ออกเพื่อให้เธอนั่งและเขาก็ลงไปนั่งตามเธอข้าง ๆ คุณพ่อที่เอาแต่ถามถึงสารทุกข์สุกดิบของลูกสาวที่ไม่ได้เจอหน้ากันนาน“พ่อไปเยี่ยมแม่มาแล้ว พ่ออยากจะให้แม่รักษาต่อแต่ว่าแม่…”“พ่อคะแม่ตัดสินใจแล้ว เราก็เคารพการตัดสินใจของแม่เถอะนะคะ”“ขิง แล้วขิงกับภาคย์…”“อ๋อ ผมเป็นหมอเจ้าของไข้คุณแม่แก้วตาครับคุณอา”“แบบนี้นี่เอง ดังนั้นก็เลย…”“ครับ แบบนั้นแหละครับ”“อืม ถ้าเป็นภาคย์อาก็หายห่วง อาผิดเองที่ดูแลทั้งคู่ไม่ดี”“พ่อคะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพ่อนะคะคนที่ต้องรับผิดชอบไม่ใช่พ่อค่ะ”“ขิง แต่ยังไงที่ขิงกับแม่ต้องเป็นแบบนี้เพราะพ่อเสียรู้คน”“แต่พ่อก็ทำเพื่อรักษาบริษัทเอาไว้นะคะ โชคดีที่พ่อโอน
เขาอ่านประวัติเธอจนจบและกำหมัดแน่นและมองออกไปนอกหน้าต่างของคอนโด สายตาของเขาราวกับมีไฟแค้นอยู่แต่ก็ไม่นานเพราะเสียงของน้ำขิงเรียกสติเขากลับมาอีกครั้งเธอเดินออกมาในชุดเดรสพอดีตัวสีชมพูอ่อน ๆ ที่ขับกับสีผิวขาวของเธอ วันนี้เธอแต่งหน้าอ่อน ๆ และรวบผมพร้อมกับสวมเครื่องประดับที่เข้าชุดกัน“สวยมาก”“ขอบคุณค่ะ รอนานไหมคะขิงมัวแต่ใช้รองพื้นกลบรอยอยู่”“นี่คุณโทษผมเหรอครับ ที่จริงไม่เห็นต้องปิดเลยเซ็กซี่ดีออกนะ”“จะบ้าเหรอคะใครเห็นคงต้องนินทาแน่ ไปกันหรือยังคะ”“เดี๋ยวก่อนสิ คอคุณมันดูโล่ง ๆ นะ”“เหรอคะ ไม่งั้นหาเข็มกลัดสวมไปที่ปกชุดหน่อยดีไหมคะ”“ไม่ดี มานี่ก่อนสิ”เขาเดินมาดึงกล่องกำมะหยี่ที่เตรียมเอาไว้ ที่จริงเครื่องประดับชุดนี้มาพร้อมกับชุด เป็นต่างหู สร้อยคอและกำไลเพชรที่เข้ากับชุดซึ่งเขาสั่งมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ“นี่..อะไรคะ”“ของหมั้น”“หมอคะ!! คุณชอบล้อเล่นอยู่เรื่อยเลย”“คุณก็รู้ว่าผมล้อเล่น เอาไว้ใส่เล่น ๆ น่ะ ของหมั้นน่ะต้องพิเศษกว่านี้สิจริงไหม ไปกันเถอะเดี๋ยวจะไปงานสายนะ”“ไม่เห็นเป็นไรเลยค่ะ ก็แค่ไปเป็นพิธีเท่านั้นไปให้เห็นหน้าแล้วก็กลับแล้ว”“แต่งตัวสวยขนาดนี้ไปแค่เป็นพิธีน่ะเหรอ
“ผมไม่ชอบเลยทำไมคุณต้องทำงานกับเขา คุณไม่เห็นสายตาเขาที่มองคุณเหรอขิง”“หมอคะ ใจเย็น ๆ ก่อน อ๊ะ หมอ เดี๋ยวค่ะขิงยังไม่พร้อม หมอ!! ฮึก!!….หมอภาคย์ อ๊าา”เขาสอดใส่จากด้านหลังเข้าไปในทันที น้ำขิงที่กำลังตกใจเมื่อถูกเขาจู่โจมเข้ามาในทันทีก็เริ่มกลัวแต่เมื่อเขาพูดแบบนี้ออกมาเธอก็พอจะเริ่มเข้าใจหมอภาคย์แล้วว่าเขากำลัง “หึง” นี่เอง“หมอคะ อ๊าา อื้อ….หมอ อ๊าาา สะ..เสียว อื้อ…”“ขิง ผมไม่ชอบเลยที่คุณคุยกับผู้ชายคนอื่นแบบนี้”เธอหันมาและจับเขามาจูบทันที หมอภาคย์เมื่อถูกเธอจูบก็ยิ่งได้ใจเร่งกระแทกจนเธอทนไม่ไหวอีกครั้ง“อ๊าา หมอคะ ขิงจะ…เสร็จ หมอ!!”เขายกบั้นท้ายเธอขึ้นมาและขย่มกลับไปอีกครั้ง คราวนี้ทั้งแรงและถี่จนเธอและเขาถึงสวรรค์ไปพร้อม ๆ กัน หมอภาคย์ล้มตัวลงข้าง ๆ น้ำขิงที่ยังนอนคว่ำหอบอยู่ข้าง ๆ เขา เธอแอบดีใจที่เขาหึงเธอแต่เธอเองก็อยากให้เขารู้ว่าภาวัตรเป็นแค่เพื่อนร่วมงานของเธอเท่านั้น เธอค่อย ๆ ขยับตัวขึ้นมาคร่อมทับบนตัวเขาอีกครั้ง“หมอคะ หมอโกรธขิงเหรอคะ”“ผมไม่ชอบเขา”“หมอกำลังหึงเหรอคะ”“อยากโดนอีกรอบเหรอขิง ผมยังทำต่อได้นะถ้าคุณยังถามยั่วอารมณ์ผมแบบนี้”“เดี๋ยวสิคะไม่ต้องรีบร้อน ตอบข
น้ำขิงมองหน้าของคุณหมอภาคย์ที่ยังจับมือเธออยู่ข้าง ๆ เขาค่อย ๆ ดึงเธอมากอดให้กำลังใจ สิ่งนี้น่าจะเป็นสิ่งที่เธอต้องการที่สุดในตอนนี้และเป็นสิ่งที่หมอภาคย์พอจะทำได้เพื่อให้เธอรู้สึกดีขึ้น เธอไม่ต้องเผชิญกับเรื่องนี้คนเดียวอีกต่อไปแล้ว“ขอบคุณค่ะคุณหมอ”“รีบกินข้าวเถอะ ร้านนี้ทำอร่อยมากนะจะได้รีบนอนพักเอาแรง”หนึ่งเดือนถัดมา“เดี๋ยวผลตรวจออกแล้วผมจะรีบเอามาให้ดู”“ขอบคุณค่ะหมอภาคย์”“ตอนนี้งดของที่มีรสเค็มก่อนนะ ผมกลัวว่ามันจะไม่ดีกับกระเพาะ”“ได้ค่ะ ขิงจำได้แล้วค่ะ”“คุณส่งงานหมดแล้วใช่ไหม คืนนี้จะได้นอนพักเต็มที่”“เอ่อ..ยังเหลืออีกงานหนึ่งค่ะ แต่ทำร่วมกับทีมงานอีกคน ขิงนัดกับพี่ในทีมเอาไว้น่าจะใกล้มาถึงแล้ว”“นัดที่ไหนล่ะ”“ร้านกาแฟใต้ตึกนี้แหละค่ะพอดีว่าเขาจะมาเยี่ยมคุณแม่ด้วย”“อืม งั้นก็รีบไปเถอะทางนี้มีผมอยู่ไม่ต้องห่วง”“ขอบคุณค่ะคุณหมอ”“เรียกที่รักสิ”“หมอ!!”“เปลี่ยนได้แล้วน่า นี่ก็เดือนหนึ่งแล้วนะ”เขากับเธอตกลงคบหากันแล้ว แม่แก้วตาก็รับรู้แล้วส่วนหนึ่งเพราะน้ำขิงอยากให้แม่สบายใจและไม่ต้องห่วงเธอมากจนเกินไปหมอภาคย์ขอให้เธอย้ายมาอยู่ด้วยที่คอนโดแต่เธอปฏิเสธซึ่งเขาก็ไม่ได้ว่า
เขาเองก็กำลังพยายามหาทางที่จะคุยกับน้ำขิง แต่ดูท่าทางของเธอแล้วก็ดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มรู้และเริ่มทำใจแล้วเช่นกันเกี่ยวกับอาการของแม่แก้วตาถึงแม้ว่าเขาจะยังไม่ได้บอกเธอ“หมอคะ…”“ครับ มาแล้ว”เขาเดินออกจากห้องนอนออกมา เธอยังสวมชุดคลุมตัวเดิมที่เคยมาในครั้งที่แล้ว แต่เขาในวันนี้กับในวันนั้นแตกต่างจากเดิมมาก เขาไม่ได้มองเธอเป็นแค่คนที่บำบัดความใคร่หรือคนคลายเหงาให้เขาอีกต่อไปแล้ว“หิวไหม ผมจะสั่งข้าวมาให้กิน”“หมอบอกว่า..จะให้ขิงทำให้กินไม่ใช่เหรอคะ”“คุณจะทำเหรอ แต่ว่าผมไม่แน่ใจว่า…มีอะไรเหลือบ้างเราสั่งมากินก็ได้ผมเองก็ไม่ได้กลับมาที่นี่หลายวันแล้ว”“คุณนอนค้างที่โรงพยาบาลตลอดเลยเหรอคะ”“เอ่อ…”“หมอคะ เวลาของคุณแม่….เหลืออีกไม่นานแล้วใช่ไหมคะ”นับตั้งแต่ที่เขามารับหน้าที่ต่อจากหมอนพ นี่เป็นครั้งแรกที่น้ำขิงจะกล้าถามเขาตรง ๆ เกี่ยวกับอาการของคุณแม่ของเธอ“น้ำขิง….คือ…”“ขิงทำใจเอาไว้แล้วค่ะ คุณแม่…จะทรมานไหมคะ คุณทำให้แม่….ทรมานน้อยที่สุดได้ไหม”“ผม….”เขาเดินมาและดึงเธอเข้ามากอด เธอตัวสั่นแม้ว่าจะถามเขาด้วยเสียงที่ปกติ เขารู้ว่าเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นได้เสมอ เขาเป็นหมอและพบเจอเหตุการณ์
หมอภาคย์อมยิ้มไม่หยุดพร้อมด้วยเสียงแซวไม่หยุดของทั้งเบลและหมอนพดลในห้อง “แม่พูดอะไรแบบนั้นคะแบบนี้คุณหมอจะเสียหายนะคะ”“เสียหาย แกจะบ้าเหรอหมอเขายังไม่เห็นว่าอะไรเลย ใช่ไหมคะคุณหมอภาคย์”เขาหันมามองหน้าที่โกรธจนแดงจัดของน้ำขิง นาน ๆ ทีจะเห็นท่าทีแบบนี้ของเธอสักครั้ง เขาหันไปยิ้มตอบกลับให้หญิงสูงวัยตรงหน้าอย่างเต็มใจ“ครับคุณแม่ ไม่ผิดหรอกครับเรียกได้ตามสบายเลย”“นั่นยังไง ฉันบอกแกแล้วว่าลูกเขยฉันใจดีเห็นไหม ไม่อย่างนั้นจะขอมารักษาแม่เองเหรอใช่ไหมลูก”“แม่คะ ขิงจะโกรธแล้วนะคะพอทีเถอะค่ะ ขิงกับคุณหมอ….”“เราก็แค่พึ่งเริ่มคบกันครับ ขิงอาจจะยังไม่ค่อยชินคุณแม่ก็อย่าไปแซวเธอบ่อยเลยครับ”น้ำขิงหันไปมองค้อนเขาอีกครั้ง สายตาโตที่เธอมองเขาทำให้เขานึกอยากจะหิ้วตัวเธอกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยหากไม่ติดว่าตอนนี้ยืนอยู่ต่อหน้าแม่ของเธอ“นั่นยังไงทีนี้จะโกหกอีกไหมขิง”“เอาล่ะครับตรวจเสร็จแล้ว วันนี้พักผ่อนก่อนนะครับคุณแม่ พรุ่งนี้เช้ามีนัดตรวจเลือดแต่เช้า อืม…สองทุ่มเริ่มงดอาหารนะครับ”“ได้จ๊ะ ๆ เชื่อฟังอยู่แล้ว ไป๊ ๆ เด็ก ๆ กลับไปได้แล้ว ได้ยินไหมว่าลูกเขยสั่งแล้วว่าต้องรีบพักผ่อน”“แม่ แต่ขิงยังไม่ได้
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณหมอดูเหนื่อยมากเลยนะคะ อดนอนมาเหรอคะ”เขาหาวและบิดขี้เกียจเล็กน้อยใกล้ ๆ เธอ กลิ่นน้ำหอมที่เย้ายวนนี้ทำให้เธอใจสั่นขึ้นมาอีกครั้ง เธอไม่อยากอยู่ใกล้ ๆ เขาแบบนี้เลยเพราะมันจะทำให้เธอกลัวหัวใจตัวเองและเผลอคิดเรื่องในคืนนั้นเสมอเมื่ออยู่กับเขาแบบนี้“อืม ใช่ เมื่อคืนนี้มีผ่าตัดสองเคส ใช้เวลาไปเกือบสิบสองชั่วโมงกลับมาล้างมือกินข้าวได้แค่สามคำก็ต้องวิ่งเข้าห้องผ่าตัดฉุกเฉินอีก นี่พึ่งจะได้พักถ้าขับรถกลับไม่ไหวคงต้องค้างที่โรงพยาบาลอีกคืน”“แต่ถ้าค้างที่นี่ จะไม่ถูกเรียกอีกเหรอคะ”“ทำยังไงได้ล่ะ มันเป็นงานน่ะ”“แต่คอนโดคุณหมออยู่ใกล้ ๆ โรงพยาบาลนี่เองนะคะ”“แต่คนไข้เองก็รอไม่ได้นะถ้าฉุกเฉินขึ้นมาจริง ๆ จะดีกว่าถ้าไม่ต้องขับรถเองไป ๆ มา ๆ ว่าแต่คุณเมื่อยไหม ผมหลับไปโอโห…เกือบหนึ่งชั่วโมงเลยนะ ไหล่คุณคงไม่ทรุดหรอกนะ”“ขิงไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นนะคะคุณหมอ ถ้าอย่างนั้นขิงขอตัวไปดูคุณแม่ก่อนนะคะ”“ไปสิ กลับไปด้วยกัน”“ค่ะ”เธอไม่ได้พูดอะไรอีกเมื่อเขาค่อย ๆ ลุกขึ้นและบิดตัวไปมา เธอเก็บของและสะพายกระเป๋าแต่เขาดึงกระเป๋าไปถือให้อย่างถือวิสาสะ“ถือว่าตอบแทนที่ให้ผมยืมไหล่ก็แล้วกันนะ ไป