บททั้งหมดของ พันธะหน้าที่: บทที่ 11 - บทที่ 17

หลังจากได้เครื่องดื่มมาเรียบร้อย ฉันก็เดินขึ้นมาที่บนห้องวีไอพี ฉันมองไปที่พี่พลอย สลับกับเครื่องดื่มที่เป็นน้ำสีใสในแก้วเล็ก ๆ จำนวนยี่สิบใบ พี่พลอยเลยส่งซิกแล้วตวัดสายตาไปที่ถังขยะ ตอนนี้มันได้ถูกมาวางไว้ที่ข้าง ๆ กับที่ฉันนั่งแล้ว ฉันคลี่ยิ้มแล้วเดินเข้าไปนั่งลง หมั่บ! แขนแกร่งได้เจ้ามาโอบเอวฉันอีกแล้ว."ชนแก้วกับเฮียหน่อย"ฉันมองพี่พลอยเลิ่กลั่กเลย เธอก็ผงกหัวให้ ฉันจึงยกแก้วใบเล็ก ๆ ขึ้น แล้วชนกับแก้วใบกลางที่มีน้ำสีอำพันอยู่ข้างใน เคร๊งงงง ฉันไม่ได้กระดกดื่ม รอให้ชายหนุ่มเผลอแล้วจะเททิ้งทันที แต่ทว่าเขากลับจ้องมองฉันตาเขม็ง "ดื่มสิครับ"เขาเอ่ยขึ้น พร้อมกับมองแก้วที่มือฉันกับใบหน้าฉันสลับกัน รู้สึกกดดันมาก "ดื่มเลย ๆ"หญิงสาวที่นั่งอยู่ก่อนหน้านี้ก็พูดขึ้น ฉันรีบตวัดสายตาไปที่พี่พลอยทันที 'อมไว้' พี่พลอยพูดแบบไม่มีเสียง แต่ฉันพอจะเข้าใจ จึงยกขึ้นดื่มทันที อี้ ขมลิ้นซะมัด ขนาดแค่อมไว้นะเนี่ย"น้องชื่อเทียนเหรอครับ""ค่ะ อร้ายขมจัง"ฉันเผลอตอบกลับทำให้ต้องกลืนเหล้าสีใสนั้นลงคอ มันรู้สึกร้อนท้องไปหมด "กินมะนาวตาม"พี่พลอยบอกกับฉัน ในจามมีมะนาวผ่าซีกพร้อมกับโรยเกลือไว้ด้วย ฉันจึงยก

ไม่นานนักคุณโดสก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับขวดไวน์และแก้วอีกสองใบ เขาเดินมาวางไว้ที่หัวเตียงก่อนจะยกขวดไวน์รินใส่แก้ว ฉันมองดูเขาด้วยหัวใจที่เต้นแรง แล้วแก้วที่ใส่ไวน์สีแดงสดได้ถูกส่งมาให้กับฉัน "รับไปสิ... ลีลาชะมัด"ฉันหยิบแก้วไวน์จากคุณโดสแล้วเงยมองหน้าเขาที่มีสีหน้าไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่ เขาหันไปรินไวน์ใส่แก้วของตัวเอง แล้วมานั่งที่บนเตียง.ฉันมองไปที่ไวน์สีแดงสดที่อยู่ในแก้ว แล้วตัดสินใจยกขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด"อ่า ขมจัง"มันรู้สึกฝาด ๆ ขม ๆ ทำไมคนรวยชอบดื่มกันจัง.ฉันคืนแก้วให้กับคุณโดส"จะเอาอีกเหรอ"เขาเอ่ยถามเสียงเรียบ. ฉันผงกหัวยิก ๆ เอาว่ะ ให้เมาหลับไปเลย จะได้ไม่รู้สึกอะไร คุณโดสรับแก้วมาพร้อมกับถอนหายใจ ก่อนที่จะหันไปรินไวน์ใส่แก้วให้ฉัน พอได้รับแก้วมาฉันก็ยกขึ้นดื่มรวดเดียว แล้วยื่นแก้วให้คุณโดส พอดื่มรอบที่สองก็รู้สึกว่า มันก็อร่อยดีนะ ฉันดื่มไวน์ไปทั้งหมด สี่แก้วรู้สึกมึนเอามาก "ไม่เอาแล้วนะ"ฉันคืนแก้วให้คุณโดสแล้วพูดขึ้น "พร้อมแล้วใช่ไหม"ฉันพยักหน้ารับแล้วล้มตัวลงนอนราบ คุณโดสวางแก้วไวน์ตัวเองก่อนที่จะคลานขึ้นมาบนเตียง "งั้นฉันจะเริ่มเลย เสียเวลากับเธอมามากล่ะ"คุณโ

ผมนั่งดื่มจนเริ่มรู้สึกเมามากจึงขอตัวขึ้นไปนอน และทำภารกิจกับสาวสวยที่รออยู่บนห้อง "กูเมาล่ะ ขอไปนอนก่อนนะ""จะไปนอนหรือไปทำอะไรกันแน่...กูเห็นนะว่ามึงมากับใคร"ไอ้เบิร์ดพูดขึ้นแล้วมองผมกับไอ้เป้สลับกัน"กูรู้สึกว่าอยากจะปลดปล่อยเหมือนกัน..ไปไอ้โดสขึ้นไปพร้อมกันเลย"ไอ้เป้พูดจบก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ และผมก็ลุกขึ้นตาม"พวกมึงจะทิ้งกูกันเลยเหรอ""เออ/เออ"ผมกับไอ้เป้พูดขึ้นพร้อมกัน "ไอ้ฉิบหายเห็นหญิงดีกว่าเพื่อน"ไอ้เบิร์ดบ่นพึมพำออกมาแล้วส่ายหน้า "มึงมีนมให้กูจับป่ะล่ะ'ไอ้เป้พูดสวนขึ้นแล้วหัวเราะออกมา "ไอ้เวร!"ไอ้เบิร์ดสบถคำหยาบออกมา "พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน มึงยังอยู่ที่นี้หรือเปล่า"ผมเอ่ยถาม "เออ"ไอ้เบิร์ดตอบกลับมาสั้น ๆ "งั้นคืนนี้กูจะค้างที่นี้เลย แล้วพรุ่งนี้แดกข้าวกัน ว่าไงไอ้เป้มึงจะค้างไหม"ประโยคสุดท้ายผมหันไปถามไอ้เป้ "ค้างก็ค้าง พรุ่งนี้เจอกัน กูไปก่อนนะ"ไอ้เป้เอื้อมมือไปตบที่ไหล่ไอ้เบิร์ดมันผงกหัวให้ผมกับไอ้เป้ จากนั้นก็พากันเดินออกมาจากบาร์ "มึงไหวไหมว่ะไอ้โดส'ไอ้เป้เอ่ยถามระหว่างที่อยู่ในลิฟต์ของโรงแรมเพื่อจะขึ้นไปบนห้อง"ไหวสิ"ผมหันไปที่มันแล้วยกยิ้ม พอประตูลิฟต์ปิดผมกับไอ้

"ไม่ทัองหรอก"ไอ้เป้เอ่ยออกมาอย่างไม่ใส่ใจแล้วเบือนหน้าผมสังเกตเห็นว่ามันลอบหายใจ แต่สำหรับผมรู้สึกมึนงง ถ้าไอ้เป้ไม่ได้ทำหอมท้องแล้วเธอท้องกับใคร "แล้วมึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมาทำไม"ไอ้เป้หันมาเอ่ยถาม"มึงรู้ไหมว่า..เหนือเป็นลูกใคร""เหนือ? ก็ลูกเทียนไง"มันตอบกลับมาแล้วขมวดคิ้วจ้องหน้าผม "ไม่ใช่"ผมพูดพร้อมกับส่ายหน้า สีหน้าของมันดูตกใจ"ละ แล้วเหนือลูกใครถ้าไม่ใช่...""ลูกหอม ผู้หญิงที่มึงนอนด้วยเมื่อสองปีที่แล้ว"พอผมพูดจบ สีหน้าเพื่อนสนิทของผมดูอึ้ง ๆ ขมวดคิ้วทั้งสองเข้ากัน"นะ น้องหอม เหนือเป็นลูกน้องหอมงั้นเหรอ..แล้วเทียนเป็นอะไรกับเธอ"มันพูดตะกุกตะกักสีหน้าแปลกใจ "เทียนเป็นน้องสาวหอม และตอนนี้หอมเสียชีวิตไปแล้ว""ห๊ะ น้องหอมตายแล้ว"ไอ้เป้ก้มหน้าทำสายตาล่ก ๆ สีหน้าราวกับคิดอะไรอยู่ "หอมเสียชีวิตตอนที่คลอดเหนือออกมา..จากนั้นเทียนก็ต้องเป็นคนรับเหนือเป็นลูกและเลี้ยงดูมาตลอด ทีแรกกูก็คิดว่ามึงเป็นพ่อของเหนือซะอีก....""ไอ้โดสกูคิดว่า.."ไอ้เป้เงยหน้าแล้วแทรกพูดขึ้น ผมจึงขมวดคิ้วจ้องหน้ามัน "มึงคิดอะไร""กูอาจจะทำหอมทัอง..เพราะคืนนั้นกูปล่อยใน"พอพูดจบ ผมก็ตบโต๊ะทันที "กูคิดแล้วว่ามึง