หลังจากที่ฉันพาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำความสะอาด ก้มมองดูร่างที่เปลือยเปล่าแล้วรู้สึกหวิว ๆ เคยคิดว่าถ้าฉันจะต้องมีอะไรกับผู้ชาย เขาคนนั้นต้องเป็นคนที่ฉันรัก แต่ความเป็นจริงในโลกใบนี้ไม่มีอะไรแน่นอน สุดท้ายแล้วฉันก็ต้องนอนพลีกายให้กับผู้ชายเพื่อเงิน พออาบน้ำเสร็จฉันก็เดินออกมา ตอนนี้คุณโดสไม่ได้อยู่ในห้องแล้ว จึงรีบหยิบเสื้อผ้าเอามาสวมใส่ทันที ก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องนอน "นั่งสิ"คุณโดสหันมาที่ฉันพร้อมตวัดสายตาไปที่โซฟา ฉันเดินก้มหน้าไปนั่งที่บนโซฟาตรงข้ามเขาตามสั่ง "เหนือเป็นลูกใคร"พอฉันหย่อนก้นนั่งลงปุ๊บคุณโดสก็ตั้งคำถามมาทันที "เอ่อ..."ฉันเงยหน้ามองคนถาม "ฉันรู้มาว่า เหนือป่วยต้องการปลูกถ่ายไขกระดูก และต้องเป็นเซลล์ต้นกำเนิด...ซึ่งพ่อของเหนืออาจจะช่วยเขาได้ เพราะฉะนั้นเธอต้องบอกความจริงกับฉันว่าเหนือเป็นลูกของใคร""คะ คุณรู้ได้ยังไงว่าเหนือป่วยเป็นอะไร..""เมื่อกี้ฉันโทรไปถามลุงหมอคิณ แต่เขาไม่รู้ว่าแม่เหนือเป็นใคร"คุณโดสตอบกลับสีหน้าเคร่งเครียด ถ้าฉันบอกความจริง คุณโดสน่าจะช่วยตามหาพ่อของเหนือได้ เพราะพี่หอมเคยทำงานที่ผับของเขา พ่อเหนืออาจจะยังอยู่ในผับก็ได้ "เหนือเป
ผมนั่งดื่มจนเริ่มรู้สึกเมามากจึงขอตัวขึ้นไปนอน และทำภารกิจกับสาวสวยที่รออยู่บนห้อง "กูเมาล่ะ ขอไปนอนก่อนนะ""จะไปนอนหรือไปทำอะไรกันแน่...กูเห็นนะว่ามึงมากับใคร"ไอ้เบิร์ดพูดขึ้นแล้วมองผมกับไอ้เป้สลับกัน"กูรู้สึกว่าอยากจะปลดปล่อยเหมือนกัน..ไปไอ้โดสขึ้นไปพร้อมกันเลย"ไอ้เป้พูดจบก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ และผมก็ลุกขึ้นตาม"พวกมึงจะทิ้งกูกันเลยเหรอ""เออ/เออ"ผมกับไอ้เป้พูดขึ้นพร้อมกัน "ไอ้ฉิบหายเห็นหญิงดีกว่าเพื่อน"ไอ้เบิร์ดบ่นพึมพำออกมาแล้วส่ายหน้า "มึงมีนมให้กูจับป่ะล่ะ'ไอ้เป้พูดสวนขึ้นแล้วหัวเราะออกมา "ไอ้เวร!"ไอ้เบิร์ดสบถคำหยาบออกมา "พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน มึงยังอยู่ที่นี้หรือเปล่า"ผมเอ่ยถาม "เออ"ไอ้เบิร์ดตอบกลับมาสั้น ๆ "งั้นคืนนี้กูจะค้างที่นี้เลย แล้วพรุ่งนี้แดกข้าวกัน ว่าไงไอ้เป้มึงจะค้างไหม"ประโยคสุดท้ายผมหันไปถามไอ้เป้ "ค้างก็ค้าง พรุ่งนี้เจอกัน กูไปก่อนนะ"ไอ้เป้เอื้อมมือไปตบที่ไหล่ไอ้เบิร์ดมันผงกหัวให้ผมกับไอ้เป้ จากนั้นก็พากันเดินออกมาจากบาร์ "มึงไหวไหมว่ะไอ้โดส'ไอ้เป้เอ่ยถามระหว่างที่อยู่ในลิฟต์ของโรงแรมเพื่อจะขึ้นไปบนห้อง"ไหวสิ"ผมหันไปที่มันแล้วยกยิ้ม พอประตูลิฟต์ปิดผมกับไอ้
หลังจากได้รับใบเสร็จเรียบร้อยฉันก็เดินไปที่ห้องพักฟื้นของเหนือ ก็ได้พบกับคุณหมอคิณที่กำลังตรวจร่างกายเหนืออยู่และมีป้าพิศนั่งอยู่ข้าง ๆ ฉันเดินเข้ายืนข้างๆคุณหมอพอเขาหันมาฉันก็ยกมือไหว้ ในขณะที่เขาตรวจเหนือเสร็จพอดี "เป็นอย่างไรบ้างคะ"คุณหมอหันมาคลี่ยิ้มให้"ร่างกายดีขึ้นครับ พรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้แล้วล่ะ"พอคุณหมอพูดจบฉันก็ฉีกยิ้มออกมาแล้วหันไปที่เหนือที่นอนยิ้มตาหยีให้ฉัน "ขอตัวก่อนนะครับ""ขอบคุณนะคะ"ฉันกล่าวจบคุณหมอก็หันหลังเดินไป "ขอบคุณนะป้าที่อยู่ดูแลเหนือให้"หลังจากคุณหมอออกไปแล้วฉันก็หันไปขอบคุณป้าพิศที่ทันที "ไม่เป็นไร..ว่าแต่วันนี้เทียนจะไปทำงานหรือเปล่า"ป้าแกคงหมายถึงงานกลางคืนนั้นแหละ ฉันคิดว่าคงจะไม่ไปทำแล้ว ไม่ไหวจริง ๆ ที่จะต้องดื่มแบบนั้น คืนนี้ยังไงฉันต้องไปพบกับคุณโดสฉันจะบอกกับเขาว่าฉันจะไม่ทำงานที่ผับ แต่จะทำความสะอาดคอนโดให้เขาเหมือนเดิม "ทำคืนนี้อีกคืน เทียนก็จะไม่ทำแล้ว"ฉันตอบป้าไป "ถ้างั้นป้าขอกลับไปบ้านก่อน เดี๋ยวช่วงเย็นจะมาเฝ้าเหนือให้"ฉันยกมือไหว้ป้าพิศทันที รู้สึกซาบซึ้งใจแทนเหนือยังมีคนรักและคนที่ห่วงใยเขา "แม่ เหนือหิวน้ำ"ฉันหันไปที่เหนือเพราะมัว
"ไม่ทัองหรอก"ไอ้เป้เอ่ยออกมาอย่างไม่ใส่ใจแล้วเบือนหน้าผมสังเกตเห็นว่ามันลอบหายใจ แต่สำหรับผมรู้สึกมึนงง ถ้าไอ้เป้ไม่ได้ทำหอมท้องแล้วเธอท้องกับใคร "แล้วมึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมาทำไม"ไอ้เป้หันมาเอ่ยถาม"มึงรู้ไหมว่า..เหนือเป็นลูกใคร""เหนือ? ก็ลูกเทียนไง"มันตอบกลับมาแล้วขมวดคิ้วจ้องหน้าผม "ไม่ใช่"ผมพูดพร้อมกับส่ายหน้า สีหน้าของมันดูตกใจ"ละ แล้วเหนือลูกใครถ้าไม่ใช่...""ลูกหอม ผู้หญิงที่มึงนอนด้วยเมื่อสองปีที่แล้ว"พอผมพูดจบ สีหน้าเพื่อนสนิทของผมดูอึ้ง ๆ ขมวดคิ้วทั้งสองเข้ากัน"นะ น้องหอม เหนือเป็นลูกน้องหอมงั้นเหรอ..แล้วเทียนเป็นอะไรกับเธอ"มันพูดตะกุกตะกักสีหน้าแปลกใจ "เทียนเป็นน้องสาวหอม และตอนนี้หอมเสียชีวิตไปแล้ว""ห๊ะ น้องหอมตายแล้ว"ไอ้เป้ก้มหน้าทำสายตาล่ก ๆ สีหน้าราวกับคิดอะไรอยู่ "หอมเสียชีวิตตอนที่คลอดเหนือออกมา..จากนั้นเทียนก็ต้องเป็นคนรับเหนือเป็นลูกและเลี้ยงดูมาตลอด ทีแรกกูก็คิดว่ามึงเป็นพ่อของเหนือซะอีก....""ไอ้โดสกูคิดว่า.."ไอ้เป้เงยหน้าแล้วแทรกพูดขึ้น ผมจึงขมวดคิ้วจ้องหน้ามัน "มึงคิดอะไร""กูอาจจะทำหอมทัอง..เพราะคืนนั้นกูปล่อยใน"พอพูดจบ ผมก็ตบโต๊ะทันที "กูคิดแล้วว่ามึง
"ผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไร เป็นลูกเต้าใครกัน""เธอชื่อเทียน"ไม่รู้คิดอะไรอยู่ จู่ ๆ ก็เอ่ยชื่อเทียนออกไป "งั้นเย็นนี้พามาให้พ่อแม่ และน้องเจอหน่อย"พ่อเคเดนเดินเข้ามาตบไหล่ผมเบา ๆ "ครับ"ผมคงต้องให้เทียนแสดงเป็นคนที่ผมคบอยู่ไปก่อน จึงตอบกลับพ่อไป "พ่อกลับบ้านก่อนนะ""ครับ"ผมตอบรับแล้วยิ้มบาง ๆ ให้พ่อ ก่อนที่ท่านจะเดินออกไป ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดไปที่เบอร์ เพื่อจะบอกให้เธอมาเร็วขึ้น (สวัสดีค่ะ)เสียงหวานดังเข้ามาในสาย ทำให้ผมเผลอคลี่ยิ้มออกมา เมื่อนึกถึงภาพที่เธอนอนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียง.เธอสวยมาก สวยไปทั้งตัว "ทำอะไรอยู่"ผมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบซึ่งเป็นสไตล์ผม (เอ่อ...กำลังจะอาบน้ำค่ะ)เธอตอบกลับมาเสียงเบา ๆ เดาว่าคงกำลังเขินอาย "อยากอาบด้วยจัง"ทำไมความคิดผมจึงออกมาเป็นเสียงได้นะ บ้าจริง.(.....)เทียนนิ่งไป เธอคงจะตกใจในคำพูดผม "อาบเสร็จแล้วก็รีบมาหาฉันเลยนะ"ผมต้องรีบเปลี่ยนโหมดนั้นแล้วทำน้ำเสียงขรึม (ทะ ทำไม...)"จริงสิ ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอกกับเธอด้วย"เรื่องสำคัญที่ผมจะบอกเธอก็คือเรืองพ่อเหนือ (ระ..เรื่องอะไรเหรอคะ)"รีบอาบน้ำแล้วมาหาฉันที่คอนโด"ว่าจบผมก็กดวางสายทันที จ้องมองไป
ตอนนี้ฉันนั่งรถคันหรูมากับคุณโดส ตื่นเต้นจังไม่เคยนั่งรถแบบนี้มาก่อน มันมีแค่สองที่นั่งเองนะ ใจแคบซะมัดให้นั่งแค่สองคน รถเมล์ยังนั่งได้เป็นสิบ ฉันขย่ม ๆ อยู่ที่นั่งเบาะก็ไม่เห็นจะนุ่มเลย แต่ทำไมมันแพงจัง "ทำอะไรของเธอ"คุณโดสหันมาที่ฉันแล้วขมวดคิ้วเข้ม ฉันก้มหน้าแล้วอมยิ้มนิด ๆ "เฮ้อ.."เสียงคนขับพ่นลมหายใจออกมา "คุณโดสจะให้เทียนทำอะไรบ้างคะ ที่ว่าจะให้เทียนแสดงเป็นแฟน"ฉันเงยหน้าขึ้นแล้วหันไปมองคนขับที่ส่งสายตาไปที่ถนน "นอนแบบนเตียงมั้ง""คุณโดส!"ฉันอุทานออกมาด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะพูดเรื่องสองแง่สองง่ามแบบนี้ แล้วก็เห็นว่าเขานั้นยกยิ้มอยู่ด้วย แต่ไม่ได้หันมาที่ฉันหรอก "ไม่ต้องทำอะไร แค่เดินตามฉัน แล้วเออออกับฉันแค่นั้น....ไม่ต้องพูดอะไรมาก ใครถามอะไรก็บอกให้มาถามกับฉัน""...."ฉันได้แต่นั่งมองคนพูดที่มองไปที่ถนน"แล้วเรียกฉันว่าพี่โดสด้วย"ประโยคสุดท้ายคุณโดสหันมาที่ฉัน พอพูดจบเขาก็หันกลับไป "ค่ะ"ฉันตอบรับสั้น ๆ แล้วเบือนหน้าหันไปมองที่ข้างถนน 'พี่โดสงั้นเหรอ คิกคิก' ฉันพึมพำและหัวเราะออกมาเบา ๆจากนั้นก็ไม่มีการสนทนากันอีกเลย จนกระทั่งคุณโดสจอดรถที่ประตูรั้วบ้านหลังโต แค่ประ
"ยอมรับเถอะว่าโดสยังรักพริ้งอยู่.."คุณโดสทำเอาฉันตกใจเบิกตากว้าง เพราะเขาจับร่างฉันหันเข้าหาแล้วโน้มหน้ามาจูบฉันต่อหน้าพริ้ง..."อ๊ะ"เขาเอามือประคองหน้าฉันไว้หลวมๆแล้วบรรจงจูบอย่างนุ่มนวลเขาได้สอดลิ้นเข้าไปเกียววนรอบลิ้นเรียวของฉัน มือฉันได้จิกแขนเขาแน่นตาเบิกโตจ้องมองเขาด้วยหัวใจที่เต้นแรง. ไม่นานเขาก็ถอดจูบออก ฉันรีบเอาหลังมือปาดที่ปากเพราะมันเปียกแฉะไม่ด้วยน้ำลาย บ้าจริง อยู่ ๆก็มาจูบให้คนอื่นเห็น ไม่อายฟ้าอายดิน ผีบ้านผีเรือนเลยหรือไง ฉันบ่นในใจ "เห็นหรือยังว่าเทียนไม่ได้เป็นแฟนหลอก ๆ ของผม แต่เธอเป็นเมียผม"ฉันเงยหน้าขึ้นจ้องมองคุณโดสและพริ้งสลับกัน ในขณะที่พริ้งก็จ้องมองมาที่คุณโดสด้วยสายตาแข็งกร้าว ฉันเห็นว่าเธอกำหมัดแล้วตวัดสายตามาที่ฉันดูราวกับอาฆาต ฉันไปทำอะไรเธอทำไมต้องมองฉันน่ากลัวแบบนั้นด้วย "กลับกันเถอะ...เมียรัก"คุณโดสเอาแขนมาโอบไหล่ฉันแล้วพูด แต่ประโยคสุดท้ายเขาหันไปที่พริ้งแล้วยกยิ้มมุมปาก ก่อนที่จะพาฉันหันหลังเดิน "ถ้าไม่ใช่แม่บ้านก็คงเป็นผู้หญิงที่โดสซื้อกินสินะ"คุณโดสหยุดชะงัก พร้อมกับฉันที่รู้สึกใจสั่น ๆ เธอรู้อีกแล้ว เธอต้องเป็นหมอดูแน่ ๆ"พริ้ง!"คุณโดสหันไปต
"หึ"คุณโดสกระตุกยกยิ้มแล้วขยับเข้ามาใกล้ชิดติดแทบจะสิงร่างฉันซะให้ได้ "ถ้าฉันจูบเธอแล้ว..เธอมีอะไรตอบแทนฉันล่ะ หึม?"คุณโดสพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าพร้อมกับเอามือมาลูบที่ใบหน้าฉัน ทำให้รู้สึกขนลุกไปหมด และเร่าร้อนไปทั้งตัว "แล้วจะให้เทียนทำอะไรล่ะคะ"ฉันตอบไปตามความรู้สึกอยากให้เขาจูบจะแย่อยู่แล้ว ไม่รู้ทำไมรู้สึกแบบนี้ คุณโดสเปลี่ยนจากที่เอามือมาลูบที่แก้มมาเป็นกดหัวฉันลงทำให้สายตามองตรงไปที่กลางกายของเขา "อมมันให้ฉันหน่อย"ฉันผงกหัวอัตโนมัติ ไม่รู้ผีห่าซาตานตัวไหนเข้าสิง ฉันเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่กำลังยกยิ้มอย่างพึงพอใจ จากนั้นคุณโดสก็จับต้นคอฉันหลวม ๆ แล้วเอียงคอเอาปากจูบฉันทันที ลิ้นร้อนได้แทรกเข้าไปในช่องปากอย่างรวดเร็ว แล้วตวัดกวนวนไปรอบโพรงปาก ลิ้นทั้งสองได้เกี่ยววนหยอกล้ออย่างดูดดื่ม คุณโดสดูดดุนริมฝีปากบนล่างสลับกันทำให้หลับตาลงไปในความเคลิบเคลิ้ม รู้สึกว่ามันดีมาก จนกระทั่งคุณโดสละจากจูบแล้วยกยิ้มมุมปาก "ถึงเวลาเธอต้องตอบแทนฉันแล้ว"คุณโดสจับไหล่ทั้งสองข้างของฉันยกขึ้นแล้วเอาฉันลงไปที่พื้น ก่อนที่แยกขาทั้งสองของเขาออกตอนนี้ฉันอยู่ในท่าคุกเข่าตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้าง คุณ
วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ตอนนี้ฉันกำลังนั่งรถคันที่ขี้งกของคุณโดสพาเหนือไปฝากไว้ที่บ้านพ่อแม่เขา พอมาถึงก็เจอกับพ่อแม่ และดิวน้องสาวคุณโดส "สวัสดีค่ะคุณเคเดน คุณด้าย"ฉันยกมือไหว้ท่านทั้งสอง "ทำไมเรียกห่างเหินแบบนั้นล่ะ..เรียกฉันว่าแม่และพี่เคเดนว่าพ่อได้แล้ว"แม่คุณโดสพูดด้วยน้ำเสียงหวานประโยคสุดท้ายก็หันไปที่สามีตัวเอง "พ่อ แม่"ฉันเอ่ยออกมาด้วยเก้อเขิน นานมากแล้วที่ไม่ได้เอ่ยคำนี้ พ่อแม่ฉันเสียชีวิตไปนานมากจึงรู้สึกแปลก ๆ มองไปที่แม่คุณโดสที่ส่งยิ้มหวานให้ "เหนือมาหาปู่"พ่อคุณโดสยื่นแขนมารับเหนือจากคุณโดส เหนือฉีกยิ้มกว้างโน้มตัวไปหาปู่ของเขา "เหอะ ดิวต้องขับรถไปเรียนคนเดียวใช่ไหม"ดิวกลั้วหัวเราะแล้วพูดขึ้นพร้อมกับมองขวางไปที่พี่ชาย "อพาร์ทเม้นท์ไปถึงไหนแล้ว"พ่อคุณโดสเอ่ยถาม เขาจึงหันมาที่พ่อตัวเองจากที่หันไปกระตุกยกยิ้มให้น้องสาว."ตอนนี้ทำไป เก้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้วครับ""อืม..ใกล้จะเสร็จแล้วนะสิ..จะอยู่ที่นั้นเลย?"พ่อคุณโดสถามต่อ "ครับ ผมกับเทียนจะอยู่ที่นั้น"ฉันเพิ่งมารู้ว่าอพาร์ทเม้นท์ที่ฉันอยู่ไม่ได้มีคนเช่า ที่เห็น ๆ จะเป็นพวกคนงานทั้งนั้น คุณโดสจ่ายเงินชดเชยผู้เช่า
คุณโดสวางร่างเล็กนอนราบบนเตียงนุ่ม แล้วยืนเต็มความสูงเขามองฉันด้วยสายตาหวานเยิ้มมือหนายกขึ้นปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ด ทีละเม็ด "พี่จะนุ่มนวลกับเธอ"คำพูดน้ำเสียงกระเส่าของเขาทำให้ฉันต้องเบือนหน้าหนีด้วยความเขินอาย นี้ฉันกำลังตกหลุมพรางของเขาแล้วเหรอ เพราะฉันยังคงนอนนิ่งไม่ได้ขัดขืนหรือปฏิเสธอะไรเลย รู้สึกว่าร่างกายมันรุ่มร้อนไปหมด พรึ่บ! ฉันได้ยินเสียงอะไรบางอย่างหล่นลงมาที่พื้นจึงหันไปมอง ก็พบว่าคุณโดสถอดเสื้อของเขาออกแล้วโยนลงไปที่พื้นนั้นเอง และฉันจะต้องกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ลงคอเมื่อได้เห็นกล้ามท้องที่เป็นลอนของเขาอีกแล้ว มันทำให้หัวใจของฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ ฉันแพ้ซิกแพคของเขาจริงเหรอ คุณโดสคลี่ยิ้มมุมปากแล้วขึ้นมาคร่อมที่ร่างของฉัน แล้วดึงร่างเล็กลุกนั่งก่อนที่จะถกเสื้อยืดของฉันยกขึ้นถอดอย่างง่ายดาย ตอนนี้ช่วงบนของฉันก็เหลือแต่บราเซียร์สีดำปกปิดเต้าอกอวบอูม"เธอจำครั้งแรกของเราได้ไหม"ไม่พูดเปล่าคนถามก็เอื้อมไปที่ด้านหลังของฉันแล้วปลดตะขอบราเซียร์ฉันออกอย่างชำนาญ ส่วนฉันที่เป็นคนถูกถามรู้สึกใบหน้าเห่อร้อนก้มหน้างุดในหัวก็มีภาพครั้งแรกที่ฉันมีอะไรกับเขาลอยเข้ามา และตอนนี้ช่วงบนของฉ
ฉันเดินตามชายร่างสูงที่อุ้มเด็กน้อย ด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่ พอมาถึงหน้าร้านอาหารเขาหยุดชะงักแล้วหันมาที่ฉัน "เหนือหิวแล้ว กินข้าวกันก่อนนะ""อืม"พอสิ้นเสียงคุณโดสก็เดินเข้าร้านไป ฉันก็ก้าวขาเดินตามไปติด ๆ "มากี่ท่านคะ"พนักงานต้อนรับเอ่ยถาม "สามครับ ผม ลูก และภรรยา"คุณโดสตอบพนักงานสาวและประโยคสุดท้ายเขาก็หันมาที่ฉัน สีหน้าจริงจังมากค่ะ ฉันไม่อยากจะทักท้วงอะไร ได้แต่ยืนอมยิ้ม เอ๊ะแล้วฉันจะยิ้มทำไมเนี่ย จากนั้นพนักงานก็พาพวกเราไปที่โต๊ะว่าง แล้วก็มีพนักงานชายเดินเข้ามายืนเมนูให้ ระหว่างที่คุณโดสวางเหนือลงนั่งที่เก้าอี้สำหรับเด็กเขาหันมาเห็นพนักงานเสิร์ฟชายยิ้มหวานให้กับฉันพร้อมกับยื่นเมนู."สั่งอาหารที่ลูกชอบด้วยนะ..ที่รัก"ฉันขณะที่กำลังรับเมนูจากพนักงานชาย ก็ต้องชะงักหันไปที่ชายร่างสูงที่กำลังกระตุกยกยิ้มแล้วยักคิ้วให้ฉัน พร้อมพนักงานที่หันมองเขาเช่นกัน "ภรรยาผมครับ"แล้วคุณโดสก็หันไปบอกกับพนักงานชาย "ครับ"เขาตอบรับแล้วยื่นเมนูอีกเล่มให้คุณโดส "เดี๋ยวผมมารับออร์เดอร์นะครับ"พอคุณโดสพยักหน้ารับพนักงานชายก็หันหลังเดินไป คุณโดสมองแผ่นหลังพนักงานชายพร้อมกับยิ้มกรุ่มกริ่มอย่า
"ให้โอกาสพ่อหม้ายลูกติดสักครั้งนะครับ"ฉันเผลอคลี่ยิ้มออกมาหลังจากที่คุณโดสพูดจบ แล้วก็ต้องรีบหุบยิ้ม ไม่นะเทียนแกจะใจอ่อนไม่ได้ ฉันแกะแขนแกร่งที่โอบเอวฉันแล้วหันหน้าไปที่เขา "คนอย่างเทียนไม่มีสิทธิ์ให้โอกาสใครได้หรอก"ฉันจ้องหน้าเขาตาแข็งแต่ภายในใจมันรู้สึกเริ่มจะหวั่นไหวกับเขาอีกครั้งแล้ว แต่ฉันจะต้องเก็บอารมณ์นั้นไว้ "เทียน"คุณโดสพยายามจะเอื้อมมาจับมือฉันแต่ก็ปัดมือเขาออก "ไม่ต้องมาจับเทียน...เทียนจะกลับห้องแล้ว"ประโยคสุดท้ายฉันก็หันหลังเดินมาที่ประตูโดยที่เขาไม่ได้ตาม พอออกมาจากห้องแล้วประตูปิดลง.ฉันยกมือทาบไปที่หน้าอกเพราะหัวใจมันเต้นแรงมาก แล้วอมยิ้มออกมา "คนบ้า"ฉันหันไปที่ประตูห้องคุณโดสแล้วพึมพำออกมา พ่อหม้ายลูกติดงั้นเหรอ คิกคิก แล้วหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องตัวเองไป .เช้าวันใหม่ฉันที่นอนอยู่บนเตียงนุ่มที่แสนจะสบายยกแขนขึ้นบิดตัวไปมาแต่ดวงตายังไม่ลืมขึ้น 'อื้อ' หลังจากบิดขึ้เกียจเรียบร้อยก็ลืมตาขึ้น แล้วต้องตกใจเมื่อเห็นชายหนุ่มทั้งสองอยู่ข้างกายฉันคนล่ะฝั่ง"แม่ตื่นแล้ว"ฉันหันไปที่ชายหนุ่มที่ยังเป็นเด็กน้อยนอนคว่ำเอามือท้าวที่คางจ้องฉันแล้วฉีกยิ้มกว้าง "พี่ท
พอขึ้นบันไดมาถึงชั้นที่4 ฉันก็เบิกตาโต เพราะมันเปลี่ยนแปลงไปมาก มันดูหรูหราสุด ๆ มันไม่ใช่หอพักเก่า ๆแล้ว แต่มันราวกับคอนโด พี่พลอยดึงแขนฉันไปที่หน้าห้อง 403 ซึ่งเป็นห้องเก่าที่ฉันเคยอยู่ เธอใช้คีย์การ์ดทาบไปที่แม่เหล็กตรงข้างประตู แล้วก็ผลักมันออก "พี่พลอยนี้มัน..."ฉันรู้สึกอึ้งตาค้างอ้าปากหวอ เมื่อได้เห็นภายในห้องที่มันกว้างกว่าเดิม ราวกับว่าเขาได้เอาสองห้องมาทำเป็นห้องเดียว "เข้ามาสิ"พี่พลอยกับคุณเป้เดินเข้าไปก่อนในขณะที่ฉันยังยืนนิ่ง พอก้าวขาเข้าไป ฉันก็กวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้องที่มันดูดีมาก มีเฟอร์นิเจอร์พร้อม และเตียงนอนยังเป็นเตียงขนาดคิงไซส์ ว้าว นี้มันสวรรค์ชัด ๆ "พี่พลอย แน่ใจนะว่า..ราคาเท่าเดิม"ฉันเดินไปสะกิดถามพี่พลอยเบา ๆ "อืม ราคาเท่าเดิม"ฉันฉีกยิ้มกว้าง..อยากให้เหนือมาอยู่ด้วยจัง ไม่คิดเลยว่าที่อยู่เก่าที่เป็นห้องเล็กราวกับรังหนู จะกลายเป็นห้องขนาดใหญ่แถมยังมีเฟอร์นิเจอร์ให้ครบครัน ฉันเดินสำรวจรอบ ๆ ห้อง เดินไปที่ห้องครัวที่มีอุปกรณ์ทำอาหารครบ และเดินไปยังห้องน้ำ ว้าว มีอ่างอาบน้ำด้วย และเดินมาที่ระเบียงห้อง ฉันจับตรงราวแล้วเงยหน้าขึ้นสูดอากาศที่สดชื่นเข้าปอด แล้
พ่อคุณโดสขอให้ฉันอยู่ที่บ้านของเขาจนกว่าร่างกายฉันจะสมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นซะก่อน ก็ดีฉันจะได้มีเวลาอยู่กับเหนือต่ออีก หลังจากที่ฉันจะต้องปล่อยให้เขาได้อยู่กับครอบครัวที่นี้ ที่มีพ่อ ปู่ย่า แล้วอาของเขา เหนือจะต้องมีความสุขมากแน่ ๆ ฉันคิดแบบนั้นแม้ว่าฉันจะรู้สึกหวิว ๆ ก็ตามแต่เพื่ออนาคตของเหนือฉันต้องยอมตัดใจ.ฉันได้พาเหนือมานอนที่ห้องกับฉันเกือบทุกคืน เห็นเขานอนหลับสบายน้ำตาฉันก็ไหลออกมาทุกที ฉันคงจะคิดถึงเขามากแน่ ๆ ที่ฉันได้พาเหนือมานอนด้วยโดยที่คุณโดสไม่คัดค้าน และไม่บังคับให้ฉันและเหนือไปนอนห้องเขาก็เพราะว่าช่วงนี้เขาดูยุ่ง ๆ กลับมาก็ดึก ๆ แทบทุกคืน ทั้งที่เขาก็ไม่ได้ไปที่ผับเลยสักคืน ที่ฉันรู้เพราะดิวมักจะบ่น ๆ พี่ชายตัวเองที่ไม่ไปดูผับบ้าง เขาก็ตอบกลับน้องสาวว่า "เดี๋ยวพี่ทำธุระเรียบร้อยแล้วจะเข้าไปครับ"ฉันไม่รู้หรอกว่าธุระที่เขาบอกนั้นคืออะไร เพราะไม่อยากรู้ ฉันเริ่มเก็บข้าวของตัวเองใส่กล่อง รวมถึงเสื้อผ้าใส่กระเป๋า "แม่ ไปไหน"เหนือเอ่ยถามเมื่อเขาเห็นว่าฉันกำลังเก็บของ ฉันหันไปยิ้มให้เขา"แม่...เอ่อแม่จะต้องไปทำงานน่ะ"ฉันรู้สึกหัวใจมันสั่น ๆ ที่จะต้องโกหกเหนือ "ที่ไหน"ฉันวา
หลายวันมานี้ฉันคิดอยู่ตลอดว่าถ้าหายดีแล้วฉันก็จะไปจากที่นี้ทันที และตัดสินใจแล้วว่าจะปล่อยให้เหนืออยู่กับพ่อของเขา แม้ว่าหัวใจของฉันมันแทบจะแตกสลาย แต่เพื่ออนาคตที่ดีของเขา ฉันไม่ควรจะพาเขาไป "พี่หอม เทียนทำถูกแล้วใช่ไหม"ฉันพึมพำกับรูปถ่ายพี่สาวด้วยน้ำตาที่ไหลลงมา แอ๊ดดดด ฉันรีบยกมือปาดน้ำตาแล้วเงยไปมองที่ประตูก็พบชายร่างสูงอุ้มเหนือเข้ามา "แม่"คุณโดสอุ้มเหนือเดินมาที่ฉันในขณะที่นั่งบนโซฟาในห้อง "เหนือ"ฉันเรียกเขาด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน พอนึกถึงว่าฉันจะไม่ได้อยู่กับเขาแล้ว ห้วใจฉันก็สั่นหวิว ๆไปหมด คุณโดสมานั่งข้าง ๆ แล้วเอาเหนือมานั่งที่ตักแกร่งเขา เหนือฉีกยิ้มหวานจนเห็นฟันน้ำนมสามซี่ ฉันยกมือลูบหัวเขาด้วยความเอ็นดู "มหาวิทยาลัยจะเปิดแล้ว...เธอคงจะหายทันไปเรียนพอดี"ฉันชะงักแล้วมองหน้าเขา ถ้าฉันย้ายออกจากที่นี้แล้วคงไม่ไปเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับดิวหรอก ค่าเทอมแพงเกินไป ฉันคงจ่ายไม่ไหวแน่ "คิดอะไรอยู่"ฉันสะบัดหน้าเล็กน้อย "เปล่า"ฉันตอบกลับไปสั้น ๆ แล้วก้มหน้าลง"เทียน...เธอยังคิดถึงเรื่องที่จะพาเหนือไปจากฉันอีกเหรอ""เทียนเลิกคิดที่จะพาเหนือไปจากคุณแล้ว"ฉันเงยหน้าแล้วพูดขึ้นคุ
"พี่หอมมม"ฉันตะโกนสุดเสียงพร้อมกับลืมตาขึ้นก็เห็นเพดานห้องสีขาว และมีเสาแขวนน้ำเกลือและเลือดตั้งอยู่ที่ข้างเตียง ฉันขยับตัวก็รู้สึกว่าเจ็บที่หลังมาก .."โอ๊ยยย""เทียน เทียนฟื้นแล้ว"ฉันหันไปที่เสียงจึงรู้ว่าเป็นคุณโดสที่กำลังเดินเข้ามาในห้องพอดี ดวงตาเขาแดงก่ำ ราวกับคนเพิ่งจะร้องไห้มา และพอเขาเดินมาถึงเตียงที่ฉันนอน"เหนือ เหนืออยู่ไหน"ฉันเอ่ยถามเด็กน้อยด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับจะพยายามหยัดกายลุกแต่ทว่ามันเจ็บที่บริเวณหลังมาก ๆ "ไม่ต้องลุก เหนือปลอดภัยดี นอนพักฟื้นอยู่ข้าง ๆ เธอนี้แหละ""แต่เทียนอยากไปหาเหนือ"ฉันบอกความต้องการกับคุณโดส ตอนนี้ฉันอยากเจอเหนือมาก อยากเห็นกับตาว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรจริง ๆ "เธอนอนพักเถอะเดี๋ยวฉันจะพาเหนือมาหาเธอเอง"เขายกมือมาลูบที่หัวฉันอย่างอ่อนโยนฉันจ้องมองชายหนุ่มนิ่ง ๆ "ฉันขอโทษที่ดูแลเธอได้ไม่ดีพอ ทำให้เธอต้องรับบาดเจ็บ"ฉันเบือนหน้าไปทางอื่นแล้วลอบหายใจเบา ๆ จะมาไม้ไหนอีกว่ะ "เทียนอยากเจอเหนือ คุณช่วยพาเทียนหรือพาเหนือมาเจอกับเทียนหน่อย เทียนเป็นห่วงเหนือ"ฉันเบือนหน้ากลับมาแล้วบอกกับชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างเตียง "ได้สิ"แอ๊ดดดด ฉันกับคุณโดสหันไปที่ปร
ฉันลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเองถูกมัดไว้บนเก้าอี้ แล้วกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ทำให้รู้ว่าฉันอยู่ในห้องโล่ง ๆ ไม่มีอะไรเลย มีแค่ฉันที่นั่งบนเก้าอี้อยู่กลางห้อง ในหัวก็นึกถึงเหนือขึ้นมา ."เหนือ..เหนือ"ฉันตะโกนสุดเสียงไปทั่วห้อง ตอนนี้หัวใจฉันเต้นแรงมาก ดวงตาเริ่มเห่อร้อน คล้ายกับกำลังจะร้องไห้ด้วยความเป็นห่วงเหนือ ถ้าฉันถูกมัดไว้อยู่แบบนี้แล้วเหนือล่ะ "เหนือ...ปล่อยฉันออกไปนะ เหนือ อยู่ไหน เหนือ"ฉันตะโกนแบบนี้ซ้ำ ๆ จนในที่สุดประตูก็เปิดเข้ามา และฉันต้องเบิกตาโต เพราะคนที่เข้ามาคือ "คุณพริ้ง...เหนือ"เธอจับมือเหนือที่ร้องไห้ สีหน้าซีดเผือกเข้ามาในห้อง"แม่ แงงงง"เหนือเห็นฉันก็พยายามจะเดินเข้ามาแต่ก็ถูกพริ้งจับไว้ "อยู่นิ่ง ๆ"พริ้งก้มลงมาเอ็ดเหนือที่พยายามสะบัดแขน พร้อมกับชี้หน้าเหนือด้วยสีหน้าดุดัน "อย่าทำอะไรเหนือนะ"พริ้งหันมาที่ฉันแล้วแสยะยิ้มร้าย "คุณจับเทียนกับเหนือมาทำไม""ถ้าไม่มีแกสองคน..โดสจะต้องกลับมารักฉัน และแต่งงานกับฉัน"พริ้งจ้องหน้าฉันตาเขม็ง "เรื่องแค่นี้คุณถึงต้องจับเราสองคนมาเลยเหรอ ปล่อยเทียนเถอะ คุณเห็นไหมเหนือจะไม่ไหวแล้ว"ฉันมองที่เหนือที่มีท่าทางเหมือนกับคนไม่มีแรง ห