ตอนที่ 15 ถุงยางแตก

ผมนั่งดื่มจนเริ่มรู้สึกเมามากจึงขอตัวขึ้นไปนอน และทำภารกิจกับสาวสวยที่รออยู่บนห้อง

"กูเมาล่ะ ขอไปนอนก่อนนะ"

"จะไปนอนหรือไปทำอะไรกันแน่...กูเห็นนะว่ามึงมากับใคร"ไอ้เบิร์ดพูดขึ้นแล้วมองผมกับไอ้เป้สลับกัน

"กูรู้สึกว่าอยากจะปลดปล่อยเหมือนกัน..ไปไอ้โดสขึ้นไปพร้อมกันเลย"ไอ้เป้พูดจบก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ และผมก็ลุกขึ้นตาม

"พวกมึงจะทิ้งกูกันเลยเหรอ"

"เออ/เออ"ผมกับไอ้เป้พูดขึ้นพร้อมกัน

"ไอ้ฉิบหายเห็นหญิงดีกว่าเพื่อน"ไอ้เบิร์ดบ่นพึมพำออกมาแล้วส่ายหน้า

"มึงมีนมให้กูจับป่ะล่ะ'ไอ้เป้พูดสวนขึ้นแล้วหัวเราะออกมา

"ไอ้เวร!"ไอ้เบิร์ดสบถคำหยาบออกมา

"พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน มึงยังอยู่ที่นี้หรือเปล่า"ผมเอ่ยถาม

"เออ"ไอ้เบิร์ดตอบกลับมาสั้น ๆ

"งั้นคืนนี้กูจะค้างที่นี้เลย แล้วพรุ่งนี้แดกข้าวกัน ว่าไงไอ้เป้มึงจะค้างไหม"ประโยคสุดท้ายผมหันไปถามไอ้เป้

"ค้างก็ค้าง พรุ่งนี้เจอกัน กูไปก่อนนะ"ไอ้เป้เอื้อมมือไปตบที่ไหล่ไอ้เบิร์ดมันผงกหัวให้ผมกับไอ้เป้ จากนั้นก็พากันเดินออกมาจากบาร์

"มึงไหวไหมว่ะไอ้โดส'ไอ้เป้เอ่ยถามระหว่างที่อยู่ในลิฟต์ของโรงแรมเพื่อจะขึ้นไปบนห้อง

"ไหวสิ"ผมหันไปที่มันแล้วยกยิ้ม

พอประตูลิฟต์ปิดผมกับไอ้เป้ก็แยกกันเข้าห้อง ผมเปิดประตูเข้าไปในห้อง ภายในห้องเปิดไฟสลัว ๆ มองเห็นหญิงสาวนอนอยู่บนเตียง ผมยกยิ้มแล้วถอดเสื้อปลดเข็มขัด ล้วงกระเป๋าหยิบถุงยางอนามัยออกมา แล้วถอดกางเกงแต่ยังคงเหลือบ๊อกเซอร์ แล้วเดินไปที่เตียงนอน ก่อนที่จะขึ้นไปคร่อมร่างหญิงสาว.

"รอนานไหม"จากนั้นผมก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าเธอออก โดยที่เธอก็ช่วยถอดของตัวเองด้วย ในขณะที่มีไฟสลัว ๆ หลังจากถอดของเธอออกเรียบร้อย ผมก็ถอดบ๊อกเซอร์ออกแล้วสวมใส่ถุงยางทันที ก่อนที่จะเริ่มบรรเลงบทรักบนเตียงกับหญิงสาว

"เชี้ย ถุงยางแตก"หลังจากที่ได้หลั่งน้ำรักออกมาแล้วก็ต้องตกใจที่พบว่าถุงยางอนามัยที่สวมใส่นั้นมันฉีกขาด ทำให้น้ำรักของผมได้เข้าไปในกายหญิงสาว

"อย่าลืมกินยานะ"ผมบอกกับหญิงสาวที่กำลังลุกลงจากเตียง

"ค่ะ"เธอหันมาตอบรับ

"จะกลับเลยเหรอ"

"ค่ะ"แล้วเธอก็เดินเข้าห้องน้ำไป ส่วนผมก็เผลอหลับไปด้วยความเพลียและเมา

.

เช้าวันต่อมา ผมตื่นขึ้นก็รีบอาบน้ำแต่งตัว แล้วรีบลงมาที่ห้องอาหารของโรงแรม ที่ผมตื่นก็เพราะไอ้เป้มันโทรมาปลุกผม ซึ่งมันกับไอ้เบิร์ดรออยู่ที่ห้องอาหารแล้ว.

พอผมเดินเข้ามาที่ห้องอาหารก็เห็นไอ้เป้กับไอ้เบิร์ดนั่งทานอาหารเช้ากันอยู่ จึงเดินเข้าไป

"หนักเลยเหรอมึง"ไอ้เบิร์ดเอ่ยแล้วยกยิ้มให้ผม

"ไอ้โดสเมื่อคืนกูสดวะ"ไอ้เป้พูดขึ้นกับผมเบา ๆ

"อะไรสด ๆ ว่ะ"เป็นไอ้เบิร์ดที่พูดขึ้น ไอ้เป้หันขวับไปที่มัน

"เบา ๆสิว่ะไอ้เชี้ย"ไอ้เบิร์ดก็กระตุกยกยิ้มแล้วกลั้วหัวเราะออกมา

"มึงลืมถุงยาง?"ผมเอ่ยถามแล้วยกแก้วกาแฟที่พนักงานเอามาเสิร์ฟขึ้นดื่ม

"เออนะสิ ตอนแรกว่าจะไปขอกับมึงแล้วแต่แม่ง..."

"เหอะ...เงี่xน"ไอ้เบิร์ดเติมช่วงว่างให้ไอ้เป้เรียบร้อยแล้วส่ายหน้าอย่างเอือมระอา

"แล้วมึงบอกให้ไปกินยาคุมหรือเปล่า"พอผมพูดจบ โทรศัพท์ไอ้เป้ก็ดังขึ้น

"ขอตัวแปบ พ่อกูโทรมา"จากนั้นมันก็เดินออกไปคุยโทรศัพท์ สักพักนึงก็เดินกลับมา

"ไอ้โดส ไอ้เบิร์ดกูต้องไปแล้ววะ..พ่อกูให้เข้าประชุม"

"เออ"ไอ้เบิร์ดขานรับ

"งั้นกูกลับก่อนดีกว่า ไอ้เบิร์ดคืนนี้มาผับกูนะ"ผมวางแก้วกาแฟแล้วลุกจากเก้าอี้

"อืม วันนี้กูจะเข้าบ้านล่ะ"ไอ้เบิร์ดตอบกลับมา

"คืนนี้เจอกัน"ว่าจบ ผมกับไอ้เป้ก็พากันเดินออกมา ระหว่างที่กำลังเดินไปที่รถ

"แม่ง...เมื่อคืนถุงยางแตก"ผมบ่นพึมพำออกมา ไอ้เป้หันขวับมาที่ผม

"เชี้ย รุนแรงไปหรือเปล่า น้องซ้ำหมดแล้วมั้ง"ไอ้เป้ยิ้มกวน ๆ ใส่ผมแล้วยักคิ้วแซว

"กูไปก่อนนะ"ผมได้แต่ส่ายหน้าให้มันก่อนที่จะมาที่รถตัวเอง

.

.

.

.

ปัจจุบัน

ผมรู้สึกประหลาดใจมากที่อยู่ ๆ เทียนก็มาเสนอตัวให้ผมเพื่อแลกกับเงินห้าหมื่นไปจ่ายค่ารักษาเหนือ หลังจากที่ผมตกลงจะซื้อตัวเธอ ผมก็ให้เข้าไปรอในห้อง พอเธอเข้าไปในห้องแล้ว ผมก็โทรไปทีโรงพยาบาลทันทีแล้วต่อสายไปที่แผนกการเงินเพื่อสอบถามค่ารักษาเหนือ และมันก็จริงอย่างที่เทียนบอก ผมจึงตัดสินใจชำระค่ารักษาทั้งหมดให้กับเหนือทั้งหมด..

ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาไอ้เป้ทันทีซึ่งผมสงสัยว่ามันอาจจะเป็นพ่อของเหนือ

ตรู๊ดดดด ตรู๊ดดดด

(ว่าไง)เสียงไอ้เป้พูดเข้ามาเบา ๆ

"ว่างหรือเปล่าว่ะ"ผมถามเพราะรู้สึกผิดสังเกตที่มันพูดด้วยเสียงค่อนข้างเบา

(ไม่ว่างว่ะ พ่อกูพามาคุยธุระ เฮ้อออ)พอสิ้นประโยคไอ้เป้ก็ถอนหายใจออกมา

"แล้วมึงถอนหายใจทำไม"

(พ่อกูนะสิ จะให้กูหมั้นกับน้ำหวานลูกสาวอาประกิต แม่งงง)มันตอบกลับมาน้ำเสียงเซ็ง ๆ

"....."ผมนิ่งไปแล้วนึกถึงหน้าน้ำหวาน เธอเป็นรุ่นน้องที่มหาลัย และผมก็รู้มาว่าเธอก็ชอบไอ้เป้อยู่เหมือนกัน แต่ถ้ามันเป็นพ่อของเหนือ ทางฝั่งน้ำหวานจะรับได้หรือเปล่า ผมรู้สึกกังวล และเป็นห่วงเหนือซะแล้ว

(มึงรู้ใช่ไหมว่ากูไม่ได้ชอบน้ำหวาน)

"เฮ้อ.. มึงก็ไม่ต้องหมั้นสิ"

(แต่พ่อกูขอร้อง เพราะการหมั้นครั้งนี้มันเกี่ยวกับธุรกิจ กูแม่งโคตรเซ็งเลย)ไอ้เป้เป็นลูกชายคนเดียว มันอยู่กับพ่อตั้งแต่เด็กเพราะแม่มันได้หย่าร้างกัน ซึ่งพ่อไอ้เป้รักมันมาก ตามใจมันทุกอย่าง แต่ครั้งนี้ถ้าพ่อมันถึงกับขอร้อง ถึงไอ้เป้จะไม่ได้ชอบน้ำหวาน ยังไงแล้วมันก็คงต้องยอมทำตามที่พ่อมันสั่ง ไอ้เป้ก็รักพ่อของมันมากเหมือนกัน

"....."ตอนนี้ผมพูดอะไรไม่ออกเลยจริง ๆ

(มึงโทรมามีอะไร)

"เอาไว้คุยกันที่ผับคืนนี้"คิดว่ามันคงไม่ว่างผมจึงนัดคุยกับมันที่ผับคืนนี้จะดีกว่า

(เออ ๆ แค่นี้ก่อน พ่อกูเรียกแล้ว)พอสิ้นเสียงไอ้เป้ก็กดสายวางทันที

.

.

.

Tian

ฉันนั่งรถมาที่โรงพยาบาล พอมาถึงก็รีบไปที่แผนกการเงินทันที

"มาชำระค่ารักษาของ ด.ชเหนือ จิตมั่นคงค่ะ"ฉันบอกกับพนักงานการเงินทันที เธอคลี่ยิ้มให้แล้วหันหน้าไปที่จอคอมพิวเตอร์

"ด.ชเหนือ จิตมั่งคง มีคนมาชำระค่าใช้จ่ายแล้วนะคะ เดี๋ยวฉันปริ้นใบเสร็จให้"

"ใครเป็นคนชำระคะ"ฉันเอ่ยถามพนักงานด้วยความแปลกใจ

"คุณดลธี วรโชติโภคินค่ะ"พนักงานการเงินตอบกลับมาแล้วยิ้มหวานให้ฉันก่อนที่จะหันกลับไปจ้องที่หน้าจอคอมพิวเตอร์

"คุณโดส"ฉันพึมพำออกมาเบา ๆ รู้สึกแปลกใจและสงสัย ทำไมเขาต้องมาจ่ายค่ารักษาเหนือให้ด้วยทั้งที่เขาก็ให้เงินฉันมาแล้ว หรือว่าเขาจะซื้อฉันอีก ไม่นะ ฉันต้องเอาเงินไปคืนเขา ฉันจะไม่ยอมขายให้เขาอีกแล้ว.เงินห้าหมื่นที่ได้มาฉันต้องไปนอนกับเขาตั้งสองรอบ และถ้าตั้งหนึ่งแสนฉันต้องนอนกับเขาสี่รอบ ไม่ ๆ ฉันจะไม่นอนกับเขาอีกแล้ว