ตอนทึ่ 16 อยากให้เขาเป็นพ่อ

หลังจากได้รับใบเสร็จเรียบร้อยฉันก็เดินไปที่ห้องพักฟื้นของเหนือ ก็ได้พบกับคุณหมอคิณที่กำลังตรวจร่างกายเหนืออยู่และมีป้าพิศนั่งอยู่ข้าง ๆ ฉันเดินเข้ายืนข้างๆคุณหมอพอเขาหันมาฉันก็ยกมือไหว้ ในขณะที่เขาตรวจเหนือเสร็จพอดี

"เป็นอย่างไรบ้างคะ"คุณหมอหันมาคลี่ยิ้มให้

"ร่างกายดีขึ้นครับ พรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้แล้วล่ะ"พอคุณหมอพูดจบฉันก็ฉีกยิ้มออกมาแล้วหันไปที่เหนือที่นอนยิ้มตาหยีให้ฉัน

"ขอตัวก่อนนะครับ"

"ขอบคุณนะคะ"ฉันกล่าวจบคุณหมอก็หันหลังเดินไป

"ขอบคุณนะป้าที่อยู่ดูแลเหนือให้"หลังจากคุณหมอออกไปแล้วฉันก็หันไปขอบคุณป้าพิศที่ทันที

"ไม่เป็นไร..ว่าแต่วันนี้เทียนจะไปทำงานหรือเปล่า"ป้าแกคงหมายถึงงานกลางคืนนั้นแหละ ฉันคิดว่าคงจะไม่ไปทำแล้ว ไม่ไหวจริง ๆ ที่จะต้องดื่มแบบนั้น คืนนี้ยังไงฉันต้องไปพบกับคุณโดสฉันจะบอกกับเขาว่าฉันจะไม่ทำงานที่ผับ แต่จะทำความสะอาดคอนโดให้เขาเหมือนเดิม

"ทำคืนนี้อีกคืน เทียนก็จะไม่ทำแล้ว"ฉันตอบป้าไป

"ถ้างั้นป้าขอกลับไปบ้านก่อน เดี๋ยวช่วงเย็นจะมาเฝ้าเหนือให้"ฉันยกมือไหว้ป้าพิศทันที รู้สึกซาบซึ้งใจแทนเหนือยังมีคนรักและคนที่ห่วงใยเขา

"แม่ เหนือหิวน้ำ"ฉันหันไปที่เหนือเพราะมัวแต่มองป้าพิศที่กำลังเดินออกไปจากห้อง.

"หิวน้ำเหรอครับ เดี๋ยวแม่เอามาให้นะ"ฉันบอกกับเหนือแล้วยิ้มหวานให้ ก่อนที่จะเดินไปรินน้ำใส่แก้วแล้วเอาหลอดเสียบเดินมาที่เตียง ฉันวางแก้วน้ำลงจากนั้นก็ประคองเหนือลุกนั่ง ก่อนที่จะยื่นแก้วน้ำจับหลอดไปจ่อที่ปากเหนือ

"ขอบคุณครับ"พอเหนือดูดน้ำเสร็จก็ยกมือไหว้ขอบคุณ ฉันวางแก้วแล้วยกมือไปลูบหัวเขาอย่างเอ็นดู

"พรุ่งนี้เราจะได้กลับบ้านกันแล้วนะ"ฉันนั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียงแล้วพูดขึ้น

"เย้ ๆ"เหนือชูไม้ชูมือดีอกดีใจใหญ่

"ดีใจอะไรเหรอครับ..ให้อาดีใจด้วยได้ไหม"ฉันหันขวับไปที่เสียงตรงหน้าประตู ซึ่งมีร่างชายหนุ่มถือของพะรุงพะรังเข้ามา

"คุณเป้"ฉันเอ่ยออกมาเบา ๆ

"อาเป้"เหนือก็พูดออกมาเสียงดังด้วยความดีใจ คุณเป้เดินยิ้มเข้ามาที่เตียง ฉันลุกขึ้นยืนเขาก็ส่งถุงที่ถือมายื่นให้ฉัน

"ผมผ่านมาแถวนี้ก็เลยแวะมาเยี่ยมเหนือน่ะ"ฉันรับของจากเขาแล้วกล่าวขอบคุณ แล้วเดินเอาของมาวางที่โต๊ะในขณะที่คุณเป้ก็หันไปทักทายกับเหนือ

"เป็นอย่างไรบ้างครับคนก่ง"เหนือฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟันน้ำนม

"พรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้แล้วค่ะ"ฉันเดินเข้ามาแล้วบอกกับเขาพร้อมกับขยับเก้าอี้ให้นั่ง

"นั่งก่อนค่ะ"

"ขอบคุณครับ"คุณเป้กล่าวจบแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ ฉันก็เอาเก้าอี้อีกตัวมานั่งข้าง ๆ เขา

"ลุงหมอให้กลับได้แล้ว?"

"ค่ะ คุณหมอบอกว่าเหนือดีขึ้นแล้ว ไม่มีอาการน่าเป็นห่วงก็เลยให้กลับบ้านได้"ฉันตอบกลับไปแล้วหันไปที่เหนือที่หยิบของเล่นข้างกายขึ้นมาเล่น

"แล้ววันนี้ไปทำงานที่ผับไหมครับ"

"เอ่อ..."ฉันคงไม่ได้ไปที่ผับหรอก ต้องไปที่คอนโดคุณโดสคืนนี้แทน

"ผมจะได้รอไปพร้อมกับเทียน เพราะผมนัดกับไอ้โดสไว้"ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขา ฉันจะไปกับคุณได้ยังไงฉันไม่ได้ไปที่ผับ ฉันคิดในใจ

"ว่าไงครับ.."คุณเป้ก้มหน้าลงนิด ๆ แล้วจ้องหน้าฉัน

"คือฉันนัดกับพี่พลอยแล้วน่ะค่ะ ว่าจะไปพร้อมกัน"

"พลอย ชมพลอยใช่ไหม"คุณเป้พูดพร้อมขมวดคิ้ว ฉันผงกหัวให้

"จริงสิ ผมไม่ค่อยได้เจอพลอยเลยทั้งที่ไปผับออกจะบ่อย แล้วเทียนรู้จักกับพลอยได้ยังไงเหรอครับ"

"ฉันเช่าห้องข้างกันกับเธอ ก็เลยรู้จักกันน่ะค่ะ"ฉันเพิ่งจะรู้จักพี่พลอยไปนานหรอก จะเริ่มมาสนิทกันก็ตอนเหนือพูดอ้อแอ้ เพราะจะคลุกอยู่แต่ในห้องเลี้ยงเหนือที่ยังแบเบาะอยู่ ตอนแรกที่เจอกันเธอก็มักมาเล่นกับเหนือ ตอนที่ฉันพาออกไปเดินเล่นข้างนอก พี่พลอยยังไม่รู้เลยว่าฉันมีพี่สาว เธอไม่เคยเข้ามาที่ห้องฉันเลยสักครั้ง ส่วนเรื่องเหนือฉันก็ไม่ได้บอกกับเธอ ว่าเหนือไม่ใช่ลูกแท้ ๆของฉัน จะว่าไปตอนนี้ก็มีคนรู้เรื่องเหนือแล้วหนึ่งคนนั้นก็คือ คุณโดส

"อ่อ.."คุณเป้ผงกหัวรับ แล้วหันไปเล่นกับเหนือ

"เล่นอะไรครับ"

"นี้ครับ"เหนือชูของเล่นในมือให้คุณเป้ดู

"ให้อาเล่นด้วยได้ไหม"คุณเป้ลุกขึ้นแล้วไปยืนชิดเตียงเพื่อจะเล่นกับเหนือ

"ครับ"เหนือก็แบ่งของเล่นให้คุณเป้เล่น จากนั้นสองหนุ่มก็เล่น หยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน ซึ่งฉันก็ได้แต่มองพวกเขา ถ้าคุณเป้เป็นพ่อเหนือก็คงจะดี ดูเขาเอ็นดูเหนืออยู่เหมือนกัน เฮ้อ แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอกฉันก็คิดฟุ้งซ่านอะไรเนี่ย

"อาหารเย็นมาแล้วค่ะสุดหล่อ"เป็นเสียงพยาบาลที่เข็นอาหาร ยาและวิตามินเข้ามา ฉันและคุณเป้พร้อมกับเหนือได้หันกลับไปพร้อมกัน ส่วนฉันก็รีบเดินมาช่วยพยาบาล

"ขอบคุณค่ะ"ฉันรับรถเข็นอาหารต่อจากพยาบาลมา แล้วกล่าวขอบคุณ

"ทานเยอะ ๆนะครับ จะได้มีแรงไปวิ่งเล่นกับเพื่อน"พยาบาลเอียงตัวไปพูดกับเหนือ

"ครับ"เหนือตอบรับ

"ถ้าทานเสร็จแล้วเข็นไปไว้ที่หน้าห้องนะคะ"

"ค่ะ"พยาบาลคลี่ยิ้มหวานก่อนที่จะหันหลังเดินออกไป จากนั้นฉันก็เข็นรถใส่อาหารเล็กมาที่เตียง.

"ทานข้าวครับ"

"ให้ผมป้อนให้เหนือนะ"ฉันหยุดชะงักขณะที่กำลังตักข้าวป้อนเหนือแล้วเงยหน้ามองขายหนุ่ม ด้วยความแปลกใจ เขาจะป้อนข้าวเหนืองั้นเหรอ

"ผมอยากลองทำดู เผื่อสักวันผมมีลูกจะได้ทำเป็น"ทำไม จู่ ๆ หัวใจฉันเกิดเต้นแรงกับคำพูดของเขา มันทำให้ฉันรู้สึกว่าอยากให้เขาเป็นพ่อของเหนือซะจริง ๆ ฉันคิดว่าเหนือจะต้องมีความสุขแน่ ๆ

"ลองดูค่ะ"ฉันยื่นช้อนและขยับถ้วยอาหารไปใกล้เขาเพื่อจะได้สะดวกเวลาตักป้อนเหนือ คุณเป้รับช้อนมาจากฉันแล้วตักข้าวก่อนที่จะหันไปป้อนเหนือที่ฉีกยิ้มรออยู่

"อั๊มมม"ฉันแอบหัวเราะเบา ๆ เมื่อได้ยินเขาเอ่ย เหนืออ้าปากกว้างรับอาหาร แล้วเคี้ยวตุ้ย ๆ ฉันยืมมองคุณเป้ที่ป้อนเขาเหนือแล้วเผลอยิ้มออกมาด้วยความชื่นชม ผู้ชายคนนี้ดูอบอุ่นจัง จนกระทั่งเขาป้อนข้าวเหนือจนหมด

"ขอน้ำหน่อยครับ"ฉันสะดุ้งนิดหน่อยเพราะมัวแต่มองเขาเพลิน

"คะ ค่ะ"แล้วเดินไปรินน้ำใส่แก้วยื่นมาให้ เขาก็จัดการป้อนเหนือ ต่อด้วยยาและวิตามิน

"อิ่มไหมครับ"

"อิ่มครับ"เหนือตอบกลับแล้วคลี่ยิ้มหวานให้คุณเป้

"ขอบคุณอาเป้สิครับ ที่ป้อนข้าวให้"ฉันบอกกับเหนือ

"ขอบคุณครับ"เหนือกล่าวแล้วยกมือไหว้ ครืนนน ครืนนนน จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของคุณเป้ดังขึ้นเขาจึงล้วงเข้าไปในกระเป๋าหยิบขึ้นมาดู "ไอ้โดส" เขาสบถออกมาเบา ๆ ก่อนที่เงยหน้ามองฉันแล้วพูดขึ้น

"เดี๋ยวผมไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ"

"ค่ะ"แล้วเขาก็เดินไปที่ระเบียงหลังห้อง จากนั้นฉันก็จัดแจงเตรียมเสื้อผ้าให้เหนือเพื่อจะพาไปอาบน้ำ ไม่นานคุณเป้ก็เดินเข้ามา

"ผมต้องไปแล้วล่ะ ไอ้โดสมีธุระจะคุยด้วย ยังไงก็เจอกันที่ผับนะครับ"

"ค่ะ"ฉันตอบปัด ๆ สั้น ๆ ไม่ได้บอกเขาหรอกว่าวันนี้ฉันอาจจะไม่ได้ไปที่ผับ เพราะไม่อยากจะอธิบายอะไร คุณเป้เดินมายีหัวเหนืออย่างเอ็นดู

"อาไปก่อนนะครับ"

"ครับ"จากนั้นคุณเป้ก็หันมายิ้มให้ฉันก่อนที่จะเดินออกไป..

.

.

Dose

ผมเห็นไอ้เป้เงียบไปจึงตัดสินใจโทรหาอีกรอบ ในขณะที่ผมกำลังทำงานอยู่ที่บริษัทของครอบครัว

(ฮาโหล)ไอ้เป้รับสายแล้วพูดเข้ามา

"มึงอยู่ไหน"ผมเอ่ยถามกลับไป

(โรงพยาบาล กูมาเยี่ยมเหนือ)ผมรู้สึกอึ้ง ๆ อยู่แว๊บนึงที่ไอ้เป้ไปเยี่ยมเหนือดูมันเอ็นดูเด็กคนนี้มากหรือว่า มันจะเป็นพ่อของเหนือจริง ๆ ตามที่ผมคิด

"มาหากูที่บริษัทหน่อยกูมีธุระสำคัญจะคุยกับมึง"

(สำคัญมากไหม)มันพูดแล้วกลั้วหัวเราะกวน ๆ

"สำคัญมาก รีบมา"

(เออ ๆ)พอสิ้นเสียงผมก็กดวางสายทันที ร่วมชั่วโมงไอ้เป้ก็มาถึง มันเปิดประตูห้องแล้วเดินล้วงกระเป๋าเข้ามาอย่างกวน ๆ

"ว่าไงครับท่านรองดลธี"

"อย่ามากวนตีน นั่งลง"ผมยกมือกอดยกแล้วตวัดสายตาไปที่เก้าอี้

"ครับ ๆ ท่านรอง นั่งครับ"มันพูดจายียวนแล้วขยับเก้าอี้นั่งยกพร้อมกับยกขาขึ้นพาดอีกข้าง.

"มึงจำเรื่องเมื่อสองปีก่อนได้ไหม"

"สองปีก่อน เรื่องอะไรว่ะ"ไอ้เป้สวนกลับพร้อมขมวดคิ้ว

"ที่มึงกับกูเคยซื้อบริการเด็กในผับกูที่ชื่อ.."

"น้องพลอยกับน้องหอม?"มันแทรกพูดขึ้น ผมรู้สึกดีที่มันจำได้ จึงยกยิ้มออกมา

"วันนั้นมึงบอกว่าลืมใช้ถุงยาง?.."

"อืม ใช่กูจำได้"ไอ้เป้แทรกพูดขึ้น

"มึงคิดว่าน้องเขาจะท้องไหม.."

"ไม่หรอกมั้ง"