All Chapters of นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม: Chapter 61 - Chapter 70

นาฬิกาบนผนังห้องบอกให้รู้ว่าเริ่มวันใหม่ได้เกือบสองชั่วโมงแล้ว คนตัวโตที่เพิ่งไขกุญแจบ้านเข้ามาหรี่ตามองร่างบนที่นอนคุดคู้บนโซฟาในความมืด เมื่อเดินเข้าใกล้ และกลิ่นหอมเฉพาะตัวที่เขาหลงใหลก็ทำให้รู้ว่าเป็นไอรัก“หนูไอมานอนทำอะไรตรงนี้”ชายหนุ่มพึมพำ แต่เมื่อคิดได้ว่าในห้องมีมินตรานอนอยู่ นั่นคงเป็นเหตุผลให้ไอรักต้องมานอนอยู่ตรงนี้ เขานึกโกรธตัวเองที่ใจอ่อนยอมให้มินตราค้างที่ไร่ด้วย ทำให้คนตัวเล็กต้องมานอนคุดคู้อยู่ที่โซฟา ธีร์ภาณุมองไปที่ประตูห้องนอนแล้วถอนหายใจ ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ในความมืด ชายหนุ่มช้อนร่างบางขึ้นแนบอก ไอรักเบียดตัวเข้าหาอกอุ่นอย่างคุ้นเคย น่าจะเป็นเพราะเพิ่งข่มตาหลับได้ไม่นานทำให้หญิงสาวหลับลึก ไม่ได้รู้สึกตัวว่ากำลังถูกเปลี่ยนที่นอนธีร์ภาณุอุ้มร่างบางนุ่มนิ่มพาเดินเร็วตรงไปที่โกดังหลังใหญ่ในไร่ อากาศข้างนอกเย็นจนชายหนุ่มต้องกระชับร่างบางแน่นยิ่งขึ้น ไอรักเองก็กอดตอบแนบแน่นด้วยความคุ้นชินตู้คอนเทนเนอร์ที่ถูกดัดแปลงเป็นห้องนอนและมีห้องน้ำอยู่ในตัว ตั้งอยู่ด้านในสุดของโกดัง ซึ่งไอรักเองก็ไม่เคยสังเกตเห็น

“อย่าค่ะ!” เสียงห้ามแผ่วเบาและแหบพร่า ขณะที่ร่างกายกลับทรยศแอ่นกายรับลิ้นสากร้อน ที่จาบจ้วงเข้ามาเพื่อดูดดุนเนื้อนิ่มด้วยจังหวะหนักแน่นเนิบช้า ธีร์ภาณุดูดกลืนทุกหยาดหยดของน้ำผึ้งหวานที่ออกมาจากกายสาว และเมื่อชายหนุ่มยกสะโพกเต่งตึงขึ้นเพื่อควบคุมได้ถนัด เขาเร่งจังหวะตวัดรัวเร็วขึ้น ไอรักแอ่นกายรับอย่างลืมตัว หญิงสาวรู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังล่องลอยสูงลิ่ว และกำลังจะตกลงมาจากที่สูง มันเสียวซ่านเนิ่นนานจนแทบจะลืมหายใจ เมื่อถึงจุดที่ความทรมานถูกปลดปล่อย สมองพร่างพรายว่างเปล่าชั่วขณะ หญิงสาวกรีดร้องเสียงหวานอย่างลืมอาย กายสาวเกร็งกระตุกหอบหายใจถี่และแรง ธีร์ภาณุจูบย้ำแรงๆที่เนื้อนิ่ม ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาดวงตาปรือปรอยของหญิงสาว ไอรักทุบบ่าของชายหนุ่มเบาๆ และหลบสายตาคมด้วยความเขินอาย ชายหนุ่มเคลื่อนตัวขึ้นคร่อมร่างบางไว้“พี่รักหนูไอนะครับ” ธีร์ภาณุกระซิบข้างหูไอรักแผ่วเบา หากแต่คนที่กำลังฟังได้ยินชัดเจน ส่งผลให้หัวใจคนฟังพองโตคับอก ชายหนุ่มใช้แขนยันตัวเองขึ้นเพื่อสบตากับตากลมโตด้วยแววตาที่จริงใจ“หนูไอไม่ได้รังเกียจพี่ใช่ไหม พี่สัญญาว่าจะไม่ทำให้หนูไอเสียใจเด็ดขาด” ไอรักพยา

“อ้าว! ยังไงล่ะเนี่ย ไม่อาบน้ำแล้วเหรอครับ”“เอ่อ...” ก่อนจะได้ตัดสินใจตอบอะไรออกมา ร่างบางก็ถูกกอดแนบแน่น ธีร์ภาณุย่อตัวลงใช้สองแขนโอบรอบใต้สะโพกผาย แล้วยกคนเนื้อนิ่มกอดกระชับแนบตัวอย่างรวดเร็ว พร้อมกระซิบแผ่วข้างหู“พี่อาบให้นะครับ” ธีร์ภาณุพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ทำเอาคนฟังที่พอจะจับอารมณ์หวามของชายหนุ่มได้หัวใจเต้นโครมคราม“มะ...” ธีร์ภาณุบดริมฝีปากบางด้วยปากของตัวเองอย่างรวดเร็ว แล้วพาหญิงสาวเดินหายไปในห้องน้ำ โดยไม่ปล่อยริมฝีปากบางให้เป็นอิสระภายในห้องน้ำค่อนข้างแคบ เพราะเนื้อที่ที่มีอยู่อย่างจำกัดของตู้คอนเทนเนอร์ แต่ทุกอย่างกลับถูกจัดวางอย่างลงตัว อุปกรณ์ทุกชิ้นในห้องน้ำดูเรียบหรูในโทนสีขาว ธีร์ภาณุวางไอรักลงแล้วเอื้อมมือไปเปิดก๊อกน้ำ น้ำอุ่นจากฝักบัวอันใหญ่เหนือศีรษะตกกระทบทั้งร่างของธีร์ภาณุและไอรัก คนตัวเล็กได้แต่ยืนกอดอกตัวเองห่อไหล่ และหันหลังให้คนตัวโต“อยากอยู่อย่างนี้นานๆ” ธีร์ภาณุพูดพร้อมกับโอบกอดเอวคอดจากด้านหลัง“รีบๆอาบสิคะ” ไอรักประท้วง ธีร์ภาณุหัวเราะเบาๆ ชายหนุ่มประทับริมฝีปากลงบนไหล่เนียน ไล้เลียไปทั่วแผ่นหลังนุ่มลื่น

“ว้าย!” ธีร์ภาณุโผทับร่างเล็กเบาๆแต่กดตรึงไว้ด้วยร่างของตน ไอรักแทบจะจมหายไปบนที่นอนนุ่ม หัวใจเต้นโครมคราม แต่กลับมีความรู้สึกหวิวไหวแปลบปลาบเกิดขึ้นอย่างน่าตกใจ เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งของธีร์ภาณุที่เธอสวมใส่อยู่ก็ร่นไปถึงไหนต่อไหน เพราะเธอไม่ได้ใส่ชั้นในสักชิ้น มันทำให้ไอรักรู้สึกไม่ปลอดภัยเอาเสียเลย ก็คนตัวโตนี่แหละพาเธอไปนอนที่โกดังโดยไม่รู้ตัวทำให้หลังจากอาบน้ำแล้ว เธอต้องพึ่งพาเสื้อผ้าของเขาไปโดยปริยาย“ไม่เอานะคะ หนูไอหิว”“พี่ก็หิว กินยังไงก็ไม่อิ่ม” คำพูดกำกวมทำให้ไอรักหน้าแดงเรื่อ และผินหน้ามองเมินไปทางอื่นไม่กล้าสบตาชายหนุ่ม แก้มนวลถูกหอมซ้ำๆหลายครั้งอย่างมันเขี้ยว“พอแล้วค่ะ” ไอรักใช้มือยันคางสากไว้“ใจร้าย” คนตัวโตประท้วง สายตาเว้าวอน“พี่ธีร์แหละใจร้าย หนูไอจะฟ้องป๊ากับคุณลุง”“ฟ้องเลยจ้า อืม...เดี๋ยวหนูไอจะเล่าเหตุการณ์ไม่ครบถ้วน มามะพี่จะทวนความจำให้”“ไม่ๆ พี่ธีร์อย่าสิคะ”คนตัวโตได้ทีจับตรงโน้น จุ๊บตรงนี้ คนตัวเล็กก็ได้แต่ป่ายปัดเป็นพัลวัน เสียงหัวเราะของธีร์ภาณุและเสียงใสๆของไอรักดังแว่วออกจากห้องมา ทำให้มินตราที่เ

“ว้าย!” เสียงผู้หญิงที่เขาควงมาด้วยร้องวี้ดว้ายและนั่งลงช่วยพยุงเขา ผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นเริ่มเข้ามามุงดู“ไอ้ไทธรณ์ แกกล้าชกฉันเหรอ แกรู้จักฉันน้อยไปแล้ว ฉันจะฟ้องพ่อให้จัดการแก” กฤษณ์ถูกชกจนเซล้มก้นกระแทกพื้นชี้หน้าไทธรณ์“ให้มันรู้กันไปว่าใครจะโดนจัดการกันแน่” ไทธรณ์หันหลังกลับไม่สนใจเสียงโหวกเหวกโวยวายแถวนั้น เขาโอบเอวรสิตาที่ยืนตะลึงอยู่แล้วพากลับไปที่รถ ก่อนจะขับรถออกจากร้านไป โดยในใจก็คิดหาวิธีจะจบปัญหากับชายหนุ่มคนนี้เสียที เขาไม่อยากให้รสิตาเสียหายกับเรื่องแบบนี้“มีคนมาบอกพ่อว่ามีเรื่องกันที่ร้านอาหารหรือแนน?” น้ำเสียงเยือกเย็นและหนักแน่นยิงคำถามทันที ที่รสิตาและไทธรณ์ก้าวเท้าผ่านประตูห้องรับแขกเข้ามา เจ้าสัวปรีชานั่งรอลูกสาวอยู่นานพอสมควรแล้ว หลังจากได้ข่าวว่า ไทธรณ์และรสิตามีเรื่องชกต่อยกับลูกนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ที่ร้านอาหาร ไทธรณ์เหลือบมองบอดี้การ์ดชุดดำกระจายตัวยืนอยู่ทั่วบริเวณบ้าน แล้วแอบกลืนน้ำลายลงคอ“เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณพ่อ ทุกอย่างเรียบร้อยดี แนนก็ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยนี่คะ” รสิตาเดินปรี่เข้าไปนั่งข้างบิดา และโอบกอดเอวหนาพร้อมกั