All Chapters of รักร้าย มาเฟียลูกติด: Chapter 201 - Chapter 210

พลั่ก!"ตั้น!!!" ยลดาร้องด้วยความตกใจเมื่อตั้นถูกตรัยคุณชกเข้าไปที่หน้าอย่างแรงจนล้มลงไปกองกับพื้น"พี่เดย์!! ทำบ้าอะไร ชกตั้นทำไม""เป็นห่วงมันมากหรือไง" ตรัยคุณตวาดยลดาเสียงดังลั่น"คุณกำลังเข้าใจผิด" ตั้นลุกขึ้นยืน พร้อมทั้งใช้หลังมือเช็ดเลือดที่มุมปาก ก่อนจะพูดออกมา"เข้าใจผิดเหรอ แล้วที่ร้องเพลงบอกรักต่อหน้าคนทั้งโรงเรียน แล้วที่มายืดกอดพลอดรักกันตรงนี้ มึงจะให้กูเข้าใจว่ายังไง""พี่เดย์ฟังยูมิก่อนได้ไหม" ยลดาเข้ามากอดแขนของเขาไว้ เพราะกลัวว่าเขาจะเข้าไปทำร้ายตั้นอีก"ฉันฟังเธอแน่ แต่ฟังเสียงครางของเธอบนเตียงนะ" ตรัยคุณมองยลดาด้วยแววตาแข็งกร้าว ที่แฝงไปด้วยความโกรธ และเจ็บปวด เมื่อพูดจบ เขาก็กระชากแขนของเธออย่างแรงออกไปยังรถของเขาตุ๊บ!!!"โอ๊ย! พี่เดย์ฟังยูมิก่อนได้ไหม"ร่างเล็กถูกโยนลงบนเตียงอย่างแรง พร้อมดึงทึ้งเสื้อผ้าของเธอจนขาดวิ้นไม่มีชิ้นดี ก่อนจะจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรวดเร็ว แล้วตามขึ้นไปคร่อมทับร่างเล็กของเธอทันทีแควก!!แพนตี้ตัวจิ๋วถูกเขากระชากออกอย่างแรง ร่างเล็กดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นจากการเกาะกุม แต่ก็ไม่อาจสู้แรงของเขาได้"กล้ามาก เธอกล้ามากที่มาสวมเขาให้ฉั

ยลดาถูกส่งตัวไปประเทศอังกฤษภายในวันนั้นด้วยเที่ยวบินพิเศษ เธอถูกส่งตัวเข้ารับการรักษายังโรงพยาบาลที่ดีที่สุด และได้รับการดูแลเป็นอย่างดีทิพวรรณแจ้งเรื่องนี้ให้ไซโตะรับทราบ และเขาก็บินตรงไปยังประเทศอังกฤษพร้อมกับนามิยะเพื่อไปดูแลลูกสาวที่บอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจตรัยคุณตื่นขึ้นมาในช่วงบ่าย กวาดตามองหาร่างเล็กที่เขานอนกอดไว้ ก่อนที่จะหลับไป"ยูมิ! ยูมิ!" ตรัยคุณลุกขึ้นจากเตียงเดินหายลดาทั่วห้อง แต่ก็ไม่พบเธอตรัยคุณมองไปยังร่องรอยบนเตียง หัวใจของเขากระตุกวูบ นี้เขาทำอะไรลงไป เขาทำกับผู้หญิงที่เขารักแบบนี้ได้อย่างไร"คุณทิพย์" เขารีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วขับรถไปบ้านของแทนไททันทีเอี๊ยด!!!"มาไวกว่าที่คิดนะ แต่ก็ช้าไป" ทิพวรรณพูดขึ้นเมื่อตรัยคุณก้าวเท้าลงจากรถ ทุกคนที่ยืนรอมาพักใหญ่ต่างมองเขาด้วยสายตาที่ผิดหวังในสิ่งที่เขาทำ โดยเฉพาะผู้เป็นป้าแท้ๆ"คุณทิพย์หมายความว่ายังไงครับ แล้วยูมิอยู่ที่ไหน""เดย์ยังกล้าถามหายูมิอีกเหรอ ทำไมถึงทำกับยูมิได้ขนาดนี้นะ ป้าเลี้ยงเดย์มาเคยสอนให้เดย์ทำกับผู้หญิงตัวเล็กๆ แบบนี้หรือไง" ป้าแช่มต่อว่าทั้งน้ำตา พร้อมทั้งเข้าไปทุบตีหลานชายด้วยความโกรธ และผิดหวัง"ผม

ไซโตะกับนามิยะนั่งลงขนาบข้างลูกสาว พลางลูบศีรษะทุยเล็กของอย่างรักใคร่"จะไปไหนกันเหรอคะ" ยลดาเอ่ยถาม พร้อมกับยิ้มให้คนทั้งสอง"มาหาลูกนี่ละ พรุ่งนี้พ่อกับนามิยะก็จะกลับญี่ปุ่นแล้ว" ไซโตะเอ่ยบอกลูกสาว เพราะมีงานด่วน เขากับภรรยาจึงต้องกลับไปจัดการ"ยูมิคงคิดถึงพ่อกับคุณนามิยะมากๆ" ยลดาโอบกอดผู้เป็นพ่อกับนามิยะ"ถ้าพ่อเคลียร์งานเสร็จ พ่อจะมาหาใหม่นะ""ค่ะ""ระหว่างรอมหาวิทยาลัยเปิด ยูมิอยากหากิจกรรมอะไรทำก่อนไหม อย่างเช่นเรียนศิลปะ เรียนเต้น เรียนแต่งหน้า อะไรพวกนี้" ทิพวรรณเอ่ยถาม ขณะที่กำลังนั่งรับประทานอาหารค่ำร่วมกันกับ บาร์รอนสามีชาวอังกฤษของเธอ"ยูมิอยากเรียนแต่งหน้าค่ะ" ยลดาตอบทิพวรรณด้วยรอยยิ้มที่สดใส"ได้สิ คุณทิพย์จะจัดการให้"แต่เมื่อต้องอยู่ตามลำพังภายในห้องนอนหยดน้ำตาก็จะพรั่งพรูออกมา เธอยังคงรักและคิดถึงเขาไม่เคยเปลี่ยน ถึงจะตัดสินใจจากเขามาโดยไม่ได้ร่ำลา แต่ทุกความรู้สึกที่มีต่อเขามันยังคงเหมือนเดิมขณะที่ยลดากำลังเดินออกมาจากสถาบันสอนแต่งหน้า เธอเดินไปตามถนนที่ขายของที่ระลึก โดยมีบอดี้การ์ดสองนายคอยตามคุ้มกันอยู่ห่างๆ ก่อนที่จะหยุดนิ่งเมื่อถูกคนตัวสูงที่คุ้นเคยยืนขวางยล

"แล้วทำไมถึงทำงานให้ตาแทนได้ เดย์ทำผลกำไรให้แทนไท คอร์ปอเรชั่น ปีๆ หนึ่งหลายร้อยล้านบาท แล้วทำไมจะทำผลกำไรให้กับธุรกิจโรงแรมของตัวเองไม่ได้ ถ้าเดย์มัวแต่เอาคำว่าไม่ชอบงานโรงแรมมาเป็นข้ออ้างอยู่แบบนี้ เดย์ก็ไม่มีวันทำได้ คุณทิพย์ไม่เห็นว่าธุรกิจอสังหาริมทรัพย์กับธุรกิจโรงแรมจะแตกต่างกันมากมาย เดย์ก็เอาความสามารถด้านอสังหาฯ มาประยุกต์ใช้ คุณทิพย์เชื่อว่าคนเก่งๆ อย่างเดย์ทำได้ เผลอๆ ก่อนยูมิจะเรียนจบเสียด้วยซ้ำ ถ้ารักยูมิ ก็ต้องคิดถึงอนาคต เดย์จะทำยังไงให้ชีวิตของเดย์สมบูรณ์แบบ และประสบความสำเร็จเพื่อผู้หญิงคนนี้" พูดจบ ทิพวรรณก็หันไปยิ้มและลูบศีรษะทุยเล็กอย่างเอ็นดู"ครับ ผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อยูมิ" ตรัยคุณตบปากรับคำด้วยความแน่วแน่และหนักแน่น"ต้องแบบนี้สิลูกชายของคุณทิพย์" ทิพวรรณถูกอกถูกใจในตัวของตรัยคุณที่เธอเลี้ยงดูมาราวกับลูกแท้ๆ"ทีแบบนี้ลูกชายของคุณทิพย์" ตรัยคุณพูดน้ำเสียงกระเง้ากระงอด"เอ๊ะ! ตาเดย์นี่ คุณทิพย์อุตส่าห์พูดดีด้วยแล้วนะ ยังจะมากระแหนะกระแหนคุณทิพย์อีก หรือชอบให้คุณทิพย์ร้าย""ผมไม่กล้าหรอกครับ" ตรัยคุณบอกเสียงอ้อนพร้อมทั้งเดินมานั่งลงบนพื้นตรงหน้าทิพวรรณแล

ยลดายังคงนั่งอยู่บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า สบตาร่างสูงที่ยืนตรงหน้า และแปรงฟันไปพร้อมๆ กัน"อยากตื่นมาแปรงฟันพร้อมกัน อาบน้ำพร้อมกัน กินข้าวพร้อมกัน ทำทุกสิ่งทุกอย่างพร้อมกัน แบบนี้ทุกวัน" ตรัยคุณเอ่ยบอกขณะยืนอาบน้ำให้คนตัวเล็กใต้ฝักบัว"อีกสี่ปียูมิก็เรียนจบ เดี๋ยวยูมิกลับไปให้พี่เดย์อาบน้ำให้ทุกวันจนเบื่อไปเลย""พี่เดย์คงไม่มีวันเบื่อผู้หญิงคนนี้ มีแต่รักเพิ่มขึ้นทุกวัน รักไปชั่ว นิรันดร์""ปากหวานขึ้นนะเนี่ย ยูมิขอชิมหน่อยสิว่าจะหวานมากไหม" เรียวแขนเล็กโอบกอดรอบลำคอแกร่ง รั้งเขาลงมารับจูบ ลิ้นเล็กสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของเขาอย่างเงอะงะ แต่เขาก็ยอมรับจูบนั้น ปล่อยให้เธอทำตามอำเภอใจ"หวานมากไหม" ตรัยคุณเอ่ยถามหลังจากยลดาผละริมฝีปากออก"ม๊ากมาก" ยลดาบอกหน้าทะเล้นหลังจากอาบน้ำเสร็จ ตรัยคุณอุ้มยลดามานั่งบนสตูลที่หน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดผมให้เธอ หวีผมและใช้ไดร์เป่าผมให้จนแห้ง เขาเลือกชุดเดรสสีชมพูหวาน พร้อมทั้งบราเซียกับแพนตี้สีขาวมาใส่ให้เธอ เขาอยากทำทุกอย่างให้เธอ อยากใช้เวลาทุกวินาทีให้คุ้มค่า ก่อนที่เขาจะกลับประเทศไทย"ลงกันมาแล้ว คุณทิพย์กำลังจะให้มาลีไป