All Chapters of เพลิงรักเมียนอกหัวใจ: Chapter 1 - Chapter 10

“ฉันถามว่าเธอมาทำบ้าอะไรในห้องนี้คณานางค์!” เสียงตวาดนั้นทำให้คนที่กำลังตกอยู่ในสภาวะเสียขวัญสะอื้นไห้ คณานางค์ได้แต่ส่ายหน้าแทนคำตอบ เธอไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมถึงได้มาอยู่ในห้องนี้ได้ “ออกไป!” เมื่อถามแล้วไม่ได้รับคำตอบก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่ผู้หญิงคนนี้จะอยู่ในห้องนี้ต่อ เพราะหากมีใครบังเอิญมาเห็นหล่อนเข้าคงไม่ดีแน่ “ฮึก” “ฉันบอกให้ออกไป!” หนนี้ไม่รอให้เขาออกปากไล่กันอีกรอบ คณานางค์ค่อยๆ ฝืนความเจ็บลุกขึ้น ก่อนจะก้มลงไปหยิบเศษเสื้อผ้าที่กองอยู่ที่พื้นมาสวมใส่อย่างรีบเร่ง เธอไม่รู้ว่า ‘เขา’ จะยังมองกันอยู่ไหม นาทีนี้สิ่งเดียวที่ต้องทำคือพาตัวเองออกไปจากที่นี่ ก่อนที่เรื่องมันจะแดงขึ้นมา เธอจะถือเสียว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพียงแค่ฝันร้ายเท่านั้น ทว่าเมื่อประตูห้องเปิดออก เธอกลับพบว่ามีใครหลายคนยืนอยู่ และหนึ่งในนั้นคือพี่สาวของเธอ! ดวงกมลบอกไม่ถูกว่าควรรู้สึกอะไรมากกว่ากันระหว่าง ตกใจ กับ เสียใจ ที่จู่ๆ ก็ได้มาเห็นน้องสาวอยู่ในห้องนอนของคนรักในสภาพที่ต่อให้เธอไม่มีประสบการณ์ในด้านนั้น ก็พอจะเดาได

แม้จะเจ็บแค่ไหนคณานางค์ก็ไม่ปัดป้อง ด้วยสำนึกเสมอว่าอีกฝ่ายนั้นไม่ต่างอะไรจากแม่แท้ๆ ของตัวเอง แม้ว่าท่านจะไม่ได้รักเอ็นดูเธอเท่าพี่ แต่ก็เมตตาส่งเสียให้เรียนจนจบ สิ่งเดียวที่ทำให้รู้สึกสะอึกในใจ เห็นจะเป็นพี่สาวที่ไม่ได้ยื่นมือเข้ามาห้ามเหมือนทุกครั้ง แต่กลับเลือกที่จะยืนดูอยู่เฉยๆ ด้วยสายตาเย็นชาที่เธอไม่เคยได้เห็นมาก่อน “พอแล้วคุณ! เดี๋ยวมันได้ตายกันพอดี!” เป็นบวรที่ทนดูภาพตรงหน้าต่อไปไม่ไหวตัดสินใจร้องห้ามพร้อมพาตัวเองเข้ามาแทรกกลางระหว่างคนทั้งคู่ ใช่ว่าจะไม่รู้สึก แต่สิ่งที่ภรรยาทำอยู่มันเกินไป “ให้มันตายไปเลย กาฝากอย่างมันแค่ต้องใช้อากาศร่วมด้วยฉันก็ขยะแขยงเต็มทน วันนี้คุณต้องจัดการเรื่องนี้ให้เด็ดขาด! เพราะฉันกับลูกจะไม่ทนอีกแล้ว!” สิ้นคำขาดนั้นก็เกิดความเงียบขึ้นตามมา “แล้วคุณจะให้ผมทำยังไง” “คุณต้องไล่มันออกไปจากบ้านหลังนี้ เดี๋ยวนี้!” “คุณนี / คุณแม่!” สองพ่อลูกต่างตกใจไม่น้อยกับคำขาดที่ดังขึ้น แม้แต่คณานางค์ยังตกใจ แต่เธอจะพูดอะไรได้ในเมื่อเวลานี้ทุกคนต่างลงความเห็นว่าเธอผิด ถึงพูดอะไรไปตอนนี้ก็คงกลา

“แต่ผม…” “นะคะจิณ กลับไปก่อน ถือว่าดวงขอ” จิณชั่งใจอยู่นานทีเดียวถึงจะยอมปล่อยมือคนรัก ก่อนจะหันไปถามคนใช้ที่บังเอิญเดินผ่านมา “คณานางค์อยู่ไหน” อย่างไรก็ต้องรู้ให้ได้ว่าเธอทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร เพราะเขาไม่เชื่อ ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันจะเป็นเรื่องบังเอิญ “คุณนางเก็บเสื้อผ้าออกจากบ้านไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ” คำตอบที่ได้ทำให้เขาเบาใจที่เธอกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย ก่อนที่มันจะปวดหนึบเมื่อได้รู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่หัวหินส่งผลรุนแรงกว่าที่คิด แม้จะบอกตัวเองว่าอย่าสนใจ แต่ใจเจ้ากรรมกลับรู้สึกผิดอย่างห้ามไม่อยู่ ทำไมเขาจะต้องรู้สึกผิดกับผู้หญิงคนนั้น! ผู้หญิงร้ายกาจที่ทำให้ชีวิตของเขาต้องวุ่นวาย! เกือบหนึ่งเดือนแล้วที่คณานางค์มาอาศัยอยู่กับภวินทร์และมารดาของเขา หลายครั้งที่เธอพยายามจะย้ายออกเพราะรู้สึกเกรงใจแต่ก็เป็นทุกครั้งที่ทั้งคู่เอ่ยปากห้ามไว้ โดยเฉพาะคุณป้าจินดาที่ไม่เพียงแต่อนุญาตให้เธอมาอาศัยอยู่ด้วยเท่านั้น ท่านยังแบ่งงานร้อยมาลัยที่รับทำอยู่มาให้ ทำให้เธอเริ่มกลับมามีรายได้เป็นของตัวเองอีกครั้ง แม้จะไ

สามวันแล้วที่คณานางค์ย้ายเข้ามาอยู่ที่ไร่ปลายจันทร์ แม้จะได้รับการต้อนรับอย่างดี แต่เธอกลับรู้สึกได้ถึงความไม่เป็นมิตรจากใครหลายๆ คน ถึงจะรู้หญิงสาวก็ยังคงวางตัวเฉย ด้วยไม่อยากมีเรื่อง “มาถึงแล้วก็นั่งเถอะหนู กำลังท้องกำลังไส้ยืนนานๆ มันไม่ดี” เป็นคุณเกษมที่เอ่ยขึ้น พยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ให้น้ำเสียงดุๆ ของตนเองทำให้แม่ของหลานตกใจไปมากกว่าที่เป็นอยู่ แต่ก็ยากเหลือเกิน ยอมรับว่าตอนที่ลูกเข้ามาบอกว่าจะพาผู้หญิงที่กำลังอุ้มท้องลูกของมันเข้ามาอยู่ด้วยเขาตกใจไม่น้อย ยิ่งพอรู้ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นก็ยิ่งตกใจ แต่ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นความยินดี ที่จะได้หลานไว้สืบสกุล “เมื่อไหร่แกจะพาเมียไปฝากท้อง” คำว่า ‘เมีย’ จากปากพ่อทำให้รู้สึกไม่สบอารมณ์เท่าไหร่เพราะหากจะให้พูดกันตามที่รู้สึกแล้วละก็ ผู้หญิงคนนี้เป็นได้มากสุดแค่คนที่เข้ามาเพื่อทำลายชีวิตดีๆ ของเขาเท่านั้น หล่อนไม่ใช่ ‘เมีย’ เพราะถ้าจะให้เขานับผู้หญิงที่นอนด้วยเป็นเมีย ป่านนี้เขาคงมีเมียเป็นร้อยไปแล้ว “ทำไมผมต้องพาไป คนในไร่ออกเยอะแยะก็ให้ใครสักคนพาไปสิครับ ผมไม่ได้มีเวลาว่

“ครับ หนูนางกำลังตั้งท้อง ไหนๆ คุณนีก็อุตส่าห์มาหาผมถึงที่นี่แล้ว เอาเป็นว่าผมจะขอพูดตรงๆ ก็แล้วกัน เงินสองล้านที่คุณนีหยิบยืมไปผมยกให้ ถือเสียว่ามันเป็นค่าสินสอดที่คุณกับสามีดูแลลูกสะใภ้ของผมมาตลอดก็แล้วกันนะครับ และในเมื่อตอนนี้หนูนางเป็นลูกสะใภ้ของผมแล้ว ผมไม่ต้องการให้อะไรหรือใครมาทำร้ายลูกสะใภ้ของผมอีก หวังว่าคุณนีคงเข้าใจนะครับ” เกษมย้ำชัดถึงสถานะของคณานางค์ให้อีกคนได้รู้ด้วยน้ำเสียงที่แม้จะไม่พอใจ แต่อีกฝ่ายก็ฉลาดพอที่จะไม่โวยวายให้เสียเรื่อง อย่างน้อยก็ยังดีที่อีเด็กนั่นทำให้นางไม่ต้องหาเงินมาใช้หนี้ ถึงจะเจ็บใจแต่ก็ต้องข่มอารมณ์ไว้ สบโอกาสค่อยเอาคืนทีหลังยังไม่สาย “ค่ะ ยังไงนีก็ต้องขอขอบคุณคุณเกษมนะคะที่เมตตานีกับครอบครัว ถ้าอย่างนั้นนีขอตัวกลับเลยก็แล้วกันค่ะ” นางว่าก่อนจะพาตัวเองขึ้นรถแล้วออกคำสั่งให้คนขับรีบพากลับบ้าน ด้วยไม่อยากให้ใครหน้าไหนได้เห็นอารมณ์ที่กำลังเดือดจัดจนต้องรีบหาทางระบายโดยด่วน เสียงกรีดร้องของสินีทำให้คนทั้งบ้านรีบวิ่งออกมาดูก่อนจะพบว่าอีกฝ่ายกำลังระบายอารมณ์ ด้วยการยกกระถางต้นไม้ที่ครั้งหนึ่งลูกเลี้ยงที่นางเกลียดแสนเกลียดเคย