บทที่ 1 ความผิดพลาด

“ฉันถามว่าเธอมาทำบ้าอะไรในห้องนี้คณานางค์!” เสียงตวาดนั้นทำให้คนที่กำลังตกอยู่ในสภาวะเสียขวัญสะอื้นไห้ คณานางค์ได้แต่ส่ายหน้าแทนคำตอบ    เธอไม่รู้จริงๆ    ว่าทำไมถึงได้มาอยู่ในห้องนี้ได้

            “ออกไป!”

            เมื่อถามแล้วไม่ได้รับคำตอบก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่ผู้หญิงคนนี้จะอยู่ในห้องนี้ต่อ   เพราะหากมีใครบังเอิญมาเห็นหล่อนเข้าคงไม่ดีแน่

            “ฮึก”

            “ฉันบอกให้ออกไป!” หนนี้ไม่รอให้เขาออกปากไล่กันอีกรอบ คณานางค์ค่อยๆ ฝืนความเจ็บลุกขึ้น ก่อนจะก้มลงไปหยิบเศษเสื้อผ้าที่กองอยู่ที่พื้นมาสวมใส่อย่างรีบเร่ง เธอไม่รู้ว่า ‘เขา’ จะยังมองกันอยู่ไหม นาทีนี้สิ่งเดียวที่ต้องทำคือพาตัวเองออกไปจากที่นี่ ก่อนที่เรื่องมันจะแดงขึ้นมา     เธอจะถือเสียว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพียงแค่ฝันร้ายเท่านั้น

            ทว่าเมื่อประตูห้องเปิดออก เธอกลับพบว่ามีใครหลายคนยืนอยู่

            และหนึ่งในนั้นคือพี่สาวของเธอ!

            ดวงกมลบอกไม่ถูกว่าควรรู้สึกอะไรมากกว่ากันระหว่าง ตกใจ กับ เสียใจ ที่จู่ๆ ก็ได้มาเห็นน้องสาวอยู่ในห้องนอนของคนรักในสภาพที่ต่อให้เธอไม่มีประสบการณ์ในด้านนั้น ก็พอจะเดาได้ว่าเมื่อคืนทั้งคืนคนทั้งคู่คงไม่ใช่แค่นอนกอดกัน สภาพน้องยิ่งเป็นคำตอบที่ชัดเจนที่สุด

            “พะ…พี่ดวง” คณานางค์ครางเรียกผู้เป็นพี่เสียงแผ่ว เรี่ยวแรงที่ก่อนหน้ายังเหลืออยู่เพียงน้อยนิดบัดนี้ได้หมดสิ้นไปแล้วนับตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้สบเข้ากับสายตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวังปนเสียใจของพี่ มันทำให้เธอตัดสินใจเดินเข้าไปหา หวังเพียงจะอธิบายแต่กลับต้องชะงัก เมื่ออีกฝ่ายก้าวถอยหนี       ราวกับไม่ต้องการให้เธอเข้าใกล้

            “นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน! มีใครอยากอธิบายอะไรไหม!”

            “ดวง! ผมอธิบายได้ มันเป็นอุบัติเหตุ เมื่อคืนผมเมามาก ผมคิดว่าเป็นคุณ ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะดวง” จิณเป็นคนแรกที่เปิดปากพูด ไม่สนเลยสักนิดว่าคำบอกเล่าของเขานั้นมันจะทำให้ใครอีกคนดูไม่ดีแค่ไหน ในเมื่อเขาพูดความจริง เหตุใดจึงต้องสน! หล่อนต่างหากที่ต้องตอบคำถามทุกคน           ว่าเข้ามาทำบ้าอะไรในห้องนอนของเขา!

            “แกละนาง! ทำไมถึงมาอยู่ในห้องของแฟนพี่!” ดวงกมลเลือกที่จะให้โอกาสคนทั้งคู่อธิบาย และคนที่เธออยากได้ยินคำตอบมากที่สุดก็คือน้องสาวของตัวเอง   คนสุดท้ายในชีวิตที่เธอคิดว่าจะกล้าหักหลัง!

            นี่มันเกิดอะไรขึ้น!

            “นางไม่รู้ นาง...” แต่แล้วคำตอบที่ได้กลับยิ่งทำให้รู้สึกผิดหวังจนกลั้นน้ำตาไม่อยู่         เดือดร้อนนลินเพื่อนสนิทที่ต้องออกหน้าแทน

            “ไม่รู้อะไร! เห็นๆ อยู่ว่าหล่อนมานอนให้ท่าแฟนของพี่สาวตัวเองถึงห้อง ทั้งๆ ที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาเพื่อนฉันทำดีกับเธอมาตลอด คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าจะกล้าทำ!” คนถูกกล่าวหาได้แต่เพียงส่ายหน้าทั้งน้ำตา เธอไม่รู้จริงๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้ว่าทำไมถึงมาอยู่ในห้องนี้ได้

            “คุณพูดเกินไปรึเปล่าเปรม อย่างน้อยก็น่าจะให้โอกาสคุณนางได้อธิบายบ้าง”  เป็นภวินทร์ หนึ่งในเพื่อนสนิทของจิณที่เอ่ยขึ้นมาบ้าง

            นั่นเพราะเขาไม่เชื่อ ว่าคนที่มีนิสัยเก็บตัวอย่างคณานางค์จะกล้าทำเรื่องแบบนี้ ให้ตายก็ทำใจให้เชื่อไม่ลง

            เขาได้มีโอกาสได้รู้จักหญิงสาวในช่วงระยะเวลาสั้นๆ จึงทำให้รู้ว่านอกจากนิสัยเรียบร้อย พูดน้อยของอีกฝ่ายแล้วนั้น เธอยังรักพี่สาวของตัวเองมาก คนที่ยอมเป็นเบี้ยล่างให้ทุกคนในครอบครัวกดขี่ข่มเหงมาตลอดตั้งแต่จำความได้ ไม่น่าจะใช่คนใจร้ายขนาดนั้น หรือถ้าเธอเป็นแบบนั้นจริงๆ  เขาเองก็คงรู้สึกผิดหวังไม่น้อยที่พลาดมองคนผิดไป

            “งั้นก็อธิบายมาสิ! ว่าทำไมแกถึงเข้ามาอยู่ในห้องนี้ ทำไมนาง!”

            “ฮึก นางไม่รู้จริงๆ ค่ะพี่ดวง เมื่อคืนนางรับน้ำส้มมาจากผู้ชายคนหนึ่ง แล้วจู่ๆ ก็รู้สึกแปลกๆ นางเลยกลับห้อง แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงมาอยู่ในห้องของคุณจิณได้ พี่ดวงเชื่อนางนะคะ” คณานางค์อธิบาย แม้จะรู้ว่าคงไม่มีประโยชน์ แต่ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย บางทีผู้ชายคนนั้นอาจตอบได้ว่าเขาใส่อะไรลงไปในน้ำส้มแก้วนั้น     ถึงทำให้เธอไม่มีสติ

            “ผู้ชายที่ว่าคนไหน! อยู่ในกลุ่มนี้รึเปล่า” คำถามของนลินส่งผลให้ดวงตาคู่โศกตัดสินใจมองไปรอบๆ ก่อนที่จะไปหยุดลงที่ใครคนหนึ่ง

            “คนนั้นค่ะ” เธอจำเขาได้    เพราะบ่อยครั้งที่ได้เห็นเขาส่งยิ้มให้

            “เฮ้ย! จำผิดคนรึเปล่าครับน้อง พี่เนี่ยนะจะทำอะไรแบบนั้น แฟนพี่ก็มี พี่จะทำแบบนั้นไปทำไม!” โกวิทย์ปฏิเสธขึ้นทันทีพร้อมทั้งขยับเข้าหาแฟนสาวราวกับจะหาที่พึ่ง ยอมรับว่าเมื่อคืนเขาแอบใส่ยานอนหลับผสมกับยาปลุกเซ็กส์อ่อนๆ ลงไปในน้ำส้มแก้วนั้นจริง แต่คาดสายตาครู่เดียวหล่อนก็หายไปแล้ว ครั้นจะออกตามหาก็ปลีกตัวจากแฟนสาวไม่ได้  เพราะอีกฝ่ายตามติดกันแจราวกับรู้แผนร้ายในหัว