All Chapters of เพลิงรักเมียนอกหัวใจ: Chapter 21 - Chapter 30

“เอากับเขาสิ ร้องไห้ทำไมกัน พี่ไม่ได้ไปแล้วไปลับสักหน่อย จะเป็นแม่คนอยู่แล้วนะเรา นางต้องเข้มแข็งให้มากๆ นะรู้ไหม เลิกโทษตัวเองได้แล้ว มันไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น และพี่อยากขอโทษ…ขอโทษที่พี่ทำร้ายนางด้วยการกระทำ ด้วยคำพูดบ้าๆ ของพี่ นางจะพอยกโทษให้พี่สาวที่ไม่ได้เรื่องคนนี้สักครั้งได้ไหม”คนถูกขอโทษได้แต่ส่ายหน้ารับ ไม่มีเลยสักครั้งที่เธอจะรู้สึกโกรธพี่สาวคนนี้ คนที่คอยดูแล ปกป้องเธอจากอันตราย คนที่มอบสิ่งดีๆ ให้ในทุกๆ ช่วงโอกาสของชีวิต “นางไม่เคยโกรธพี่ดวง พี่ดวงคือพี่สาวที่ดีที่สุดของนางนะคะ” ดวงกมลยิ้มรับต่อคำกล่าวนั้นก่อนจะรั้งน้องสาวเข้ามากอดปลอบเพื่อให้หยุดร้องไห้ แต่คณานางค์ก็คือคณานางค์ คนที่ได้ร้องแล้วก็ยากที่จะหยุดง่ายๆ ถึงตอนนี้เธอไม่มีอะไรติดค้างกับน้องอีกแล้ว ไม่ว่าเรื่องระหว่างคณานางค์กับอดีตคนรักของเธอมันจะเกิดขึ้นจากอะไรก็ช่างเธอจะถือเสียว่าทั้งหมดนี้มันคือโชคชะตาที่ทุกคนต้องเจอ “ร้องไห้ทำไม ใครทำ!” เป็นพ่อของลูกที่ร้องโวยวายขึ้นก่อนจะปรายตามองไปยังสาวใช้ซึ่งครั้งหนึ่งเคยหาเรื่องแกล้งเธอบ่อยๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายไปโดนใครบังคับมา

“จิณเดี๋ยวก่อนลูก แม่…”“คุณไม่ใช่แม่ผม! ไม่เคยใช่!” นั่นคือเสียงที่ตวาดกลับมาก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะพาตัวเองเดินออกไปจากบ้านท่ามกลางความตกใจของใครหลายๆ คนที่พากันวิ่งออกมาดูเพราะคิดว่าเจ้านายเผลอตวาดคุณนางเข้า ทว่าทุกอย่างกลับไม่ได้เป็นอย่างที่เข้าใจ ไม่ใกล้เคียงด้วยซ้ำ“คุณมาทำอะไรที่นี่!” เป็นคุณเกษมที่เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ ทว่าสายตากลับไม่ได้หยุดอยู่ที่อดีตภรรยาเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้คนเดียวที่ท่านกำลังรู้สึกเป็นห่วงจับจิต คือลูกชายที่เพิ่งจะเดินหนีไป“ทำไมฉันจะมาเหยียบที่นี่ไม่ได้ ในเมื่อลูกชายของฉันอยู่ที่นี่!” ชายชราได้แต่เค้นยิ้มอย่างรู้สึกสมเพชอีกฝ่ายที่จนถึงวันนี้ก็ยังไม่เคยรู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองได้ก่อไว้มันจริงอยู่ที่ผู้หญิงคนนี้คือแม่แท้ๆ ผู้ให้กำเนิดของจิณ อดีตภรรยาที่เขาเคยรักยิ่งกว่าชีวิต แต่กลับไม่เคยคิดเลยว่าหล่อนจะกล้าทำเรื่องเลวทรามลับหลังกันด้วยการแอบคบชู้ เพราะถูกจับได้ก็เอาเรื่องลูกมาข่มขู่ให้เขายอมจ่ายเงินค่าหย่าให้ ซึ่งเขายอมจ่าย เพื่อแลกกับการที่ลูกได้อยู่กับเขาแทนที่จะเป็นแม่อย่างเธอ แม่ที่พยายามทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะเขา ไม่เว้นแม้แต่การทุบตีลูกด้วยส

โชคร้ายที่วันนี้พ่อของเขาไม่อยู่ จึงไม่มีใครจัดการเรื่องยุ่งยากนี้ให้ สุดท้ายจึงตัดสินใจได้ว่าคืนนี้เขากับแม่ของลูกคงต้องค้างที่นี่สักคืน คณานางค์ไม่มีปัญหาเลยสักนิดเมื่อจิณกลับเข้ามาบอกว่าคืนนี้เธอกับเขาคงต้องค้างที่นี่เพราะแม่ของเขาไม่ยอมกลับไป ออกจะดีด้วยซ้ำที่คืนนี้จะได้นอนในบ้านหลังเล็กหลังนี้ ที่ดูแล้วมันคงมีความสำคัญกับเขาไม่น้อย ดูได้จากรูปถ่ายในทุกช่วงวัยที่เขาวางไว้ทั่วบ้าน โดยเฉพาะรูปถ่ายครอบครัว ที่ดูเหมือนว่าเขาจะรักภาพนี้มากเป็นพิเศษ เพราะมันใหญ่กว่ารูปอื่นๆ เธอรู้ว่าลึกๆ ในใจแล้วเขาคงยังรักแม่ของเขาอยู่ เพราะคงไม่มีใครเก็บภาพนี้เอาไว้หากหัวใจเต็มไปด้วยความเกลียด ยิ่งได้รู้จักเธอก็ยิ่งค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเขา ผู้ชายแข็งกระด้างที่ภายนอกอาจดูเย็นชา ใจร้าย แต่ทว่าหากได้ลองมารู้จักเขาในอีกมุมหนึ่ง จะได้รู้ว่าเขาเป็นผู้ชายอบอุ่นและน่ารักมากขนาดไหน คงมีแค่เวลาเท่านั้นที่จะเยียวยาทุกสิ่งให้ดีขึ้น เธอเชื่อแบบนั้น ทั้งคู่ใช้ชีวิตอยู่ในบ้านนานตลอดวันก่อนที่พ่อของลูกจะพาเธอเดินชมรอบๆ บ้านในช่วงเย็นทำให้รู้ว่านอกจา

“อะไรคะ” “เธอกับลูกต้องอยู่กับฉันตลอดไป” สิ้นคำนั้นบรรยากาศภายในห้องก็พลันเงียบสนิทลง จะมีก็แต่เพียงเสียงหัวใจของคนทั้งคู่เท่านั้นที่ยังคงเต้นอยู่ “ว่าไงนาง เธอจะอยู่กับผู้ชายเลวๆ อย่างฉันไหม อยู่ด้วยกันตลอดไป” คำว่า ‘ตลอดไป’ ของเขานั้นไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะยาวนานแค่ไหน แต่คณานางค์กลับรู้สึกอยากอยู่กับเขา แม้จะแค่วันเดียวก็ตาม “แล้วคุณจิณจะให้นางอยู่ในฐานะอะไรคะ” แต่ก่อนที่เธอจะให้คำตอบ เธอก็อยากได้ความแน่ใจว่าเขาจะไม่กลับคำทีหลังหากรู้สึกเบื่อที่จะมีเธออยู่ข้างๆ ตลอดไป “แม่ของลูก เมียฉัน แล้วแต่เธอเลย” จิณยอมเทหมดหน้าตักขอแค่คนตรงหน้ายอมอยู่ด้วยกันตลอดไป ต่อให้เธอไม่อยากอยู่ เขาก็ไม่คิดปล่อยเธอไปไหนอยู่แล้ว แค่ว่าจะใช้วิธีแบบไหนรั้งเธอไว้เท่านั้นเอง “ละ…แล้วคุณจิณ รักนางไหมคะ” “คือฉัน…” เกิดความเงียบขึ้นหลังสิ้นคำถามนั้น ซึ่งคณานางค์ก็เตรียมใจมาก่อนแล้วว่า เธออาจจะไม่ได้คำตอบอะไรจากเขาในวันนี้ “นางจะอยู่ตราบเท่าที่คุณจิณอนุญาตให้อยู่ค่ะ คุณจิณไม่ต้องรักนางก็ได้ แค่ให้นางได้อยู่กับคุณจิณ อยู่กับลูกก็

เรื่องมันย้อนกลับไปเมื่อวันที่เขาได้มีโอกาสทำความรู้จักกับเธอเป็นครั้งแรก เขายังจำได้ดีถึงภาพการปรากฏตัวของใครบางคนที่เรียกสายตาจากเขาได้ทุกครั้ง แต่ไม่ทันเห็นหน้าเธอก็เดินหนีไปก่อน “นั่นใครครับดวง” นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่จิณมีโอกาสได้เห็นแผ่นหลังไวๆ ของใครบางคนในบ้านของคนรัก แต่ก็เป็นแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้นก่อนที่ร่างบอบบางนั้นจะหายลับสายตาไป “สงสัยจะเป็นยัยนางค่ะ นวลจ๊ะ ไปตามคุณนางมาให้ฉันหน่อยสิ” ดวงกมลให้คำตอบก่อนจะหันไปเรียกคนใช้ในบ้านให้ไปตามคนที่เธออยากแนะนำให้รู้จักกับคนรักมาหลายต่อหลายครั้งแล้วแต่โอกาสก็ไม่เอื้ออำนวยเสียที โชคดีที่วันนี้อีกฝ่ายเข้างานช้าเลยได้จังหวะพอดี “นางจ๊ะ มานี่สิ พี่จะแนะนำให้รู้จักแฟนพี่ นี่คณานางค์ค่ะจิณ น้องสาวของดวงเอง ส่วนนี่จิณ คนรักที่พี่เคยเล่าให้ฟังไง” เฝ้ารอไม่นานร่างของน้องสาวต่างมารดาที่เพิ่งจะย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันก็เดินเข้ามาหา เธอจึงไม่รอช้ารีบแนะนำให้คนทั้งคู่ได้รู้จักกัน “สะ..สวัสดีค่ะ” คณานางค์เอ่ยขึ้นก่อนจะยกมือไหว้ผู้ชายที่เธอรู้ว่าเขาเป็นคนรักของพี่สาวผ่านจากคำบอกเล่าของใครหลายๆ คนในบ้