บททั้งหมดของ อุ้มรักสามีไร้ใจ: บทที่ 41 - บทที่ 50

บทที่ 42 “เล่ามาเลยครับ ผมรอฟังอยู่ และเชื่อคำพูดคุณ” เวลานี้ธรรม์บดีอยากรู้ความจริงใจแทบขาด มิ่งเมืองไม่ให้ธรรม์บดีรอนาน เขาเปิดปากเล่าความเจ็บปวดของกุลธิรัตน์ ที่เผชิญมาตั้งแต่เกิดทันทีคนที่เพิ่งรู้เรื่องราวถึงกับนิ่งอึ้ง กินอาหารบนโต๊ะที่พนักงานห้องอาหารนำมาเสิร์ฟให้ไม่ลง ได้แต่นั่งมอง ใครจะคิดว่า ชีวิตกุลธิรัตน์จะน่าสงสาร น่าเห็นใจมากขนาดนี้ ยิ่งกว่านางเอกในละครน้ำเน่าบางเรื่องเสียอีก เป็นถึงลูกสาวเจ้าของบริษัทขนาดกลาง เป็นครอบครัวที่มีชื่อเสียงในสังคมระดับหนึ่ง มีกำลังทรัพย์มากพอเลี้ยงดูกุลธิรัตน์ให้อยู่อย่างสุขสบาย ในความเป็นจริงหล่อนเปรียบเสมือนคนรับใช้ของบ้าน สามารถส่งเสียให้เรียนโรงเรียนเอกชนหรือรัฐบาลขึ้นชื่อหลายแห่ง แต่กลับส่งไปเรียนโรงเรียนประจำที่มีแต่คนยากไร้ คนด้อยโอกาสร่ำเรียน สำคัญอีกหนึ่งเรื่องคือ นอกจากครอบครัวกุลธิรัตน์ไม่รัก ไม่ไยดี เครือญาติไม่มีใครชอบหน้ากุลธิรัตน์สักคนด้วย“ไม่น่าเชื่อเลยนะครับ แค่คำพูดหมอดู และความเชื่อ จะทำให้ลูกหมีกลายเป็นคนนอก คนที่ไม่มีใครสนใจ ในยุคนี้ยังมีแบบนี้อยู่ด้วยเหรอเนี่ย”เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทำให้อคติที่ธรรม์บดีมีต

บทที่ 44“แกจะกลัวทำไม ฉันสั่งให้คงไปฆ่ามันอยู่นี่ไง ถ้ามันตาย ความลับก็ยังคงเป็นความลับต่อไป แล้วไม่ต้องทำเป็นกระต่ายตื่นตูมล่ะ เงียบๆ ไว้เหมือนเมื่อก่อน เดี๋ยวเรื่องมันก็ตายไปพร้อมกับมันแล้ว” อนงค์ตอบนภา ส่งสายตาแข็งกร้าวไปที่ผู้สมรู้ร่วมคิดที่ทำหน้าตื่นกลัว “เข้าใจไหม”“เข้าใจจ้ะพี่นงค์” นภารับคำนึกย้อนไปเมื่อยี่สิบเก้าปีก่อน ตอนนั้นหล่อนทำงานในโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ตำแหน่งเป็นผู้ช่วยพยาบาลแผนกทารกแรกเกิด หน้าที่นภาคือ ดูแลทารกในห้องนั้น หล่อนจึงเดินเข้าเดินออกห้องทารกแรกเกิดได้โดยไม่มีใครสงสัย และไม่มีกล้องวงจรปิด เนื่องจากแผนกที่ตนทำงานอยู่ ย้ายมาจากอีกโซนหนึ่งของโรงพยาบาล การติดตั้งวงจรปิดยังไม่แล้วเสร็จ และนั่นทำให้เกิดช่องโหว่ในการทำเรื่องผิดวินัยในวิชาชีพเป็นที่รู้ว่า ลัดดามีความกังวลเรื่องหลานคนแรกมาก ตามคำทำนายของหมอดู ให้อัลตร้าซาวน์ดูเพศหลายครั้งแต่ก็ไม่เห็นเพศ หากเป็นชายก็ดีไป หากเป็นหญิงนั่นหมายถึงตัวกาลกินีอนงค์กังวลเรื่องนี้มาก นางอุ้มท้องลูกย่อมมีความรักความผูกพัน นางทำในเรื่องที่ไม่เคยบอกใครคือ แอบไปให้หมอตรวจดูเพศลูกในท้อง จนรู้ว่าเป็นผู้หญิง เมื่อรู้อนงค์ถึงก

บทที่ 46 ธรรม์บดีพากุลธิรัตน์มาวัดที่เดือนดาวมาบ่อยๆ จึงคุ้นเคยกับที่นี่ หลังจากพากุลธิรัตน์ไปไหว้พระ เขาพาหล่อนไปทำสังฆทานกับหลวงตา ตลอดเวลาที่ทำบุญ กุลธิรัตน์ไม่ต้องทำอะไรเลย นอกจากพนมมือไหว้พระ ธรรม์บดีจัดการให้หล่อนทุกอย่างเริ่มตั้งแต่ลงจากรถ ความที่วันนี้แสงแดดคล้ายคนโกรธใครมาเป็นร้อยปี ส่องแสงเจิดจ้ามาก ธรรม์บดีนำร่มที่ติดรถไว้มากางให้กุลธิรัตน์ หล่อนหมายกางเอง ทว่าธรรม์บดีไม่ยอม กุลธิรัตน์จะว่าอะไรได้ ได้แต่กล่าวขอบคุณ ส่งยิ้มหวาน เขาไม่ได้ทำเพียงแค่นี้ ชายหนุ่มไปเอาดอกไม้ธูปเทียนให้ จุดธูปเทียนให้เสร็จสรรพ จากนั้นจึงไปไหว้หลวงตา“รอฉันแปปนะ ฉันเข้าห้องน้ำก่อน” ธรรม์บดีบอกภรรยา ที่พยักหน้ารับรู้ “ไปนั่งตรงนั้นดีกว่า จะได้ไม่ร้อน”ธรรม์บดีกางร่มให้กุลธิรัตน์เดินไปนั่งใต้ต้นหูกวางต้นใหญ่ ที่มีม้าหินสองตัวไว้นั่ง เมื่อภรรยานั่งเรียบร้อย เขาจึงก้าวเดินเข้าห้องน้ำ ขณะกุลธิรัตน์นั่งรอธรรม์บดี ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ไม่ได้เจอหน้ากันหลายเดือน เดินออกจากห้องน้ำ มาทางที่กุลธิรัตน์นั่งอยู่ ส่งผลให้ทั้งคู่เจอกัน“ลูกหมี” ชนินทร์ที่เห็นพี่สาวก่อน ส่งเสียทัก กุลธิรัตน์ทำหน้าแปลกใจที่เห

บทที่ 48“หายแล้วค่ะ” อนงค์ตอบ ก่อนแจงเพื่อไม่ให้แม่สามีสงสัย “เมื่อวานตอนเย็น นงค์โทรไปคุยกับคุณนิ่มเรื่องงานของสมาคมค่ะ นงค์เลยถือโอกาสถามค่ะ”“ฉันมีความคิดแปลกๆ นะนงค์”“ยังไงคะคุณแม่” ลูกสะใภ้ถามกลับ“ฉันรู้สึกแปลกๆ กับนังเมญ่าน่ะสิ เกลียดลูกหมีว่ามากแล้ว ทำไมไม่รู้ถึงได้เกลียดนังเมญ่ามากกว่าลูกหมีก็ไม่รู้ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน” อนงค์ชะงักกับคำพูดลัดดา มองหน้าแม่สามีด้วยประกายตาไม่พอใจ แต่ก็ต้องเก็บซ่อนความรู้สึกไว้เต็มกำลัง“ทำไมคุณแม่รู้สึกอย่างนี้ค่ะ คุณแม่ไม่เคยเจอหนูเมญ่า เลยไม่รู้ว่า ตัวจริงหนูเมญ่าน่ารักมากเลยนะคะ สวยน่ารัก พูดจาก็เพราะค่ะ” อนงค์พูดให้ลัดดาเข้าใจใหม่“ทำไมฉันจะไม่เคยเจอ ฉันเคยเจอย่ะ แถมยังเจอฤทธิ์เดชมันด้วย ไม่น่าเชื่อเลยนะว่า เป็นลูกคุณนิ่ม แต่ทำไมกิริยามารยาทถึงเหมือนคนไม่มีสกุล ไม่ได้ถูกอบรมสั่งสอน เอ...หรือว่าคุณนิ่มจะไม่เคยสั่งสอนลูกก็ไม่รู้” ลัดดานึกถึงเก็จมณีก็เบ้หน้า “มารยาทต่ำ”“เคยเจอที่ไหนคะคุณแม่ คุณแม่จำผิดคนหรือเปล่าคะ”“ตอนแรกก็แค่คุ้นๆ หน้า จำไม่ได้ว่าเคยเจอที่ไหน มานึกได้ก็ตอนอยู่ในงาน เพราะเธอเคยเอารูปให้ฉันดู นิสัยเลวสวนทางกับหน้าตา” ย

บทที่ 50 ธรรม์บดีตั้งใจว่า เสร็จจากธุระสำคัญที่มีพัชรินทร์กับมิ่งเมืองคอยช่วยเหลือ จะกลับไปทำงานเพราะช่วงบ่ายสองโมงมีประชุม แต่ก็ต้องเปลี่ยนความคิด เมื่อรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับกุลธิรัตน์ เขารีบบึ่งรถไปบ้านกรกนกด้วยความร้อนใจ ระคนไม่พอใจ ช่วงสิบโมงครึ่งธรรม์บดีมีนัดกับพัชรินทร์กับมิ่งเมือง ที่วางแผนให้ทั้งคู่พาพุ่มพวง คนรับใช้ในบ้านลัดดามาหาตนที่ทำงาน ทว่าระยะทางจากบ้านลัดดาไปบริษัทธรรม์บดีไกลกันมาก หากพุ่มพวงที่อ้างว่าไปตลาดหายไปนานกว่าปกติ เจ้านายอาจสงสัยได้ ธรรม์บดีจึงเปลี่ยนสถานที่นัดหมาย เป็นร้านกาแฟแถวตลาด พูดคุยกันเสร็จ พุ่มพวงจะได้จ่ายตลาดต่อเลย เหตุผลของการนัดหมายพุ่มพวงครั้งนี้ ธรรม์บดีอยากรู้รายละเอียดเชิงลึกที่มิ่งเมืองกับพชัรินทร์ไม่รู้ คนที่บอกเล่าได้ดีที่สุดคือ คนในบ้านลัดดา จะเป็นใครไม่ได้เลยนอกจากสาวใช้ในบ้าน พุ่มพวงให้ความร่วมมืออย่างดี เพราะใจหนึ่งสงสาร เห็นใจกุลธิรัตน์มาโดยตลอด แต่หล่อนเป็นเพียงสาวใช้ ช่วยเหลือกุลธิรัตน์มากไม่ได้ เรื่องราวจากปากพุ่มพวง ตอกย้ำให้ธรรม์บดีรู้ว่า ความรุนแรงในครอบครัว เกิดขึ้นได้กับคนทุกชนชั้น กุลธิร