บททั้งหมดของ อุ้มรักสามีไร้ใจ: บทที่ 61 - บทที่ 70

บทที่ 62 อนงค์นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่บนเตียงนอน วันนี้นางอารมณ์ดีมาก หลังจากได้รับข่าวดีจากน้องชายว่า เรื่องที่วางแผนไว้สำเร็จลุล่วง เป็นไปตามที่ต้องการ ต่อจากนี้ความลับก็ยังเป็นความลับตลอดไป “โตกับโย่งจัดการลูกหมีเรียบร้อยแล้วนะพี่นงค์ แต่คงถ่ายรูปมาให้ดูไม่ได้ เพราะมันคือหลักฐาน แต่ผมเห็นกับตาตัวเองว่า มันตายแล้ว” คงโทรมารายงานพี่สาวแผนการมีการเปลี่ยนแปลง เดิมทีต้องการให้การเสียชีวิตของกุลธิรัตน์เป็นอุบัติเหตุ แต่โตค้านว่า หากทำตามแผนนี้อาจมีช่องโหว่ ให้สาวมาถึงตัว โตแนะนำวิธีหนึ่งที่น่าสนใจคือ หลังจากทำให้กุลธิรัตน์เสียชีวิต จะนำร่างหล่อนไปให้จระเข้กิน ซึ่งโตเคยทำงานในฟาร์มเลี้ยงจระเข้แห่งหนึ่งในจังหวัดสุพรรณบุรี ไม่ใช่เรื่องยากที่โตจะนำร่างไร้วิญญาณไปเป็นอาหารจระเข้ เป็นการจัดการศพได้แบบไม่มีใครตามหาเจอ หายสาบสูญไปจากโลกใบนี้ อนงค์กับคงเห็นด้วย จึงตกลงใช้แผนนี้ “ที่ว่าเห็นน่ะ เห็นยังไง ในเมื่อแกกลัวว่าภาพถ่ายจะเป็นหลักฐานน่ะ” อนงค์สงสัย ยังไม่วางใจ “ตอนมันสองคนลงมือ มันถ่ายคลิปมาให้ผมดู ผมเห็นกับตาตัวเองว่าลูกหมีตายแล้ว พอแน่ใจผมก็เลยให้มันลบคล

บทที่ 64 แน่นอนว่า การเล่นการพนัน ย่อมมีได้มีเสีย ยามได้ไม่ใช่ว่าได้มากมาย แต่ยามเสียหมดเงินไปหลักล้าน ความที่เก็จมณีรักและหลงชนินทร์ แล้วไม่เคยสนใจว่า เงินที่ตัวเองมีจะหมด หากพร่องก็แค่โทรไปขอมารดา แค่นี้เงินที่ต้องการถูกโอนเข้ามาในบัญชีในเวลาไม่ถึงสองนาที ความที่เก็จมณีใช้เงินสิ้นเปลือง โทรศัพท์ขอกรกนกถี่กว่าปกติ ทำให้คนเป็นแม่เกิดความสงสัย “เอื้อ หลายวันมานี้เมญ่าใช้เงินเยอะน่าดูเลยลูก ขอแม่ก็ร่วมห้าล้านแล้วนะ” กรกนกไม่คิดฟ้องลูกชาย นางแค่โทรศัพท์บอกเล่าด้วยความเป็นห่วงลูกสาว “บอกแม่ว่าจะเอาเงินไปลงทุนกับเพื่อน แม่ถามว่าลงทุนกับใคร ทำอะไรก็ไม่บอกแม่ แค่เร่งให้แม่โอนให้ แล้วยังบอกแม่อีกนะว่า เงินส่วนตัวก็ใกล้หมดแล้ว เงินเมญ่าที่มีในบัญชีร่วมสิบล้านนะ ใช้อะไรหมด” “ตอนนี้เมญ่าอยู่ที่ไหนครับ” ฐากูรถาม เพราะน้องสาวไม่ได้กลับบ้านมาร่วมหนึ่งสัปดาห์ จะว่าไปถือเป็นเรื่องปกติ เก็จมณีมีเพื่อนหลายกลุ่ม อาจไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนทั้งในกรุงเทพและต่างจังหวัด การไปไหนมาไหน ส่วนใหญ่กรกนกเป็นคนถาม “เมญ่าบอกแม่ว่า ไปเที่ยวกับเพื่อนแถวภาคใต้น่ะ แต่ไม่ได้บอกตรงๆ ว

บทที่ 66พูลวิลล่าหลังนี้มีสามชั้น ชั้นล่างเป็นห้องโถงใหญ่ไว้สำหรับพักผ่อน สังสรรค์กับครอบครัวและเพื่อน ด้านนอกเป็นสระว่ายน้ำส่วนตัวขนาดใหญ่ เล่นน้ำไปมองวิวทะเลไปด้วย ชั้นสองเป็นห้องนอนสามห้อง ชั้นสามมีห้องนอนห้องเดียวที่มีขนาดใหญ่สุด และพิเศษสุด เนื่องจากระเบียงห้องเป็นโดมเปิดปิดได้ อ่างจากุชชี่ทรงสี่เหลี่ยมที่ลงไปแช่ตัวได้สี่ถึงห้าคน ด้านข้างสระเป็นศาลาไม้ มีเบาะนุ่มๆ ไว้สำหรับนอนหรือนั่งดูวิวทิวทัศน์ ด้วยความสูงที่วิลล่าอยู่บนสุดของรีสอร์ท สองร่างที่กำลังทำกิจกรรมอันเร่าร้อนในอ่างน้ำอุ่นสุดหรู จึงไม่กลัวว่าจะมีใครเห็นหรือได้ยินเสียงแห่งความสุขที่ดังไม่หยุด เพราะมีโดมคอยกั้นเสียงกระเส่าไม่ให้ลอดออกไปด้านนอก ต่างฝ่ายต่างปรนเปรอความสุขให้กันเต็มที่ “ลูกหมี...อา...พี่ใจจะขาดแล้ว” เสียงธรรม์บดีสั่นพร่า ก้มหน้ามองภรรยาสาวใช้ปากสร้างความเสียวไม่หยุดพักตรงท่อนเอ็นใหญ่ ที่เวลานี้หล่อนชักเก่งกาจ ทำให้อาจารย์ผู้พร่ำสอนเสียวจนร่างสั่นสะท้าน แต่ก็ไม่เอ่ยปากห้ามหรือให้หล่อนหยุดการกระทำนั้น ให้หล่อนศึกษาเล่าเรียนวิชากามารมณ์ต่อไป “โอ้ว...ไม่ไหวแล้ว มาให้พี่จัดการซะดีๆ”

บทที่ 68เก็จมณีหันมองอนงค์ ที่ทำหน้าเหมือนคนตกอยู่ในอาการช็อค แล้วนึกแปลกใจว่า อนงค์จะตกใจอะไรหนักหนาแค่รู้ว่า ตนกับชนินทร์มีความสัมพันธ์กันแบบใด ลัดดา อภิรักษ์และชนินทร์เห็นอาการอนงค์ ทั้งสามตกใจและแปลกใจในเวลาเดียวกัน“ไม่จริง ไม่จริงใช่ไหม ใช่ไหมฟิล์ม แกไม่ได้มีอะไรกับหนูเมญ่าใช่ไหม” อนงค์ตั้งสติได้ รีบถามบุตรชาย เสียงสั่น หัวใจเต้นแรงมาก จนนางกลัวว่า หัวใจตนจะวาย“แล้วถ้ามันจริง มันจะแปลกอะไรล่ะครับ คนเป็นแฟนกัน หลับนอนกันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย”“กรี๊ด! ไม่จริง ไม่ได้ ไม่จริง กรี๊ด! กรี๊ด” จบคำตอบลูกชาย เสียงกรีดร้องอนงค์ดังลั่น นางนำมือทั้งสองข้างปิดหูตัวเอง คล้ายไม่อยากฟัง ไม่อยากรับรู้เรื่องราวคู่รักคู่นี้ น้ำตานองหน้า “ไม่จริง ไม่ได้ กรี๊ด ไม่จริง ฮือ...ไม่จริง”คนในห้องรับแขก เพิ่มทวีความตกใจ เมื่อเห็นอาการอนงค์ที่เหมือนคนขาดสติ กรีดร้องไม่หยุด พร่ำพูดคำเดิมๆ น้ำตาไหลพราก มองลูกชายกับเก็จมณีแล้วร้องไห้ไม่หยุด“คุณแม่เป็นอะไรครับ” ชนินทร์ลุกขึ้นเดินมาหามารดา“ฮือ...ไม่จริงใช่ไหมฟิล์ม แกไม่ได้มีอะไรกับหนูเมญ่าใช่ไหม ใช่ไหมลูก” อนงค์ถามย้ำ เสียงสั่นเครือ“มีอะไรกับฉันแล้วมันเป็นยั

บทที่ 70“คุณแม่ดูอะไรอยู่ค่ะ” ชนิตพรถามกรกนก ที่เอาแต่นั่งยิ้ม “ดูรูปลูกหมีน่ะ ไม่รู้เป็นไง หลายวันมานี้คิดถึงลูกหมีจัง เสียดายที่อิฐไม่ให้ลูกหมีทำงานกับแม่ แม่ถูกชะตากับลูกหมีมากๆ เลยนะ ไม่อยากให้ออกเลย แต่ก็เข้าใจอิฐ และดีใจที่อิฐรักและเป็นห่วงลูกหมี” พูดถึงกุลธิรัตน์ใบหน้านางเกลื่อนรอยยิ้ม “แม่ว่าจะโทรศัพท์ไปหาลูกหมีซะหน่อย ไม่ได้เจอหน้า ได้ยินเสียงก็ยังดี” ฐากูรกับชนิตพรมองหน้ากัน ทั้งสองคิดตรงกันว่า ไม่แปลกที่กรกนกคิดถึงกุลธิรัตน์ อาจเป็นเพราะสายใจแม่ลูกที่สื่อถึงกัน และเป็นพรหมลิขิตที่ทำให้ทั้งคู่เจอกัน ชนิตพรพยักหน้าเชิงบอกสามี ให้ทำตามความตั้งใจ ฐากูรถอนหายใจยาว หยิบกระดาษที่พับไว้ในกระเป๋าออกมา “คุณแม่ครับ ผมมีเรื่องจะบอกครับ” ฐากูรเกริ่นมารดา “เรื่องเมญ่ากับลูกหมีน่ะครับ” “ทำไม มีอะไรหรือเปล่า หรือว่าเมญ่าไปก่อเรื่องไว้ เมญ่าทำอะไรลูกหมี” กรกนกหวั่นใจ ฤทธิ์เดชลูกสาวสุดที่รักน้อยใช่ย่อย มีความเป็นห่วงกุลธิรัตน์จับใจ “เรื่องมันเป็น...” “คุณแม่ พี่อิฐ” เสียงฐากูรถูกกลบด้วยเสียงเก็จมณี ที่เปิดประตูเข้ามาโดยไม่เคาะเป็นส