Lahat ng Kabanata ng อุ้มรักสามีไร้ใจ: Kabanata 71 - Kabanata 80

บทที่ 71“คุณแม่คะ เรื่องที่พี่เอื้อจะบอกคุณแม่น่ะค่ะ คือเรื่องนี้ค่ะ” ชนิตพรรู้ว่าสามีไม่ไหว จิตใจคงอัดแน่นด้วยความรู้สึกหลากหลายที่พุ่งเข้ามา หล่อนดึงกระดาษออกจากมือฐากูร คลี่มันออกแล้วส่งให้กรกนก ที่ยื่นมือมารับไว้อย่างงุนงง“มันคือผลตรวจดีเอ็นเอค่ะ ยืนยันว่า คุณแม่กับลูกหมีเป็นแม่ลูกกันค่ะ”ความตกใจของฐากูรกับชนิตพร น้อยกว่ากรกนกหลายร้อยเท่า จ้องมองไปยังตัวอักษรที่ระบุผลนิ่งงัน มองอยู่อย่างนั้นราวกับให้แน่ใจว่า มันคือความจริงจริงหรือ ใช่ความจริงแน่หรือ...“นี่มันอะไรกัน มันคืออะไร” กรกนกถามเสียงไม่ปกติ“นั่นสิพี่นิ อะไรกัน ยัยลูกหมีคือลูกสาวของคุณแม่ได้ยังไง ในเมื่อเมญ่าเป็นลูกคุณแม่” อีกคนที่ตกใจคือเก็จมณี หล่อนงง ไม่เข้าใจคำพูดชนิตพร“เรื่องที่ผมเล่า มันอาจเหลือเชื่อ แต่ผมยืนยันว่ามันคือเรื่องจริง เรื่องมันเกิดจากน้านงค์ครับ...” ฐากูรเป็นคนเล่าความจริงที่เก็บงำมากกว่ายี่สิบเก้าปีให้กรกนกกับเก็จมณีรู้กรกนกถือกระดาษแผ่นบางไร้น้ำหนักไม่ไหว จนมันหลุดไปอยู่บนตัก นางนำมือมาวางตรงอกข้างซ้าย รับรู้ถึงอัตราการเต้นหัวใจเร็วผิดจังหวะ นางเลี้ยงเก็จมณีมายี่สิบเก้าปี ไม่เคยมีสักวันที่คิดว่า

บทที่ 73“เพราะแกนังแก่ เพราะแก ถ้าแกไม่เชื่ออีหมอดูมากเกินไป เรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้ แล้วมันช่วยอะไรแกไหมล่ะ อีหมอดูน่ะ เวลาบริษัทจะล้ม มันช่วยอะไรไหม นอกจากเอาเงินจากคนโง่ๆ อย่างแก...ฮือ” อนงค์ต่อว่าแม่สามีอย่างเหลืออด “แล้วแกก็ไม่เคยยอมรับว่าตัวเองผิด แกเป็นคนที่ถูกเสมอ ทั้งที่บางเรื่องแกผิด แกผิด แต่ก็บอกว่าตัวเองถูก...อีนรก” ลัดดาตกใจจนผงะ เอามือทาบอก ไม่คิดว่าอนงค์จะสาดคำพูดรุนแรงใส่ ซึ่งจะว่าไป คำพูดนี้มีส่วนถูก นางรู้ว่าบางเรื่องตัวเองผิด แต่ไม่ยอมรับ “พอแล้ว พอ...” ชนินทร์ตะโกนพูดแทรก “มันก็ชั่วกันทั้งบ้านนี่แหละ รู้ว่าตัวเองชั่วแต่ไม่ยอมรับกัน เรื่องที่คุณแม่ทำก็เหมือนกัน คุณแม่ทำอย่างนี้ได้ยังไง ชั่วเลวทรามยิ่งกว่าผมเสียอีก แล้วผลกรรมก็มาลงที่ผม มาลงที่ผมกับเมญ่า...ฮือ” ชนินทร์ลุกขึ้นยืน น้ำตาเขายังนองหน้า มองมารดาด้วยสายตาแข็งกร้าวและผิดหวัง ความเสียใจแน่นอุรา เขาวิ่งขึ้นไปชั้นบนทันทีที่พูดจบ ตรงดิ่งไปยังห้องนอนตัวเองธรรม์บดีมองดูผลงานตัวเองด้วยรอยยิ้มสะใจ ก่อนหน้าเขามาบ้านหลังนี้ ชายหนุ่มได้รับผลตรวจเช่นกัน ฐากูรส่งเมลมาให้เขา ซึ่งเขาไม

บทที่ 75 “เธอทำผิดมาครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเธอทิ้งเมญ่า เพราะต้องการให้เมญ่าสบาย มีชีวิตที่ดี เธอสมหวังแล้วนะ เมญ่าสุขสบายมาก ฉันเลี้ยงเมญ่าด้วยความรัก และทุกสิ่งทุกอย่างให้ฉันมี ถ้าเธออยากให้มันเป็นอย่างนี้ตลอดไป อย่าเข้าไปทำให้ลูกสาวของฉันต้องเสียใจ ผิดหวังมากกว่านี้ แล้วฉันก็ขอลูกสาวของฉันคืนด้วย ฉันจะไม่มีวันให้เธอย่ำยีจิตใจลูกสาวทั้งสองคนของฉันแน่” กรกนกผลัดอนงค์ออกห่างเพียงนิด ฟาดฝ่ามือลงบนแก้มอนงค์สองครั้งติดกัน “กลับไป อย่าให้ลูกของฉันเห็นหน้าแม่ระยำอย่างเธอ ไป!”จังหวะนั้นอภิรักษ์สามีอนงค์ ที่วิ่งตามภรรยามาไม่ห่าง ได้ยินคำพูดกรกนกพอดี เขาเดินมาหาภรรยาที่ยืนร้องไห้“ถ้าคุณรักเมญ่าจริง คุณต้องกลับบ้านกับผมเดี๋ยวนี้” ไม่พูดเปล่า ยังลากร่างอนงค์ให้ออกจากห้องแม้ขาอนงค์เดินตามแรงลากจูง ทว่าสายตานางกลับมองไปยังประตูห้องพักคนไข้ นัยน์ตาล้นด้วยน้ำตา หัวใจนางสลาย เพราะต่อจากนี้ นางจะไม่ได้เห็นเก็จมณีด้วยตาตัวเองอีกแล้ว ทำได้เหมือนเช่นเดิมคือ มองผ่านรูปภาพในมือถือ ซ้ำร้ายลูกสาวก็ยังเกลียดนางอีกปวดร้าวใจเหลือเกิน ปวดจนเกินทนไหวการพบเจอระหว่างกรกนกกับกุลธิรัตน์ครั้งนี้ ต่างกับทุกครั้งที่ผ่

บทที่ 77อนงค์ยืนหัวเราะชอบใจกับผลงานของตน แต่พอเห็นรูปภาพครอบครัว ที่มีชนินทร์อยู่ในภาพนั้นด้วย เสียงหัวเราะแปรเปลี่ยนเป็นเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้น รำพึงรำพันถึงลูกชายอันเป็นที่รัก เยี่ยงคนประคองสติไม่ได้ สิบวันต่อมา หลายอย่างเปลี่ยนไป และบางอย่างคงเดิม เอ่ยถึงอย่างหลังก่อน เรื่องนั้นคือ เก็จมณียังคงอยู่กับกรกนกในฐานะลูกสาว ความจริงทำให้เก็จมณีเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น หล่อนเข้าใจสถานะของตนเอง ทั้งยังละอายแก่ใจ ทั้งๆ ที่หล่อนไม่ใช่สายเลือดของกรกนก กลับใช้เงินล้างผลาญ ใช้ชีวิตตามใจตัวเอง ไม่สนใจมารดาและพี่ชายที่เลี้ยงดูมา ส่วนลูกที่แท้จริงอย่างกุลธิรัตน์ได้ใช้ชีวิตอัตคัด ขัดสน รับเคราะห์แทนตนเองมาตลอดยี่สิบเก้าปี หญิงสาวจึงเริ่มปรับตัวไปในทางที่ดีขึ้นเก็จมณีเริ่มเข้ามาทำงานในมูลนิธิ ตามความตั้งใจของกรกนกตั้งแต่แรก ทว่าตอนนั้นหล่อนเกียจคร้าน ไม่อยากทำอะไรนอกจากใช้เงิน เวลานี้คิดเช่นนั้นไม่ได้ โดยมีชนิตพรคอยสอนงาน แรกๆ เก็จมณีไม่คุ้นชินกับการทำงานกับคนหมู่มาก โดยเฉพาะกับเด็กด้อยโอกาส ที่เคยมองว่า เป็นคนไร้ค่า พ่อแม่ยังไม่ต้องการ แล้วทำไมมูลนิธิต้องเลี้ยงดูทว่าตอนนี้มัน

บทที่ 79 หกเดือนต่อมา ที่นอนหลังที่ใช้มานานเกือบห้าปี กำลังถูกทดสอบว่า ยังคงทำงานได้ดีหรือไม่ หรือว่าต้องเปลี่ยนใหม่เพื่อประสิทธิภาพดีกว่า การทดสอบของเขาและหล่อนคือ พลอดรัก ริมฝีปากสองหนุ่มสาวแนบชิด ต่างฝ่ายต่างมอบจูบเร่าร้อน คุกรุ่นด้วยไอเสน่หาเคลือบผิวกาย มือใหญ่กอบกุมอกอวบ เคล้นไม่แรงมาก ก่อนละห่างเรียวปากนุ่มละมุน มายังอวัยวะที่มือสัมผัส มอบความกระสันซ่านให้สาวสวยด้วยปากและลิ้น ประโลมเลียแผ่วเบา ทว่าเผ็ดร้อน ลิ้นตวัดบนเม็ดบัวเบาๆ ไรฟันขบกัดอย่างหยอกล้อ “พี่อิฐ...อา...พี่อิฐ” กุลธิรัตน์ครางจากความเสียวเล่นงาน ท้องไส้หล่อนปั่นป่วน เพลิงสวาทเริ่มสุมในร่างกายมากขึ้นทุกขณะ เขาเติมเชื้อไฟต่อเนื่อง มือเคลื่อนต่ำไปยังดอกไม้งาม จุดที่ทำให้ร่างสาวร้อนดังไฟนาบ วูบวาบจนหล่อนต้องปล่อยเสียรัญจวน ระบายความร้อนสุมทรวง “อา...พี่อิฐ...พี่อิฐ”นิ้วมือบดบี้เม็ดละมุดหนักมือ เนื้อตัวกุลธิรัตน์สั่นตามแรงกดเน้น ที่เพิ่มความแรง ก่อนเปลี่ยนเป็นระรัวนิ้ว หญิงสาวรู้สึกว่า กำลังถูกพายุปรารถนาเล่นงาน ก่อนพายุนั้นลูกจมดิ่งแทรกซ้อนลงไปในดอกผกา ปลุกเร้าทุกความสยิวซ่านในกายโหมกระพือ