All Chapters of อุ้มรักสามีไร้ใจ: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 32 “หูไม่หนวก แต่ไม่อยากทำตามมีอะไรไหม” เก็จมณีโต้กลับ “ไม่ใช่แม่ ไม่ใช่ญาติโกโหติกา อย่ามาสั่ง ฉันไม่ชอบ” ลัดดาถึงกับตกใจ อ้าปากค้าง ในใจร้องฮึ่มด้วยความไม่พอใจ หน้าสวยแต่นิสัยทรามเหลือเกิน นางยังไม่ทันพูดตอบโต้ ประตูห้องน้ำเปิดออก สตรีวัยกลางคนที่เพิ่งทำธุระเสร็จเดินออกมา เก็จมณีจึงรีบเดินเข้าไปในห้องนั้น “คุณลัดดา มางานไหนคะเนี่ย” บงกชคือสตรีวัยกลางคนคนนั้นพนมมือไหว้ลัดดา ก่อนทัก ลัดดารีบปรับเปลี่ยนสีหน้าทันที “มางานคุณหญิงศรีนวลค่ะ” ลัดดาตอบเสียงปกติ ออกจีบปากจีบคอเล็กน้อย “แล้วคุณน้องล่ะคะ” “มางานเดียวกันเลยค่ะ ไม่ยักรู้ว่า คุณลัดดามางานนี้ด้วย เคยได้ยินว่า คุณลัดดาไม่ชอบงานกาลาดินเนอร์” คนพูดรู้นิสัย เพราะเจอกันในงานบ่อยครั้ง “ก็งานนี้น่าสนใจนี่คะ เครื่องเพชรของคุณหญิงศรี นงค์บอกว่าน้ำงามมาก แต่ละชิ้นเป็นของเก่าทั้งนั้นค่ะ พี่เลยอยากเห็นกับตา เผื่อถูกใจชุดไหนจะได้ร่วมประมูลค่ะ” ลัดดาพูดราวกับว่ามีเงินถุงเงินถัง แท้จริงแล้ว ข้างในกลวงมาก “ระดับคุณลัดดา ประมูลสักสองสามชิ้นก็ไม่ระคายผิวค่ะ” บงกชยังไม่รู้ว่า

บทที่ 34 นางต้องขัดขวาง ไม่ให้กุลธิรัตน์ทำงานกับกรกนก ไม่ได้เด็ดขาด ต้องดึงตัวกุลธิรัตน์ให้ห่างกรกนกมากที่สุดด้วย จิตใจอนงค์ตอนนี้ร้อนรนมาก ราวกับกำลังไฟเคลือบอยู่ ความกลัว ความกังวลเรื่องหนึ่งฉาบแน่นความรู้สึก รีบเดินตามหาบุตรสาวแสนชัง นางไปยังโต๊ะวีไอพี แต่ไม่เจอคนที่ต้องการพบ เจอเพียงฐากูรจึงถามถึงกรกนก เมื่อรู้ว่าไปที่ใด อนงค์รีบเดินไปยังที่นั่นทันทีด้วยความที่มีเรื่องปิดบังอยู่ในใจ อนงค์จึงไม่ทันคิดว่าการที่นางทำแบบนี้จะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น... อนงค์ภาวนามาตลอดทางว่า ไปถึงห้องน้ำ ขอให้เจอกุลธิรัตน์อยู่ตามลำพัง หรือไม่ก็กรกนกเข้าห้องน้ำอยู่ นางจะได้ทำตามความตั้งใจได้สะดวก แล้วเรื่องที่นางขอไว้ในใจเป็นผล เมื่อกุลธิรัตน์เดินออกจากห้องน้ำหลังทำธุระเสร็จ “ลูกหมี” กุลธิรัตน์หันมองต้นเสียง “คุณแม่” หล่อนเรียกชื่ออนงค์ ที่ปรี่เดินมาฉุดข้อมือ“มานี่”อนงค์ลากลูกสาวคนโตออกจากห้องน้ำ กุลธิรัตน์แม้ไม่อยากไป แต่ก็ขัดขืนไม่ได้ เดินตามแรงลากจูงของมารดาธรรม์บดีที่หันหลังไปคุยมือถือกับลูกค้าชาวต่างประเทศที่โทรเข้ามา หมุนตัวกลับมาทางห้องน้ำ เข

บทที่ 36ยังไม่มีใครตอบคำถามนี้ กรกนกมาถึงห้องแต่งตัว นางกวาดตามองหาบุตรสาวจอมเอาแต่ใจ แต่ก็หาไม่เจอ นางหยิบมือถือโทรหาเก็จมณีทันที แต่อีกฝ่ายไม่รับสาย“ทำไมทำตัวแบบนี้นะ” กรกนกเสียใจกับการกระทำของบุตรสาว เรื่องเก็จมณีท้องเสีย นางรู้เรื่องสักพักหนึ่งแล้ว ยังโทรบอกให้เก็จมณีกินยาตามที่แองจี้บอก แต่ลูกสาวไม่ทำตาม ยังแสดงกิริยาไม่ดีใส่แองจี้และเพื่อนร่วมงานอีก“หนูเมญ่ากลับแล้วเหรอแองจี้” อนงค์ถามแองจี้“ใช่ค่ะ กลับไปเมื่อกี้ แองจี้ตามไปพูดก็ไม่ฟังค่ะ” แองจี้ตอบ“แล้วอาการเมญ่าเป็นไงบ้างล่ะ ดีขึ้นไหม” อนงค์ถามต่อ ด้วยความเป็นห่วง“ก็คงปวดท้องแหละค่ะ เห็นบอกอย่างนั้น” แองจี้ตอบ ปวดหัวกับนางแบบกิตติมศักดิ์คนนี้มาก “เมญ่าอยากกลับบ้านไปพักค่ะ คงเดินไม่ไหว แองจี้เข้าใจนะคะ ถ่ายท้องหลายครั้งก็ต้องเพลีย แต่ถ้ากินยา กินเกลือแร่แก้ท้องเสียตั้งแต่แรกก็คงหายแล้ว”“ฉันขอโทษแทนเมญ่าด้วยนะ ขอโทษคุณศรีด้วยนะ ที่เมญ่าทำตัวไม่ดี”กรกนกก้มหัวกล่าวขอโทษจากใจ นางจนปัญญากับลูกคนนี้จริงๆ“จะว่าไปเมญ่าไม่ผิดเสียทีเดียวค่ะ เรื่องท้องเสียมันเกิดขึ้นได้แบบปัจจุบันทันด่วน ที่กลับบ้านก็คงเพราะเดินไม่ไหวจริงๆ” อนงค์

บทที่ 38ความรู้สึกช่างตรงกัน อุณหภูมิในกายสองร่างสูงทุกขณะ ร้อนรุ่มจนอยากฉีกเสื้อผ้าของแต่ละคนออก ลดระดับความร้อนในกาย ร่างกุลธิรัตน์ร้อนมากกว่า เพราะตอนนี้มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วเรือนกายสาวผ่านชุดสวย ที่หล่อนไม่รู้ตัวว่า เขาถลกชุดราตรีขึ้นสูงเรื่อยๆ จนถึงทรวงอกสล้าง เขาผละห่างริมฝีปากคู่สวยเพื่อถอดชุดที่คิดว่า เกะกะมากให้พ้นไปจากศีรษะหล่อน ก่อนโยนมันอย่างไม่สนใจว่า จะไปตกที่ใดวันนี้กุลธิรัตน์สวมชุดราตรีแบบเปิดไหล่ ชุดชั้นในที่หล่อนใส่เป็นแบบเกาะอกตะขอหน้า จึงเป็นเรื่องง่ายที่เขาจัดการปลดตะขอให้แยกออกจากกัน ตามด้วยแพนตี้ตัวเล็กที่ถูกรูดไปถึงหัวเข่า ก่อนที่เขาจะใช้นิ้วเท้ารูดมันออกไปจากปลายเท้าสาว เวลานี้เนื้อตัวกุลธิรัตน์เปล่าเปลือยสมใจธรรม์บดีคล้ายกับสายน้ำไหลบนลำธาร กระแสน้ำไม่แรง ไหลอ้อยอิ่ง เชื่องช้าราวกับว่า ไม่อยากไปรวมตัวกับแม่น้ำสายใด ธรรม์บดีเหมือนสายน้ำนั้น ปรารถนาแรงกล้าแทะเล็มเรือนร่างสาวไปทุกสัดส่วน ต่างกับการหลับนอนทุกครั้ง ที่เขามักสร้างอารมณ์หล่อนให้ลุกโชน เน้นนวดเฟ้นดอกบัว โอบลูบยอดถันด้วยปากและลิ้น ไม่เคยสัมผัสส่วนอื่นนอกจากนี้ แต่คืนนี้ธรรม์บดีอยากให้เพลงรัก เป็นบทเพ

บทที่ 40เมื่อวานนี้เดือนดาวแปลกใจ เรื่องพฤติกรรมเปลี่ยนไปของหลานชาย นางยังไม่ทันได้ถามถึงความเปลี่ยนแปลงนั้น เช้ามายิ่งตอกย้ำความรู้สึกนั้นมากขึ้นเมื่อธรรม์บดีให้กุลธิรัตน์นั่งกินมื้อเช้าด้วย ไม่เพียงแค่เดือนดาวที่ในหัวมีแต่ความสงสัย ชัชวาล มณีและรัตนพร ต่างสงสัยไม่แพ้กัน แต่ไม่มีใครเอ่ยถาม นั่งมองธรรม์บดีกับกุลธิรัตน์ ที่นั่งกินไปส่งยิ้มให้กันไปหลังจากมื้อเช้าผ่านพ้นไป กุลธิรัตน์ขึ้นไปบนห้องเพื่ออาบน้ำอีกรอบ และเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อไปทำงานบ้านกรกนก ช่วงเวลานี้เอง เดือนดาวถึงได้มีโอกาสถามหลานชาย โดยมีอีกสามคนนั่งพูดคุยด้วย“แกเป็นอะไรตาอิฐ แกเปลี่ยนไปนะตั้งแต่เมื่อวานเย็นแล้ว โดนลูกหมีทำของใส่หรือเปล่า” เดือนดาวถามเป็นคนแรก“นั่นสิ ปกติแทบไม่มองหน้าลูกหมีเลย แต่ที่แม่เห็น เหมือนคนรักกันมานานนม” มณีถามเป็นคนที่สอง นึกแปลกใจกับท่าทีของบุตรชายอยู่เหมือนกัน“ผมตอบได้แค่ว่า ผมไม่ได้โดนของ โดนยาเสน่ห์อะไรทั้งนั้น ความเปลี่ยนแปลงของผม มาจากใจผมเองครับ” เขาตอบ “เอาไว้รอให้ผมแน่ใจบางเรื่องก่อน ผมจะเล่าให้ทุกคนฟัง แล้วผมมีเรื่องขอร้องว่า อย่าเกลียดลูกหมีเลยนะครับ บางทีเรื่องที่เราเข้าใจ อาจไ