All Chapters of ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย: Chapter 61 - Chapter 70

เซียวหนิงหลงกับกองทัพเริ่มออกเดินทางกลับเมืองหลวงได้เกือบสองสัปดาห์แล้ว เขาได้รับจดหมายที่เจียวมิ่งส่งมาบอกเล่าเรื่องการทำการค้าของลู่ชิงกับครอบครัว เพียงสงครามสงบได้ไม่ถึงสัปดาห์ นางก็มีสินค้าใหม่ส่งให้เถ้าแก่หงนำไปขายแล้ว ไหนจะเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวเพิ่มอีก ยามนี้ยังมีแผนการขยายร้านเพิ่มที่เมืองหย่งจินเซียวหนิงหลงไม่คิดว่าลู่ชิงกับครอบครัว จะขยันทำการค้ามากถึงเพียงนี้ เขาจึงกำชับเจียวมิ่งกับคนอื่น ๆ มิให้ประมาทเรื่องคนที่ล่ะโมบโลภมาก การเฝ้าระวังยามวิกาลยังต้องทำต่อไป เมื่อใดที่เขากลับถึงเมืองหลวงแล้ว จะเร่งมือเรื่องการหาร้านค้าให้อีกทางหลังจากเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวมาหลายวัน มีลูกค้าเป็นเด็กเพิ่มเข้ามา เพราะชอบที่เส้นใหญ่มันกินง่ายและน้ำซุปใสก็เหมาะสำหรับเด็ก ตอนนี้ในตำบลหย่งฝูหากมีใครเดินถือเถาใส่อาหารบนถนน ย่อมไม่มีใครสงสัยว่าถือกันทำไม เพราะทุกคนล้วนเห็นว่าเป็นลูกค้าที่ออกมาจากร้านก๋วยเตี๋ยวตระกูลสวีนั่นเองและนี่จึงกลายเป็นที่นิยมของคนที่นี่ เมื่อเดินออกมาซื้ออาหาร มักจะมีเถาสำหรับใส่อาหารติดมือมาเสมอ บางครั้งโต๊ะในร้านทั้งสองฝั่งไม่มีโต๊ะพอให้ลูกค้าได้นั่ง การซื้อกลับบ้านจึงเป็นการช่

ระหว่างที่ลู่ชิงกับครอบครัวทำขนมไว้รอ ก้งเจี้ยกลับมาถึงก่อนและได้บอกเล่าสถานการณ์ในหมู่บ้านอันผิงให้ฟัง ตอนนี้ที่หมู่บ้านยังถือว่าโชคดี แม้จะไม่มีบุตรหลานบ้านไหนที่เป็นสตรีหายไป แต่ก้งเจี้ยก็ได้กำชับทุกคนให้ช่วยกันสอดส่องดูแล รวมถึงระวังคนแปลกหน้าเอาไว้หากมีคนที่ไม่รู้จักเข้าไปในหมู่บ้านจากนั้นไม่นานเจียวมิ่งกับก้งคุนก็มาถึง ทั้งสองคนพูดถึงการเข้าไปช่วยเหลือสตรี และจับกุมตัวพวกคนร้ายเหล่านั้นเอาไว้ ตอนนี้นำตัวไปขังคุกที่เมืองหย่งจินเรียบร้อยแล้ว ส่วนสตรีเหล่านั้นจะมีเจ้าหน้าที่ทหารพาไปส่งจนถึงบ้านทุกคนที่ตำบลหย่งฝูเองนายอำเภอ เมื่อได้รับแจ้งเรื่องราวจากก้งเยว่ ได้ส่งเจ้าหน้าที่ออกไปป่าวประกาศตามหมู่บ้าน และพื้นที่ในตำบลจึงทำให้ทุกบ้านเริ่มระวังตัวกันมากขึ้นกว่าเดิม กำชับบุตรหลานที่เป็นสตรีมิให้ออกจากบ้านเพียงลำพังเด็ดขาด“พวกเราคงช่วยได้เพียงสถานการณ์เล็ก ๆ เท่านั้น สำหรับการตรวจสอบขุนนางตำแหน่งใหญ่โต คงต้องพึ่งพาผู้มีอำนาจเพื่อจัดการคนชั่วเหล่านี้ให้หมดไป หากยังปล่อยให้คนชั่วได้ใจเรื่องนี้ย่อมเกิดขึ้นอีก” ลู่เวินฟังจากที่เจียวมิ่งเล่ามาก็คิดว่า อย่างน้อยวันนี้ยังได้ช่วยกำจัดคนชั่ว

การเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวสาขาแรก สามารถมัดใจลูกค้าได้อยู่หมัด ด้วยการดูแลเอาใจใส่ลูกค้าจากลูกจ้างของทางร้าน การพูดจาที่ไพเราะรู้จักพูดแนะนำวิธีการกินก๋วยเตี๋ยว ไหนจะขนมบัวลอยน้ำกะทิ แม้ชื่อจะบอกว่าเป็นขนมหวาน เมื่อได้ชิมจะรู้ว่ารสชาติมิได้หวานจนเลี่ยนบาดคอคนกินทุกคนที่เข้ามาเป็นลูกค้าร้านก๋วยเตี๋ยว เห็นลูกจ้างเป็นคนพิการแต่พวกเขาสามารถทำงานได้อย่างคล่องแคล่ว ยิ่งกว่าคนปกติเสียอีก อาจจะมีลูกค้าบางคนถามกับลูกจ้างตรง ๆ และคำตอบที่ได้คือเถ้าแก่ร้านให้โอกาสกับคนพิการได้ทำงานเพราะพวกเขาไม่ใช่คนป่วย ยังมีแรงกายทำงานได้และเถ้าแก่ร้านไม่ดูถูกพวกเขา ลูกค้าที่ถามถึงกับนับถือน้ำใจของเถ้าแก่ร้านจากใจ จนกระทั่งต้นยามเซินก๋วยเตี๋ยวชามสุดท้าย ก็ถูกขายออกไปเรียบร้อยเมื่อช่วยกันเก็บกวาดล้างถ้วยชามแล้ว ลู่เวินจึงเรียกทุกคนมานั่งพูดคุยกันเล็กน้อย“พวกเจ้าทุกคนมาครบกันหมดแล้ว ก็นั่งลงพักผ่อนเสียก่อนวันนี้เปิดร้านวันแรกก็จะเหนื่อยหน่อยนะ เดี๋ยววันต่อ ๆ ไปคงจะเข้าที่เข้าทางมากกว่านี้เอง และลูกค้าอาจจะมากแต่ไม่เท่าวันแรกแน่นอน” ลู่เวินเห็นทุกคนทำงานอย่างทุ่มเทก็รู้สึกดีมาก“ท่านอาท่านน้าทุกท่านทำงานเหนื่อยมาทั

ก้งเยว่รีบพาลู่ชิงกลับมาหาลู่เวินเพราะเห็นว่าลู่ชิงมีสีหน้าซีดเซียวลงไปทุกที พอลู่เวินเห็นอาการของบุตรสาว ก็รับตัวนางมากอดไว้อยู่กันมาหลายเดือน นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นท่าทางหวาดกลัวของนาง“ไม่เป็นไรแล้วพ่ออยู่กับเจ้าตรงนี้ ถ้าเจ้าอยากร้องไห้ก็ร้องออกมาเถิด” ลู่เวินยังไม่อยากถามอะไรกับบุตรสาวในตอนนี้ เห็นท่าทางของนางแล้วก็ทำได้เพียงกอดปลอบนางอยู่นิ่ง ๆ“ฮือ ๆ ๆ ๆ ๆ ท่านพ่อ ข้ากลัวมากเลยเจ้าค่ะ ฮึก พวกมัน ฮึก พวกมันใจร้ายมาก ฮือ ๆ ๆ” ลู่ชิงทนอัดอั้นไม่ไหวจึงร้องไห้ออกมาในอ้อมกอดของบิดา“ชิงเอ๋อร์ใจเย็น ๆ นะลูก ทำใจให้สงบก่อนแล้วค่อยเล่าให้พ่อฟังนะ ไม่ต้องรีบร้อนพ่อรอได้ก้งเยว่รอได้” ลู่เวินค่อย ๆ พูดให้บุตรสาวสงบสติอารมณ์ให้ดีก่อนค่อยคุยเรื่องอื่น“ฮึก ฮึก ขอโทษเจ้าค่ะข้ากลัวจะสูญเสียพวกท่านไป ก็เลยควบคุมสติของตนเองไม่ได้” ลู่ชิงที่ได้ร้องไห้และได้รับการปลอบโยนจากบิดาก็เริ่มใจเย็นลง“เอาล่ะ ถ้าชิงเอ๋อร์ใจเย็นลงแล้ว ลองเล่าให้พ่อกับก้งเยว่ฟังสิว่าเจ้าได้ยินอะไรมา พวกเราจะได้ช่วยกันวางแผนรับมือได้ทันอย่างไรเล่า” ลู่เวินลองถามบุตรสาวเมื่อเห็นว่านางเริ่มคุมอารมณ์ตนเองได้แล้ว“ใช่เจ้าค่ะคุณห

เซียวหนิงหลงไม่คิดว่าพิษที่พระสนมเยี่ยซูเฟยได้รับจะออกฤทธิ์รวดเร็วเช่นนี้ ฮ่องเต้เห็นหลานคนโปรดขมวดคิ้วคล้ายมีข้อสงสัย จึงตรัสกับเซียวหนิงหลงไปตามความจริง“หลานรักเจ้าไม่ต้องคิดสงสัยถึงสาเหตุที่พิษกำเริบเร็วเช่นนี้ เป็นคำสั่งของลุงที่ให้จ้าวกงกงเพิ่มยาพิษลงไปในน้ำแกง อย่างน้อยเมื่อนางไม่สามารถลุกขึ้นมาวางแผนอันใดได้ พี่ชายของนางย่อมเร่งมือทำการชิงบัลลังก์แน่นอน”“หลานก็คิดไปว่าเพียงไม่กี่เดือนเหตุใดพิษถึงได้กำเริบเร็วนัก แล้วเสด็จลุงจะไปเยี่ยมนางยามใดพ่ะย่ะค่ะ”“รออีกสักสองเค่อค่อยไปที่ตำหนักของนาง ปล่อยให้หมอหลวงรักษานางไปก่อน เจ้าบอกว่าส่งหน่วยลับไปติดตามดู ขุนนางที่น่าสงสัยแล้วใช่หรือไม่” ฮ่องเต้ยังไม่รีบร้อนที่จะไปเยี่ยมพระสนมเยี่ยซูเฟย“พ่ะย่ะค่ะ หลานคิดว่าไม่เกินสามวันจะได้หลักฐาน และรู้ตัวของคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้อย่างแน่นอน ครั้งนี้เสด็จลุงคงต้องลงทัณฑ์พวกนั้นด้วยโทษสูงสุด เพื่อเป็นตัวอย่างแล้วล่ะพ่ะย่ะค่ะ” เซียวหนิงหลงมั่นใจในฝีมือของหน่วยลับทุกคนว่า จะทำสำเร็จตามที่เขาคาดการณ์ไว้“อืม เมื่อได้หลักฐานมัดตัวคนที่อยู่เบื้องหลังแล้ว ลุงจะส่งทหารไปจับกุมตัวทันที เจ้าให้ชุนช