All Chapters of ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย: Chapter 81 - Chapter 89

หลังจบงานเลี้ยงเหล่าขุนนางทั้งหลาย กล่าวย้ำกับฮูหยินของตนเรื่องการอบรมบุตรสาว ให้มีความพร้อมสำหรับการออกเรือน ตอนนี้ทุกคนมุ่งเป้าไปที่องค์รัชทายาท ด้วยเมื่อก่อนพระองค์มีอาการป่วยจึงไม่มีขุนนางคนใดสนใจ คิดส่งบุตรสาวเข้าตำหนักบูรพาเพื่อแต่งเข้าไปเป็นพระชายาแม้สักคนครั้งนี้พอเห็นว่ารัชทายาทหายจากอาการป่วยก็กระตือรือร้น อยากส่งบุตรสาวเข้าตำหนักเพื่ออำนาจของตระกูลจะได้มีมากขึ้น หนึ่งในนั้นคือเมิ่งเหยียนรองเจ้ากรมโยธาผู้ที่อยู่เงียบ ๆ มาตลอด แต่ในใจนั้นกระหายในอำนาจไม่ต่างจากผู้อื่นเท่าใดนักใต้เท้าเมิ่งคิดว่าบุตรสาวของตนที่งดงามไม่เป็นสองรองใคร อย่างไรก็ต้องได้แต่งเข้าตำหนักองค์รัชทายาทอย่างแน่นอน เพียงแค่ต้องหาโอกาสให้ทั้งสองได้ทำความรู้จักและสร้างสัมพันธ์ที่ดีต่อกันเสียก่อนทุกคนต่างคาดหวังในเรื่องนี้เป็นอย่างมาก แต่ใครจะรู้ว่าตัวตนลึก ๆ ขององค์รัชทายาทนั้น โหดเหี้ยมไม่ต่างกับเซียวหนิงหลงเลยสักนิด ก่อนที่จะถูกวางยาพิษจนล้มป่วยพระองค์เคยเข้าร่วมกองทัพของชินอ๋อง เพื่อฝึกการสู้รบในสงครามกับเซียวหนิงหลงมาแล้ว เพียงในยามนั้นทรงปลอมตัวเป็นลูกหลานขุนนางขั้นเจ็ดโดยไม่มีผู้ล่วงรู้ผ่านมาอีกเจ็ดว

เมื่อเกิดเรื่องระหว่างทางเช่นนี้ ลู่จื้อจึงไม่อยากจะเดินสำรวจต่อ เซียวหนิงหลงจึงพาเขาไปที่ร้านค้า เพื่อดูว่าวันนี้มีลูกค้าหน้าใหม่มาเพิ่มอีกหรือไม่ และไม่ลืมสั่งก้งเจี้ยตามไปดูต้าตงว่า ได้ทำตามที่รับปากจริงหรือไม่ อันที่จริงแล้วลู่จื้ออยากจะสั่งสอนอู๋เจี้ยนหาวอีกคน แต่เก็บเอาไว้ก่อนจะดีกว่าเดี๋ยวพวกมันจะหมดเคราะห์กรรมเร็วเกินไป ให้อยู่แบบทุกข์ใจหลาย ๆ เรื่องเสียบ้างก็ดีต้าตงที่รีบวิ่งกลับมาหาลูกน้องที่เดินเตร็ดเตร่กันตามถนน พอเรียกมารวมกันแล้วได้อยู่ประมาณเจ็ดคน จากนั้นบอกถึงสิ่งที่จะต้องไปทำโดยต้าตงจะแบ่งเงินค่าจ้างที่รับมาจากพ่อบ้านอู๋ให้ทุกคน ไม่มีใครปฏิเสธเงินตำลึงทองที่ต้าตงบอกจะแบ่งให้พวกเขาได้ใช้ จึงยกขบวนกันไปร้านผ้าไหมตระกูลอู๋ที่อยู่ติดถนนกลางเมืองหลวงทันทีและเป็นอย่างที่เซียวหนิงหลงบอกกับต้าตงมา วันนี้หม่ารั่วชิงมาเลือกผ้าที่ร้านเพื่อจะนำไปตัดชุดใหม่ให้กับบุตรทั้งสองของนาง ที่บ่นเบื่อเสื้อผ้าชุดเดิมแต่เพิ่งใส่ไปเพียงสองครั้งแล้วนั่นเอง กลุ่มของต้าตงเฝ้าดูอยู่ได้ไม่นานก็เห็นหม่ารั่วชิงกับสาวใช้คนสนิทเดินออกมาจากร้าน พวกนางกำลังจะไปยังร้านรับตัดเย็บเสื้อผ้าที่อยู่เลยตรอกใกล

เจียวมิ่งยืนรอจนแน่ใจแล้วว่าฮวนกั๋วลี่ไร้ลมหายใจ จึงนำร่างขึ้นรถม้าโดยคนที่จะส่งฮวนกั๋วลี่กลับตระกูล คืออดีตทหารที่ปลดเกษียณไปแล้ว เจียวมิ่งมอบเงินค่าจ้างครั้งนี้จำนวนสิบตำลึงทอง และต้องแวะซื้อโลงศพเพื่อป้องกันกลิ่นเหม็นจากศพก่อนจะถึงเมืองเฉียนซาน เมื่อจบภารกิจแล้วเจียวมิ่งจึงกลับบ้านเช่าพักผ่อน รอให้ถึงเวลาเปิดร้านอาหารค่อยรายงานเรื่องของฮวนกั๋วลี่ทีหลังลู่ชิงรับฟังเรื่องการลงโทษคนจิตใจชั่วช้าอย่างฮวนกั๋วลี่แล้ว คิดว่าโทษที่เขาได้รับคงจะพอปลอบประโลมดวงวิญญาณเด็กสาวที่ตายไป และคนที่ยังมีชีวิตอยู่จะได้รับรู้ด้วยว่า คนที่ทำร้ายพวกนางมีคนจัดการให้เรียบร้อยแล้ว“พี่เจียวมิ่งคนจากทางเหนือจะมาถึงเมื่อไหร่เจ้าคะ”“อีกไม่เกินครึ่งเดือนก็น่าจะเดินทางมาถึงแล้วขอรับ เพราะแคว้นเป่ยเยี่ยนอยู่ใกล้แคว้นฉู่มากกว่าแคว้นอื่นขอรับ”“นอกจากรายการอาหารเนื้อย่างที่จะสอนให้กับพวกเขาแล้ว ข้าคิดว่าจะสอนต้มยำไก่ ต้มยำปลาและต้มแซ่บเพิ่มด้วยเจ้าค่ะ จากที่ท่านบอกมาว่าทางเหนือนั้นมีอากาศหนาวเย็นอยู่ตลอดทั้งปี หากมีน้ำซุปที่มีรสชาติเผ็ดร้อนด้วยคงพอทำให้ร่างกายอบอุ่นขึ้นนะเจ้าคะ”“ข้าว่าหากมีอาหารทั้งสามอย่างที่คุณ

เซียวหนิงหลงกับตันเจียงออกจากเมืองเฉียนซานมาได้ โดยไม่มีใครคิดสงสัยแม้แต่ทหารหน้าประตูเมือง ผู้ทำหน้าที่ตรวจสอบคนเข้าออกอย่างละเอียดก็ยังปล่อยผ่าน ทั้งสองคนนึกถึงใบหน้าของจวิ้นอ๋องที่โมโห เรื่องกิจการของบรรดาพ่อตาทั้งหลาย ที่ถูกเผาทำลายอย่างไม่ทราบสาเหตุนั่นทำให้ภายในสามเดือนนี้จะไม่มีเงินกำไรจากพ่อตาทุกคน ซึ่งมันเป็นเงินจำนวนเกือบหนึ่งแสนตำลึงทอง ทำให้จวิ้นอ๋องต้องคิดหาวิธีการแก้ไขปัญหาเรื่องเงินครั้งนี้อย่างหนัก พวกชายารองหรืออนุที่ถูกคนอื่นแตะต้องยามเกิดเรื่อง จวิ้นอ๋องยังรับพวกนางกลับจวนเพียงแต่ว่าไม่มีการเสด็จไปหา ที่ทำเช่นนี้เพราะเห็นแก่หน้าพ่อตาและเงินสนับสนุนจากพวกเขาเท่านั้นเต๋อหลินกับสหายคนอื่น ๆ ได้มารออยู่ยังจุดนัดพบ ตามที่เซียวหนิงหลงได้บอกเอาไว้ตั้งแต่แรก ขณะที่นั่งพูดคุยสัพเพเหระเซียวหนิงหลงกับตันเจียงก็มาถึงพอดี“ซื่อจื่อพวกข้าน้อยยังเป็นกังวลว่าท่านกับตันเจียงจะออกมาก่อนพลบค่ำหรือไม่ พวกเราได้สำรวจพื้นที่แถว ๆ นี้ระหว่างรอท่านแต่ไม่พบสิ่งผิดปกติขอรับ” เต๋อหลินคิดไว้ว่าหากช้ากว่านี้อีกสักหนึ่งเค่อจะเข้าไปตามเซียวหนิงหลง“อืม พื้นที่แถวนี้ยังไม่ลึกพอที่จะปิดบังซ่อนเร้

เช้าวันใหม่เวียนมาถึงผู้มาจากแดนเหนือตื่นกันตั้งแต่เช้า พวกเขานอนไม่ค่อยหลับไม่ใช่เพราะไม่ชินกับสภาพอากาศ แต่เป็นความรู้สึกตื่นเต้นดีใจด้วยวันนี้จะได้เรียนการทำอาหาร เยวี๋ยนจิ้งห้าวหัวหน้ากลุ่มจากแดนเหนือได้พูดคุยกับเจียวมิ่ง เขามองเห็นถึงความชื่นชมนับถือจากสายตาของทุกคนและยังแอบกระซิบบอกกับตนอีกด้วยว่า คุณหนูลู่ชิงจะสอนการทำอาหารเพิ่มอีกสองสามอย่าง ซึ่งเป็นอาหารที่รสชาติเผ็ดร้อนเป็นอาหารที่เหมาะกับคนแดนเหนือเป็นอย่างมาก เยวี๋ยนจิ้งห้าวถูกปลดจากกองทัพเพราะแขนซ้ายขาด จากการต่อสู้กับศัตรูจำนวนมากกว่าทำให้เขาเสียเปรียบ จึงต้องสูญเสียแขนไปหนึ่งข้างเพื่อรักษาชีวิตของตนเองเอาไว้จนได้เวลาที่ร้านอาหารตระกูลสวีจะเปิดแล้ว เป็นก้งคุนที่มาตามพวกเขาเพื่อไปที่ร้านพร้อมกัน เพื่อเริ่มเรียนรู้ตั้งแต่การเปิดร้านการจัดโต๊ะสำหรับลูกค้าทั้งฝั่งร้านอาหารและร้านก๋วยเตี๋ยว“สวัสดีตอนเช้าเจ้าค่ะท่านอาทั้งหลาย เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะหายเหนื่อยกันบ้างหรือยัง”“พวกข้าหายเหนื่อยแล้วขอรับคุณหนู พร้อมจะเรียนการทำอาหารจากท่านตอนนี้ก็ยังได้ขอรับ”“ท่านอาอย่าเพิ่งใจร้อนไปเลยเจ้าค่ะ อาหารที่จะให้พวกท่านได้ทำนั้นไม่ได้ม