All Chapters of ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย: Chapter 51 - Chapter 60

อู๋เสียนจงผู้นี้เป็นบุตรชายคนที่สาม ของนายท่านอู๋เจียงสงกับอนุภรรยาคนที่สอง เขามีอายุห่างจากพี่ชายคนรอง อย่างลู่เวินอยู่ห้าปี เพิ่งจะมีโอกาสได้เข้ามาช่วยงานในกิจการของตระกูล หลังจากลู่เวินถูกไล่ออกจากตระกูลมาแม้เขาจะไม่ได้เก่งกาจหรือฉลาดไปเกือบทุกเรื่องอย่างลู่เวิน แต่อู๋เสียนจงถือว่ามีไหวพริบ เอาตัวรอดยามคับขันได้ ครั้งนี้จึงได้รับหน้าที่มาติดต่อค้าขายเรื่องผ้าไหม กับคู่ค้าที่เมืองหย่งเหลียนซึ่งอยู่ห่างจากที่นี่ไม่ไกลนัก เดินทางด้วยรถม้าเพียงสามสี่วันก็ถึงแล้ว และเขาเพิ่งจะรู้ข่าวว่าไม่กี่วันก่อน ที่เมืองหย่งจินมีทหารจากแคว้นตงหนานบุกเข้ามา แต่โชคดีได้ซื่อจื่อเซียวหนิงหลง พากำลังทหารมาช่วยจัดการได้ทัน ทุกอย่างจึงคลี่คลายได้อย่างรวดเร็ว แสดงว่าระหว่างสองแคว้นกำลังจะทำสงครามทว่าเขายังกลับเมืองหลวงตอนนี้ไม่ได้ ด้วยคู่ค้าผ้าไหมชวนเขามายังตำบลหย่งฝู เผื่อจะมีสินค้าที่น่าสนใจเพิ่มเติม จะได้พูดคุยเอาไว้เสียแต่เนิ่น ๆ เมื่อกลับไปปรึกษาบิดาที่เมืองหลวง แล้วได้ความว่าอย่างไรจากนั้นค่อยดำเนินการต่อก็ยังไม่สาย แต่ใครจะไปคาดคิดว่าเขาจะมาพบพี่ชายคนรองที่นี่ตอนที่ออกจากตระกูลบิดาสั่งห้าม ไม่ให้

เช้าวันถัดมาบรรยากาศในท้องพระโรง มีแต่ความเคร่งเครียด เนื่องจากข่าวลือเรื่องสงครามที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ทำให้วันนี้ขุนนางทุกคนต่างอยากรู้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ ขอเพียงให้ฮ่องเต้ตรัสออกมาด้วยพระองค์เองพวกเขาถึงจะเชื่อแต่วันนี้กลับขาดเสนาบดีกรมการโยธาเยี่ยเกาจง ผู้นำกลุ่มขุนนางที่สนับสนุนองค์ชายสาม ในการชิงบัลลังก์จากฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง มีขุนนางในกลุ่มของพวกเขาแจ้งว่าเสนาบดีเยี่ยล้มป่วย จึงไม่สามารถมาเข้าร่วมการประชุมในวันนี้ได้ระหว่างที่เหล่าขุนนางกำลังพูดคุยกัน ก็มีเสียงประกาศการมาถึงของฮ่องเต้ดังขึ้น จากด้านข้างบัลลังก์มังกร “ฮ่องเต้เสด็จแล้วววว”“ถวายบังคมฝ่าบาท ขอพระองค์ทรงพระเจริญพ่ะย่ะค่ะ” ทุกคนต่างคุกเข่าลงถวายความเคารพฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง“ขุนนางทุกท่านลุกขึ้นเถิด” วันนี้ฮ่องเต้เสด็จเข้ามาในท้องพระโรงด้วยพระอารมณ์ดีเป็นพิเศษ“กราบทูลฝ่าบาทยามนี้ในเมืองหลวง มีข่าวลือเรื่องสงครามระหว่างแคว้น พวกกระหม่อมรู้สึกเป็นกังวล จึงอยากรู้ว่าฝ่าบาททรงทราบเรื่องนี้แล้วหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ” เมิ่งเหยียนรองเสนาบดีกรมการโยธา ออกหน้าเอ่ยถามกับฮ่องเต้เป็นคนแรก“สำหรับเรื่องนี้นั้นเจิ้นเองก็…” ฝ่าบาทยัง

ผ่านมาอีกหลายวันจนถึงวันที่ต้องเก็บเกี่ยวผัก ที่ปลูกเอาไว้ยังเมืองหย่งจินและตำบลหย่งฝู ชาวบ้านเตรียมมีดตัดผักและตะกร้าสานใบใหญ่มากมาย เพื่อนำมาใส่ผักรวมถึงใบของเซียงเจียว สำหรับรองด้านล่างของตะกร้าใส่ผัก เซียวหนิงหลงมอบหมายให้ตันเจียงกับเจียวมิ่ง นำวิธีของลู่ชิงไปใช้ที่แปลงผักเมืองหย่งจินส่วนตัวเขาจะควบคุมดูแลที่ตำบลหย่งฝู ร่วมกับครอบครัวของลู่ชิงโดยการนี้ เซียวหนิงหลงได้เตรียมรถม้าไว้สามสิบคัน และใช้เกวียนวัวอีกเจ็ดสิบเล่ม แต่เกวียนจะเทียมวัวเข้าไปสองตัว เพื่อรองรับน้ำหนักของตะกร้าผักในระหว่างการเดินทางจะทำเหมือนตอนที่เขามาที่นี่ คือแบ่งน้ำวิเศษนั่นผสมกับน้ำเปล่าให้ม้าและวัวได้ดื่ม เพื่อช่วยให้พวกมันไม่เหนื่อยจนเกินไป การตัดผักวันนี้ทุกคนทำงานร่วมกันเป็นอย่างดี ไม่มีการเกี่ยงงานพวกเขาแบ่งหน้าที่กันอย่างชัดเจน ทำให้ไม่มีปัญหาระหว่างวันแม้แต่น้อยอาจจะมีคนเห็นแก่ตัวที่มาทำงานนี้ตั้งแต่แรกเริ่ม แต่พอถูกจับได้เจ้าหน้าที่จะไล่ออกไป ไม่ให้กลับเข้ามาทำงานในแปลงผักอีก ซึ่งเป็นคนส่วนน้อยมากเพราะชาวบ้านต่างรู้ดีว่า งานนี้ค่าจ้างต่อวันนั้นได้หลายสิบอีแปะกว่าจะถึงวันที่เก็บผลผลิตได้ หลายครอบค

ยามดวงอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้า ที่เขตพรมแดนระหว่างสองแคว้น รองแม่ทัพต่งได้ขี่ม้ามาหยุดอยู่ก่อนถึงเส้นแบ่งเขตแดน ทางฝั่งแคว้นฉู่ส่งปาเซี่ยเป็นตัวแทนขี่ม้าออกไปรับสาส์นท้าดวลการต่อสู้“แม่ทัพใหญ่กู่ผิงจ้าน มีคำพูดฝากไปถึงชินอ๋องของเจ้าด้วยว่า พรุ่งนี้จะเป็นวันสิ้นชื่อของแม่ทัพใหญ่อย่างเซียวชินอ๋องแน่นอน อย่าลืมนำคำพูดนี้ไปบอกกับเจ้านายของเจ้าด้วยล่ะน้องชาย” รองแม่ทัพต่งพูดกับปาเซี่ย ด้วยท่าทางดูแคลนและเหยียดหยามปาเซี่ย“หึ ขอบใจเจ้ามากที่นำคำพูดของคนใกล้ตายอย่างกู่ผิงจ้าน มาบอกกับแม่ทัพใหญ่ของข้าให้รับรู้ ใครจะอยู่ใครจะตายวันพรุ่งนี้ ทหารแคว้นตงหนานจะได้เห็นด้วยตาตนเองแน่ ขอให้พวกเจ้ามีความมั่นใจเช่นนี้ จนจบการต่อสู้ระหว่างสองฝ่ายก็แล้วกันนะ ขอตัว” ปาเซี่ยหมั่นไส้รองแม่ทัพต่งเป็นอย่างมาก เขาอยากจะตบปากให้ฟันร่วงเสียตอนนี้เลย แต่ต้องอดทนไว้รอให้ถึงพรุ่งนี้ก็ยังไม่สาย“นี่เจ้า!!! ได้ข้าจะรอดูในเมื่อพวกเจ้าไม่เชื่อที่ข้าพูด เจ้าก็รอเก็บศพชินอ๋องในวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน ทหารแคว้นตงหนานจะถล่มชายแดนของพวกเจ้าให้ราบเป็นหน้ากลอง และแคว้นฉู่ต้องเป็นส่วนหนึ่งของฮ่องเต้แคว้นตงหนานคอยดูเถิด” รองแม่ทัพต่ง

ตั้งแต่เยี่ยเกาจงเสนาบดีกรมการโยธาล้มป่วย ครั้งที่ได้รับฟังข่าวเรื่องกองทัพภายใต้การนำของชินอ๋อง เขานอนรักษาตัวอยู่เกือบหนึ่งสัปดาห์ถึงได้กลับมาทำงานเช่นเดิม เพียงแค่การทำงานในแต่ละวัน ใต้เท้าเยี่ยมักจะอารมณ์เสีย เก็บอารมณ์ความโกรธแค้นเอาไว้ไม่ค่อยอยู่ จนผ่านไปเกือบหนึ่งเดือนถึงกลับมาเป็นเยี่ยเกาจงที่เงียบขรึมอีกครั้งและวันนี้ขุนนางทุกคนถูกฮ่องเต้ เรียกให้มาประชุมที่ท้องพระโรงเป็นการด่วน โดยที่ทุกคนคิดกันไปต่าง ๆ นานาว่า มีเรื่องด่วนเกี่ยวกับสงครามหรือไม่“ฝ่าบาทเสด็จแล้วววว”“ถวายบังคมฝ่าบาท ขอจงทรงพระเจริญพ่ะย่ะค่ะ”“ทุกท่านลุกขึ้นได้” ฮ่องเต้เดินเข้ามานั่งบนบัลลังก์ ด้วยใบหน้าที่แสดงออกถึงความดีพระทัยเสวี่ยซานเย่เป็นผู้กล้าคนแรก ที่ก้าวออกไปถามความจากฮ่องเต้ เนื่องจากฝ่ายตนได้หารือร่วมกันไว้ก่อนแล้ว นอกจากนี้ยังได้รับจดหมายจากชินอ๋อง เกี่ยวกับศึกสงครามที่จบลงด้วยดี เช่นเดียวกับที่ฮ่องเต้ทรงทราบอยู่ก่อนแล้ว “กระหม่อมขอบังอาจทูลถามฝ่าบาท มิทราบว่าที่พระองค์ทรงเรียกเหล่าขุนนางเข้าประชุมเป็นการด่วน ทรงมีข่าวดีที่อยากจะบอกกับพวกกระกม่อมใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”“ฮ่า ๆ ๆ ท่านแม่ทัพเสวี่ยช่า