All Chapters of ร้อนรักสัมพันธ์เพื่อนสนิท: Chapter 21 - Chapter 30

ก้าวเท้าเข้าไกล้อีกคนเรื่อยๆจนร่างอวบติดกับกล้ามเนื้อกำยำที่แน่นผ่านชิ้นเสื้อผ้าออกมา พรางกับสายตาเรียกหาความสนใจจากชายตรงหน้า เด็กสาวโน้มหน้าขึ้นเรื่อยๆพรางเปลือกตาที่ปิดลงอย่างเชื่องช้า ก่อนปากตนจะประกบแนบชิดกับริมฝีปากหนา มือใหญ่คว้างเสื้อผ้าที่ถืออยู่ลงพื้นก่อนจะผลักรุ่นน้องสาวลงเตียงนุ่ม พรางตามขึ้นไปคร่อมบนร่างสาวที่เวลานี้ผ้าขนหนูผืนบางได้หลุดออกไป เผยให้เห็นถึงทุกซอกมุมของร่างกาย มืออวบยกขึ้นมาคล้องรอบคอชายบนร่างอย่างชอบใจ ก่อนเขาจะกระโจมเข้าจูบหญิงไต้ร่างอย่างดุเดือด “อื้อ..อื้ม…” ก๊อก ก๊อก ก๊อก! “ไอวิลกูเข้าไปนะ!” เสียงตะโกนจากด้านนอกที่ดังก้อนเข้ามาพร้อมกับเสียงเคาะประตูดัง เนวิลรีบผละปากออกจากหญิงไต้ร่างด้วยความตกใจ แต่ทว่าคนด้านนอกกลับเปิดประตูเข้ามาก่อนที่เขาจะทันได้ตั้งตัวและผละออกจากรุ่นน้องสาว ใบหน้าสง่าอันคุ้นเคยที่เข้ามาพร้อมรอยยิ้มประกบอยู่ถึงกับหน้าเจื่อนลงทันทีกับภาพที่เห็น แววตาเริ่มมีนํ้าสีใสคลอออกมา ปลายนิ้วสั่นระริก รีบหลบสายตาชายตรงหน้าที่อยู่ในสภาพเสื้อผ้ายับเหยิง กับหญิงมารยาที่ดีดตัวขึ้นนั่งบนเตียง

“ก็น่าจะรู้ตัวเองนะครับ คงไม่ได้โตแค่ตัว..” “มึง!” คำพูดคำจาของธันวาขุดเอาโทสะในตัวเนวิลออกมาจนเลือดขึ้นหน้า มือหนาง้างขึ้นทำท่าจะใส่เข้าเบ้าหน้าไอเด็กรุ่นน้องที่ไม่ชอบขี้หน้ามานาน แต่ทว่าต้องเอามือลงกลับที่เดิมเมื่อเฟญ่ารีบจับเรียวแขนหนาหักห้ามไม่ให้ทำดั่งใจหวัง ร่างระหงตะคอกขึ้นเสียงดังพรางสายตากลมจ้องมองใบหน้าหล่อที่ตอนนี้แดงกํ่า “พอได้แล้ว!!” จ้องได้ไม่นาน ฝ่ามือเล็กที่จับแขนหนาเอาไว้ก็ถูกเนวิลผลิกมือตนเองกลายเป็นดึงเธอไปกับเขาด้วยแรงที่หญิงสาวไม่สามารถต้านทานได้ “มากับกู!” “ปล่อยนะ มึงจะลากกูไปไหน!!” เรียวแขนพยายามสบัดออก แต่ทว่าไม่เป็นผลต่อเขา ลากเธอไปได้เพียงไม่กี่ก้าวก็ต้องหยุดพรางหันกลับมามองด้านหลัง เมื่อมืออีกข้างของคนร่างบางถูกดึงไว้จากแรงชายอีกคน “ในเมื่อพี่เฟไม่อยากไปกับพี่ ก็อย่าไปบังคับเธอสิครับ มันดูไม่แม___” ผัวะ!! ปึก! สุดจะทนกับอารมณ์ที่ไกล้จะระเบิ่ดเต็มที ไม่รีรอให้ธันวากล่าวจบบทพูด รีบพุ่งเข้าใสใบหน้าที่ขัดตามานานด้วยแรงอันนับไม่ถ้วน ชายผู้

“เอ้า ไม่ใช่ว่าจะกลับวันนี้หรอ ไอพวกนั้นไปไหนกันหมดอ่ะ” เฟญ่าในชุดเตรียมพร้อมจะกลับ เมื่อเดินคู่กันออกมากับเนวิล ใบหน้าสง่าหันมองรอบๆ แต่ทว่าไม่เจอแม้เงาของพวกที่มาด้วยกัน จึงหันกลับมาหาชายร่างสูงที่กำลังขนกระเป๋าขึ้นรถ เลิกคิ้วเอ่ยถามเขาด้วยความสงสัย ปึก! เสียงประตูท้ายรถถูกปิดลงดังก้อนขึ้นก่อนจะมีถ้อยคำตอบลอยตามมาจากเนวิล “พวกมันบอกว่ามีธุระเลยกลับก่อนหมดแล้ว” “ห้ะ?” คำตอบที่ได้ยินถึงกับทำหน้างุนงงมองชายตรงหน้าด้วยสายตายังคงสับสนไม่หาย เมื่อไม่มีใครทักมาบอกเธอก่อนเลยสักคนแม้กระทั่งรีน่า ก่อนจะมีเสียงชายด้านหน้าดังก้อนขึ้นอีกครา ดึงเอาอีกคนกลับมาจากห้วงความคิด “หยุดสงสัยแล้วเชิญขึ้นรถครับ ว่าที่นายหญิง” มือหนาผายไปยันประตูที่เปิดกว้างไว้สำหรับเธอ ทำท่าต้อนรับว่าที่ภรรยาในอนาคต “เหอะ” กรอกตามองบนด้วยความหมั่นใส้ แต่ก็ยอมก้าวขึ้นรถหรูแต่โดยดี ทำเอาสายตาที่กำลังจับจ้องมองทุกการกระทำของเธอเกิดฉีกยิ้มขึ้นมาอย่างเอ็นดู มือหนาทำหน้าที่ปิดประตูลงก่อนจะเดินวนกลับไปยันฝั่งคนขับ

ท่ามกลางมหาวิทยาลัยใหญ่ใจกลางเมือง ดูเหมือนบรรยากาศรอบๆของเช้านี้จะแตกต่างไปจากวันอื่น เพียงแค่เฟญ่าย่างเท้าก้าวผ่านรั้วมหาลัยเข้ามา ก็ถูกล้อมรอบไปด้วยสายตาแปลกประหลาดที่มองมานับไม่ถ้วน คนสวยขมวดคิ้วเดินมาเรื่อยๆด้วยความแปลกใจ ก่อนจะหันหน้ามามองชายร่างโปร่งที่เดินตามเธอมาต้อยๆ “วิล...ทำไมกูรู้สึกว่าถูกมองแปลกๆ..” “หึ ไม่มีอะไรหรอกน่า อย่าไปคิดมากเลย” สาวเท้ายาวก้าวเข้ามาข้างหญิงสาวก่อนจะยกมือหนาขึ้นโอบไหล่บางพรางเดินเข้าไป แต่ดูเหมือนว่าเฟญ่าจะไม่ทันสังเกตรอยยิ้มแห่งความเจ้าเล่ห์ที่ประกอบอยู่บนใบหน้าหล่อ เมื่อมัวแต่กังวลอยู่กับสายตาผู้คนที่มองมา “จ้องอะไรของพวกมึง แปลกกันทั้งมหาลัย..” เฟญ่าบ่นพึมพำออกมา เมื่อตั้งแต่เริ่มก้าวเข้ามาก็เจอแต่เรื่องแปลก พอมาเห็นเพื่อนสองตัวก็ยังเอาแต่จ้องหน้าเธอตาเขม็งอีก “แหม่ ไม่แปลกสิแปลก นี่มึงขึ้นแท่นเป็นนางเอกข่าวหน้าหนึ่งอย่าบอกนะว่าไม่รู้ตัว” ดวงตาเบิ่กกว้างกับความตกใจคำพูดเพื่อนสนิทที่กล่าวตอบเธอ “ห้ะ ข่าวหน้าหนึ่งอะไร?” เอ่ยถามเสียงดังก้อนปนควา

“กูว่าละ เสื้อยับเชียวนะ ไม่คิดจะปรับหน่อยหรอคุณพ่อเสือเนวิล” รีน่ารีบเอ่ยแซวสองคู่ผัวเมียที่เดินเข้ามาโดยเนวิลอยู่ในสภาพเสื้อยับเหยิน เขารู้ตัวดีแหละ แต่แค่ไม่คิดจะปรับ เมื่อตั้งใจจะแสดงออกถึงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเฟญ่าที่เดินนําหน้าตนไป “เป็นไงวะ ตื่นเต้นดีป่ะ” ทันไดที่เฟญ่าหย่อนก้นนั่งลงถึงเก้าอี้ รีน่ารีบตั้งหน้าตั้งตาโน้มหน้าเข้ามาถามอย่างใจจดใจจ่อ ทำเอาคนถูกถามหน้าแดงเป็นครั้งที่ร้อยเพียงในวันเดียว “พ..พูดอะไรของมึง ตื่นเต้นอะไร” “ถ้ามึงอยากรู้คงต้องไปลองเอง จริงมั้ยครับที่รัก” ในขณะที่เฟญ่าพยายามจะกลบเกลื่อน แต่เนวิลกลับยอมรับซะดิบดี มือหนายกขึ้นมาโอบไหล่หญิงคนรักพร้อมเอ่ยตอบคนถามไปตามตรงด้วยสีหน้าภูมิใจ “มึงอยากรู้ป่ะ เดี๋ยวกูเป็นที่อดลองให้เอาป่ะ” ริกเตอร์ที่นั่งฟังเมื่อถึงประโยคที่สามารถใช้หยอกล้อรีน่าได้ก็รีบกล่าวออกมา เชิญชวนอยากเป็นที่ทดลองให้ คำพูดอาจจะออกเชิงหยอกล้อ แต่ทว่าหากรีน่าตกลงเขาก็พร้อมแก้ผ้าทันที แต่มีหรือหญิงสาวที่ทำหน้าขยะแขยงอยู่ตลอดจะเล่นด้วย “อยากรู้ แ