ร้อนรักสัมพันธ์เพื่อนสนิท의 모든 챕터: 챕터 41 - 챕터 50

“แกล้งซะเนียนเลย ลงทุนเยอะเนาะ ได้กอดผู้ชาย แถมยังเกือบจะได้จูบกันเข้าจริงแล้วมั้ง ถ้ากูไม่เข้าไปห้ามก่อน” ใบหน้าคนหล่อบิดเบี้ยวไปมาพรางพูดจาประชดประชันใส่หญิงตรงหน้า เมื่อรู้ว่าตัวเองถูกเธอหลอกจนรู้สึกถึงความสิ้นหวัง แสบตัวแม่เลยจริงๆ “เหมือนมึงไง กูก็แค่อยากลองกินดูหลายคน..” หญิงสาวตอบ สิ่งที่เธอทำมันเทียบกับที่เขาเคยทำไม่ได้เลยสักนิด “คืนนี้มึงได้ลองหลายท่าแน่” สีหน้าเจ้าเล่หขึ้น์เปร่งขึ้นมาบนใบหน้าหล่ออีกครา เมื่อสิ้นสุดบทเจรจามือหนารีบยื่นเข้าไปสอดเข้าไต้ก้นงอนก่อนจะยกตัวเล็กขึ้นฟาดบนไหล่แกร่ง “ปล่อยนะไอ้วิล อร๊าย!” ดวงตากลมเบิ่กกว้างขึ้นเมื่อถูกแบกขึ้นไม่ทันตั้งตัว หญิงสาวกรี๊ดเสียงแหลมโวยวายดิ้นไปมาอยู่ในไหล่แกร่ง พยายามที่จะให้เขาวางเธอลงแต่ก็ไม่เป็นผล “ไม่!” เนวิลกล่าวตอบเสียงเรียบ ฝ่ามือหนาหาดเข้าแก้มก้นน่าขยุ้มไปหนึ่งที พร้อมสั่งเสียงดุ “อยู่นิ่งๆ!” “อร๊ายย” คนอุ้มไม่ฟังเสียงกรี๊ดกร๊าดโวยวายของแฟนสาว เขาก้าวเดินออกไปโดยไม่ให้ความสนใจแม้เสีย

“จะพากูไปไหน” “ไปหาคนบางคน” “ใคร…” “เลิกถามแล้วมาเถอะน่า..” “แต่พี่อาทิตย์กับพี่อันนา..” เฟญ่าหันมองชายหญิงคู่รักบนโซฟา แขกยังไม่กลับ เจ้าของบ้านจะออกไปได้ยังไงกัน แต่ถึงอย่างนั้นมีเหรอเนวิลจะสน “ก็ปล่อยให้พวกเค้าอยู่กันไปสิ อยากเอากันในนี้ก็ได้นะครับ เข้าใจว่าเพิ่งแต่งงานกัน” เนวิลพูดแทรกขึ้นไม่สนว่ามันจะเป็นคำหยาบหรืออะไร คนตัวเล็กถึงกับตกใจกับคำพูดของเขา หญิงสาวรีบเม้มปากพรางหยิกแขนหนาเข้าให้เจ็บจนร้องโอดโอ้ยพร้อมเตือนสั่งสอนไอคนไม่มีมารยาท “หยาบคาย! ต้องขอโทษแทนไอ้นี่ด้วยนะคะ” เฟญ่ารีบหันหน้ามาหาชายหญิงคู่รักสองคนพรางเอ่ยขอโทษโดยที่เล็บยาวยังคงจิกเข้าอยู่บนแขนหนา “โอ้ย..ท..ที่รัก ปล่อยเถอะ เล็บแหลมสะขนาดนี้” “ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่เข้าใจ” อาทิตย์เอ่ยเข้าใจพร้อมยิ้มหวานให้กับเฟญ่า ทำเอาคนที่ยืนอยู่ด้านหลังร่างบางอยากจะพุ่งเข้ามาซัดหน้ามันสักหมัด แต่ทว่าเพิ่งจะโดนหยิกมาหยกๆคงยังไม่อยากโดนอีก “คุณวิลคงจะหึงแรง ฮ่าๆ” อันนาแทรกขึ้

“ทำไมจะไม่กล้า” เฟญ่าต่อลอง สายตาจ้องใบหน้าหล่ออย่างเคร่งคัด แต่ทว่าเมื่อถูกอีกคนขู่กลับจำต้องหลบสายตา “ก็เอาสิ..กูจะเอามึงจนผลิตลูกให้กูเป็นสิบเลย..” ปากหยักได้รูปยกยิ้มเจ้าเล่ห์ สายตาเต็มไปด้วยเลศนัยมองคนสวยบ่งบอกว่าเขาไม่เคยพูดเล่นกับเรื่องนี้ หากเธอทำจริงมีหวังไม่ได้เดินไปหลายเดือน “ไม่หนีก็ได้..ชิ..” เฟญ่าหันหน้าหนี พึมพำเสียงอ่อนพอให้เขาได้ยิน เนวิลเผยยิ้มพึงพอใจ “ดี หึ..” “ปากมากจังพวกมึง ชนแก้วเว้ยชนแก้ว” รีน่าที่กำลังเครียดเมื่ออดทนฟังต่อไม่ไหวก็รีบชูแก้วขึ้นอีกครั้ง เกร้ง! ทั้งสี่ชูแก้วขึ้นชนกันจนไวน์แดงในแก้วหกเข้ากัน เสียงเกร้งแกร้งดังขึ้นลั่น ก่อนปากจะแตะขอบแก้วกระดกดื่มพร้อมกัน “อื้อ….” “แค่กๆ..ครอก~” เวลาผ่านไปจนถึงกลางดึก เสียงกรนดังลั่นอยู่กลางชายหาด ในขณะที่ริกเตอร์นอนกองบนตัวรีน่า ทั้งคู่หลับไหลด้วยความเมาอย่างไม่รู้สึกตัว แต่ทว่าเนวิลกลับนั่งมองเฟญ่าที่นั่งสลึมสลือด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ “ปล่อยพวกมันไว้นี่แหละ”

“ยัยเฟไปเข้าห้องนํ้าตั้งนานแล้วนะ ทำไมยังไม่มาอีก” รีน่าหันมองรอบๆพรางเอ่ยพึมพำ เมื่อเป็นเวลานานที่เฟญ่าไปเข้าห้องนํ้าแต่ทว่ายังไม่กลับมาจนจะหมดเวลาพักเที่ยง “นั่นสิ เกิดเรื่องอะไรขึ้นรึเปล่าก็ไม่รู้ ไม่ยอมให้กูไปด้วย” เนวิลกล่าวตามหลังด้วยความเป็นห่วงแฟนสาว “เดินมานุ่นละ” “ไหนวะ” เนวิลรีบหันมองตามสายตาริกเตอร์ที่มองออกไปไม่ไกล แต่ทว่าตนกลับไม่เห็นเฟญ่าดั่งเพื่อนกล่าว “กูหมายถึงชะนี” พูดยังไม่ทันขาดคำ ฝีเท้านั่นก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าเนวิล ทั้งสามหันมองด้วยใบหน้าสะอิดสะเอียน ก่อนหญิงสาวผมยาวที่มองเนวิลด้วยรอยยิ้มจะกล่าวขึ้น “วิล” “เอลลี่..?” เนวิลขมวดคิ้วเข้มมองรุ่นพี่สาวดาวมหาลัยเก่าที่จบไปก่อนเขาหนึ่งปี อยู่ๆกลับมายืนอยู่ในโรงอาหารมหาลัย “ไม่เจอกันนานเลยนะ ยังคงหล่อเหมือนเดิมเลย ไม่รู้ว่าอย่างอื่น….” เอลลี่มองยั่วด้วยสายตาบ่งบอกชัดถึงความต้องการ เธอค่อยๆมองลงตํ่า… “แฮ่ม! อย่ามาทำตัวตํ่าแถมนี้ดีกว่าค่ะ คนตั้งเยอะแยะ” รีน่

“ฮึก..ฮือ..” เสียงสะอึกสะอื้นดังอยู่ในท่ามกลางความเงียบ หลังกิจกรรมจบสิ้น บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความอึดอัด แทนที่จะทั้งคู่จะปรับตัวเข้ากันได้ ชายร่างโปร่งเดินออกมาจากห้องนํ้า ก่อนฝีเท้าจะหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาวที่นั่งก้มหน้าร้องไห้ นํ้าเสียงอ่อนโยนกล่าวขึ้นพร้อมปลอบประโลมแฟนสาว “เฟ..ทีนี้จะฟังกูได้รึยัง” เขาถามเสียงอ่อน พรางมองคนตรงหน้าที่นั่งสะอึกสะอื้นไม่เงยมองเขา “ฮึก..กูไม่ฟังอะไรทั้งนั้น กูเชื่อในสิ่งที่กูเห็น” เนวิลกัดกรามแน่นกับความดื้อด้านของหญิงสาว ความเชื่อใจมันไม่มีให้กันเลยรึไง แค่ฟังเหตุผลเธอถึงทำไม่ได้ “งั้นก็แล้วแต่มึงเถอะ ถ้ามึงไม่ฟังก็ไม่ต้องฟัง” นํ้าเสียงหงุดหงิดกล่าวออกมา ก่อนฝีเท้าจะก้าวออกไปนอกห้องด้วยความหัวเสีย เฟญ่ารีบเงยหน้าขึ้นมองตามแผ่นหลังใหญ่ “เดี๋ย—“ หญิงสาวรีบงับปากไม่ให้ส่งเสียงออกไป ในขณะนั้นนํ้าสีใสก็ไหลรินลงมาเรื่อยๆพร้อมหัวใจที่แตกสลาย “มึงทิ้งกูไว้อีกแล้วหรอ ฮึก..ไอคนหลอกลวงฮือ..ไหนบอกจะไม่ทำอีก ฮึก..สุดท้ายก็ทิ้งกูไว้เหมือนเดิม จะไปหาเ