All Chapters of ร้อนรักสัมพันธ์เพื่อนสนิท: Chapter 31 - Chapter 40

หลังเลิกคาบ คนร่างบางก็ต้องนั่งหน้าตึงอยู่บนเบาะรถคันหรูของแฟนหนุ่มหย่างเช่นเคย เมื่อเขาไม่เคยให้เธอต้องกลับบ้านคนเดียวหลังเหตุการณ์ครั้งนั้น.. เนวิลหันมองแฟนสาวที่ใบหน้าบิดเบี้ยวไม่เป็นที่ จึงหักเลี้ยวพรมมาลัยรถเข้าไปอีกฝั่ง เฟญ่าขมวดคิ้วเข้ากันก่อนจะรีบดีดตัวขึ้นจากที่พิงเบาะหลัง หันหน้ามามองคนขับที่เอาแต่หน้านิ่ง กล่าวถามนํ้าเสียงตื่นเต้นแสดงสีหน้ากระตือรือล้นขึ้นมาเสียดื้อๆ “วันนี้มึงพากูกลับคอนโดหรอ!” “อืม” แม้เขาจะไม่ได้เอ่ยปากตอบเต็มคำ แต่เฟญ่ากลับดูเหมือนจะดีใจไม่น้อย ริมฝีปากอวบอิ่มฉีกยิ้มขึ้นมาไม่หุบ ไม่นานดวงใจเล็กๆก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น เมื่อรถถูกจอดเข้าที่ เฟญ่ารีบวิ่งขึ้นคอนโดตัวเองโดยไม่สนใจใยดีคนมาส่ง ไม่ถึงสามนาทีเท้าเรียวก็ก้าวถึงหน้าห้อง ก่อนจะค้นคีย์การ์ดออกมาและไม่รอช้าที่จะรีบเปิดออก ปึก! “มึงตามมาทำไม!” หญิงสาวรีบเอ่ยถามเสียงแข็งกับสายตาจ้องหน้าหล่อตาเขม็ง เมื่อเพียงประตูถูกเปิดออก ร่างเล็กก็ถูกดันเข้ามาในห้องโดยคนร่างสูง ก่อนเขาจะปิดประตูลงพร้อมล็อคเป็นอย่างดี

“หึ..ดูเหมือนมึงจะอยากให้กูกลับไปทำแบบเดิมมากเลยสินะ..กูพยายามเปลี่ยนเพื่อมึงมาตลอด แต่ดูเหมือนมึงจะไม่เห็นค่ามัน..” เนวิลกล่าวเสียงแผ่ว ตลอดที่ตกลงคบกันมา เขาไม่เคยแม้แต่จะแตะเนื้อต้องตัวหญิงอื่น แต่ทว่าหญิงสาวกลับไม่เคยเห็นมัน.. ช่างน่าปวดใจเสียจริง “ใช่ กูไม่เห็น..ทีเมื่อวาน มึงคุยกับใครล่ะ ถ้าไม่ใช่เด็กมึง!!” เฟญ่าตะคอกตอบกลับเสียงดัง ปากบางสั่นระริกเบ้าตาเต็มเปี่ยมไปกับนํ้าสีใสที่คลอเอ่อออกมา เธอจะเชื่อคำพูดเขาได้ยังไง ในเมื่อได้ยินเต็มสองหู.. ทั้งรอยยิ้มแสนอ่อนโยน นํ้าเสียงอันนุ่มนวลนั่น หากไม่ใช่เพราะคุยกับหญิงอื่น แล้วมันจะเป็นใครไปได้.. “มึงคิดว่าคนที่กูคุยด้วยเมื่อคืนคือเด็กกูงั้นหรอ..” “แล้วมันใช่มั้ยล่ะ!!” “ไม่ใช่ไง มึงสงสัยอะไรทำไมไม่มาถามตรงๆวะ ต้องไปยืนกอดผู้ชายคนอื่นเพราะเรื่องนี้เลยหรอ..” คิ้วเข้มขมวดจนแทบชิดกัน เพียงเพราะอยากประชดกับความเข้าใจผิด จำเป็นต้องไปยืนกอดชายอื่นที่ไม่ใช่คนรักตนท่ามกลางฝูงคนมากมายเลยหรือ มีเรื่องข้องใจแทนที่จะถามกันออกมาตรงๆ ในเวลานี้เขาแทบครั่งจนอยากพรั่งมือต่อยเ

“ขอโทษที่ทำให้เสียเวลานะคะ แล้วอีกอย่าง..เฟไม่ได้มาที่นี่ค่ะ..คุณน่าจะถูกยัยเฟเล่นแล้วล่ะ” “ครับ!!?” คนฟังถึงกับสตั้นไปสักพักกับสิ่งที่ได้ยิน เฟญ่าไม่ได้มาที่นี่งั้นหรือ นี่เขาถูกเธอเล่นสะยับเลยหรอ นีราที่มองใบหน้าสับสนของลูกชายก็อดไม่ได้กับความตื่นเต้นที่แล่นเข้ามาในใจ เมื่อไม่มีใครเคยสยบลูกชายตนได้จนหน้าเหวอได้เพียงนี้ ปัง ปัง ปัง! ————- “เฟ ออกมาเปิดประตูเดี๋ยวนี้เลยนะ กูรู้มึงอยู่ข้างใน เฟ!!” เสียงเคาะประตูดังลั่นขึ้นไม่หยุดหย่อน เนวิลที่ยืนอยู่หน้าประตูตะโกนเรียกคนด้านในรู้ว่าเธอตั้งใจไม่ออกมาเปิดให้ หลังจากที่บินกลับมาจากฝรั่งเศส เขาไม่คิดแม้แต่จะนั่งพัก วิ่งแล่นตรงมายันคอนโดแฟนสาวด้วยความหงุดหงิด “ได้ จะไม่เปิดใช่มั้ย” ด้วยอารมณ์โทสะ ชายร่างสูงเดินเข้าลิฟไปยันชั้นล่างสุด ใบหน้าไม่สบอารมณ์เดินเพ่นเข้ามาทางพนักงานผู้มีหน้าที่ดูแลคอนโด “เอ่อ…ไม่ได้จริงๆค่ะ บอกไปแล้วไงคะว่าห้องนั้นถูกขายไปแล้ว” พนักงานยืนหน้าเจื่อนเมื่อถูกบีบบังคับให้เอาคีย์การ์ดให้เขา

“ฮ่าๆๆ พี่อาทิตย์เป็นคนตลกเพิ่งรู้นะคะเนี่ย” เช้ารุ่งวัต่อมา ภายในคอนโดส่วนตัว กลางห้องทำอาการ เสียงหัวเราะมีความสุขดังลั่นไปทั่ว ชายหญิงคู่หนึ่งช่วยกันทำอาหารพร้อมพูดคุยหยอกล้อกันไปอย่างสนุกสนาน “เพื่อน้องเฟ พี่เป็นให้ได้ทุกอย่างครับ” อาทิตย์ฉีกยิ้มหวานขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวคู่หมั้นยิ้มมีความสุขในยามอยู่กับเขา เฟญ่าที่กำลังหั่นผักหันมายิ้มตอบพรางเอ่ยเสียงหวานเอาใจผู้เป็นชายคู่หมั้น “รู้สึกโชคดีขึ้นมาเลยค่ะ ที่ได้พี่เป็นคู่หมั้น” “เฟ..อีกไม่กี่วันก็งานแต่งเราแล้วนะ พี่รักเฟนะ..” ดวงตากลเงยมองหน้าชายตรงหน้าอย่างมีความหมาย เฟญ่าเผยยิ้มหวานขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะเอ่ยตอบ “เฟก็รักพี่ค่ะ” อาทิตย์อมยิ้มสวมกอดหญิงสาวตัวเล็กก่อนที่มือบางจะสวมกอดเจ้าของอ้อมกอดกลับ แต่ทว่าการกระทำทั้งหมดนั้นกลับอยู่ภายไต้สายตาชายคนหนึ่งที่ยืนมองอยู่ไม่ไกล้ไม่ไกลๆ เนวิลที่เดินถืออาหารเช้าของโปรดของแฟนสาวเข้ามาเพื่อเริ่มภารกิจง้อแฟน แต่เมื่อเท้ายาวก้าวเข้ามาไม่ทันไร เสียงหัวเราะสดใสของเฟญ่าก็ดังลั่นออกมาถึงห

“เฟ..ฮึก..แค่กูเดินออกไปที่เราทะเลาะกันวันนั้น มึงถึงกับต้องหมดรักกูเลยหรอ..ฮึก..” ดวงตาแดงกํ่าเต็มไปด้วยนํ้าสีใสที่หลั่งไหลลงมาไม่มีท่าทีสิ้นสุด เอ่ยถามเธอเสียงแผ่วเบาปนกับหัวใจที่กำลังแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ทำไมเธอถึงหมดรักเขาได้ดั่งกับว่าที่ผ่านมาไม่เคยรักกันเลยด้วยซํ้า “มึงออกไปเถอะ..กูอยากนอน” เฟญ่าจงใจหลีกเลี่ยงบทสนทนา ค่อยๆดีดตัวขึ้นมานั่งพรางมองหน้าชายที่กำลังนั่งร้องไห้ฟูมฟายขอร้องอ้อนวอนเธอด้วยสายตามีความหมาย แต่ทว่ากลับไม่ยอมใจอ่อน แม้นํ้าเสียงของอีกคนที่ผ่านเข้ามาในหูจะฟังดูน่าสงสารมากเพียงจนหัวใจดวงน้อยสั่นไหวไปด้วย แต่เธอก็ยังยืนยันแต่จะไล่ส่งให้เขาออกไป “ฮึก..มึงพูดสิ ว่ามึงยังรักกูอยู่ ฮึก..ฮือ..” ใบหน้าแดงกํ่าเต็มเปี่ยมไปด้วยนํ้าตาซบลงบนไหล่เล็ก สอึกสอื้นไม่หยุด “มึงยังรักกูอยู่ใช่มั้ย..” หลับตาพริ้มปล่อยให้หยดนํ้าตาตกลงมาเป็นสารธารนํ้า เอ่ยถามหญิงคนรักเสียงแผ่วเบา “กู…กูไม่ได้รักมึงแล้ว กูรักพี่อาทิตย์..” หญิงสาวตอบคำถามของแฟนหนุ่มโดยที่ไม่แม้แต่จะมองหน้าเขาด้วยซํ้า ใบหน้