บททั้งหมดของ Thank you for Love บทรัก: บทที่ 71 - บทที่ 80

Episode 71หนึ่งวันต่อมา...@ห้องของแพรพรรณ"หกโมงครึ่ง" ฉันพึมพำออกมาเสียงแหบแห้ง ก่อนจะหยัดกายลงขึ้นนั่งบนเตียงนอน ฉันเขยิบไปนั่งพิงหัวเตียงของตัวเองก่อนจะหันไปมองโทรศัพท์เครื่องสีดำและสีโรสโกลด์ก่อนจะขมวดคิ้วเข้าหากันเพราะตั้งแต่เมื่อวานที่ได้ออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกกับพี่เคน ฉันก็เก็บโทรศัพท์เครื่องสีดำที่พี่ยูกิทำตกไว้กลับมาด้วยกะว่าเดี๋ยวค่อยคืนเธอหลังจากที่เก็บมันกลับมาด้วย ฉันก็นำไปชาร์ตแบตทันทีเพราะก่อนหน้านี้ฉันลองเปิดเครื่องดูแล้วแต่มันไม่ติด โชคดีที่รูชาร์ตของฉันกับพี่ยูกิเหมือนจึงใช้แทนกันได้"...พี่เคนจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ไหมนะ"ฉันพึมพำถามตัวเองด้วยความไม่เข้าใจ เพราะฉันยังติดใจและยังจำท่าทางหวาดกลัวของพี่ยูกิที่มองเลยผ่านฉันไปข้างหลังได้อยู่เลยอันที่จริงฉันจะไม่ติดใจอะไรเลย...ถ้าเวลาหลังจากที่พี่ยูกิไปแล้วไม่นานพี่เคนก็เดินเข้ามาหาฉัน และนี่มันทำให้ฉันสงสัย ถึงต้องเก็บมือถือไว้แล้วเลือกที่จะไม่บอกเขาแทน"เฮ้อ! คงไม่มีอะไรหรอกมั่ง" ฉันถอนหายใจทิ้งก่อนจะขยับลุกจากเตียงเดินตรงไปห้องน้ำเพื่อจัดการอาบน้ำและทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อย เพราะตอนสายๆฉันมีนัดกับครอบครัว-Ken's

Episode 73'แล้วหนูล่ะค่ะ...รักพี่บ้างหรือเปล่า?'ถึงคำถามนี้ของพี่เคนจะผ่านมานานหลายชั่วโมงแล้ว แต่มันก็ยังคงวนเวียนในหัวสมองของฉันไม่เลิก เพราะถึงพี่เคนจะถามแบบนั้นแต่เขาก็ไม่ได้รวบรัดเอาคำตอบจากฉันเลย เพราะหลังจากคำถามนั้นฉันไม่ได้ตอบอะไรเขากลับไป นอกจากผละออกจากอ้อมกอดนั้น ก่อนจะเดินออกจากห้องมาเงียบๆตอนแรกฉันนึกว่าจะโกรธฉันเสียอีกที่ฉันไม่ยอมตอบคำถามเขา แต่เปล่าเลยนอกจากพี่เคนจะไม่โกรธแล้วเขายังทำตัวปกติทุกอย่างไม่ให้ฉันรู้สึกอึกอัดอีก และนั่นจึงทำให้ฉันรู้ผิดกับเขาไม่ได้เมื่อเป็นแบบนั้นฉันจึงไถ่โทษให้เขาด้วยการเดินไปส่งเขาขึ้นรถไปทำงาน"ตั้งใจทำงานนะค่ะ"สิ้นสุดคำพูดของฉันพี่เซกิที่นั่งใกล้ประตูรถมากที่สุดก็จัดการปิดประตูรถ ก่อนเขาจะค้อมศีรษะให้ฉันเล็กน้อยเป็นลาต่างจากพี่เคนที่นั่งอยู่ในรถ เขาเพียงแค่หันมามองฉันและส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ฉันเหมือนทุกครั้ง แต่ฉันกลับรู้สึกว่ารอยยิ้มของเขาครั้งนี้นั้น มันดูจืดจางไปมากกว่าครั้ง มองดูแล้วไม่ค่อยสดใสเหมือนทุกครั้งเลย"...พี่เคนจะคิดมากหรือเปล่านะ" ฉันถามตัวเองเสียงเบา ในขณะที่กำลังก้าวเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสองเป้าหมายก็คือห้องนอนของฉันเ

EPISODE 75"แน่ใจนะครับ...นี่ยังเหลือเวลาอีกหลายนาทีอยากถามอยากคุยอะไรถามพี่ได้นะ""เอ่อ แน่ใจค่ะ...แพรไม่มีเรื่องอะไรจริงๆ" เสียงหวานบอกผมแผ่วเบาและตะกุกตะกัก แต่สายตากลมโตกลับหลบสายตาผม"...ก็ได้ครับ นอนพักได้แล้วนะเดี๋ยวดึกๆพี่จะกลับมานอนเป็นเพื่อน"ในตอนที่ผมบอกน้องออกไป เธอก็เอาแต่หลบสายตาผมอย่างไม่ปิดอาการใดๆ จนผมขมวดคิ้วอย่างข้องใจ แต่ก็เลือกปล่อยผ่านก่อนจะใช้มือลูบผมของน้องแผ่วเบา แต่มันกลับทำให้น้องสะดุ้งด้วยความตกใจเล็กน้อยจนสายตากลมโตที่หลบไปก่อนหน้านี้ หันกลับมามองสบสายตาของผมอีกครั้ง"...ค่ะ" น้องพยักหน้าให้ผมอย่างเข้าใจ ก่อนจะตั้งท่าล้มตัวลงนอนแต่ผมก็เป็นฝ่ายรั้งเธอไว้ด้วยการรั้งใบหน้าสวยหวานของคนตัวเล็กไว้ก่อนจะแนบริมฝีปากลงบนริมฝีปากของเธอแบบเน้นๆ"...อือ!"จากที่ตอนแรกผมกะจะแค่จูบราตรีสวัสดิ์คนตัวเล็กบนเตียงเท่านั้น แต่ก็ต้องเปลี่ยใจทันทีเมื่อตอนที่สัมผัสริมฝีปากนุ่มของน้องผมขบเม้นริมฝีปากล่างของน้องอย่างหยอกล้อ ก่อนจะแนบจูบริมใปากของเธอแบบหนักหน่วง และเร้าร้อนตามอารมณ์ของผม"อื้อ!"ผมจูบน้องอย่างรุนแรงและเร้าร้อนอย่างไม่หยุดให้คนตัวเล็กได้หยุดหายใจ จนคนตัวเล็กเริ่

Episode 77 NC18++@ห้องนอนเคน-Ken's talk-ฟุบ!ผมจัดการวางร่างของน้องไว้บนเตียงนอนในห้องผม ก่อนจะจัดการถอดเสื้อไหมหรหมของตัวเองออกไปทั้งที่สายตายังมองแต่ใบหน้าของเธอไม่ละสายตาไปไหน"พี่เคน...คือแพรยังไม่...""ชู่...ไม่ต้องพูดค่ะ พี่ไม่อยากฟัง" ผมก้มลงไปใช้นิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากของคนตัวเล็กที่พยายามแย้งผม ใบหน้าน่ารักของน้องตอนนี้นั้นมันกังวลและยุ่งยากใจไปหมด...แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นผมกลับมองว่ามันน่ารักน่ารังแกมากกว่าสงสัย...ผมคงอยากจะรักน้องมากเกินไป จนถึงหลงน้องได้ขนาดนี้ จากตอนแรกที่คิดว่าแต่งงานก่อนแล้วค่อยรักน้องแต่พอมีเรื่องแบบนี้ขึ้นผมกลับต้องเปลี่ยนใจ เพราะผมไม่อยากเสียน้องไป เพราะแค่ความรักอย่างเดียวมันคงไม่พอหรอก มันต้องมีอย่างอื่นเข้ามาแทรกด้วยเพราะผู้หญิงน่ะ...จะรู้สึกผูกพันกับผู้ชายคนแรกมาก และยิ่งเป็นผู้หญิงเรียบร้อย อ่อนหวานแบบน้องแล้วด้วยหึ! ผมคงไม่ต้องบอกนะ ว่าสิ่งที่ผมจะทำต่อไปนี้มันคือเรื่องอะไรแล้วมันจะมีผลยังไงในอนาคตข้างหน้า..."พี่เค...อื้อ!"น้องพยยามเอ่ยแย้งผมแต่ผมก็ไม่ปล่อยโอกาสให้เธอได้ทำสำเร็จ ผมก้มลงไปจูบแนบริมฝีปากกับเธอด้วยความลุ่มหลง และจัดการดันร่างบ

EPISODE 79 (NC18++)"พะ พี่เคนคะ...มันสกปรกนะ! อย่าเลยค่ะ!"เสียงหวานที่นอนใต้ร่างผมพยายามร้องห้าม แต่ก็ไม่เป็นผลอะไร ผมแกล้งทำเป็นหูทวนลมกับสิ่งที่เธอร้องขอ และเลือกที่จะทำตามใจตัวเองมากกว่าผมจัดการปลุกอารมณ์รักและอารมณ์มืดของน้องจนสำเร็จ และตอนนี้เธอก็เอาแต่ร้องเรียกหาผมไม่หยุด จนผมรู้สึกอดที่จะพอใจไม่ได้...เพราะผมตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ผมก้มลงไปดูดดึงอกอวบที่ตั้งเด่นอยู่ต้องหน้าด้วยความกระหาย ก่อนจะค่อยจับเรียวขาแยกออกจากกันช้าๆและใช้ท่อนเอ็นที่เริ่มแข็งตัวค่อยสัมผัสถูไถไปมาตรงเนื้ออวบนูน...โดยเฉพาะตรงกลีบร่องที่ยังมีน้ำหวานไหลเยิ้มออกมาตลอดเวลาที่ผมสัมผัสจุดนั้นของเธอ"อื้อ! พี่เคนคะ...แพร พะ แพรไม่ไหว อ่าห์ ละ แล้วคะ อ่าห์ อื้อ!" เสียงหวานร้องเรียกหาผมอีกครั้งในตอนที่ผมใช้ท่อนเอ็นสัมผัสไปตามกลีบร่องในจังหวะเนิบช้า พร้อมกับใช้นิ้วโป้งกดคลึงส่วนอ่อนไหวนั้นให้น้องได้ทรมานเล่น"พะ พี่เคน...แพร แพรไม่ไหวแล้ว ได้โปรด!!!" ผมก้มลงไปดอมดมซอกคอขาว ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกับที่คนตัวเองเกยคางไว้บนไหล่ของผมแล้วใช้ฟันกัดหัวไหล่เบาๆ"ซี้ดดด! หนูแพรต้องการอะไรครับ...บอกพี่ได้ไหม หื้ม...