All Chapters of เมียประมูล: Chapter 1 - Chapter 10

สามหมื่น!! ห้าหมื่น!! หนึ่งแสน!!เสียงประมูลสินค้าดังแข่งขันอย่างเมามัน สินค้าที่อยู่ตรงหน้าต่างก็ถูกใจแขกในงานจนแก่งแย่งเพื่อจะได้มาครอบครอง สินค้าที่ตีราคาเป็นเงินดอลลาร์ ณ เวลานี้ราคาพุ่งสูงตามความต้องการของลูกค้า ถ้าแลกเป็นเงินไทยก็มีค่าไม่ต่ำกว่าสามล้านอัป“งานนี้ราคาไปได้สูงกว่าที่คิดไว้เลยนะ” เคนตะกล่าวขึ้นระหว่างนั่งฟังเสียงตาแก่หื่นกามกำลังแย่งชิง“...” ร่างสูงในชุดสูทแบรนด์หรูจากอิตาลี นั่งนิ่งขรึมมีอาการตรึกตรองกับสินค้าตรงหน้าสินค้าที่มีใบหน้าอ่อนหวานแต่พิษสงร้ายกาจ สินค้าที่มีรูปร่างน่าทะนุถนอมแต่กลับคล่องแคล่วว่องไวในการต่อสู้ สินค้าที่นั่งนิ่งไร้ความรู้สึกแต่กลับแผ่รังสีความเซ็กซี่จนคนในงานแถมอยากจะจู่โจมเอามาครอบครอง“พี่คริสโคตรแน่เลยว่ะ รู้ใจลูกค้า” เคนตะยังคงเอ่ยชมพี่ชาย ไม่คิดว่าพี่จะทำการตลาดดึงดูดลูกค้าด้วยการจับสาวประมูลมามัดกับเก้าอี้แสดงบทสาวบริสุทธิ์โดนบังคับจนสมจริง เพราะปกติเเล้วสาว ๆ บนเวทีมีหน้าที่แค่ยั่วยวนแขกด้านล่างให้แข่งซื้อตัวเธอ ต่างกับสาวสวยคนนี้ที่นั่งหน้านิ่งไม่สนใจสายตาที่กำลังจะกลืนกินเธอเลยสักนิด“ตอนนี้ราคาหนึ่งแสนแล้วนะครับ มีใครจ

@สนามบินสุวรรณภูมิ ร่างบางย่างกรายลากกระเป๋าสัมภาระออกมายืนด้านหน้าสนามบินเพื่อเรียกแท็กซี่ไปโรงแรมที่จองไว้ อาทิตย์หนึ่งเต็ม ๆ สำหรับการวางแผนในการเริ่มภาระกิจครั้งนี้ เธอจะพลาดไม่ได้เด็ดขาดเพราะนั้นหมายถึงชีวิตและอนาคตของเธอแอ๊ดดด~เมื่อเช็กอินเสร็จเรียบร้อยเธอรีบเข้าห้องพักเตรียมตัวสำหรับคืนนี้ทันที. วางสัมภาระทุกอย่างก่อนจะหยิบชุดราตรีที่เตรียมไว้ล่อเหยื่อจัดเข้าตู้ครืดด ครืดดเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นขณะรวงข้าวกำลังจะอาบน้ำแต่งตัว ทำให้ร่างบางสวมชุดคลุมออกมารับสายก่อน“ว่าไง พี่ไดรฟ์”(ตกลงจะเริ่มวันไหน)“คืนนี้”(ไม่เร็วไปหน่อยเหรอ สังเกตการณ์ก่อนสักพักไหม พี่รู้มาว่ามันอยู่ไทยอีกเป็นอาทิตย์)“ไม่ล่ะ ไม่อยากยืดเยื้อ เสร็จเร็วยิ่งดี”(แน่ใจนะ)“ค่ะ คืนนี้พวกมันมีงานฉลองน่าจะง่ายต่อการเข้าถึง”(รอให้พี่ไปถึงกรุงเทพก่อนไหม พี่จะได้ช่วยเราได้)“พี่ไดรฟ์ไม่ต้องมา พ่อเลี้ยงจับได้จะเป็นเรื่องเปล่าๆ”(รับปากพี่นะข้าว ว่าจะห่วงความปลอดภัยตัวเองก่อน)“ค่ะ” รวงข้าวตอบไปอย่างนั้น ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วเธอจะทำทุกอย่างเพื่ออิสรภาพครั้งนี้ผมยาวสีดำสนิทรวบมัดตึงกับศีรษะปล่อยปอยผมดัดม้วน

“น้ำครับ” มือหนายื่นแก้วน้ำส่งให้กับรวงข้าวที่ตอนนี้กำลังนั่งเล่นบนโซฟากลางห้องโรงแรมหรูซึ่งเป็นที่พักชั่วคราวของคริสเตียนระหว่างกลับเมืองไทย“ขอบคุณค่ะ” รวงข้าวส่งยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะก้มศีรษะเป็นการขอบคุณผู้ที่มีอายุมากกว่า อาทิตย์หนึ่งแล้วกับการตีสนิทเป้าหมาย ความใกล้ชิดทำให้เธอสามารถเข้าถึงคริสเตียนได้ในเวลาอันรวดเร็วจนวันนี้รวงข้าวสามารถเข้าออกห้องหรูแห่งนี้ได้“วันนี้ผมมีงานด่วนเลยต้องกลับมาที่ห้อง เสียดายยังไม่ได้พาคุณฝนไปเที่ยวเลย”“ไม่เป็นไรเลยค่ะ ฝนเข้าใจว่าคุณคริสต้องทำงาน ที่จริงเราค่อยนัดเจอกันก็ได้ พาฝนมาคอนโดแบบนี้รบกวนความเป็นส่วนตัวคุณคริสเปล่า ๆ ” เธอเอ่ยตามมารยาททั้ง ๆ ที่รอโอกาสเข้ามาที่นี่ทั้งนานแล้ว“ไม่เลยครับ คนที่ผมพามาที่นี่ต้องเป็นคนที่ผมไว้ใจเท่านั้น...”“...และคุณฝนคือคนนั้น” ความสุภาพ สุขุม ส่งผลให้คนพูดดูมีเสน่ห์จนน่าค้นหา แถมยังเอ่ยประโยคหวาน ๆ โปรยเสน่ห์กับร่างบางตรงหน้าอีกด้วย“...” รวงข้าวเบี่ยงหน้าหนีอย่างเขินอาย“หึ” ทำให้คริสเตียนหัวเราะออกมากับท่าทีหญิงสาว“คุณคริสทำงานเถอะค่ะ ฝนเล่นโทรศัพท์รอคุณไปพลาง ๆ ”“ครับ นั่งคนเดียวไม่เหงานะครับ!?”“ไ

@ประเทศญี่ปุ่น เครื่องบินเจ็ทส่วนตัวบินลัดฟ้า ข้ามน้ำ ข้ามเขาในเวลาอันรวดเร็วก็มาถึงลานจอดบนดาดฟ้าของคฤหาสน์ตระกูลซามูเอลตั้งอยู่ในประเทศญี่ปุ่น“ลากตัวลงมา!!” คริสเตียนไม่ชายตากลับไปมองร่างบางที่ตอนนี้สลบไสลเพราะฤทธิ์ยาของตัวเอง เขายืนเท้าสะเอวเพื่อเตรียมลงชั้นล่าง“เฮ้ย!! ตื่น” อดัมเขย่าร่างบางให้รู้สึกตัว“...”“ตื่นสิวะ!!” มือหนาเอื้อมไปเขย่าแรง ๆ อีกครั้ง“อื้อ!...” ก่อนที่รวงข้าวจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมามองรอบ ๆ“...ปล่อยนะไอ้พวกเลว!! ปล่อยฉัน!!” เมื่อปรับร่างกายเข้าโหมดปกติได้เธอจึงโวยวายไม่ยอมลงจากเครื่องบินดิ้นต่อสู้สุดชีวิต“ลงมาดี ๆ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว” อะเดลที่ยืนดูอยู่พักใหญ่สั่งเสียงเข้ม เพราะเขาไม่อยากทำร้ายผู้หญิงฟึบ!“ไม่ไปไง ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” มือบางสะบัดแขนให้เป็นอิสระในเวลาต่อมา ก่อนจะลุกขึ้นยืนพร้อมที่จะปะทะกับชายฉกรรจ์ร่างกายกำยำตรงหน้า“ลากยัยนั่นลงมาสักที!!” คริสเตียนยืนฟังบทสนทนาตั้งแต่เริ่ม เริ่มจะหงุดหงิดใจที่ต้องรอนาน“ไม่ลง ไม่ต้องมาจับ”“ลงมาดี ๆ อย่าให้ต้องใช้กำลัง” สุดท้ายร่างสูงทนไม่ไหวเดินขึ้นไปบนเครื่องบินเจ็ทเพื่อลากเจ้าตัวปัญหาลงมาเองหมับ!“ปล่อย!” น้ำ

@เที่ยงคืน“เธอไม่ยอมกินข้าวครับ” เมื่อคริสเตียนกลับจากด้านนอก อะเดลเข้ามารายงานทันที“ไม่กินก็อย่ากิน ปล่อยให้อดตาย” เขาบอกลูกน้องอย่างไม่ใส่ใจนัก“ท่าทางน่าจะทนได้นาน เธอดูเข้มแข็งมากเลยครับ”“...” คำพูดของอะเดลทำให้ร่างสูงหยุดชะงัก“ปล่อยไว้แบบนั้น เราไม่มีทางรู้ข้อมูลจากเธอแน่”“อืม เดี๋ยวฉันลงไปจัดการเอง” ว่าแล้วร่างสูงก็สาวเท้ากดลิฟต์ลงชั้นล่างสุดตึ๊ง!บานประตูลิฟต์เปิดออกร่างสูงใหญ่ของคริสเตียนเดินออกมาปรากฏตัวทันที ลูกน้องที่รับหน้าที่เฝ้านางนกต่ออย่างรวงข้าวต่างหลบหลีกเพื่อให้เจ้านายได้เดินไปหาได้สะดวก อดัมเดินนำหน้าไปเปิดไขกุญแจที่ล่ามโซ่หน้าห้องไว้ ก่อนจะเปิดประตูให้คริสเตียนเข้าไปแอ๊ดด!!“อยากตายขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงได้ประชดด้วยการไม่กินข้าว” เข้ามาถึงเขาก็เปิดฉากสนทนากับร่างบางที่นั่งกับพื้นพร้อมกุญแจมือ“ถ้าจะเข้ามาเอาคำตอบ ฉันไม่มีให้นาย” รวงข้าวบอกเสียงแข็ง“จุ๊ ๆ เธอนี่มันแน่จริง ๆ น่าเสียดายที่ทำงานให้ผิดฝั่ง” คริสเตียนเป่าปากมองร่างบางอย่างสมเพช“...” แต่รวงข้าวไม่คิดที่จะเถียงกลับไปหมับ!“เชื่อฟังแบบนี้ ฉันน่าจะเจอเธอก่อนพวกมันจะเลี้ยงดูไว้ทำงานอย่างดี” คริสเตียนท