เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 2 หลอกให้หลง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-09 11:30:08@สนามบินสุวรรณภูมิ
ร่างบางย่างกรายลากกระเป๋าสัมภาระออกมายืนด้านหน้าสนามบินเพื่อเรียกแท็กซี่ไปโรงแรมที่จองไว้ อาทิตย์หนึ่งเต็ม ๆ สำหรับการวางแผนในการเริ่มภาระกิจครั้งนี้ เธอจะพลาดไม่ได้เด็ดขาดเพราะนั้นหมายถึงชีวิตและอนาคตของเธอ
แอ๊ดดด~
เมื่อเช็กอินเสร็จเรียบร้อยเธอรีบเข้าห้องพักเตรียมตัวสำหรับคืนนี้ทันที. วางสัมภาระทุกอย่างก่อนจะหยิบชุดราตรีที่เตรียมไว้ล่อเหยื่อจัดเข้าตู้
ครืดด ครืดด
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นขณะรวงข้าวกำลังจะอาบน้ำแต่งตัว ทำให้ร่างบางสวมชุดคลุมออกมารับสายก่อน
“ว่าไง พี่ไดรฟ์”
(ตกลงจะเริ่มวันไหน)
“คืนนี้”
(ไม่เร็วไปหน่อยเหรอ สังเกตการณ์ก่อนสักพักไหม พี่รู้มาว่ามันอยู่ไทยอีกเป็นอาทิตย์)
“ไม่ล่ะ ไม่อยากยืดเยื้อ เสร็จเร็วยิ่งดี”
(แน่ใจนะ)
“ค่ะ คืนนี้พวกมันมีงานฉลองน่าจะง่ายต่อการเข้าถึง”
(รอให้พี่ไปถึงกรุงเทพก่อนไหม พี่จะได้ช่วยเราได้)
“พี่ไดรฟ์ไม่ต้องมา พ่อเลี้ยงจับได้จะเป็นเรื่องเปล่าๆ”
(รับปากพี่นะข้าว ว่าจะห่วงความปลอดภัยตัวเองก่อน)
“ค่ะ” รวงข้าวตอบไปอย่างนั้น ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วเธอจะทำทุกอย่างเพื่ออิสรภาพครั้งนี้
ผมยาวสีดำสนิทรวบมัดตึงกับศีรษะปล่อยปอยผมดัดม้วนทั้งสองข้างลงมาที่แก้ม ตาหวานตกแต่งให้ดูเฉี่ยวคมแต่ขณะเดียวกันก็ดูอ่อนหวานน่าหลงใหล ปากบางแต่งเติมลิปสติกสีชมพูอมส้มให้เข้ากับชุดราตรีสีทอง ปัดแก้มอ่อน ๆ พอดูสุขภาพดี ก่อนที่รวงข้าวจะสวมชุดราตรีเกาะอกแหวกข้างโชว์ขาเรียว
“จะต้องทำให้สำเร็จนะข้าว จะได้มีอิสระสักที” เธอมองกระจกบอกตัวเองเสียงหนักแน่น แววตาที่มองตัวเองมีแต่ความเชื่อมั่น จากนั้นจึงลุกออกไปเตรียมพร้อมเดินทางเพื่อไปอีกโรงแรมหนึ่งเมื่อได้เวลาที่เหมาะสม
@โรงแรมหรู
ร่างบางหลบมุมมองภาพตรงหน้าที่มีชายหนุ่มร่างสูงกำลังนัวเนียกับผู้หญิงในอ้อมกอดในโซนลับตาคน
บริเวณนี้มีแค่แขกที่มีบัตรเชิญเท่านั้นที่สามารถขึ้นมาได้ และไม่แปลกที่รวงข้าวจะมายืนบนชั้นวีไอพีแห่งนี้เพราะพ่อเลี้ยงธนินได้เตรียมการทุกอย่างไว้ก่อนแล้ว
“คนนี้สินะ...เคนตะ!!” รวงข้าวส่ายหน้าไปมาเมื่อเห็นเป้าหมายตัวเอง เสือผู้หญิงอย่างที่ข้อมูลบอกมาเป๊ะ
เริ่มหวั่นใจว่าตัวเองอาจจะพลาดท่าหมอนั่นก่อนที่จะได้ทุกอย่าง แต่จะให้ทำยังไงได้ในเมื่อมันคืองานและอิสรภาพของเธอ
“...”
สายตาเฉี่ยวคมเหลือบไปเห็นร่างสูงใหญ่อีกคนที่เดินเคียงข้างผู้หญิงตัวเล็ก หน้าตาน่ารัก น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ
ถ้าเดาไม่ผิดคนนี้คงจะเป็นคริสเตียนพี่ชายคนโต ส่วนข้าง ๆ มีร่างสูงนิ่งขรึมไร้คู่ควงเดินอย่างเด็ดเดี่ยวเพียงคนเดียว ตามข้อมูลคงจะเป็นคนน้องสุด...คูเปอร์
“ไอ้เคน!! ออกมา”
พี่คนโตส่งเสียงดุดันสั่งน้องชายที่กำลังคลอเคลียหญิงสาวไม่เลิก
“โอ้พี่คริส ขอไปต่อก่อนได้ไหม” เคนตะถอนหายใจอย่างรำคาญเมื่อโดนขัดจังหวะผละตัวออกจากร่างบางในอ้อมแขน แต่ไม่วายหันกลับไปไซ้ซอกคออีกครั้ง
“...” คนตัวเล็กมองด้วยหางตาเอือมระอากับการกระทำมักมาก
“ผมเข้าในงานก่อนนะ” คูเปอร์น้องชายคนเล็กบอกพี่ชายทั้งสองแล้วเดินออกไปทันที
“เค้กก็ขอตัวกลับก่อนดีกว่า” คนตัวเล็กแกะมือออกจากคริสเตียน ก่อนจะยื่นปลายจมูกฝังลงบนแก้มสาก
หมับ!
“อือ ถึงบ้านโทรบอกพี่ด้วย” ร่างสูงเอื้อมมือกุมศีรษะเล็กโยกไปมาแล้วเด็กสาวก็ปลีกตัวออกไป
“ยัยเด็กบ้า ไม่เหึนรึไงว่ายืนกันสองคน” เคนตะบ่นออกมาอย่างไม่ชอบใจนัก
“จรวดมึงอะ เก็บให้เข้าที่ก่อนอย่าเที่ยวมาร่อนบินแถวนี้!!” พูดจบก็แยกย้ายตามคูเปอร์น้องชายคนเล็กเข้างาน
“...” เคนตะก้มมองเป้ากางเกงตัวเอง ยักคิ้วไม่สนใจว่าเป้าจะตุงแค่ไหน ในเมื่อไม่อนุญาตให้เขาไปปลดปล่อยก็ต้องปล่อยให้ตุงอยู่แบบนี้แหละ
@อีกด้าน
เมื่อรู้ความเคลื่อนไหวทุกอย่าง รวงข้าวจึงเดินลงทางบันไดหนีไฟทันที เพื่อไปเตรียมการรอเวลาเหมาะสมบริเวณลานจอดรถ
เวลาล่วงเลยเกือบเที่ยงคืนงานเลี้ยงฉลองได้จบสิ้นลง แขกในงานต่างก็แยกย้ายทะยอยกันกลับ ร่างบางยืนมองรถตู้เป้าหมาย ป้ายทะเบียน สีรถ ยี่ห้อรถ ทุกอย่างตรงกับข้อมูลที่พ่อเลี้ยงธนินส่งมาให้ จนกระทั่งไฟหน้ารถส่องสว่างบ่งบอกว่าภายในรถเตรียมตัวจะเคลื่อนที่แล้ว
เชียะ!!
“อ้ะ!!” เธอตัดสินใจหยิบมีดใต้กระโปรงออกมา ก่อนจะใช้ปลายมีดแหลม ๆ กรีดลงบนต้นแขนพร้อมทั้งกระชากสร้อยออกจากคอให้เป็นรอยบาดสีแดงสด
ตึก!
ตึก!
“ช่วยด้วย” ฝีเท้าเล็กวิ่งมองซ้ายมองขวาหวาดระแวง ตะโกนส่งเสียงดังไปทั่วลานจอดรถโรงแรม
“ช่วยฉันด้วย”
เอี๊ยดดด!!
“เฮือก!!” ร่างบางสะดุ้งตกใจเมื่อวิ่งปาดหน้ารถ ทว่าโชคยังเข้าข้างเพราะคนขับบังคับพวงมาลัยหักหลบได้ทัน
หมับ! ร่างสูงลงจากรถเดินมายังหญิงสาวที่กำลังนอนหมอบกับลานพื้น ก่อนที่เธอจะเงยหน้ามองสิ่งตรงหน้าที่กำลังโอบร่างเธอประคองให้ลุกขึ้น
“อึก!” ร่างบางกลืนน้ำลายพยายามข่มอารมณ์ไม่แสดงออกมา
‘เฮ้ย~ ผิดคน’
“เอ่อ...ขอโทษค่ะ” รวงข้าวเอ่ยออกมา ส่งแววตาน่าสงสารให้ร่างสูงที่กำลังมองอยู่
‘เอาหว่า เป็นไงเป็นกัน’
“หนีอะไรมา” น้ำเสียงราวน้ำแข็งหลุดออกจากปากคริสเตียน
“ฉะ..ฉันโดนจี้น่ะค่ะ” รวงข้าวรู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้สิ่งที่โกหกออกไปจะเชื่อถือได้แค่ไหน แล้วชุดที่สวมใส่จะยั่วยวนชายตรงหน้าได้รึเปล่าแถมเขาก็มีแฟนอยู่แล้วจะมาสนใจในตัวเธอเหรอ
“โดนจี้!?” คริสเตียนถามย้ำ
“โรงแรมหรูขนาดนี้ จะเป็นไปได้เหรอครับ”
อดัมยืนประกบข้างเสนอความเห็นให้เจ้านาย
“ถึงจะเป็นโรงแรมหรูแต่เวลาเที่ยงคืนก็อาจจะเป็นไปได้ แถมตรงนี้มันก็เปลี่ยวมากด้วย ผู้หญิงตัวคนเดียวก็ไม่ปลอดภัยเป็นธรรมดา”
“...โอ๊ย!!” รวงข้าวแสยะยิ้มมุมปาก ก่อนจะส่งเสียงร้องออกมา
“เป็นอะไรรึเปล่า!?”คริสเตียนมองสำรวจร่างบางในอ้อมแขนสายตาไปปะทะกับเลือดสีแดงสดบริเวณต้นแขนที่เริ่มจะไหลมากขึ้นเรื่อย ๆ
“ฉันพยายามต่อสู้ก็เลยพลาดโดนมีดบาดอะค่ะ” รวงข้าวโกหกคำโต ทว่าความจริงแล้วเป็นเธอเองต่างหากที่ตั้งใจสร้างบาดแผลนี้ขึ้นมา
“ไอ้เดล!! ออกรถ พาเธอไปโรงพยาบาล”
“เอ่อ...อย่าเลยค่ะ เดี๋ยวฝนทำแผลเองได้”
“งั้นติดรถผมออกนอกโรงแรม เผื่อพวกมันย้อนกลับมาอีก”
“ขอบคุณค่ะ” รวงข้าวเดินอย่างทุลักทุเลโน้มตัวพิงเป้าหมายเพื่อขึ้นรถ ก้มหน้ามองพื้นแววตาเป็นประกาย ก่อนจะเงยหน้าไปสบตากับคริสเตียนแล้วเปลี่ยนสีหน้าเป็นเจ็บปวดพยายามกุมบาดแผลต้นแขนเอาไว้
@หน้าร้านสะดวกซื้อ
พรึ่บ!!
“นี่ครับคุณฝน” คริสเตียนหย่อนตัวนั่งตรงข้ามกับหญิงสาว ก่อนจะยื่นอุปกรณ์ทำแผลให้เธอ
“คะ!?” เธอขมวดคิ้วเป็นคำถาม
“ผมได้ยินคุณแทนตัวเองว่าฝน”
“อ้อ ไม่คิดว่าคุณจะใส่ใจจำมันได้...” รวงข้าวเสแสร้งแกล้งดีใจ
“...น้ำฝน เรียกฝนสั้น ๆ ก็ได้ค่ะ”
“ครับ”
“แล้วคุณ!?”
“คริส คริสเตียน” ร่างสูงยังคงตอบนิ่ง ๆ เหมือนเดิม
“...” รวงข้าวพยักหน้าเข้าใจ ละสายตาจากคริสเตียนแล้วเอื้อมมือหยิบอุปกรณ์ทำแผล
ฟึบ!
“ผมทำให้ดีกว่า” เมื่อเห็นว่าเธอไม่สามารถจะเช็ดแผลเองได้ จึงลุกขึ้นเดินไปนั่งข้าง ๆ ก่อนจะแย่งสำลีมาถือเองแล้วลงมือเช็ดรอบ ๆ แผล
“อ้ะ!! แสบค่ะ” เธอร้องออกมาพยายามดันมือร่างสูงออก
“นั่งนิ่งๆ”
“ก็มันเจ็บนิคะ”
“...” คริสเตียนไม่เอ่ยสิ่งใด เงยหน้ามองแววตาเข้มแล้วทำหน้าที่ต่อก่อนจะใส่ยาและปิดแผลด้วยผ้าปิดยึดกับเทป
“เรียบร้อยครับ”
“ขอบคุณค่ะ” รวงข้าวเอ่ยยิ้ม ๆ
“จะให้ลูกน้องผมไปส่งที่ไหน”
“ไม่เป็นไรค่ะ แยกกันตรงนี้ก็ได้”
“ดึกแล้ว คุณเป็นผู้หญิง ผมไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์ซ้ำอีก”
“อ้อ ไม่เป็นไรจริง ๆ ค่ะ คอนโดฝนอยู่แถวนี้” เธอตีหน้าตายโกหกต่อ
“อืม งั้นผมขอตัวก่อน”
“ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”
ฟึบ!
คริสเตียนลุกขึ้นเดินตรงไปยังรถตัวเอง ลูกน้องที่ยืนรอบริการรีบสาวเท้าไปเปิดประตูรอทันที
ตึก!
ตึก!
“คุณคริสเตียน!!...”
“...ถ้าไม่รบกวนจนเกินไป ฉันอยากจะเลี้ยงข้าวขอบคุณคุณคริสเตียนได้ไหมคะ” รวงข้าววิ่งตามออกไปแล้วเอ่ยยิ้ม ๆ เบี่ยงหน้าหนีอย่างเขินอายหลังพูดจบประโยค
“...ตกลงครับ” ร่างสูงเหลียวหน้ากลับมานิ่งไปสักครู่ แต่แล้วก็ตอบรับคำ
บทที่เกี่ยวข้อง
เมียประมูล ตอนที่ 3 อ่อย
“ฟู่~” รวงข้าวเป่าปาก โล่งใจกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ เธอยืนพิงประตูด้วยความหมดแรงแค่วันเดียวก็ใช้พลังไปเยอะทีเดียวตึก!ตึก!“เจ็บชะมัด” มือเล็กกุมแขนพยุงตัวเองสาวเท้าเดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟากลางห้อง หยิบโทรศัพท์มือถือกดโทรหาใครบางคน“พี่ไดรฟ์”(เป็นไงบ้างไอ้ข้าว มันติดกับดักไหม แต่ไม่น่าพลาดหน้าสวย ๆ อย่างมึงหลอกผู้ชายได้ง่าย) เสียงกระทิงเอ่ยแทรกแทนเจ้าของโทรศัพท์มือถือ“พลาดว่ะพี่กระทิง”(เปิดกล้องดิ ไอ้ไดรฟ์มันอยากเห็นหน้า)“อืม”(ข้าว ทำไมหน้าซีดอย่างนั้น แล้วที่พลาดอะไรพลาด!?)“ก็ป้ายทะเบียนรถที่พวกพี่ส่งมาให้ไม่ใช่ของไอ้เคนตะอะไรนั่น แต่เป็นของคนที่ชื่อคริสเตียน”(เป็นไปไม่ได้) สองเสียงประสานพร้อมกัน“แต่ก็ดี ไอ้หมอนี่น่าจะไม่รุ่มร่าม” เมื่อนึกถึงคริสเตียนรอยยิ้มก็เผยออกมาเพราะเธอจำได้ว่าเขามีผู้หญิงข้างกายแล้วและเด็กนั่นกับเธอก็ต่างกัน รสนิยมอาจจะไม่ได้ชอบแนวเธอก็ได้(หมายความว่ามันเชื่อเหรอว่าข้าวโดนจี้!?...) ไดรฟ์ถามอย่างไม่อยากเชื่อ(...หน้าตามันไม่ได้โง่เลยนะเว้ย) กระทิงเอ่ยต่อ“นั่นน่ะสิ ข้าวก็ว่างั้น” รวงข้าวจำต้องนึกถึงใบหน้าคมอีกครั้ง แววตาท่าทางไม่ได้อ่อนต่อโลก ยิ่งเป็
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09เมียประมูล ตอนที่ 4 ติดใจ
“น้ำครับ” มือหนายื่นแก้วน้ำส่งให้กับรวงข้าวที่ตอนนี้กำลังนั่งเล่นบนโซฟากลางห้องโรงแรมหรูซึ่งเป็นที่พักชั่วคราวของคริสเตียนระหว่างกลับเมืองไทย“ขอบคุณค่ะ” รวงข้าวส่งยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะก้มศีรษะเป็นการขอบคุณผู้ที่มีอายุมากกว่า อาทิตย์หนึ่งแล้วกับการตีสนิทเป้าหมาย ความใกล้ชิดทำให้เธอสามารถเข้าถึงคริสเตียนได้ในเวลาอันรวดเร็วจนวันนี้รวงข้าวสามารถเข้าออกห้องหรูแห่งนี้ได้“วันนี้ผมมีงานด่วนเลยต้องกลับมาที่ห้อง เสียดายยังไม่ได้พาคุณฝนไปเที่ยวเลย”“ไม่เป็นไรเลยค่ะ ฝนเข้าใจว่าคุณคริสต้องทำงาน ที่จริงเราค่อยนัดเจอกันก็ได้ พาฝนมาคอนโดแบบนี้รบกวนความเป็นส่วนตัวคุณคริสเปล่า ๆ ” เธอเอ่ยตามมารยาททั้ง ๆ ที่รอโอกาสเข้ามาที่นี่ทั้งนานแล้ว“ไม่เลยครับ คนที่ผมพามาที่นี่ต้องเป็นคนที่ผมไว้ใจเท่านั้น...”“...และคุณฝนคือคนนั้น” ความสุภาพ สุขุม ส่งผลให้คนพูดดูมีเสน่ห์จนน่าค้นหา แถมยังเอ่ยประโยคหวาน ๆ โปรยเสน่ห์กับร่างบางตรงหน้าอีกด้วย“...” รวงข้าวเบี่ยงหน้าหนีอย่างเขินอาย“หึ” ทำให้คริสเตียนหัวเราะออกมากับท่าทีหญิงสาว“คุณคริสทำงานเถอะค่ะ ฝนเล่นโทรศัพท์รอคุณไปพลาง ๆ ”“ครับ นั่งคนเดียวไม่เหงานะครับ!?”“ไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09เมียประมูล ตอนที่ 5 เลว
คริสเตียนโน้มตัวลงไปคลอเคลียอีกครั้งก่อนที่จะพรมจูบข้างกกหูแล้วกระซิบบางอย่าง“รวงข้าว...”“...คิดว่าฉันโง่เหรอวะ!!”“...” รวงข้าวนอนชะงักนิ่งไปทันที ชื่อจริง ๆ ของเธอหลุดจากปากเป้าหมายฟึบ!คริสเตียนลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ทำให้รวงข้าวลุกตาม ได้แต่นั่งนิ่งข่มความรู้สึกเอาไว้ พยายามตั้งสติให้ได้มากที่สุด มือหนาเอื้อมไปหยิบกระดาษบางอย่างที่สอดไว้ในหนังสือเล่มที่เขาอ่านก่อนหน้านี้ฟิ้ว~กระดาษเอสี่ร่อนใส่หน้ารวงข้าว เมื่อคริสเตียนโยนประวัติของเธอกระจายไปทั่วห้อง ร่างบางก้มมองรูปถ่ายแนบบัตรประชาชนที่ถูกพรินต์ออกมา ในนั้นมีทั้งชื่อ ที่อยู่ครบถ้วน จนไม่สามารถแก้ตัวได้เลยสักนิด“น.ส.รวงข้าว รักษ์ฟ้า”“อายุ 20 ปี”“ส่วนสูง 165 ซม. น้ำหนัก 45 กก.”“ภูมิลำเนา...สุราษฎร์ธานี” “...” ความลับแตกเรียบร้อยแล้ว ทุกอย่างถูกเปิดเผยในสถานที่ของเขา ชีวิตเธอคงจบสิ้นในห้องนี้ ไม่ใช่เธอที่เป็นคนหลอกให้ติดกับดัก แต่เป็นเขาต่างหากที่ล่อลวงเธอมาที่นี่กึก!“คนที่เข้าใกล้ฉัน คิดว่าฉันไม่สืบประวัติเหรอวะ!!” คริสเตียนโน้มตัวไปบีบคางมนเต็มแรง แววตาดุร้ายจ้องมองใบหน้าหวานที่ไม่ฉายความเกรงกลัวสักนิด มีแต่จะแข็งข้อมาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09เมียประมูล ตอนที่ 6 งานประมูล
@ประเทศญี่ปุ่น เครื่องบินเจ็ทส่วนตัวบินลัดฟ้า ข้ามน้ำ ข้ามเขาในเวลาอันรวดเร็วก็มาถึงลานจอดบนดาดฟ้าของคฤหาสน์ตระกูลซามูเอลตั้งอยู่ในประเทศญี่ปุ่น“ลากตัวลงมา!!” คริสเตียนไม่ชายตากลับไปมองร่างบางที่ตอนนี้สลบไสลเพราะฤทธิ์ยาของตัวเอง เขายืนเท้าสะเอวเพื่อเตรียมลงชั้นล่าง“เฮ้ย!! ตื่น” อดัมเขย่าร่างบางให้รู้สึกตัว“...”“ตื่นสิวะ!!” มือหนาเอื้อมไปเขย่าแรง ๆ อีกครั้ง“อื้อ!...” ก่อนที่รวงข้าวจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมามองรอบ ๆ“...ปล่อยนะไอ้พวกเลว!! ปล่อยฉัน!!” เมื่อปรับร่างกายเข้าโหมดปกติได้เธอจึงโวยวายไม่ยอมลงจากเครื่องบินดิ้นต่อสู้สุดชีวิต“ลงมาดี ๆ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว” อะเดลที่ยืนดูอยู่พักใหญ่สั่งเสียงเข้ม เพราะเขาไม่อยากทำร้ายผู้หญิงฟึบ!“ไม่ไปไง ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” มือบางสะบัดแขนให้เป็นอิสระในเวลาต่อมา ก่อนจะลุกขึ้นยืนพร้อมที่จะปะทะกับชายฉกรรจ์ร่างกายกำยำตรงหน้า“ลากยัยนั่นลงมาสักที!!” คริสเตียนยืนฟังบทสนทนาตั้งแต่เริ่ม เริ่มจะหงุดหงิดใจที่ต้องรอนาน“ไม่ลง ไม่ต้องมาจับ”“ลงมาดี ๆ อย่าให้ต้องใช้กำลัง” สุดท้ายร่างสูงทนไม่ไหวเดินขึ้นไปบนเครื่องบินเจ็ทเพื่อลากเจ้าตัวปัญหาลงมาเองหมับ!“ปล่อย!” น้ำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-10เมียประมูล ตอนที่ 7 ทางเลือก
“เด็กนี่ ผมขอได้ไหม” เคนตะเอ่ยปากขอตรง ๆ หลังจากรู้เรื่องราวทั้งหมด “ไม่ได้!!” ร่างสูงใหญ่ตะคอกกลับทันควัน“อ้าว ทำไมล่ะ ต่อหลังพี่ก็ได้ ผมไม่ถือ” น้องคนกลางยังยียวนไม่ล้มเลิกความคิดง่าย ๆ“สำส่อน!!” ทำให้คูเปอร์ที่เดินเข้ามาได้ยินพอดิบพอดีต่อว่าเคนตะออกไป“ไอ้คูเปอร์ ไอ้น้องเวร ไม่ด่ากูสักวันจะตายไหม”“พี่ก็เลิกมั่วสักที”“เรื่องของกู มีของก็ต้องใช้งานสิวะ ไม่เหมือนมึงตายด้านจนนกเขาไม่ขันแล้วมั้ง”“มันใช่เรื่องที่ต้องมาพูดในห้องกูไหม”“พี่ก็ยกเด็กนั่นให้ผมสิ อ่ะ ๆ ผมประมูลเองก็ได้” เขายกมือขึ้นปัด ๆ เพื่อให้จบ ๆ ทั้งที่ความเป็นจริงก็เป็นเงินในครอบครัวนั่นแหละ“...” คริสเตียนมองด้วยแววตาเข้ม หย่อนตัวนั่งบนโซฟาพร้อมไขว่ห้างด้วยท่าทีสบาย“ลงบัญชีผมได้เลย สิ้นเดือนค่อยหัก” เคนตะบอกต่อเพราะรู้สึกชอบร่างบางบนเวทีเอามาก ๆ แต่จริง ๆ แล้วเขาก็ชอบไปทั่วขอแค่เป็นผู้หญิง“ที่พูดไม่เข้าใจ” คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน มองเคนตะอย่างคาดโทษ“ก็ผมอยากได้ ที่จริงยัยเด็กนั่นต้องเป็นของผมอยู่แล้ว วันนั้นไม่น่าตอบตกลงเปลี่ยนรถเลยว่ะ” เคนตะหย่อนตัวนั่งลงตามพี่ชาย นึกเสียดายโอกาสที่จะได้เป็นเป้าหมายให้เด็กสาวล่อล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-10เมียประมูล ตอนที่ 8 ลองดี NC
@เที่ยงคืน“เธอไม่ยอมกินข้าวครับ” เมื่อคริสเตียนกลับจากด้านนอก อะเดลเข้ามารายงานทันที“ไม่กินก็อย่ากิน ปล่อยให้อดตาย” เขาบอกลูกน้องอย่างไม่ใส่ใจนัก“ท่าทางน่าจะทนได้นาน เธอดูเข้มแข็งมากเลยครับ”“...” คำพูดของอะเดลทำให้ร่างสูงหยุดชะงัก“ปล่อยไว้แบบนั้น เราไม่มีทางรู้ข้อมูลจากเธอแน่”“อืม เดี๋ยวฉันลงไปจัดการเอง” ว่าแล้วร่างสูงก็สาวเท้ากดลิฟต์ลงชั้นล่างสุดตึ๊ง!บานประตูลิฟต์เปิดออกร่างสูงใหญ่ของคริสเตียนเดินออกมาปรากฏตัวทันที ลูกน้องที่รับหน้าที่เฝ้านางนกต่ออย่างรวงข้าวต่างหลบหลีกเพื่อให้เจ้านายได้เดินไปหาได้สะดวก อดัมเดินนำหน้าไปเปิดไขกุญแจที่ล่ามโซ่หน้าห้องไว้ ก่อนจะเปิดประตูให้คริสเตียนเข้าไปแอ๊ดด!!“อยากตายขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงได้ประชดด้วยการไม่กินข้าว” เข้ามาถึงเขาก็เปิดฉากสนทนากับร่างบางที่นั่งกับพื้นพร้อมกุญแจมือ“ถ้าจะเข้ามาเอาคำตอบ ฉันไม่มีให้นาย” รวงข้าวบอกเสียงแข็ง“จุ๊ ๆ เธอนี่มันแน่จริง ๆ น่าเสียดายที่ทำงานให้ผิดฝั่ง” คริสเตียนเป่าปากมองร่างบางอย่างสมเพช“...” แต่รวงข้าวไม่คิดที่จะเถียงกลับไปหมับ!“เชื่อฟังแบบนี้ ฉันน่าจะเจอเธอก่อนพวกมันจะเลี้ยงดูไว้ทำงานอย่างดี” คริสเตียนท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-10เมียประมูล ตอนที่ 9 สั่งสอน NC
“จะนอนนิ่งอีกนานไหม” ร่างสูงนั่งมองรวงข้าวที่นอนหดตัวนิ่งไม่กระดิกหรือคิดจะขยับตัว ใบหน้าเฉยชาไม่บ่งบอกอาการเสียใจของคนที่เพิ่งเสียพรหมจรรย์ไป“สมใจนายแล้วก็ฆ่าฉันสักที” รวงข้าวเอ่ยออกมาโดยไม่คิดจะมองคนที่ทำระยำกับร่างกายเธอ“ยัง!!” เขาตะคอกสุดเสียง“...” ร่างบางยันตัวลุกขึ้นนั่งจับผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ หันไปสู้หน้าคริสเตียน“คิดว่าครั้งเดียวมันจะสมใจเหรอวะ”“...”“เธอต้องทนทรมานอีกนาน” คริสเตียนยักคิ้วอย่างเหนือกว่า“...” รวงข้าวมองหน้าร่างสูงแล้วขบกรามด้วยความแค้น เธอต้องทนกับขุมนรกนี้อีกนานแค่ไหน ชีวิตเธอมันจะไม่มีทางหลุดพ้นวงจรนรกเลยเหรอหมับ!“ทำไม!? มองหน้าอยากอีกเหรอวะ” มือหนากระชากร่างบางเข้าหาตัว“ทุเรศ!! ในสมองมีแต่เรื่องต่ำ ๆ” รวงข้าวกัดฟันด่าออกไป“ต่ำอะไร ฉันว่าของเธอ...” เขาเอ่ยพร้อมไล่สายตา รวงข้าวกำผ้าห่มแน่น“...กับของฉันมันก็อยู่ตำแหน่งเดียวกันนะ ถ้าเธอว่าต่ำมันก็ต่ำเหมือนกันนั่นแหละ!!” ก่อนจะผลักร่างบางอย่างแรง“ออกไป” เมื่อรู้ว่าเถียงไปก็มีแต่ทำให้ปวดหัว รวงข้าวจึงเอ่ยปากไล่“บ้านฉัน ฉันจะอยู่ตรงไหนมันก็เรื่องของฉัน”“...” ใบหน้าหวานที่ตอนนี้ซีดเซียวเหลียวมองร่างสูงอย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-10เมียประมูล ตอนที่ 10 บงการ
@โรงแรมเมืองไทย แอ๊ดดด~“รวงข้าว!!” ไดรฟ์เปิดประตูเข้ามาตะโกนเรียกรวงข้าวอย่างร้อนรน“ไอ้ข้าว อยู่ไหมวะ” ตามด้วยกระทิงที่เดินหาทุกซอกทุกมุมเพราะพนักงานเคาน์เตอร์บอกว่าเจ้าของห้องยังไม่ได้เช็กเอาต์ออกไป“ไม่มีว่ะ” กระทิงบอกเพื่อนรักอย่างกังวล สีหน้าเริ่มสลดเครียดไม่ต่างอะไรจากไดรฟ์“ข้าวไม่ได้กลับห้องตั้งแต่วันนั้น”เพราะข้าวของทุกอย่างยังอยู่ครบเหมือนเดิม แถมโทรศัพท์มือถือก็วางไว้ในห้อง มีสายไม่ได้รับจากเขาที่โทรย้ำหลายรอบ“แล้วตอนนี้ไอ้ข้าวจะอยู่ที่ไหนวะ หวังว่าพวกมันคงไม่ฆ่าไปแล้วนะ”“ถ้ามึงคิดอย่างอื่นไม่เป็น มึงไม่ต้องพูด!!” ไดรฟ์ร้อนใจจนตะคอกด่ากระทิง ยิ่งความคิดไม่คงที่ แต่เพื่อนรักดันปากหมาคิดแต่สิ่งไม่ดีออกมา ทำให้เขาโมโหจนแทบจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่“มึงดูด้วยพวกมันเป็นใคร”พรึ่บ!“กูรู้ไง กูถึงไม่อยากคิด” ไดรฟ์หย่อนตัวนั่งลูบหน้าตัวเอง ในสมองคิดหาวิธีตามหาผู้หญิงคนเดียวที่เขารัก“...” กระทิงเงียบไปทันที รู้ดีว่าไดรฟ์คิดยังไงกับรวงข้าว ได้แต่เอาใจช่วยมาตลอด“โทรบอกพ่อเลี้ยง เผื่อจะช่วยอะไรได้” กระทิงเอ่ยเสริมต่อ อย่างน้อย ๆ รวงข้าวก็ไม่เคยทำงานพลาดน่าจะเป็นข้อต่อรองให้พ่อเลี้ยง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-10
บทล่าสุด
เมียประมูล บทส่งท้าย
อาฟเตอร์ปาร์ตี้ หลังจากรวงข้าวตอบรับการแต่งงาน คริสเตียนก็เร่งงานภายในหนึ่งอาทิตย์เพื่อให้รวงข้าวสวมใส่ชุดเจ้าสาวได้สวยที่สุด ก่อนที่เจ้าตัวน้อยในท้องจะแสดงฤทธิ์เดชเผยให้ทุกคนได้เห็น“ไม่รู้จะมีอาฟเตอร์ปาร์ตี้ทำไม” คริสเตียนบ่นออกมาเพราะเขาอยากเข้าหอเต็มทีแล้ว“คุณเคนตะรีเฟสมาครับ ผมไม่กล้าขัดเลยจัดตารางงานตามนี้” อดัมรายงานทันที“แล้วไหนคนที่อยากอยู่งานปาร์ตี้ที่สุด หายหัวไปไหนแล้ว” สายตาคมกวาดสายตามองหาน้องชายสุดแสบ ที่ปล่อยให้แขกในงานสนุกกันเอง ทั้ง ๆ ที่เป็นแขกของเคนตะทั้งนั้น“ผมเห็นขึ้นลิฟต์ไปสักพักใหญ่แล้วครับ” อะเดลเอ่ยตามที่เห็น“คัพเค้กไปตามพี่เคน บอกให้ลงมาในงานได้แล้ว” คางูยะนั่งฟังบทสนทนาของหลายชายคนโตก่อนจะบอกหลานสาวเพียงคนเดียวที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วย“ทำไมต้องเป็นเค้กด้วยล่ะคะ” ทำเอาคัพเค้กถึงกับหน้าบึ้งตึง ย่นจมูกส่ายหน้าไม่ยอมลุกจากเก้าอี้ง่าย ๆ“ไปเถอะเค้ก ในงานก็มีแต่เพื่อนไอ้เคน บอกให้มันมารับแขกหน่อย” เจ้าบ่าวป้ายแดงรีบเอ่ยอีกเสียง เหลือบมองเจ้าสาวเป็นระยะ ยิ่งชุดที่รวงข้าวสวมใส่เผยให้เห็นร่องอกขาวเนียน จนเขาแทบจะอดใจไม่ไหวอยู่แล้ว“ลูกน้องพี่คริสก็มี ทำไมไม่ใช้บ
เมียประมูล ตอนที่ 60 คู่ชีวิต
รวงข้าวทอดสายตามองตามนิ่ง ๆ เมื่อคริสเตียนเดินออกไปจากจุดนั้น“ตามผัวไปสิวะ ยืนเซ่ออยู่ทำไม” วิมลดันแผนหลังลูกสาวเพื่อกระตุ้นเตือน“...” ทว่ารวงข้างยังคงยืนเฉยเมย ลังเลว่าทุกอย่างคือความจริงใช่ไหม ไม่มีฉากบังหน้าอะไรตบตาเธออีก“อ้าวอีนี่ เอาใจผัวอะเป็นไหม คงไม่อยากให้ลูกในท้องไม่มีพ่อหรอกนะ” หญิงวัยกลางคนถึงกับเกาศีรษะ เบื่อหน่ายนิสัยเย็นชาเต็มที“...”“ไปสิวะ!!” ก่อนที่วิมลจะดันให้รวงข้าวยอมก้าวเท้าตามออกไปตึก!ตึก!“ปู่” คริสเตียนเอ่ยเรียกคางูยะไว้ ก่อนที่มาเฟียเฒ่าจะขึ้นเครื่องบินเจ็ทกลับไปซะก่อน “จะตามฉันออกมาทำไม ไม่ไปดูแลลูกเมียแกล่ะ” คางูยะไม่คิดจะหันกลับไปมอง ไม่ได้โกรธเคืองอะไรทั้งสิ้น แค่ไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งที่ตัวเองสะสางไม่เสร็จ“ผมเข้าใจทุกอย่างที่ปู่ทำแล้ว ต่อไปผมจะเป็นคนสืบเรื่องนี้ จะไม่ปล่อยเวลาให้สูญเปล่าอีก”กึก!“ต่อไปแกอย่าลืมนะ ว่าจุดอ่อนของแกคือลูกและเมีย” คางูยะหันมาบอกด้วยสีหน้าสลด“ครับ ผมจะรีบจัดการให้เร็วที่สุด ก่อนรวงข้าวจะคลอด” เขาให้สัญญาและทุกอย่างจะต้องเป็นไปตามที่พูด“...” มาเฟียเฒ่าพยักหน้า แล้วหมุนตัวกลับไปขึ้นเครื่องบินตามเดิมคริสเตียนยื
เมียประมูล ตอนที่ 59 ครอบครัว
แม่!!” รวงข้าวมองหญิงวัยกลางคนที่เดินเข้ามาหยุดตรงหน้า พร้อมทั้งชายชราที่ยืนถือไม้เท้าแววตาดุดันพึ่บ! คริสเตียนปล่อยโอบกอดจากร่างบางแล้วหมุนตัวหันไปมองแขกใหม่ทันที“ปู่!!” ก่อนที่เขาจะเอ่ยอย่างตกใจ ไม่คิดว่าคางูยะจะตามมาได้เร็วขนาดนี้ และที่สำคัญกลับพาแม่รวงข้าวมาด้วย งานนี้คงไม่ง่ายอย่างที่คิดไว้“กลับบ้านกับฉัน...คริสเตียน!!” คางูยะกระแทกไม้เท้ากับพื้น น้ำเสียงเอ่ยสั่งเรียบ ๆ แต่ถึงเเม้จะนิ่งเรียบแต่แฝงด้วยอำนาจบางอย่าง“ไม่ครับ ผมจะกลับก็ต่อเมื่อปู่อนุญาตให้เราสองคนได้สร้างครอบครัวด้วยกัน” ร่างสูงไม่เพียงแต่เอ่ยแต่ยื่นมือลงไปจับมือบางไว้แน่น เขาพร้อมที่จะเผชิญทุกอย่างจริง ๆ และไม่คิดจะยอมเเพ้ง่าย ๆ“หึ ดีนี่ทำให้หลานที่เชื่อฟังฉันมาตลอดสามารถออกนอกลู่นอกทางได้ สมใจเธอแล้วสินะ” มาเฟียเฒ่าแสยะยิ้มมองใบหน้าหญิงสาวข้างๆหลานชาย“...” ทุกคนต่างเงียบเกรงกลัวอำนาจในกำมือคางูยะที่สามารถสั่งทำลายล้างทุกสิ่งที่ขวางหน้า“เธอเคยรับปากกับฉันว่ายังไงฮะ!!” ก่อนที่คางูยะจะยื่นไม้เท้าเชยคางรวงข้าวให้เชิดขึ้นต่อหน้าต่อตาทุกคน“หยุดขู่เมียผมสักที เมื่อไหร่ปู่จะปล่อยให้พวกผมมีชีวิตที่เลือกเองบ้าง” คริ
เมียประมูล ตอนที่ 58 ท้อง?
แววตาคมเหลือบมองเด็กชายตัวเล็กผิวขาวที่กำลังนั่งเล่นรอเวลาทานอาหารเช้า คริสเตียนสาวเท้าเข้าไปหย่อนตัวนั่งข้าง ๆ จนทำให้ดวงตาใสบริสุทธิ์จับจ้องคริสเตียนตาแป๋ว“เมื่อไหร่คุณลุงจะกลับ” คิมหันต์วางของเล่นในมือ ขยับตัวออกเล็กน้อย เพราะรวงข้าวเตือนไม่ให้ยุ่งเกี่ยว“เลิกเรียกลุงได้แล้ว” คริสเตียนไม่พอใจนัก แต่ก็เก็บกลั้นเอาไว้“ก็คุณลุงแก่แล้วนี่ครับ”“เฮ้ย! เคยโดนหนังยางดีดปากไหมวะ” แต่แล้วคำพูดที่เอ่ยออกมา ทำเอาคริสเตียนตะคอกกลับไปเสียงเข้ม“น่ากลัว..ว่าแล้วทำไมแม่ข้าวถึงไม่รัก” คิมหันต์ฉีกยิ้มเมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังหน้าบึ้ง“รู้ได้ไงว่าแม่นายไม่รักฉัน อ้อ อีกอย่างต่อไปฉันต้องเป็นพ่อนาย ควรเปลี่ยนคำเรียกซะใหม่” เพราะหลังจากง้อรวงข้าวสำเร็จคงต้องรับคิมหันต์ไปเป็นลูกอย่างถูกกฎหมาย“ผมไม่อยากมีพ่อ แค่แม่ข้าวคนเดียวก็พอแล้ว” คิมหันต์ส่ายไปส่ายมาพร้อมทั้งกอดอกตัวเอง“ไม่ได้!! ถ้างั้นฉันจะไม่ให้นายเป็นลูกเมียฉันอีก” ถึงแม้จะมีน้องชายที่กวนประสาทถึงสองคน แต่ความอดทนเขาเริ่มจะหมดเต็มทีเมื่อต้องมานั่งต่อล้อต่อเถียงกับคิมหันต์“ขู่ผมเหรอ ผมไม่กลัวหรอก” คิมหันต์ยักคิ้วไม่ได้หวาดกลัวสักนิด“...” ทำเอาร่
เมียประมูล ตอนที่ 57 เลือก
“อะไรของคุณเนี่ย” รวงข้าวเงยหน้าถามด้วยความสงสัย จู่ ๆ คริสเตียนก็ลากเธอมาหลังต้นไม้“ไล่มันกลับไปเดี๋ยวนี้” ก่อนที่ร่างสูงจะเอ่ยเสียงเข้ม แววตาบ่งบอกชัดเจนว่าหมายถึงใคร“คุณก็เห็นว่าพี่ไดรฟ์ไม่กลับ”“งั้นพี่จัดการเอง” ว่าแล้วก็ปล่อยมือรวงข้าวเพื่อเดินกลับไปที่น้ำตกที่มีอดัมอะเดลค่อยเป็นเกราะคุ้มกันไม่ให้ไดรฟ์เข้าใกล้รวงข้าวได้“หยุดเลย คุณเองก็ควรจะกลับนะ ก่อนที่ปู่คุณจะตามมา” รวงข้าวรีบหยิบยกเรื่องนี้มาขู่ เพราะเชื่อว่าไม่นานคางูยะต้องทำอะไรสักอย่างแน่“รวงข้าว พี่ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ อายุก็เลขสามแล้วสร้างครอบครัวได้สบาย ๆ” ทำให้ร่างสูงหันมาเผชิญหน้ากับรวงข้าวอีกครั้ง แล้วเอ่ยน้ำเสียงจริงจัง“แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่เหมาะกับคุณ” เธอก้มหน้าไม่สบตา ยังจำคำพูดคริสเตียนได้ทุกคำ“เอาอะไรมาวัดว่าไม่เหมาะ อย่าคิดแทนพี่”“อย่ามาพูดดีหน่อยเลย ฉันไม่มีวันหลงกลคุณอีกหรอก” ก่อนที่รวงข้าวจะเบี่ยงหน้าไม่อยากคุยกับคนเจ้าเล่ห์ต่อ“ข้าว...ฟังพี่อธิบายก่อน” คริสเตียนจึงตั้งใจจะอธิบายทุกอย่าง ถึงแม้สถานที่จะไม่อำนวยก็ตาม แต่ดีว่าเข้าใจผิดอยู่แบบนี้ไปเรื่อย ๆ“ข้าวไปกับพี่” ไดรฟ์เข้ามาเอื้อมมือดึงรวงข้าวอ
เมียประมูล ตอนที่ 56 ง้อ
เช้าวันต่อมาตึกตึก...รวงข้าวเดินวนไปวนมารอบเตียงตั้งแต่หัวรุ่ง ครุ่นคิดหาทางเอาตัวรอดจากร่างสูงนอกห้อง“เราจะให้เขารู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด” เธอลูบหน้าท้องตัวเองที่มีอีกหนึ่งชีวิต“แต่เราจะหนีเขายังไง แล้วไหนจะเรื่องแม่อีกล่ะ” ถ้าหากคางูยะรู้เรื่องที่คริสเตียนมาตามเธอที่นี่ แม่ของเธอจะเป็นอันตรายไหมคิดได้อย่างนั้นรวงข้าวจึงชะโงกหน้าผ่านทางหน้าต่างเพื่อหาทางแก้ปัญหา ก่อนจะเห็นบอดีการ์ดยืนอยู่รอบบ้าน“ขนมาเยอะขนาดนี้ ไม่รอดอีกแน่” เธอส่ายหน้าเหนื่อยล้ากับสิ่งที่เผชิญ ทำไมความสุขที่เกิดขึ้นในชีวิตเธอมันสั้นนิดเดียว เมื่อไหร่เธอจะมีความสุขกับเขาบ้าง“แม่ข้าว...ทำอะไร” คิมหันต์ลุกขึ้น ใช้นิ้วมือขยี้ดวงตามองรวงข้าวที่กำลังยืนดูบางอย่างนอกหน้าต่าง“เอ่อ..ตื่นแล้วเหรอคิม” ทำให้รวงข้าวหันกลับมาตามเสียง“ครับ”“...” เธอยิ้มจาง ๆ เมื่อใกล้เวลาต้องออกไปเจอร่างสูงในเวลาที่ไม่อยากเห็นหน้าแบบนี้“ว่าไงครับ แม่ข้าวไปทำอะไรที่หน้าต่าง” แต่แล้วคิมหันต์กลับถามสิ่งที่ยังไม่ได้คำตอบต่อ“เปล่า นอนต่ออีกไหม” รวงข้าวจึงเดินไปใกล้ ๆ พร้อมเอื้อมมือลูบศีรษะเด็กชายที่กำลังจ้องเธอตาแป๋ว“ไม่ล่ะครับ คิมออกไปด้า
เมียประมูล ตอนที่ 55 เจอกันอีกครั้ง
ร่างสูงใหญ่ลงจากเครื่องบินเจ็ทส่วนตัว ใบหน้าซูบโทรมเริ่มจะมีความหวังขึ้นมาบ้าง เมื่อมองรอบ ๆ ที่เป็นดอยห่างไกลจากในตัวเมืองค่อนข้างมาก ความจริงที่นี่เขาเคยให้ลูกน้องมาตามหาแล้วครั้งหนึ่งแต่กลับไม่มีเบาะแสอะไรสักอย่าง ทว่าครั้งนี้เขารู้สึกถึงความหวังสุดท้าย รู้สึกถึงการรอคอยตลอดสามเดือนกำลังจะสมหวัง“มืดค่ำแบบนี้ แน่ใจนะครับว่าจะเข้าไปในบ้านหลังนั้นจริง ๆ ” อดัมถามออกมา กวาดสายตามองรอบ ๆ ที่ตอนนี้ ดึกเกินกว่าจะรบกวนคนในบ้าน“กูไม่รออะไรทั้งนั้น” คริสเตียนตอบพร้อมก้าวเท้าต่อไปตามที่ลูกน้องรายงานพิกัดคริสเตียนมองบ้านที่มีขนาดเล็ก ข้าง ๆ ล้อมรอบด้วยต้นไม้ หากรวงข้าวอยู่ที่นี่จริง ปู่ของเขาก็เล่นได้แสบมาก ที่ปล่อยให้เมียเขาอยู่ตามลำพังท้ายหมู่บ้าน เห็นทีต้องเคลียร์บางอย่างกับปู่บ้างแล้วก๊อก ๆก๊อก ๆ“ใครครับแม่ข้าว” คิมหันต์ลุกขึ้นนั่งตามรวงข้าว เงยหน้าอย่างงัวเงีย“คิมนอนต่อเถอะ เดี๋ยวแม่ข้าวไปเปิดเอง”“ไม่เป็นไรครับ คิมไปเปิดเอง” ทว่าคิมหันต์ไม่ยอม กระโดดลงจากเตียงเพื่อไปทำหน้าที่แทนแม่บุญธรรม เพราะเข้าใจว่าเป็นยายตัวเองแอ๊ดดด~ดวงตาคมกวาดสายตาเข้าไปในตัวบ้านเมื่อมีคนเปิดประตูให้ ทว่า
เมียประมูล ตอนที่ 54 สมาชิกใหม่
สามเดือนผ่านไปอุ๊บ!แหวะ!“แม่ข้าว แม่ข้าวเป็นอะไร” คิมหันต์วิ่งเข้าไปยืนข้าง ๆ มองดูแม่บุญธรรมที่กำลังอาเจียนอย่างหนักตลอดเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา“เข้าบ้านไปก่อนคิม เดี๋ยวแม่ข้าวดีขึ้น จะตามเข้าไป” มือบางของรวงข้าวดันให้เด็กน้อยเข้าไปในบ้าน“ไม่เอา คิมอยากดูแม่ข้าว”“คิมหันต์!!” ทำให้รวงข้าวกดเสียงเรียกชื่อเพื่อไม่ให้แสดงความดื้อรั้นออกมา“ก็ได้ครับ” คิมหันต์หน้าจ๋อย เดินคอตกเข้าบ้านทันทีหญิงสาวมองดูเด็กชายผิวขาวจนลับสายตา มือบางยกขึ้นมาลูบหน้าอกตัวเอง ครุ่นคิดถึงอาการที่กำลังเป็นอยู่“ไม่จริงใช่ไหม” ก่อนที่รวงข้าวจะเลื่อนมือลงมาลูบหน้าท้องแบนเรียบอย่างสงสัย ตอนแรกเข้าใจว่าเป็นเพราะความเครียดเลยทำให้ประจำเดือนเคลื่อน ทว่าอาการที่เป็นอยู่มันฟ้องชัดว่าสิ่งที่กลัวมาตลอดกำลังจะเกิดขึ้น“เราจะทำยังไงดี” รวงข้าวแทบหมดแรง ไม่มีเรี่ยวแรงจะยืนต่อ ค่อย ๆ หย่อนตัวนั่งเก้าอี้ไม้หลังบ้าน ตั้งสติเพื่อแก้ปัญหาทุกอย่างตึก!ตึก!“รวงข้าว ไหวไหมบอกป้าได้นะ” แย้มยายของคิมหันต์เดินเข้ามานั่งข้าง ๆ หลังจากที่คิมหันต์วิ่งไปตามที่กระท่อม“...” รวงข้าวส่ายหน้า จนปัญญากับเรื่องที่เกิดขึ้น เธอไม่รู้จะรับ
เมียประมูล ตอนที่ 53 ตามหา
เอี๊ยดดด!!“โธ่เว้ย ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ” คริสเตียนหักหลบพวงมาลัยเข้าข้างทางด้วยความโมโหที่วันนี้...วันทั้งวันไม่ได้เบาะแสอะไรสักอย่างก๊อกๆ...อดัมอะเดลขับรถตามหลังมาติด ๆ จึงจอดรถเพื่อลงไปหาเจ้านาย“นายครับกลับไปพักก่อนเถอะครับ หักโหมแบบนี้เดี๋ยวจะวูบเอาได้” เมื่อคริสเตียนลดกระจกรถลง อดัมเอ่ยด้วยความเป็นห่วง“พวกมึงตามกูมาทำไมวะ” แต่คริสเตียนกลับตะคอกใส่ มองลูกน้องสองคนอย่างไม่สบอารมณ์นัก แทนที่จะไปทำหน้าที่ตัวเองแต่กลับมาตามเขา โดยที่ไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรสักนิด“ผมกลัวว่านายจะใจร้อนจนเป็นอันตราย” อะเดลเอ่ยขึ้นมาบ้าง ยิ่งตอนนี้เจ้านายหนุ่มไม่มีสติพอที่จะทำอะไรได้ ในใจยังคงวนเวียนแค่เรื่องเดียว ยิ่งหาไม่เจอยิ่งทำให้ความร้อนรุ่มปะทุออกมายากที่จะควบคุมปึง!!“มึงแช่งกูเหรอฮะ!!” คริสเตียนเปิดประตูลงจากรถเข้าไปกระชากคอเสื้ออะเดลทันที“ไม่ใช่อย่างนั้นครับนาย...ไอ้อดัม” มือหนาของอะเดลจับมือคริสเตียนไว้ ก่อนจะเอ่ยเรียกชื่อคนข้าง ๆ เพื่อให้ทำไรสักอย่าง“ใจเย็น ๆ ก่อนครับนาย...”“...กูว่ามึงเข้าไปขับแทนนายเถอะ” ก่อนที่อดัมจะกระแทกไหล่ให้อะเดลหลบเข้าไปในรถ“มึงคิดว่านายจะยอมเหรอวะ”ทว่าอะเ
