บททั้งหมดของ บ่วงรักสัญญาร้าย: บทที่ 121 - บทที่ 130

“ลินไปทำงานก่อนนะคะ” ฉันพูดจบแล้วลุกขึ้นเดินออกไปหลังจากที่ฉันปิดประตูห้องทำงานของเขาแล้ว ฉันก็สลัดหัวตัวเองไปมาอีกครั้งเพื่อไล่ความรู้สึกเศร้าที่มีทิ้งไป ก่อนที่ฉันจะเดินไปเคลียร์เอกสารที่อยู่บนโต๊ะทำงานที่พี่ริกน่าจะเตรียมไว้ให้ฉันก่อนหน้านี้แล้วฉันทำงานอย่างไม่ลืมหูลืมตาเหมือนกับว่าอยากจะเอาพลังงานและความรู้สึกแย่ ๆ ทั้งหมดที่เกิดขึ้นระบายทิ้งลงไปกับงาน จนกระทั่ง...“คุณลลินครับ ได้เวลาเลิกงานแล้วนะครับ” พี่ริกที่เห็นฉันง่วนอยู่กับงานตลอดทั้งบ่ายไปไม่ลุกออกไปไหนเลย ก็ได้เดินมาเตือนฉันให้รู้ถึงเวลาเลิกงาน“อ่ะ...อ๋อ...ค่ะ...ขอบคุณนะคะพี่ริก ลินขอเคลียร์งานอีกนิดเดียวค่ะ” ฉันฉีกยิ้มหวานส่งไปให้คนตรงหน้า ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเคลียร์เอกสารชุดสุดท้ายต่อส่วนคนที่มีสีหน้าเป็นห่วงหลังจากที่เห็นแล้วว่าฉันคงจะไม่หยุดทำงานลงเดี๋ยวนั้น ก็ได้แต่เดินส่ายหัวเล็กน้อย พร้อมกับเปิดประตูเข้าไปหาผู้เป็นนายที่อยู่ในห้องแกร๊ก ~~“กลับบ้านกันที่รัก...พี่ขอเคลียร์งานอีกนิดนะครับ” คนตัวโตที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะทำงานขนาดใหญ่เอ่ยบอกทั้งที่ใบหน้ายังก้มมองแล็บท็อปที่อยู่ในมือ โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าคนที่เปิดประตูเข้

ก๊อก...ก๊อก... ก๊อกเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นก็ทำให้ฉันที่กำลังนอนเหม่อลอยถึงกับสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ก่อนที่ฉันแสร้งทำเป็นร้องถามออกไปทั้งที่รู้ดีอยู่แก่ใจว่าใครเป็นคนมาเคาะเรียก“ค่ะ...” ฉันขานรับ“ลิน...พี่เอง ~~” ก่อนคนที่ยืนอยู่หลังประตูจะร้องตอบกลับ และนั่นก็ทำให้ฉันถึงกับหน้าร้อนผ่าวเมื่อพานคิดไปถึงคำเชิญชวนเขาเมื่อก่อนหน้านี้ อีกทั้งยังรู้ดีว่าการที่เข้ามาเรียกฉัน ณ เวลานี้ก็เพราะต้องการมาทวงคำตอบของคำถามส่วนฉันที่แม้ว่าในสมองมันร้องห้ามไม่ให้ขาพาเดินไปเปิดประตูบานนั้น แต่ทว่า...หัวใจของฉันกลับทำงานเร็วกว่าสมองเพราะมันได้นำพามือให้ไปเปิดประตูก่อนเสียแล้วแกร๊ก ~~และในจังหวะนั้นเอง...ฮึบ...“ว๊ายยยย ~~ พี่ดีน ~~ จะทำอะไรคะเนี้ย” (O//_//O) ฉันถึงกับเบิกตากว้างร้องลั่นด้วยความตกใจ หลังถูกเขาอุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาวทันทีที่เห็นหน้าส่วนเขาที่ไม่รอท่าและไม่ฟังคำท้วงติงก็ได้อุ้มพาฉันขึ้นไปยังห้องนอนของเขา ก่อนที่เขาจะวางฉันลงบนที่นอนนุ่มอย่างแผ่วเบาตึกตัก ตึก ตัก...และด้วยการกระทำของเขานั้นก็ส่งผลทำให้หัวใจของฉันเต้นระรัวยิ่งกว่ากลองสะบัดชัยที่สูบฉีดให้เลือดในกายสาววิ่งกันพล่านไปท

ฉันหน้าบึ้งทันที หลังจากที่เขาทำทีว่าจะขอต่อ...“ไม่ค่ะ...ลินเหนื่อยแล้ว” ฉันปฏิเสธเสียงแข็ง แม้จะพยายามดันตัวคนบนร่างให้ออกไป โดยเฉพาะเจ้าลำเอ็นยักษ์ใหญ่ที่แม้จะอ่อนตัวลงไปบ้าง แต่ฉันก็ยังรับรู้ได้ถึงความแน่นที่คับอยู่ในร่องสาวอยู่ดี“นะ...นะ...อีกแค่รอบเดียว พี่ยังไม่อิ่มเลย” ก่อนที่คนตัวโตจะส่งเสียงออดอ้อน พร้อมกับขยับแก่นกายที่คาอยู่ในรูสวาทให้กระดุกกระดิกไปมาเพื่อเรียกร้องสิ่งที่เขาต้องการ“ไม่ค่ะ!!” ฉันยังคงปฏิเสธเสียงแข็ง พร้อมกับออกแรงดันตัวเขาออกแต่ทว่า...มีหรือคนตัวโตจะยินยอม เพราะตอนนี้ไอ้ท่อนเอ็นอุ่นของเขานั้นมันได้ขยายพองตัวขึ้นมาอีกรอบแล้ว“รอบเดียวเองนะคร๊าบบบบ...เมียคนสวยของพี่ ถ้าขืนให้พี่กินแค่นี้คืนนี้พี่ต้องนอนหิวตายแน่ ๆ เลยนะ นะ นะ ~~” ด้วยแววตาทอประกายความหวังที่ส่งตรงมาให้ฉัน อีกทั้งน้ำเสียงออดอ้อนอย่างเสือที่กลายเป็นแมวเหมียวนั้น ทำให้ฉันเริ่มใจอ่อนให้กับเขา...“แค่รอบเดียวเท่านั้นนะคะ...” สุดท้ายฉันที่ทนเสียงรบเร้าและใบหน้าออดอ้อนของเขาไม่ไหว จำต้องยอมโอนอ่อนคล้อยตามเขาไปอีกครั้งจนได้“ครับ...” (^-^) ใบหน้ายิ้มแย้มแป้นแล้นดูระรื่นจนฉันอดหมั่นไส้ไม่ได้รีบตอบก

“อ้าปากซิ...” เขาบอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่า อีกทั้งยังใช้นิ้วมือเกลี่ยมาที่ริมฝีปากเอิบอิ่มของฉันไปมาด้วยท่าทางเย้ายวนส่วนฉันที่ถูกเขากระทำด้วยความเคลิบเคลิ้มแบบนั้นก็ค่อย ๆ อ้าปากทำตามคำบอกของคนตรงหน้าอย่างว่าง่าย โดยที่ดวงตากลมใสเอาแต่จ้องหัวเห็ดบานสีแดงก่ำอย่างไม่วางตาในขณะที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว...พรวด ~~อึก...แอ่ก...ดุ้นเนื้อแข็งขนาดทั้งใหญ่และยาวก็ได้ดันพรวดเข้ามาในโพรงปากอวบอิ่มของฉันโดยที่ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัว และนั่นก็ทำให้ฉันถึงกับสำลักน้ำตาคลอเบ้าทันที“อ่าาาาส์...ซี๊ดดดดด ~~ ดูดสิ...ดูดเลย ดูดให้เหมือนเวลากินไอติมแท่งโปรดอ่ะ ดูดแรง ๆ ได้เลย...อืมมมมม ~~” เขาบอกในสิ่งที่ต้องการให้ฉันทำอย่างละเอียดยิบ พร้อมกับมือหนาที่ประคองหัวทุยที่กำลังสั่นเพราะเกร็งปากค้างครอบตัวตนแข็งขันเหมือนกับต้องการล็อกเอาไว้ด้วยกลัวว่าฉันจะปล่อยความอบอุ่นออกจากดุ้นแข็งไปกระทั่งปากอวบอิ่มที่เริ่มออกอาการเมื่อยล้าหลังจากอ้าปากค้างมาสักพัก ฉันก็เริ่มขยับปากรับตัวตนขนาดใหญ่ของคนตรงหน้าแล้วทำตามอย่างที่เขาต้องการทันทีไม่มีอิดออดจ๊วบ...จ๊วบ...อ่อก...บ๊วบๆๆ ...แอ่กปากอวบอิ่มขยับรูดขึ้นรูดลงด้วยท่าทางเก

วันรุ่งขึ้น ~~หลังจากที่วันนี้การประชุมในช่วงเช้าและงานทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ฉันที่เพิ่งกินข้าวกับพี่รามในห้องอาหารของบริษัทเสร็จก็ถึงเวลาที่จะแยกย้ายกันไปทำงานเหมือนเช่นเคย“น้องลินเย็นนี้น้องจะหาป้านีไหมครับ” พี่รามถามเพราะพักหลัง เขากับฉันไม่ค่อยได้เจอกันที่โรงพยาบาลยามที่ฉันไปเยี่ยมป้านี เนื่องจากเวลาที่ไปไม่ค่อยตรงกันส่วนฉันหลังจากที่คุณดีนได้รับรู้แล้วว่าพี่รามรู้ถึงความสัมพันธ์ของเราสองคนแล้ว และด้วยเหตุการณ์ที่พี่รามเคยถูกคุณดีนปรับทัศนคติไปเมื่อครั้งก่อน ก็ทำให้พี่รามรู้ดีว่าควรจะปฏิบัติตัวกับฉันอย่างไร และนั่นจึงทำให้คุณดีนเขายอมปล่อยให้ฉันคุยกับพี่รามได้เหมือนอย่างเคย อีกทั้งเป็นเพราะฉันอยากจะปรึกษาพูดคุยกับพี่รามเกี่ยวกับอาการของป้านี จึงทำให้คุณดีนอนุญาตให้ฉันมากินข้าวเที่ยงกับพี่รามได้ในยามที่เขาต้องออกไปกินข้าวกับลูกค้าหรือยามที่เขายังเคลียร์งานยังไม่เสร็จ“ลินไปทุกวันแหละค่ะ ว่าแต่พี่รามเถอะทำไมลินไปไม่ค่อยเจอพี่รามที่โรงพยาบาลเลยค่ะ” ฉันตอบ พร้อมกับถามออกไปด้วยความรู้สึกสงสัย“ช่วงนี้พี่เคลียร์งานดึกทุกคืนเลยครับ บางวันก็ไม่ได้ไปหาป้านีเลย” เขาตอบด้วยท่าทีหงอย