All Chapters of บ่วงรักสัญญาร้าย: Chapter 131 - Chapter 140

ก่อนที่ฉันจะถามย้ำคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักไม่มั่นใจในตัวเอง หลังจากที่เห็นว่าเขายืนจ้องหน้าฉันอยู่นานแล้ว“วะ...ว่าไงคะ ท่านประธานมีอะไรจะสั่งลินหรือเปล่าคะ”และหลังจากที่คนตัวโตรู้แล้วว่าไม่สามารถง้างปากให้หญิงสาวตรงหน้าพูดในสิ่งที่อยู่ในใจของเธอได้ เขาก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ก่อนจะบอกถึงจุดประสงค์“คืนนี้พี่อยากให้ลินไปดูงานเปิดตัวคาสิโนใหม่กับพี่นะ พี่อยากให้ลินได้เห็นพี่ในทุก ๆ ด้าน และธุรกิจทุกอย่างที่พี่ทำ” ใบหน้าคมเข้มพูดเสียงอ่อนเชิญชวน แม้ว่าเขาจะยังคงขุ่นเคืองกับคำพูดของเธอเมื่อครู่ แต่เพราะใจที่อยากพาเธอให้ไปเห็นเขาในทุก ๆ มุม และอยากให้เธอได้รับรู้ถึงความจริงใจของเขาว่าเขาจะไม่มีอะไรปิดบังต่อเธอ เพราะฉะนั้นเขาจึงอยากจะพาเธอไปเปิดตัวในงานค่ำคืนนี้ หลังจากที่คาสิโนนี้เลื่อนเปิดมานานแล้วเนื่องจากถูกก่อกวน“แต่ว่า...” ฉันลังเล เพราะไม่ใช่ว่าฉันจะไม่รู้ว่าคนอย่างเขาน่าจะมีธุรกิจสีเทาอยู่บ้างสังเกตได้ก็จากเหตุการณ์ที่ฉันถูกจับตัวมา แต่ทว่า...ฉันเองไม่ถนัดกับแหล่งอโคจรจริง ๆ“อย่าปฏิเสธพี่เลยนะ พี่อยากให้ลินไปในฐานะ...เอ่อ...นายหญิง” เขาขยับตัวเข้ามาใกล้ฉัน ก่อนจะกระ

ก่อนที่คนสูงโปร่งตี๋ขาวหล่อชนิดที่ว่าเป็นพระเอกซีรีส์ได้สบาย ๆ จะเอ่ยสำทับให้ผู้เป็นพี่ชายด้วยกลัวความโหดของพี่สาวตัวเอง“อืม...แต่อย่าไปแซวเจ๊แกนะ แล้วอย่าบอกด้วยว่ารู้มาจากผมน่ะ หึยยยย...มือตีนหนักเป็นบ้า แถมปากยังคมยิ่งกว่ากรรไกรซะอีก มีหวังผมโดนสวดยับแน่ แต่เอาจริง...ก็ไม่น่าเชื่อนะว่าปากแบบนั้นนิสัยแบบนั้นจะมีคนมาชอบ...หึ...ไอ้นั่นซวยชะมัด!!” น้องชายที่เพิ่งจะบอกความลับของพี่สาวตัวเองออกไปเอ่ยอย่างหวั่น ๆ จนฉันแอบอมยิ้มอย่างไม่คาดคิดว่าพี่น้ำค้างหรือหมอน้ำค้างจะมุมแบบนั้นด้วย“หึหึ...ถือว่าเป็นข่าวดีต่อไปนี้กูจะได้มีข้อต่อรองกับพี่ค้างแล้ว เพราะทุกครั้งจ้องจะขู่กูฟ่อ ๆ ว่าจะโทรไปหาชีคตลอดแถมรีดไถซะกูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้เป็นหมอหรือเป็นมาเฟียกันแน่” คุณดีนเอ่ยเล่าถึงฤทธิ์เดชของลูกพี่ลูกน้องของตนที่ต้องเจอ คล้ายกับปรับทุกข์ให้ผู้ร่วมชะตากรรมเดียวกันฟัง“งั้นค่าข่าวดี...เป็น...” น้องชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องยิ้มหน้าระรื่นเอ่ยทวงรางวัลจากผู้เป็นพี่ทันทีด้วยสายตาเจ้าเล่ห์กรุ้มกริ่ม...หึ...ไม่มีผลประโยชน์ใดไม่มีราคาเลยจริง ๆ“ชิปเหรอ...เอาซิ” คุณดีนเอ่ยยิ้ม ๆ ด้วยท่าทีสบาย ๆ เพราะไ

--- ดีแลน Talk ---ผมที่เพิ่งจะได้วิ่งตามเธอออกมาเนื่องจากเผอิญเจอกับนักลงทุนคนหนึ่งดักหน้าคุยพอดี และทันทีที่ผมเดินมาถึงยังหน้าสถานบันเทิงของผมที่เพิ่งเปิดตัวขึ้น ผมก็กลับต้องพบเจอกับความว่างเปล่าไร้ซึ่งร่างบางจนทำให้ผมรู้สึกหวั่นใจจากนั้นผมที่ยืนมองหาเธออยู่นานก็ได้โทรไปหาไอ้ริกเพื่อเช็กกล้องวงจรปิดอีกครั้ง พร้อมกับกระหน่ำกดโทรหาเธอไม่ขาดสาย“ทำไมไม่รับสายว่ะ...” ผมสบถหลังจากที่โทรไปหาปลายสายหลายรอบแล้วเธอไม่รับสักที“นะ...นายครับ ผมไปดูกล้องวงจรปิดให้แล้วครับ พบว่าคุณลลินขึ้นรถแท็กซี่กลับไปแล้วครับ” ริกวิ่งกระหืดกระหอบตามเจ้านายมาพร้อมกับบอกข้อมูลให้คนหน้าตึงได้รับรู้“อะไรนะ...แล้วสภาพแบบนั้น...โธ่โว๊ยยยย!!” เขาปามือถือเรือนแสนที่อยู่ในมือทิ้งลงพื้นอย่างไม่ไยดี พร้อมกับระเบิดอารมณ์โมโหออกมา เพราะถ้าไม่ถูกคู่ค้าอีกคนลากตัวเอาไว้ก่อนหน้านี้เขาคงมาทันร่างนวลเนียนที่เขาทั้งรักทั้งหวงแล้ว“ริกงั้นมึงลองเช็กกล้องที่เพนท์เฮ้าส์ดูซิว่าลินกลับไปถึงแล้วหรือยัง” เสียงแข็งกร้าวคำรามลั่นสั่งลูกน้องอย่างคนหัวเสีย จนคนที่โดนสั่งถึงกับลนลานทำตัวไม่ถูก“เอ๊า!! เร็วซิวะ” เขาตวาดลั่นพร้อมกับเดินตรง

กึก...กึด...พรวด ~~“อ่ะ!!...เฮือก ~~ พี่ดีน...ดะเดี๋ยวก่อนค่ะ” เสียงหวานเปล่งเสียงร้องพร้อมกับมือที่ขยุ้มอยู่ที่ผ้าปูที่นอน หลังจากสัมผัสได้ว่าเนื้อกายแข็งขืดที่ดันเข้ามาเมื่อครู่ดูจะไร้ซึ่งเกาะป้องกันการตั้งครรภ์ เพราะนับจากวันนั้นที่ฉันตกลงกับเขาแล้วว่าเขาต้องเป็นคนป้องกัน ทุกครั้งที่เราทำกิจ (กาม) กรรมด้วยกันเขาก็จะสวมถุงยางตลอด“อ่า...ส์...วะ...ว่าไงครับ...อือออออ ~~” ส่วนคนตัวโตที่กำลังทรมานถึงกับคำรามลั่นหลังจากที่ตอนนี้ตรงส่วนลำเอ็นแข็งกำลังปวดหนึบเพราะความแน่นรัดคับฟิตจากร่องเสียวบีบให้ทรมาน แต่กลับขยับในทันทีไม่ได้ด้วยกลัวว่าจะพ่นพิษออกไปให้สาวเจ้าหัวเราะเยาะเอา“อ่ะ...คะ...เครื่องป้องกันล่ะคะ พะ...พี่ดีนได้ใส่ไหม” ฉันร้องบอกทั้ง ๆ ที่ตรงกลางร่องเสียวซ่านสะท้านแทบจะทนไม่ไหวได้แต่อ้าขาให้กว้างออกมากขึ้นเพื่อระบายความกระสันที่คับแน่นอยู่ในร่องสยิว“มะ...ไม่ต้องห่วง...ระดับพี่แล้ว...อะ...อือออออ ~~ เอาออกทันแน่นอน” ส่วนคนตัวโตที่ตอนนี้แทรกกายแนบเนื้อจนสุดลำทำให้แก่นกายที่ไม่ได้สัมผัสกับความอบอุ่นนุ่มหยุ่นนี่มานานถึงกับเสียวสะท้านแทบทนไม่ไหว ถึงขนาดที่ถ้าหากจะให้เขาถอนตัวตนออกจา

นับตั้งแต่ที่เราสองคนมาถึงบริษัท ตลอดทั้งเช้าฉันก็ทำงานไม่ยอมหยุดอีกทั้งยังพยายามหลีกเลี่ยงที่จะเจอเขา แม้กระทั่งพักเที่ยงที่เขาชวนฉันให้ออกไปหาอะไรกินด้วยกันข้างนอกก็ตาม ฉันก็เลือกที่จะหนีไปกินข้าวเที่ยงกับพี่รามแทน ไม่เว้นแม้กระทั่งช่วงบ่ายที่ฉันวุ่นวายอยู่กับงานของตัวเองโดยที่ถ้ามีเอกสารที่จะต้องเข้าไปให้เขาเซ็น ฉันก็จะไหว้วานให้พี่ริกเป็นคนนำเข้าไปให้แทน ส่วนเขาที่วันนี้ก็ดันยุ่งจนแทบไม่มีเวลาปลีกตัวมาพูดคุยกับฉัน นั่นจึงทำให้เราสองคนไม่ได้เจอหน้ากันเลยและด้วยพฤติกรรมที่ฉันกระทำต่อเขามาตลอดทั้งวันจวบจนกระทั่งล่วงเลยมาจนถึงเวลาเลิกงาน ฉันที่รู้สึกผิดแต่ก็ยังไม่สบายใจพอที่จะเผชิญหน้ากับเขา เลยตั้งใจเอาไว้ว่าวันนี้ฉันจะหนีกลับบ้านก่อนเพื่อไปสงบสติอารมณ์ที่ไม่น่ารักของตัวเองลง และในขณะที่ฉันกำลังครุ่นคิดตกลงกับตัวเองอยู่นั้น...กริ๊งงงงง ~~ กริ๊งงงงง ~~เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นโชว์หน้าจอเบอร์คุ้นตาที่ฉันแปลกใจว่าทำไมเจ้าของสายถึงได้โทรมาทั้ง ๆ ที่เขาเองก็ไม่ได้ติดต่อมาหานานมากแล้วหน้าจอแสดงชื่อผู้โทรเข้ามา... (พี่วรรณ)ติ๊ด ~~“สวัสดีค่ะ พี่วรรณ”“น้องลิน...หายไปไม่ติดต่อกลับมาบ้างเล