All Chapters of บ่วงรักสัญญาร้าย: Chapter 111 - Chapter 120

“อุ๊บ...”จ๊วบๆๆๆ จุ๊บๆๆๆริมฝีปากฉันก็ถูกคนตัวโตให้เรียวปากปิดลงมาอีกครั้ง ก่อนที่ครั้งนี้เขาจะกระทำการดูดดื่มอย่างคนที่หิวกระหาย“อืมมมมม ~~” เสียงหวานครางร้องออกมาในลำคอ หลังจากที่ตัวเองถูกกดให้หลังแนบกับกำแพงบ้านและเมื่อริมฝีปากร้อนฉกฉวยเอาความหวานจากโพรงปากจนสาแก่ใจแล้วเขาก็ค่อย ๆ ถอนริมฝีปากทรงเสน่ห์นั้นออก ก่อนที่จะเปลี่ยนจุดจู่โจมเป็นตรงเข้ากดจูบเม้มลงไปที่ลำคอขาวด้วยความมันเขี้ยว“อื้อออออ ~~ คุณดีนค่ะ...อ่ะ ~~” ฉันหลุดครางพร้อมกับคอที่เชิดขึ้นเหมือนกับต้องการให้เขาปรนเปรอฉันได้อย่างถนัด พร้อมกับมือที่โอบรัดรอบคอของเขาเอาไว้คล้ายกับจะบอกเขาเป็นนัย ๆ ว่าไม่ต้องการให้เขาได้ถอนริมฝีปากที่ปลุกเร้าความกระสันนี้ออกไป“ลิน...อ่าาาาซ์ ~~” เสียงทุ้มเอ่ยกระเส่ายิ่งเร่งเร้าให้กายสาวร้อนวูบวาบ“ค่ะ...อื้อออออ ~~” เสียงหวานขานรับ ด้วยร่างที่สั่นสะท้านเกร็งรับความร้อนจากลมหายใจของคนตัวโตที่ราดรดลงมาจากนั้นเขาก็ค่อย ๆ เลื่อนริมฝีปากชื้นแฉะที่มาพร้อมกับลมหายใจอุ่นให้ลงมาตามเนื้อผ้า ก่อนที่ทั้งปากและปลายจมูกนั้นจะมาหยุดอยู่ตรงเนินเนื้ออวบอิ่มที่เขาอาจจะไม่รู้ว่าตอนนี้มันอยากให้เขาสัมผัสตักต

กึก...กึก...กึกเขาที่พยายามส่งท่อนเอ็นขยับเข้าร่องที่ฟิตแน่นเพิ่มขึ้น และนั่นก็ยิ่งทำให้เขามั่นใจมากยิ่งขึ้นว่าเขานั้นได้เป็นคนแรกของเธอจริง ๆ“อ๊ะ...เจ็บ...อึก...ลินเจ็บ” น้ำตาที่เริ่มเอ่อคลอมาที่ขอบตาสวย โดยมือได้แปรเปลี่ยนจากที่จับต้นแขนของคนตัวโตอยู่ มาเป็นดันไปที่หน้าอกของเขาเพื่อให้เขาเอาสิ่งที่ทำให้ฉันเจ็บออกไปแทนส่วนเขาที่ปวดหนึบไปทั่วทั้งลำเอ็นจนแทบจะขาดใจจากการถูกร่องอุ่นบีบรัด และแม้ว่าเขาจะรู้สึกสงสารคนใต้ร่างมากแค่ไหน แต่เขาก็ไม่อาจถอยหลังเอาเอ็นอุ่นออกไปจากร่องนุ่มหยุ่นนั้นได้แล้ว“อะ...อีกนิดนะครับ...ที่รัก...อ่าาาาา ~~” เขาเอ่ยปลอบประโลมหญิงสาวอีกครั้ง ทั้งที่ความจริงตัวเองนั้นเพิ่งจะพาท่อนเอ็นขนาดมหึมาเข้าไปยังร่องสาวได้ยังไม่ถึงครึ่งทาง“อึก...ฮึก แต่ลินเจ็บ เอาออกไปได้ไหมคะ” มือบางยังคงดันร่างแกร่งไม่หยุด พร้อมกับน้ำตาที่เริ่มไหลซึมออกมาที่หางตาและหลังจากที่เขาประเมินสถานการณ์แล้วพบว่าตรงรอยต่อระหว่างเขากับเธอเริ่มมีเลือดไหลซึมออกมาจากการที่เธอไม่เคยผ่านมือชายมาก่อน อีกทั้งกลีบอวบอูมที่เคยปิดสนิทนั้นได้แบะออกจนเริ่มมีอาการบวมแดง จึงทำให้เขาตัดสินใจที่จะต้องรีบจบค

“คุณดีน...” (O_O)ฉันถลึงตาดุใส่เขาด้วยความตกใจระคนหวั่นใจเพราะด้วยอาการที่หน่วง ๆ บริเวณกึ่งกลางกายสาวยังคงคุกรุ่นไม่จางหาย“ก็จะทบทวนความทรงจำให้...เห็นเธอเหมือนจะลืมว่ามีฉันเป็น... ‘ผัว’ ” เขาพูดพร้อมกับส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ พร้อมกับฉันที่กำลังจะเอ่ยปากห้ามปรามเขา“มะ...ไม่ต้องเลยค่ะ...อุ๊บ!!” และในขณะที่ฉันกำลังจะร้องบอกเขา คนตัวโตที่กำลังคร่อมร่างฉันอยู่นั้นก็รีบโน้มใบหน้าลงมาปิดปากฉันทันที อย่างไม่ต้องการให้ฉันเอ่ยปากปฏิเสธแต่อย่างใดจุ๊บ ~~ จ๊วบ ~~“อ๊ะ...อืมมมมม ~~” ร่างสาวถึงกับสั่นสะท้านด้วยความสยิวทันทีที่เขาฉกฉวยความหวานจากริมฝีปากสวย ก่อนจะลากลิ้นสากให้ลงมาหาความหอมหวานตามลำคอขาวแทนจากนั้นเขาที่ค่อย ๆ เคลื่อนกายลงไปจนหายเข้าไปใต้ผ้าห่ม ด้วยการกระทำที่ดูน่าสงสัยของเขานั้น ฉันที่กำลังสงสัยก็พลันได้รับคำตอบทันทีหลังจากที่ถูกเขา...“อ่ะ...อือออออ ~~ คุณดีนค่ะ...อ่าาาาส์ ~~” เรียวปากอวบอิ่มครางกระเส่าทันทีที่ถูกลิ้นร้อนของคนตัวโตลากเลียไปตามเนื้อสาว เนื่องจากเสื้อยืดตัวโคร่งได้ถูกเขาถลกขึ้นจนเผยให้เห็นเนื้อเนียนที่เต็มไปด้วยรอยแดงจ้ำเต็มทั่วไปหมดจุ๊บ ~~ จ๊วบ ~~แผล็บ ~~ลิ้น

ฉันเลือกที่จะไม่ตอบคำถามของเขา แต่เลือกที่จะจดจำความรู้สึกที่เขาตั้งใจจะสื่อมาให้ แม้ว่าความหอมหวานจากความรักที่ถูกส่งมานั้นมันจะทำให้รู้สึกดีมากแค่ไหน แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องเผื่อใจไว้เพื่อตัวเองหลังจากที่เราคลายอารมณ์ขุ่นข้องหมองใจต่อกันฉันก็จัดการกินยาที่ซื้อมาต่อหน้าเขา แม้ว่าเขาจะยังคงมีสายตาวิงวอนมาที่ฉันโดยหวังว่าฉันจะเปลี่ยนใจและมอบความหวังในการมีทายาทให้กับเขาก็ตาม แต่สายตาอ้อนวอนคู่นั้นก็ไม่อาจเปลี่ยนใจของฉันได้ เพราะอย่างที่ฉันบอกเนื่องจากฉันเองก็ยังไม่มั่นใจต่อความสัมพันธ์ของเราสองคนรวมถึงอนาคตของเราสองคนด้วย อีกทั้งในเมื่อฉันยังมีสถานะเป็นลูกหนี้ของเขากลาย ๆ หนี้ก้อนโตที่ฉันยังชำระไม่หมด และถึงแม้ว่าหลังจากที่เราตกลงคบกันเขาเองจะไม่เคยพูดถึงมันเลยก็ตาม แต่ทุกอย่างมันไม่มีอะไรแน่นอน...เพราะใครจะไปรู้ว่าในวันนี้ที่เขายังรักทุกอย่างมันอาจจะดูง่ายดายไปหมด แต่ถ้าวันหนึ่งเขาเกิดหมดรักแล้วขึ้นมา...เขาก็อาจจะทวงทุกอย่างคืนได้อย่างไร้ความปรานีฉันที่นั่งเหม่อลอยจมอยู่ในความคิด พร้อมกับเขาที่ได้ขับรถพาฉันกลับไปยังบ้านพักตากอากาศหลังเดิม และถึงแม้ว่าฉันจะบอกว่าให้เรากลับไปเพนท์เฮ้า

บิด ~~“นี่แน่ะ.... / โอ๊ยยยยย ~~ เจ็บๆๆๆ ซี๊ดดดดด ~~”ฉันหยิกไปที่ต้นแขนของเขาอย่างแรง จนเขาถึงกับเบิกตาร้องครวญครางลั่นห้อง“สมน้ำหน้า...ชิ” ฉันเยาะเย้ยเขาก่อนจะปล่อยมือที่บิดเนื้อแขนเขาเอาไว้“อู๊ยยยย...เมียใครมือหนักเป็นบ้า...คนเขาแค่อยากนอนกอดเมียตัวเองเฉย ๆ ทำไมต้องทำร้ายกันด้วย...ซู๊ดดดดด ~~” เสียงบ่นกระปอดกระแปด พร้อมกับมือที่ลูบไปที่แขนของตัวเองปรอย ๆ ทำฉันอดรู้สึกเอ็นดูภาพตรงหน้าไม่ได้“ก็ใครใช้ให้พิเรนทร์มางัดห้องคนอื่นเขาอย่างนี้ล่ะค่ะ ก็ลินบอกแล้วไงว่าลินขอนอนคนเดียวพี่ดีนไม่ฟังลินเลย แล้วก็ตอนนี้ลุกไปได้แล้วค่ะ เตรียมตัวกลับกันได้แล้ว” ฉันที่เห็นว่าเขาไม่ได้ทำอะไรกับฉันนอกจากนอนกอดฉันจริง ๆ อย่างที่เขาบอก ก็ไม่ได้ถือสาหาความอะไร แต่ก็อดหมั่นไส้ความเจ้าเล่ห์ของเขาไม่ได้เลยขอทำโทษเขานิด ๆ หน่อย ๆ เถอะ“กลับสาย ๆ ก็ได้นี่ นอนต่ออีกหน่อยเถอะนะ มามะ...มานอนต่อกันเถอะ ผัวยังกอดเมียไม่หนำใจเลย” เขายังคงงอแงไม่ยอมลุก พร้อมกับเตรียมวาดแขนมาโอบเอวฉันต่อ“ท่านประธานค่ะ ลุกได้แล้วค่ะ ทิ้งบริษัทไว้ให้คนอื่นบริหารมันจะดีเหรอคะ” ฉันเอ่ยเสียงเข้มเข้าโหมดเลขาโหดทันที“คนอื่นที่ไหน ไอ้ริก