All Chapters of สาวใช้จำยอม: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่32 คนเจ็บอวดดี“ฉันโครตปวดขาเลย~ เธออยู่ไหน?” เสียงแผ่วเบาเอื้อนเอ่ยอยู่ในสายจนคนที่ได้ยินนั้นสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดทรมานของเขาอย่างใจจริง“โบตั๋นออกมาจ่ายตลาดค่ะ!” ดวงตากลมโตกรอกกลิ้งไปมาชำเลืองมองคนข้างกายไปพลางๆ เมื่อเห็นว่าองุ่นมุ่งหน้าเข้าไปหาร้านโตเกียวจึงถอนหายใจอย่างโล่งอกในทันที “อืม...งั้นรีบกลับมานะ ฉันไม่รู้จะทำยังไงดีเธอช่วยฉันหน่อยมันเจ็บไปหมดเลย” เสียงออดอ้อนที่แทบจะไม่ใช่เขมราชคนเดิมแบบเมื่อก่อนเลยจริงๆ เขาอ้อนอย่างที่โบตั๋นเองก็ยืนงงท่ามกลางตลาดได้เลย“ค่ะๆ แต่คุณเขมควรบอกให้คนเอาอาหารและยาไปให้สิคะ โบตั๋นต้องใช้เวลาอยู่ที่นี่สักพักใหญ่ๆเลยค่ะ เพราะเพิ่งมาถึง” กระนั้นเธอก็ยังใจแข็งเอ่ยไปตามจริง เพราะถ้าทรมานขนาดนั้นก็ไม่ควรมารอเธอเพียงคนเดียวสิ คนอื่นก็มีให้ใช้งานถมเถไป“อืม ไม่หล่ะฉันจะรอ!”สิ้นเสียงทุ้มจากนั้นปลายสายก็วางไป ทำให้โบตั๋นคิดไม่ตกกับตัวเองไปครู่หนึ่ง เขมราชมักจะทำตัวเสมือนกับว่าเราเป็นคนรักกันหรือว่าเธอจะคิดไปเองคนเดียว....แต่เวลานี้รู้สึกว่านอกจากจะเป็นนางบำเรอลับๆแล้วนั้นก็ยังเป็นสาวใช้ประจำตัวอีกด้วย อาจเป็นเพราะความคุ้นเคยเขมราชจึงเรียกใช

ตอนที่34 เซ็กส์บำบัด nc+@หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปร่างหนาก้าวเดินตามทางลัดเลาะที่ปูด้วยแผ่นหินแกรนิต วัสดุจากธรรมชาติที่เขมราชได้เอามาลงใหม่ไว้ทั่วทั้งบ้านเมื่อปีก่อนๆ สิ่งใดไม่เข้าที่เข้าทางเขมราชก็จัดการได้ทั้งหมด เพราะมีความรู้เรื่องบ้านทั้งหมด รวมทั้งบิดาเองก็เช่นกัน ทว่าท่านก็อายุอานามมากแล้วบวกกับไม่ค่อยได้อยู่บ้านเพราะอยากจะใช้ชีวิตให้คุ้มค่า หากไม่เคยได้พบเจอสิ่งใด พวกท่านก็จะไปในที่ที่ท่านทั้งสองต้องการไป เรื่องนี้จึงทำให้คนเป็นลูกอย่างเขมราชเป็นห่วงเรื่องสุขภาพของท่านทั้งสองเป็นอย่างมากสองขายาวจะทำหน้าที่เดินได้ดีเวลาอยู่ตามลำพัง หากกับแม่ลูกอ่อนเนื้อหอมคนรู้ใจนั้น เขมราชจะป่วยกระเสาะกระแสะไปโดยปริยายถึงแม้ว่าโบตั๋นจะจับได้ว่าเขมราชหลอกว่าเจ็บขาเพียงใด แต่เจ้าหล่อนก็ไม่สามารถหลีกหนีจากชายหนุ่มได้เลย คำว่า ‘อดทน’ เท่านั้นจริงๆที่โบตั๋นทำได้ในตอนนี้ก๊อกๆ!!ก๊อก!!!แอ๊ดดด!!!ประตูไม่ได้ล็อกมือหนาจึงบิดลูกบิดอย่างถือวิสาสะแล้วเข้าไปในบ้านพักของสาวใช้ในทันที ด้วยความเคยชิน สองขายาวก้าวเดินไปหย่อนสะโพกลงที่เก้าอี้ทานข้าวของเจ้าของห้อง ตาคมเหลือบมองแผ่นหลังอรชรไปด้วยสายตาหยาดเยิ้ม ห

ตอนที่36 บทพิสูจน์ใจในคืนวันนั้นเขมราชทำหน้าที่ดูแลโบตั๋นเสมือนคนรักกัน เกินหน้าที่ของนายจ้างกับลูกน้อง ขับรถพาไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าเพื่อให้โบตั๋นได้มาเฝ้ามารดาที่โรงพยาบาล แถมเขายังคอยไปช่วยองุ่นเลี้ยงเด็กอ้วนกลมของเขาอีกด้วย แต่เขมราชเองก็ไม่ได้มีเวลาว่างมากพอเพราะต้องเตรียมตัวสำหรับไฟลท์บินในวันถัดมาจวบจนมาถึงวันที่ต้องบิน นักธุรกิจหนุ่มก็ได้มาอยู่บนเครื่องบินชั้นเฟิร์สคลาสเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เวลานี้ดูสุขุม น่าเกรงขามไม่เหมือนเวลาที่อยู่กับโบตั๋น ใบหน้าคมดุเเสดงสีหน้าราบเรียบผ่านแว่นกันแดดสีดำราคาแพง แขนแกร่งยกขึ้นจากที่พักแขนหมายจะปลายตามองเวลาบนนาฬิกาเรือนหรู ก็พบว่าในอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงที่หมายแล้ว เพราะประเทศญี่ปุ่นก็ใกล้เคียงกันอยู่ในทวีปเดียวกันนี้เองอันที่จริงเขาไม่ได้จะไปนานร่วมสัปดาห์ขนาดนั้นหรอก เพราะเห็นว่าโบตั๋นกำลังประสบปัญหาตามลำพังอยู่แบบนั้น เขาอดที่จะเป็นห่วงเป็นใยเด็กอ้วนกลมของเขาไม่ได้เลยจริงๆพอนึกถึงดวงตากลมโต ใบหน้าจิ้มลิ้มของเด็กน้อย แถมยังประทับรอยจูบไว้ทั้งสองแก้มของเขาก่อนจากกัน บวกกับน้ำลายใสๆยืดๆนั้นอีก ชวนให้เขมราชรู้สึกหมันเขี้ยวเหลือเกินจนก้อนเนื

ตอนที่38 ความรู้สึก“เธอว่าความสัมพันธ์ที่มันเกิดขึ้นแบบฉาบฉวยมาตั้งแต่แรก มันจะเป็นไปได้จริงๆไหม ถ้าเกิดคนสองคนรักกันขึ้นมา!”ใบหน้าหวานละมุนเมินเฉยต่อสายตาหื่นกระหายของอีกคนผ่านกล้องวีดิโอคอลเห็นหน้า เขมราชกำลังนั่งมองเรือนร่างของเธอไปด้วยสายตาหยาดเยิ้มเกินคำบรรยายจริงๆโบตั๋นเมียงมองที่นาฬิกาฝาผนังห้องเวลาบนนั้นปรากฏเป็นเวลานัดหมายของเธอและเขมราช สามทุ่มตรง ถึงแม้เวลาของอีกประเทศจะช้าหรือเร็วกว่าเพียงใดก็ตาม ทว่าเขมราชให้เธอยึดเวลาของที่นี่เป็นหลักเธอทำได้สิ ทำไมถึงจะทำไม่ได้ก็แค่เซ็กส์โฟนเพื่อแลกกับจำนวนเงินมหาศาล คนทุกคนไม่ได้มีทางเลือกกันมากหรอกนะ และเธอโชคดีหน่อยที่เรือนร่างนี้มีเพียงเขมราชเพียงคนเดียวที่ได้มอง ไม่เคยผ่านชายใดเลย....ถึงแม้ว่าถ้อยคำที่เคยเอ่ยขอคำปรึกษาอย่างลอยๆกับองุ่นยังคงวนลูปอยู่ในห้วงความคิดของเธอเพียงใดก็ตาม เอ่ยถามไปทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่า....เธอและเขาต่างกันมากเพียงใด มันเป็นไปได้ยากกว่าคนอื่นเลยด้วยซ้ำความสัมพันธ์ฉาบฉวยในคืนวันที่เสียบริสุทธิ์มาตั้งแต่แรก จนกระทั่งตอนนี้ก็มีเพียงเซ็กส์ เป็นข้อเสนอมาตั้งแต่แรกเริ่มเลยจริงๆ แล้วแบบนี้คุณหญิงท่านจะหวังอะไ

ตอนที่40 คาหนังคาเขาวันเวลาล่วงเลยมาถึงวันที่โบตั๋นต้องพามารดาออกจากโรงพยาบาล เป็นวันที่คนป่วยตั้งหน้าตั้งตารออยู่ทุกวัน โบตั๋นเข็นมารดาออกจากห้องพักฟื้นให้ท่านรอไม่นานก็เป็นอันเคลียร์ค่ารักษาพยาบาลจบก่อนออกจากโรงพยาบาลเป็นที่เรียบร้อยแล้วในวันนี้เธอคงต้องขัดคำสั่งเขมราชสักวันและคงไม่ใจไม้ไส้ระกำถึงขนาดทำกับคนป่วยได้ มือเรียวผอมกวักเรียกรถแท็กซี่ที่พลุ้งพล่านไปมา ไม่ต้องการไปเรียกใช้รถตู้ที่ลุงทิศขับเพราะเกรงใจคุณท่านทั้งสอง ท่านอดิศรนั้นก็ใกล้หายดีแล้วทว่าโบตั๋นก็ไม่อาจวางใจให้รถของที่บ้านอนันต์การณ์มาปรนนิบัติเธอกับแม่เกินเจ้านายถึงขนาดนั้น เขมราชยังคงอยู่ที่ต่างประเทศ เมื่อคืนเราไม่ได้คุยกันเพราะเขาคงไม่มีเวลาว่าง ส่วนโบตั๋นก็คอยดูแลมารดาอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว เห็นว่าการโทรคุยกันก็คลายความเหงาได้ดีอยู่เหมือนกัน“อ้าวพี่กบ!”รถแท็กซี่ที่กวักได้เคลื่อนมาจอดเทียบท่าตรงข้ามกับเธอและมารดาพอดี กระจกรถเคลื่อนลงต่ำจนได้เห็นใบหน้าคร่าตาของคนขับที่คุ้นเคย“สวัสดีครับคุณแม่ ขึ้นมาสิโบตั๋น” โบตั๋นเห็นแบบนั้นก็ประคับประคองมารดาเข้าไปนั่งในโดยสารทันที เธอกระซิบข้างใบหูของมารดาบอกว่าชายคนนี้เป็