All Chapters of สาวใช้จำยอม: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่12 ความจริงที่เจ็บปวดวันเวลาล่วงเลยผ่านไปสิ่งรอบข้างก็แปรเปลี่ยนไปตามกาลเวลา แม้กระทั่งจิตใจอันอ่อนไหวของมนุษย์ก็เช่นกัน มีสิ่งเย้า ยั่วยวน ส่งผลให้กระทำผิดไปตามอารมณ์ชั่ววูบ ตามความปรารถนาใหม่ของปุถุชน เช่นที่น้ำหวานกำลังประสบอย่างที่ไม่ควรเอาเป็นแบบอย่างเลยสักนิด การนอกใจนอกกายคนรักมันหนักหนาและเป็นบาป เพราะเราเคยให้สัจจะวาจาต่อกัน และดูเหมือนว่าเขมราชจะจริงจังกับเธอมากจริงๆหากเธอตัดความสัมพันธ์กับเขมราชไปแล้ว เขาจะเป็นอย่างไรต่อไปนะความทุ่มเทของเขาที่มอบให้ ไม่ได้ไร้ประโยชน์เลยสักนิด ตลอดระยะเวลาที่เรารู้จักกันมา เขมราชเป็นผู้ชายที่ดีและอบอุ่นมากจริงๆและเป็นพี่ชายที่แสนดีคนหนึ่ง....ดวงตากลมกรอกกลิ้งกระพริบปริบๆหวังไม่ให้หยดน้ำตาสีใสไหลลงมาอาบแก้ม เพราะไม่อยากจะให้ผู้เป็นน้องได้เห็น มือเรียวยกขึ้นเช็ดน้ำตาบนใบหน้าขาวๆของตัวเองลวกๆ เพราะมันห้ามไม่ให้ไหลได้ที่ไหนกันหล่ะ เบ้าตาเธอร้อนผ่าว ปริ่มและเอ่อนองขนาดนั้น“นี่ ไปเล่นกับหนูใบหม่อนกันไหม?”น้ำหวานหลุดจากภวังค์ความคิดแล้วกระพริบตาปรับอารมณ์ไปอย่างรวดเร็ว ร่างพริ้วหมุนตัวจากวิวที่ระเบียงสาวเท้าเข้าไปหาอะตอมที่ชะงักมืออยู่ก

ตอนที่14 สุนัขตามกลิ่น@ช่วงสายของวันสองมือกำลังคนส่วนผสมเข้าด้วยกัน จากนั้นทำการเทเข้าเครื่องทำไอศกรีม เป็นรสช็อกโกแลตในการทดลองแลกของเธอ โบตั๋นคนขี้งกก็ลงทุนได้ในเรื่องการทำขนม ทำอาหารของเธออีกเช่นกัน นอกจากเรื่องลูกแล้วนั้นดวงตากลมโตจ้องมองอย่างใจจดจ่อไปที่เครื่องทำไอศกรีมราคาปานกลางที่ไม่ได้ราคาสูงมาก เธอก็อยากจะทำให้คนทั้งบ้านได้ทานไม่ใช่แค่ให้ผู้มีพระคุณอย่างคุณท่านได้ลิ้มลองเพียงท่านเดียวหรอกไหนจะแม่ดวงใจของเธอเองที่วิ่งไปกวักมือเรียกรถไอศกรีมที่หน้าคฤหาสน์ไม่ทัน เพราะเนื้อที่หน้าบ้านมีเป็นไร่ ใช้จักรยานปั่นนั้นไม่รู้ว่าจะทันหรือเปล่าเลยแม่ดวงใจจึงนั่งคอตกเลี้ยงหลานอย่างเซ็งๆ คนเป็นลูกจึงสันหาทำให้แม่ดวงใจของเธอ ในเช้าของวันถัดมาและในครัวทำขนมมีองุ่นที่ยืนประกบข้างเพราะอยากจะกินและเห็นขั้นตอนในการทำ ที่ชั่งง่ายดายแบบนี้ แต่ก็ไม่เคยสันหามาทำเหมือนกับโบตั๋น สองหูของทั้งคู่กำลังฟังบางอย่างจากไลฟ์สดของวันสำคัญๆอีกด้วย “รางวัลเลขท้ายสองตัวประจำวันที่ 1 มิถุนายน เลขที่ออก แอ๊ดดด แอ๊ด! 03 03”“ไม่ถูก ซื้อยังไงก็ไม่ถูก 0มาอีกแล้วนะ ออกอ้อมโลกอีกแล้ว!” องุ่นบ่นอุบและโบตั๋นก็ไม่ถู

ตอนที่16 แย่งนมลูกเธอ nc+21.00 น.Hrrrrrrr!“ฮัลโหลค่ะ!” “นี่สรุปแล้วเธอจะไม่ขึ้นมาใช่ไหม?” เสียงทุ้มจากปลายสายชั่งคุ้นหู ดวงตากลมกรอกกลิ้งมองไปที่นาฬิกาตรงฝาผนัง พบว่าเป็นเวลาที่บีบใจเธอเสียยิ่งกว่าอะไร“คุณเขมไปเอาเบอร์โบตั๋นมาจากไหนกันคะ?” มือเรียวยกขึ้นมาป้องปาก กระซิบกระซาบเสียงแผ่วเบาพอให้อีกฝ่ายได้ยินเท่านั้น เพราะเกรงว่าเด็กอ้วนจะตื่นขึ้นมา เมื่อครู่เสียงโทรเข้ามานั้นก็ทำเอาเด็กน้อยขยุกขยิกตัวแล้ว“ไม่ใช่เรื่องแปลกใจอะไรเลยนะ!”“ที่เธอต้องใส่ใจนั่นคือ เมื่อไหร่จะขึ้นมาเสียที....ฉันไม่ชอบคนไม่ตรงเวลานะ?” เขาว่าต่ออย่างไม่ยอมล้มเลิกความคิดง่ายๆเลยจริงๆ แถมน้ำเสียงต่างกับเมื่อตอนกลางวันโดยสิ้นเชิง หากไม่พอใจ คนเอาแต่ใจก็จะบีบบังคับเอาจนได้“โบตั๋นไม่ตอบตกลงและคุณเขมก็คิดไปเองทั้งนั้นนะคะ!” โบตั๋นก็ไม่ยอมเหมือนกัน “เธอก็รู้ว่าถ้าฉันอยากได้อะไร....ฉันก็ต้องได้ เพราะฉะนั้น ฉันให้เวลาเธอ3นาที ไม่อย่างนั้นเจอกันนะสาวน้อย ฉันจะลงไปหาเธอเอง!”คนบ้าอย่างเขมราชนั้นทำได้ทุกอย่าง ขู่เธอไม่หยุดและสิ่งที่พูดเขาก็สามารถทำได้โดยง่าย อย่างไร้สำนึก ไม่คิดถึงหน้าเด็กน้อยตาดำๆเลยจริงๆแอ๊ดดด!“

ตอนที่18 สองงานเธอว่าไง?“แต่เมื่อเช้าโบตั๋นเป็นวันนั้นของเดือนพอดีนะคะ!”หมับบบบ!เอวคอดถูกคว้ารวบเข้าไปหาอย่างเดาทางไม่ออก เขมราชจ้องตาคมดุลงมา ตั้งแต่ดวงตากลมโตลากลงมาจนถึงทรวงอกอวบอิ่มผ่านเนื้อผ้า ลามมาจนถึงใต้สะดือ จุดสงวนที่เขมราชพึงพอใจเป็นที่สุดของแม่ลูกอ่อน...“แต่ฉันคงไม่ปล่อยเวลาไปเพียงเพราะเธอเป็นวันนั้นของเดือนหรอกนะโบตั๋น”“เธอแค่ต้องใช้ปากและมือจนเหมื่อยกันไปข้าง!”“…”“เอาหล่ะ ฉันก็ไม่ได้ทลึ่งตึงตังถึงขนาดนั้น วันนี้ก็ไม่ได้มีเวลาว่าง”“นึกอยากจะรู้ว่าคนที่เรียนเก่งแบบเธอทำไมถึงไม่เรียนต่อหล่ะโบตั๋น?” มือหนาปล่อยเอวคอดให้เป็นอิสระ จากนั้นร่างหนาก็เดินเข้าห้องแต่งตัว เปิดตู้เสื้อผ้า ตั้งคำถามขึ้นมาอย่างที่คนในอ้อมแขนเมื่อครู่ตามไม่ทันมือหนาหาชุดสูทที่เหมาะสมสวมใส่พลางรอคำตอบและคนที่อยู่อีกห้องนั้นไม่ยอมเดินตามเข้ามาตอบคำถามของเขา“ก็โบตั๋นพลาดมีลูกไงคะ” เธอตอบไปสั้นๆและยืนก้มหน้าก้มตาอยู่ที่หน้าประตูห้องแต่งตัวเขมราชสวมใส่เสื้อผ้าจนมาถึงขั้นตอนที่ไปหยิบเนคไท เรื่องราวทั้งหมดนั้นที่เขารู้เกี่ยวกับเธอก็เพราะคุณหญิงขจีเล่าให้ฟัง ตามประสาคนแก่ขี้เหงาที่ชอบใจเด็กสาวคนหนึ่

ตอนที่20 ของแซ่บหัวใจเต้นอย่างแข็งแรงเมื่ออะดรีนาลีนสูบฉีดเนื่องจากผ่านกิจกรรมอันเร่าร้อนมายาวนานนับชั่วโมงหรืออาจจะมากกว่านั้นเขมราชกินอิ่มย่อยได้ไม่นานก็เล่นงานแม่สาวใช้จอมโกหกสะน่วม โบตั๋นคิดว่าถ้าเธอใช้ปากและมือนั้นก็กลัวว่าจะเหมื่อยเป็นตะคริวไปสะก่อน ไม่ก็คอหอยพังกันไปข้างจึงสารภาพว่าไม่ได้เป็นวันนั้นของเดือน....ใบหน้าหวานละมุนไร้เครื่องสำอางค์เข้ามาเติมแต่งซบแผงอกกว้างเจ้านายหนุ่มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย หัวใจไม่อาจหยุดเต้นรัวได้เลยจริงๆ ทั้งที่เธอพยายามไม่คิดและตัดใจ แต่ราวกับโชคชะตากลั่นแกล้งให้เขมราชมาข้องเกี่ยวกับเธอในพันธะทุเรจๆนี้จะให้เธอตัดใจได้อย่างไร....ในเมื่อตอนนี้ใกล้เขามากขนาดนี้“ฉันเหนื่อยมากในวันนี้ แต่ถ้าเธอจะเอาอีกรอบฉันก็ไม่ขัดหรอกนะ!”โบตั๋นเเหงนมองใบหน้าหล่อเหลาที่เปลือกตายังคงปิดลง และเธอคิดว่าเขาหลับไปแล้วสะอีก“ถ้าโบตั๋นฟาดคุณได้ โบตั๋นจะทำค่ะ ใครเขาจะเอาอีกคะ” ใบหน้าสวยฉีกยิ้มเห็นฟันขาวครบ แก้มนุ่มมีรอยบุ๋มชั่งน่ารักน่าเอ็นดู เขมราชหรี่ตามองลงมาเพียงตาเดียว แขนแกร่งกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นแล้วตั้งใจว่าจะเข้าสู่ห้วงนิทราจริงๆแล้ว“รู้สึกว่าเธอจะลามปามน