ตอนที่20 ของแซ่บหัวใจเต้นอย่างแข็งแรงเมื่ออะดรีนาลีนสูบฉีดเนื่องจากผ่านกิจกรรมอันเร่าร้อนมายาวนานนับชั่วโมงหรืออาจจะมากกว่านั้นเขมราชกินอิ่มย่อยได้ไม่นานก็เล่นงานแม่สาวใช้จอมโกหกสะน่วม โบตั๋นคิดว่าถ้าเธอใช้ปากและมือนั้นก็กลัวว่าจะเหมื่อยเป็นตะคริวไปสะก่อน ไม่ก็คอหอยพังกันไปข้างจึงสารภาพว่าไม่ได้เป็นวันนั้นของเดือน....ใบหน้าหวานละมุนไร้เครื่องสำอางค์เข้ามาเติมแต่งซบแผงอกกว้างเจ้านายหนุ่มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย หัวใจไม่อาจหยุดเต้นรัวได้เลยจริงๆ ทั้งที่เธอพยายามไม่คิดและตัดใจ แต่ราวกับโชคชะตากลั่นแกล้งให้เขมราชมาข้องเกี่ยวกับเธอในพันธะทุเรจๆนี้จะให้เธอตัดใจได้อย่างไร....ในเมื่อตอนนี้ใกล้เขามากขนาดนี้“ฉันเหนื่อยมากในวันนี้ แต่ถ้าเธอจะเอาอีกรอบฉันก็ไม่ขัดหรอกนะ!”โบตั๋นเเหงนมองใบหน้าหล่อเหลาที่เปลือกตายังคงปิดลง และเธอคิดว่าเขาหลับไปแล้วสะอีก“ถ้าโบตั๋นฟาดคุณได้ โบตั๋นจะทำค่ะ ใครเขาจะเอาอีกคะ” ใบหน้าสวยฉีกยิ้มเห็นฟันขาวครบ แก้มนุ่มมีรอยบุ๋มชั่งน่ารักน่าเอ็นดู เขมราชหรี่ตามองลงมาเพียงตาเดียว แขนแกร่งกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นแล้วตั้งใจว่าจะเข้าสู่ห้วงนิทราจริงๆแล้ว“รู้สึกว่าเธอจะลามปามน
ตอนที่21 เขมราชเปลี่ยนไปช่วงสายของวันที่พระอาทิตย์ใกล้เคลื่อนตัวขึ้นมาอยู่เหนือศรีษะ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขมราชคนขี้ร้อนถอดใจให้กับสภาพแวดล้อม บรรยากาศที่ไม่คุ้นเคยร่างหนานั่งซับทิชชู่ลงบนกรอบหน้าหล่อ อดทนรออย่างอดกลั้นอารมณ์กับคิวที่ยาวพอสมควรของร้านอาหารอีสานแห่งนี้ เดิมทีเขมราชเคยไปทานที่อื่นซึ่งอดีตแฟนสาวเป็นคนเปิดโลกทัศน์ให้กับเขา ไม่ได้อยากจะพาโบตั๋นมานักหรอกเพราะส่งผลให้ห้วงหัวใจคนึงหาอดีตคนรักขึ้นมาทว่า....เขมราชก็รู้สึกอยากจะตอบแทนในความน่ารักของโบตั๋นที่หอบอาหารมาให้เขาเมื่อคืนนี้โดยนึกขึ้นได้ว่าคุณหญิงขจีเคยบอกเอาไว้ว่าโบตั๋นชอบทานอาหารรสจัด ส้มตำ ไก่ย่าง อะไรทำนองนี้“น้ำค่ะคุณเขม!”แก้วน้ำเย็นๆถูกเคลื่อนตัวมาหยุดอยู่ตรงหน้าคนตัวโตอีกเป็นครั้งที่สอง เขมราชดื่มในทันที ดวงตาคมมองคนตัวเล็กที่อยู่ในชุดน่ารักไม่เข้ากับร้านอาหารที่พามาก็คิ้วขมวดให้กับตัวเอง“ฉันว่าครั้งหน้าเราควรนัดกันก่อนจะดีกว่านะ!!”ส่วนเขมราชก็อยู่ในชุดสบายๆ เสื้อโปโลสีขาวกางเกงขาสั้นสีกรม อาจจะดูธรรมดาๆแต่เชื่อเถอะว่านาฬิกาก็เท่ากับราคาตึก “โบตั๋นก็ว่าอย่างนั้นแหล่ะค่ะ” ใบหน้าหวานละมุนยิ้มเจื่อน แล้วมองกร
ตอนที่22 พลังหื่น แสงสุดท้ายกำลังลาลับขอบฟ้า ระบายแสงสีส้มลงมาอาบผืนโลก ส่งผลให้ตกกระทบกับร่างเล็ก ผ่านทางกระจกรถข้างกายของนักธุรกิจหนุ่มที่พ่วงมาด้วยพลขับรถ เส้นทางขากลับเข้าไปยังบ้านอนันต์ธการณ์ เราใช้เวลาที่ห้างหรูนานพอสมควร รับประทานอาหารกลางวัน ซื้อของเล่น ของใช้ รถเข็นเด็ก เสื้อผ้าเด็ก ลามไปจนถึงมารดาของโบตั๋น โบตั๋นนั่งเงียบกุมมือวางไว้บนหน้าตักตนเอง สายตาทอดมองไปยังดวงตะวันที่กำลังลับขอบฟ้าด้วยความเพลิดเพลิน แต่ห้วงความคิดยังวิตกกับข้อความของเพื่อนเขมราชที่ส่งมาเมื่อเที่ยงวัน เธอไม่อยากก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว แต่ระหว่างเขมราชกับผู้หญิงคนนั้นที่บอกกว่าคลิปดังว่อนแบบนั้น หากสอดใส่....แล้วโรคที่ตามมาหล่ะ โบตั๋นชักไม่แน่ใจในตัวของเขมราชขึ้นมาแล้วจริงๆ หากติดโรคทางเพศสัมพันธ์เป็นทอดๆ แล้วหนูใบหม่อนตกไปเป็นภาระของผู้เป็นยายแบบนั้นนะหรือ....และลูกเธอต้องกินนมจากเต้าอีกด้วย Hrrrrrrr! “ฮัลโหลครับคุณแม่?” “ครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ รักคุณพ่อคุณแม่นะครับ!” จู่ๆเสียงมือถือของคนข้างๆก็ดังขึ้นมา ทำให้โบตั๋นหลุดจากภวังค์ความคิดแล้วชำเลืองมองเจ้านายหนุ่มเล็กน้อย เขมราชเอ่ยตอบปลายสายไป
ตอนที่23 โมโหหิวเด็กทารกตัวอ้วนกลมในอ้อมแขนแกร่งสงบนิ่งลงไม่ร้องเลยสักแอะ หนังตาที่ปิดแหล่ไม่ปิดแหล่จ้องมองคนอุ้มอย่างไม่ละสายตา และแล้วหนูใบหม่อนก็เข้าสู่ห้วงนิทราของคนแปลกหน้าอย่างเขมราชโดยง่าย ราวกับดีดนิ้ว ตัดภาพมาที่แม่ของยัยหนู...“เห็นไหมว่าลูกเธอหลับแล้ว!?” ใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นมาจ้องมองแม่ลูกอ่อนที่นั่งเงียบ หน้าตึงอย่างเห็นได้ชัด “ค่ะ!” โบตั๋นไม่ได้เมินเขาและเธอจัดเบาะนอนให้ลูกสาวเสร็จเรียบร้อยแล้ว วันนี้หนูใบหม่อนโดนแย้งที่นอนไปโดยปริยาย โดยเธอจัดให้หมูอ้วนนอนข้างเตียงที่ต่ำลงไป ดีที่เบาะนอนแสนน่ารักที่มันค่อนข้างทันสมัย นุ่มนิ่ม ราคาแพงนั้นทำให้หมูอ้วนไม่ต้องนอนเหมื่อยจนตื่นตลอดทั้งคืน โบตั๋นคิดแบบนั้นเพราะรู้ราคาของเบาะนี่ดี กี่หมื่นนี่แหล่ะ....“วางลงเลยค่ะ แต่ค่อยๆนะคะ”“เตียงเธอเล็กเกินไปนะ!” เขมราชอุ้มเด็กน้อยลงเบาะนุ่มนิ่มอย่างเบามือที่สุดเท่าที่จะทำได้ แก้มกลมๆของเด็กน้อยที่เปื้อนคลาบน้ำลายสีใสเป็นภาพที่สะกดสายตาของคนที่ได้มอง นึกอยากจะหอมสักฟอดอย่างไม่นึกรังเกียจ ทั้งที่เขาไม่ชอบเด็กแต่กับหนูใบหม่อน ทั้งแม่และลูก น่าเอ็นดูมากเหลือเกิน นึกเจ็บใจที่โบตั๋นไปเป็
ตอนที่24 คุณเขมเช็คชื่อ3ทุ่มเช้าจรดเย็น ประธานหนุ่มแห่งวงการอสังหาฯใช้เวลาอยู่ที่บริษัทอนันตรากรุ๊ปจนหมดวัน ความเหนื่อยล้ากระบอกตาทำให้เปลือกตาหนักอึ้งในขณะที่เอนหลัง นอนพักสายตาแหงนหน้ามองเพดานภายในใจว้าวุ่นไม่เป็นอันมีสมาธิและต้องการเหล้าเข้มๆมากจริงๆงานธุรกิจราบรื่นไม่มีอะไรต้องน่าเป็นห่วง กลับกันนั้นภายในหัวของเขามีแต่หน้าโบตั๋นลอยมาเขาเบื่อเธอเสียจริงที่ขัดใจไปสะทุกอย่าง ทั้งที่คิดว่าเธอน่าจะคุยสนุก คุยกันรู้เรื่อง คุยถูกคอแล้วแท้ๆแต่เธอดื้อมากเกินไป…ร่างหนาดีดตัวลุกขึ้นยืนแล้วสาวเท้าไวๆออกจากห้องทำงาน“บอสคะ มีเมลล์กระทันหันและสำคัญที่บอสต้องอ่านภายในวันนี้ เดี๋ยวดิฉันจะส่งไปเดี๋ยวนี้เลยนะคะ!” ก่อนที่เขาจะเดินพ้นออกไป เลขาสาวก็เอ่ยท้วงขึ้นมาอย่างกล้าๆกลัวๆแต่เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็ไม่ดุอยู่แล้ว เพราะเป็นเรื่องสำคัญก็ต้องรายงาน นั่นก็ถูกแล้ว“อืม!”เขมราชเพียงพยักใบหน้ารับแล้วเดินออกไปในทันทีประจวบเหมาะกับเวลาเลิกงานของพนักงานที่อยู่ด้านนอกเช่นกัน ผู้คนที่เดินขวักไขว่เมื่อเห็นประธานหนุ่ม ก็ต่างเดินหลีกหนีเขา ให้เป็นเส้นทางโล่งสำหรับเขมราชคนดุคนเจ้าระเบียบ กันอย่างอัตโนมัต
ตอนที่25 ไม่ได้ตั้งใจนะ nc+เขมราชยืนกัดฟันกรอดข่มอารมณ์เดือดดาล เขาอุตส่าห์มาตรงเวลา อันที่จริงก็เลยเวลาไปไม่กี่นาทีเอง แน่นอนว่าเมาและเก็บทรงไม่อยู่ แต่ดูนาฬิกาไม่หยุดแถมตอนนี้ยังปวดหลัง ยุงก็กัดอีกต่างหาก ทำไมโบตั๋นถึงได้ใจร้ายขนาดนี้กัน อย่าให้ต้องใช้ไม้ตายเลยนะ แต่เห็นทีแม่สาวใช้คนนี้ชักเหิมเกริมไม่สนสโลแกนประจำตัวของเขาอีกแล้วร่างหนายืนจ้องเธอกับลูกน้อยในอ้อมแขนสลับกัน “ลูกเธอจะเป็นไข้เลือดออกเอานะโบตั๋น!!” เสียงทุ้มเอ่ยปนสะอึก นิ้วชี้ไปที่เด็กตัวกลมในอ้อมแขนของเธอที่นอนมองคนเป็นแม่ตาแป๋ว เด็กนี่ก็นอนดึกไม่เป็นใจเลยสักนิด เขมราชบ่นอุบในใจ“ชั่งลูกโบตั๋นเถอะค่ะ!”ไหง๋เป็นงั้นไป เขมราชเอามือเกากระโหลกงงไปทีหนึ่ง ด้วยความเมาจึงเผยนิสัยขี้เล่นบางอย่างออกมา“ทำไมพูดแบบนั้นหล่ะ?” คนเมาไม่เข้าใจ เธอเป็นแม่ที่รักลูก ไหง๋มายอมให้ลูกทนยุงกัด ดูแววตาใสแป๋วนั่นสิน่าสงสารจับใจ“ก็เพราะคุณทำให้เขาต้องโดนยุงกัด แล้วจะให้โบตั๋นทำยังไงได้คะ โบตั๋นไม่ต้องการให้คุณมานอนที่นี่เพราะมันไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกสบาย ถึงคุณเขมนอนไปก็จะพลานให้คุณโมโหหนูใบหม่อนแบบเมื่อเช้าอยู่ดี!!!!”โบตั๋นทำตัวเหมือน
ตอนที่26 หน้าลูกเธอ"ไม่หล่ะ ถ้ามีเมียฉันคงแอบมาจิ้มเธออีกอยู่ดี สู้เอาเธอคนเดียวดีกว่า ไม่ต้องรู้สึกผิด!"คำพูดจากเขมราชยังคงดังก้องในหู มันก็ถูกต้องแล้วสำหรับข้อเสนอที่เขาต้องการเพียงแค่ตัวของเธอ เพื่อสนองตัณหาให้กับตัวเขาเอง แต่ทำไมยิ่งนานไป กลับยิ่งสร้างความเจ็บปวดให้กับโบตั๋นมากขึ้นทุกวัน...แต่จะให้ทำอย่างไรได้ เธอทำได้แค่นอนถ่างขาใต้ร่างของเขมราชไปในทุกคืน แลกกับจำนวนเงินที่มากขึ้นเข้าบัญชีในทุกๆเดือน โบตั๋นคิดว่าหากนานไป สักวันเธอก็อาจจะมีเงินสร้างบ้านหลังเล็กๆได้เข้าสักวันวันนั้นคงหลุดพ้นจากคนไม่มีหัวใจอย่างเขมราช...เรื่องลับๆระหว่างเธอกับเจ้านายหนุ่มดำเนินผ่านไปจวบจนกระทั่งสามเดือน...............@สามเดือนผ่านไป"แอ้!!!"เสียงอ้อแอ้จากเด็กตัวกลมอายุได้ครึ่งปีที่ยิ่งนานวันเด็กน้อยนั้นก็มีหน้าตาที่เปลี่ยนไป โตขึ้นไม่พอ แต่ใบหน้าละม้ายคล้ายกับผู้เป็นพ่อ มันชัดขึ้นทุกวันจนโบตั๋นนึกหวาดกลัวขึ้นมาว่าจะมีคนมาจับสังเกตลูกเธอเอาได้คุณหญิงขจีพักนี้ยิ่งไม่ไปไหน เด็กอ้วนของโบตั๋นมักจะได้ไปอยู่ที่ห้องรับแขกกับคุณหญิงคุณท่าน สร้างเสียงหัวเราะให้กับคนวัยเกษียณทั้งสองจนรักใคร่หนูใบหม่อน
ตอนที่27 ลูกต้องมีพ่อเมื่อพร้อม“ฉันระแคะระคายให้กับความสัมพันธ์ของเธอสองคนมาตั้งแต่ลูกเธอเกิดมาได้ไม่กี่วันแล้วแหล่ะ หน้าลูกเธอเหมือนตาเขมราวกับแกะ!”“แต่ที่ฉันไม่แสดงความรับผิดชอบในฐานะย่าเพราะตอนนั้นตาเขมก็กำลังจะขอหนูน้ำหวานแต่งงาน!”“ฉันจึงตามน้ำเธอไปก่อน แล้วอะไรที่เป็นเครื่องยืนยันว่าเธอกับตาเขมมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน ก็ตอนที่เธอท้องแก่ใกล้คลอด คงจำไม่ได้ว่าฉันประกาศให้ทุกคนตามหาแหวนเพชรที่ทำหาย!”“จนได้ไปย้อนดูกล้องวงจรปิด เธอหายเข้าไปในห้องนอนของตาเขมทั้งคืน”“หน้าตาของยัยหนูและภาพจากกล้องวงจรปิด มันชัดเจนขนาดนี้”“โบตั๋นขอโทษค่ะคุณท่าน ที่เผลอตัวเผลอใจ และที่สำคัญปล่อยให้หนูใบหม่อนเกิดมาท่ามกลางความผิดพลาดแบบนี้”“โบตั๋นขอโทษจริงๆค่ะ”“จะขอโทษทำไม เพราะเธอไม่ได้ผิดเลยโบตั๋น”“ตาเขมไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม?”“ค่ะคุณท่าน!”“ตอนนี้ตาเขมก็ไม่มีใคร ทำไมถึงไม่บอกเขาไปหล่ะ”“โบตั๋นว่าความผิดพลาดในครั้งนี้สมควรเปลี่ยนแปลงชีวิตของโบตั๋นเพียงคนเดียวค่ะ!”“คุณท่านลองนึกภาพว่าถ้าหากคุณเขมรู้ว่าหนูใบหม่อนเป็นลูก เขาจะทำหน้ายังไง แล้วเขาจะยังรักเด็กอย่างที่บอกหรือเปล่า!”“ภาพในหัวของโบตั๋นม
ตอนที่30 ปวดไปหมดเช้าวันใหม่ที่อากาศแสนจะร่มรื่นเย็นสบาย ผล็อยให้กายใจต้องการพักผ่อนบนเตียงหนานุ่มขนาดคิงไซส์ ภายในห้องที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ทว่าคนทำงานนั้นไม่สามารถทำได้ในสิ่งที่ใจต้องการ ร่างหนาในชุดทะมัดทะแมงกางเกงยีนส์สีกากี เสื้อโปโลสีดำ สวมรองเท้าผ้าใบ เสื้อผ้าบนร่างกายของชายหนุ่มล้วนเป็นแบรนด์เนมด้วยกันทั้งนั้น ยกเว้นเสียแต่ว่าหมวกนิรภัยสีขาวสะอาดตาที่เขมราชสวมอยู่ สิ่งนี้จะบ่งบอกได้ว่าเขาเป็นวิศวกร หรือไม่ก็ผู้บริหารระดับสูง สองขายาวก้าวเข้ามาดูงานที่ไซต์งานก่อสร้างในเขตปริมณฑล ที่แห่งนี้คือบ้านจัดสรร จำนวนยูนิต เพียง164 ยูนิต ราคาเริ่มต้นที่ 3.8 ล้านบาทเป็นอีกโครงการหนึ่งที่อนันตรากรุ๊ปดูแลและอีกหลายโครงการ แต่เห็นทีว่าวันนี้เขมราชจะยุ่งทั้งวัน เพราะที่นี่เกิดปัญหาขึ้นมา เขาจึงต้องมาด้วยตนเองเนื่องจากมีการประสานงานกันไม่ดีพอ ซึ่งปัญหานี้จะเจอบ่อยมากและมีผลกระทบพอสมควร ส่งผลให้งานล่าช้า แถมต้องกลับไปแก้ที่ต้นเหตุ อย่างที่ไม่ใช่เรื่องที่ควรต้องมาเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ร่างหนายืนอยู่เป็นจุดสนใจให้กับเหล่าช่างแผนกก่อสร้างและทุกๆคนทั้งหมด โดยมีเคนเลขาคนสนิทยืนประ
ตอนที่29 ของของฉัน“ฉันเห็นว่าหมอเป็นผู้ชาย ถ้ามันสนใจเธอขึ้นมาก็แย้งเธอไปจากฉันนะสิ!” เพียงประโยคนี้ประโยคเดียวก็มีอิทธิพลเข้ามาถ่าโถมหัวใจดวงน้อยได้มากขนาดที่โบตั๋นนั้นคิดหนักเพราะคำว่า ‘ตัดใจ’ มันเริ่มยากขึ้นมาเรื่อยๆ“คุณนั่งดีๆหน่อยได้ไหมคะ!”เมื่อไม่สามารถห้ามให้เข้ามาได้ เขมราชจึงนั่งหน้าสลอนไขว่ห้างกระดิกเท้าอยู่ใกล้ๆ ท่าทางของเขาราวกับกุ้ยในคลาบชายชุดสูทก็ไม่ปานตาคมดุลอบมองหมอหน้าหล่อสลับกันกับโบตั๋นอย่างไม่เมื่อยลูกกะตาเลยสักนิดด้วยความที่เป็นโรงพยาบาลเอกชน ความเป็นส่วนตัวก็มาเป็นอันดับหนึ่ง ส่วนวัคซีนในวันนี้ก็ดีที่สุด ราคาแพงเพราะอิมพอร์ตจากอเมริกา ไร้ซึ่งการต่อคิวนาน แค่มีเงินทุกอย่างก็เป็นอันจบเมื่อเขาไม่ได้ฟังตามที่บอก โบตั๋นเองก็ลำบากใจ หล่อนยืนมองคุณหมอสลับกับเขาอยู่สักพักเช่นกันคุณหมอกำลังทิ่มเข็มฉีดยาลงบนแขนอ้วนๆของหนูใบหม่อน ด้วยมีพยาบาลอีกคนคอยช่วยอย่างกล่อมให้หนูน้อยอยู่หมัด ด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวลและความเป็นมืออาชีพของพยาบาลสาว ทำเอาคนรอบข้างแทบอ้าปากหาวไปตามๆกันกับหนูใบหม่อนจึ้กกก!“แอ้ๆ!!!! แอ้!!”“แอ้ๆ!!”ตาแป๋วแหววละจากของเล่นของพยาบาลสาวแถมมืออ้วนๆยัง
ตอนที่28 อาการหวงของ“ไหนเธอบอกว่าครั้งนั้นมันจะมาเป็นครั้งสุดท้าย แล้วทำไมมันถึงมายืนหน้าสะหรอนอยู่หน้าบ้านฉัน!?”แววตาแห่งความผิดหวังฉายออกมาโดยที่เขาไม่รู้ตัวและเจ็บใจขึ้นมาจริงๆ เขาไม่ชอบให้ใครมายุ่งของๆเขารวมทั้งโบตั๋นที่เป็นคู่นอนคนล่าสุดอีกด้วย แทบคลั่งและโมโหจนฟิวขาดเพราะอาการหวงของกำเริบ“อะไรของคุณคะ!!!! โบตั๋นไม่ได้จะไปกับรถแท็กซี่คันไหนทั้งนั้น....และถึงใครจะมา โบตั๋นก็ไม่ได้นัดและรู้ว่าเขาจะมา”ให้ยืนกรานนั่งยันนอนยัน คนเดือดปุดๆก็แทบจะไม่ฟังอยู่แล้ว แต่ก็ยังจะมาถามเธอแบบหาเรื่องไม่หยุด“ยังจะแก้ตัวอีกเหรอ?”เธอไม่ยอมอธิบายขยายความอะไรมากกว่านี้ จนเขาคิดเป็นอื่นไปไม่ได้แล้ว“น้าแช่ม รถมารอนานแล้วนะรีบไปสิ เอ๊ะแต่ว่าน้าแวะถามโบตั๋นมันด้วยหล่ะ ว่าจะไปด้วยกันทีเดียวเลยหรือเปล่า!”เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายอีกฝั่งที่น่าจะเป็นเสียงขององุ่น แต่ก็ทำให้ทั้งสองได้ยินชัดเจนทุกคำ เขมราชหน้าจ๋อยในทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น“ก็เธอไม่บอกฉัน”ดวงตาคมดุฉายแวววับเป็นประกาย ราวกับโล่งอก ก่อนจะหลุบตามองต่ำอย่างเหนียมอาย เสียงทุ้มคล้ายหวานละมุนผ่อนลงราวกับคนละคนเมื่อครู่ ราวกับเป็นคนแก่น่าเอ็นดูค
ตอนที่27 ลูกต้องมีพ่อเมื่อพร้อม“ฉันระแคะระคายให้กับความสัมพันธ์ของเธอสองคนมาตั้งแต่ลูกเธอเกิดมาได้ไม่กี่วันแล้วแหล่ะ หน้าลูกเธอเหมือนตาเขมราวกับแกะ!”“แต่ที่ฉันไม่แสดงความรับผิดชอบในฐานะย่าเพราะตอนนั้นตาเขมก็กำลังจะขอหนูน้ำหวานแต่งงาน!”“ฉันจึงตามน้ำเธอไปก่อน แล้วอะไรที่เป็นเครื่องยืนยันว่าเธอกับตาเขมมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน ก็ตอนที่เธอท้องแก่ใกล้คลอด คงจำไม่ได้ว่าฉันประกาศให้ทุกคนตามหาแหวนเพชรที่ทำหาย!”“จนได้ไปย้อนดูกล้องวงจรปิด เธอหายเข้าไปในห้องนอนของตาเขมทั้งคืน”“หน้าตาของยัยหนูและภาพจากกล้องวงจรปิด มันชัดเจนขนาดนี้”“โบตั๋นขอโทษค่ะคุณท่าน ที่เผลอตัวเผลอใจ และที่สำคัญปล่อยให้หนูใบหม่อนเกิดมาท่ามกลางความผิดพลาดแบบนี้”“โบตั๋นขอโทษจริงๆค่ะ”“จะขอโทษทำไม เพราะเธอไม่ได้ผิดเลยโบตั๋น”“ตาเขมไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม?”“ค่ะคุณท่าน!”“ตอนนี้ตาเขมก็ไม่มีใคร ทำไมถึงไม่บอกเขาไปหล่ะ”“โบตั๋นว่าความผิดพลาดในครั้งนี้สมควรเปลี่ยนแปลงชีวิตของโบตั๋นเพียงคนเดียวค่ะ!”“คุณท่านลองนึกภาพว่าถ้าหากคุณเขมรู้ว่าหนูใบหม่อนเป็นลูก เขาจะทำหน้ายังไง แล้วเขาจะยังรักเด็กอย่างที่บอกหรือเปล่า!”“ภาพในหัวของโบตั๋นม
ตอนที่26 หน้าลูกเธอ"ไม่หล่ะ ถ้ามีเมียฉันคงแอบมาจิ้มเธออีกอยู่ดี สู้เอาเธอคนเดียวดีกว่า ไม่ต้องรู้สึกผิด!"คำพูดจากเขมราชยังคงดังก้องในหู มันก็ถูกต้องแล้วสำหรับข้อเสนอที่เขาต้องการเพียงแค่ตัวของเธอ เพื่อสนองตัณหาให้กับตัวเขาเอง แต่ทำไมยิ่งนานไป กลับยิ่งสร้างความเจ็บปวดให้กับโบตั๋นมากขึ้นทุกวัน...แต่จะให้ทำอย่างไรได้ เธอทำได้แค่นอนถ่างขาใต้ร่างของเขมราชไปในทุกคืน แลกกับจำนวนเงินที่มากขึ้นเข้าบัญชีในทุกๆเดือน โบตั๋นคิดว่าหากนานไป สักวันเธอก็อาจจะมีเงินสร้างบ้านหลังเล็กๆได้เข้าสักวันวันนั้นคงหลุดพ้นจากคนไม่มีหัวใจอย่างเขมราช...เรื่องลับๆระหว่างเธอกับเจ้านายหนุ่มดำเนินผ่านไปจวบจนกระทั่งสามเดือน...............@สามเดือนผ่านไป"แอ้!!!"เสียงอ้อแอ้จากเด็กตัวกลมอายุได้ครึ่งปีที่ยิ่งนานวันเด็กน้อยนั้นก็มีหน้าตาที่เปลี่ยนไป โตขึ้นไม่พอ แต่ใบหน้าละม้ายคล้ายกับผู้เป็นพ่อ มันชัดขึ้นทุกวันจนโบตั๋นนึกหวาดกลัวขึ้นมาว่าจะมีคนมาจับสังเกตลูกเธอเอาได้คุณหญิงขจีพักนี้ยิ่งไม่ไปไหน เด็กอ้วนของโบตั๋นมักจะได้ไปอยู่ที่ห้องรับแขกกับคุณหญิงคุณท่าน สร้างเสียงหัวเราะให้กับคนวัยเกษียณทั้งสองจนรักใคร่หนูใบหม่อน
ตอนที่25 ไม่ได้ตั้งใจนะ nc+เขมราชยืนกัดฟันกรอดข่มอารมณ์เดือดดาล เขาอุตส่าห์มาตรงเวลา อันที่จริงก็เลยเวลาไปไม่กี่นาทีเอง แน่นอนว่าเมาและเก็บทรงไม่อยู่ แต่ดูนาฬิกาไม่หยุดแถมตอนนี้ยังปวดหลัง ยุงก็กัดอีกต่างหาก ทำไมโบตั๋นถึงได้ใจร้ายขนาดนี้กัน อย่าให้ต้องใช้ไม้ตายเลยนะ แต่เห็นทีแม่สาวใช้คนนี้ชักเหิมเกริมไม่สนสโลแกนประจำตัวของเขาอีกแล้วร่างหนายืนจ้องเธอกับลูกน้อยในอ้อมแขนสลับกัน “ลูกเธอจะเป็นไข้เลือดออกเอานะโบตั๋น!!” เสียงทุ้มเอ่ยปนสะอึก นิ้วชี้ไปที่เด็กตัวกลมในอ้อมแขนของเธอที่นอนมองคนเป็นแม่ตาแป๋ว เด็กนี่ก็นอนดึกไม่เป็นใจเลยสักนิด เขมราชบ่นอุบในใจ“ชั่งลูกโบตั๋นเถอะค่ะ!”ไหง๋เป็นงั้นไป เขมราชเอามือเกากระโหลกงงไปทีหนึ่ง ด้วยความเมาจึงเผยนิสัยขี้เล่นบางอย่างออกมา“ทำไมพูดแบบนั้นหล่ะ?” คนเมาไม่เข้าใจ เธอเป็นแม่ที่รักลูก ไหง๋มายอมให้ลูกทนยุงกัด ดูแววตาใสแป๋วนั่นสิน่าสงสารจับใจ“ก็เพราะคุณทำให้เขาต้องโดนยุงกัด แล้วจะให้โบตั๋นทำยังไงได้คะ โบตั๋นไม่ต้องการให้คุณมานอนที่นี่เพราะมันไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกสบาย ถึงคุณเขมนอนไปก็จะพลานให้คุณโมโหหนูใบหม่อนแบบเมื่อเช้าอยู่ดี!!!!”โบตั๋นทำตัวเหมือน
ตอนที่24 คุณเขมเช็คชื่อ3ทุ่มเช้าจรดเย็น ประธานหนุ่มแห่งวงการอสังหาฯใช้เวลาอยู่ที่บริษัทอนันตรากรุ๊ปจนหมดวัน ความเหนื่อยล้ากระบอกตาทำให้เปลือกตาหนักอึ้งในขณะที่เอนหลัง นอนพักสายตาแหงนหน้ามองเพดานภายในใจว้าวุ่นไม่เป็นอันมีสมาธิและต้องการเหล้าเข้มๆมากจริงๆงานธุรกิจราบรื่นไม่มีอะไรต้องน่าเป็นห่วง กลับกันนั้นภายในหัวของเขามีแต่หน้าโบตั๋นลอยมาเขาเบื่อเธอเสียจริงที่ขัดใจไปสะทุกอย่าง ทั้งที่คิดว่าเธอน่าจะคุยสนุก คุยกันรู้เรื่อง คุยถูกคอแล้วแท้ๆแต่เธอดื้อมากเกินไป…ร่างหนาดีดตัวลุกขึ้นยืนแล้วสาวเท้าไวๆออกจากห้องทำงาน“บอสคะ มีเมลล์กระทันหันและสำคัญที่บอสต้องอ่านภายในวันนี้ เดี๋ยวดิฉันจะส่งไปเดี๋ยวนี้เลยนะคะ!” ก่อนที่เขาจะเดินพ้นออกไป เลขาสาวก็เอ่ยท้วงขึ้นมาอย่างกล้าๆกลัวๆแต่เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็ไม่ดุอยู่แล้ว เพราะเป็นเรื่องสำคัญก็ต้องรายงาน นั่นก็ถูกแล้ว“อืม!”เขมราชเพียงพยักใบหน้ารับแล้วเดินออกไปในทันทีประจวบเหมาะกับเวลาเลิกงานของพนักงานที่อยู่ด้านนอกเช่นกัน ผู้คนที่เดินขวักไขว่เมื่อเห็นประธานหนุ่ม ก็ต่างเดินหลีกหนีเขา ให้เป็นเส้นทางโล่งสำหรับเขมราชคนดุคนเจ้าระเบียบ กันอย่างอัตโนมัต
ตอนที่23 โมโหหิวเด็กทารกตัวอ้วนกลมในอ้อมแขนแกร่งสงบนิ่งลงไม่ร้องเลยสักแอะ หนังตาที่ปิดแหล่ไม่ปิดแหล่จ้องมองคนอุ้มอย่างไม่ละสายตา และแล้วหนูใบหม่อนก็เข้าสู่ห้วงนิทราของคนแปลกหน้าอย่างเขมราชโดยง่าย ราวกับดีดนิ้ว ตัดภาพมาที่แม่ของยัยหนู...“เห็นไหมว่าลูกเธอหลับแล้ว!?” ใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นมาจ้องมองแม่ลูกอ่อนที่นั่งเงียบ หน้าตึงอย่างเห็นได้ชัด “ค่ะ!” โบตั๋นไม่ได้เมินเขาและเธอจัดเบาะนอนให้ลูกสาวเสร็จเรียบร้อยแล้ว วันนี้หนูใบหม่อนโดนแย้งที่นอนไปโดยปริยาย โดยเธอจัดให้หมูอ้วนนอนข้างเตียงที่ต่ำลงไป ดีที่เบาะนอนแสนน่ารักที่มันค่อนข้างทันสมัย นุ่มนิ่ม ราคาแพงนั้นทำให้หมูอ้วนไม่ต้องนอนเหมื่อยจนตื่นตลอดทั้งคืน โบตั๋นคิดแบบนั้นเพราะรู้ราคาของเบาะนี่ดี กี่หมื่นนี่แหล่ะ....“วางลงเลยค่ะ แต่ค่อยๆนะคะ”“เตียงเธอเล็กเกินไปนะ!” เขมราชอุ้มเด็กน้อยลงเบาะนุ่มนิ่มอย่างเบามือที่สุดเท่าที่จะทำได้ แก้มกลมๆของเด็กน้อยที่เปื้อนคลาบน้ำลายสีใสเป็นภาพที่สะกดสายตาของคนที่ได้มอง นึกอยากจะหอมสักฟอดอย่างไม่นึกรังเกียจ ทั้งที่เขาไม่ชอบเด็กแต่กับหนูใบหม่อน ทั้งแม่และลูก น่าเอ็นดูมากเหลือเกิน นึกเจ็บใจที่โบตั๋นไปเป็
ตอนที่22 พลังหื่น แสงสุดท้ายกำลังลาลับขอบฟ้า ระบายแสงสีส้มลงมาอาบผืนโลก ส่งผลให้ตกกระทบกับร่างเล็ก ผ่านทางกระจกรถข้างกายของนักธุรกิจหนุ่มที่พ่วงมาด้วยพลขับรถ เส้นทางขากลับเข้าไปยังบ้านอนันต์ธการณ์ เราใช้เวลาที่ห้างหรูนานพอสมควร รับประทานอาหารกลางวัน ซื้อของเล่น ของใช้ รถเข็นเด็ก เสื้อผ้าเด็ก ลามไปจนถึงมารดาของโบตั๋น โบตั๋นนั่งเงียบกุมมือวางไว้บนหน้าตักตนเอง สายตาทอดมองไปยังดวงตะวันที่กำลังลับขอบฟ้าด้วยความเพลิดเพลิน แต่ห้วงความคิดยังวิตกกับข้อความของเพื่อนเขมราชที่ส่งมาเมื่อเที่ยงวัน เธอไม่อยากก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว แต่ระหว่างเขมราชกับผู้หญิงคนนั้นที่บอกกว่าคลิปดังว่อนแบบนั้น หากสอดใส่....แล้วโรคที่ตามมาหล่ะ โบตั๋นชักไม่แน่ใจในตัวของเขมราชขึ้นมาแล้วจริงๆ หากติดโรคทางเพศสัมพันธ์เป็นทอดๆ แล้วหนูใบหม่อนตกไปเป็นภาระของผู้เป็นยายแบบนั้นนะหรือ....และลูกเธอต้องกินนมจากเต้าอีกด้วย Hrrrrrrr! “ฮัลโหลครับคุณแม่?” “ครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ รักคุณพ่อคุณแม่นะครับ!” จู่ๆเสียงมือถือของคนข้างๆก็ดังขึ้นมา ทำให้โบตั๋นหลุดจากภวังค์ความคิดแล้วชำเลืองมองเจ้านายหนุ่มเล็กน้อย เขมราชเอ่ยตอบปลายสายไป