ตอนที่20 ของแซ่บหัวใจเต้นอย่างแข็งแรงเมื่ออะดรีนาลีนสูบฉีดเนื่องจากผ่านกิจกรรมอันเร่าร้อนมายาวนานนับชั่วโมงหรืออาจจะมากกว่านั้นเขมราชกินอิ่มย่อยได้ไม่นานก็เล่นงานแม่สาวใช้จอมโกหกสะน่วม โบตั๋นคิดว่าถ้าเธอใช้ปากและมือนั้นก็กลัวว่าจะเหมื่อยเป็นตะคริวไปสะก่อน ไม่ก็คอหอยพังกันไปข้างจึงสารภาพว่าไม่ได้เป็นวันนั้นของเดือน....ใบหน้าหวานละมุนไร้เครื่องสำอางค์เข้ามาเติมแต่งซบแผงอกกว้างเจ้านายหนุ่มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย หัวใจไม่อาจหยุดเต้นรัวได้เลยจริงๆ ทั้งที่เธอพยายามไม่คิดและตัดใจ แต่ราวกับโชคชะตากลั่นแกล้งให้เขมราชมาข้องเกี่ยวกับเธอในพันธะทุเรจๆนี้จะให้เธอตัดใจได้อย่างไร....ในเมื่อตอนนี้ใกล้เขามากขนาดนี้“ฉันเหนื่อยมากในวันนี้ แต่ถ้าเธอจะเอาอีกรอบฉันก็ไม่ขัดหรอกนะ!”โบตั๋นเเหงนมองใบหน้าหล่อเหลาที่เปลือกตายังคงปิดลง และเธอคิดว่าเขาหลับไปแล้วสะอีก“ถ้าโบตั๋นฟาดคุณได้ โบตั๋นจะทำค่ะ ใครเขาจะเอาอีกคะ” ใบหน้าสวยฉีกยิ้มเห็นฟันขาวครบ แก้มนุ่มมีรอยบุ๋มชั่งน่ารักน่าเอ็นดู เขมราชหรี่ตามองลงมาเพียงตาเดียว แขนแกร่งกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นแล้วตั้งใจว่าจะเข้าสู่ห้วงนิทราจริงๆแล้ว“รู้สึกว่าเธอจะลามปามน
ตอนที่21 เขมราชเปลี่ยนไปช่วงสายของวันที่พระอาทิตย์ใกล้เคลื่อนตัวขึ้นมาอยู่เหนือศรีษะ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขมราชคนขี้ร้อนถอดใจให้กับสภาพแวดล้อม บรรยากาศที่ไม่คุ้นเคยร่างหนานั่งซับทิชชู่ลงบนกรอบหน้าหล่อ อดทนรออย่างอดกลั้นอารมณ์กับคิวที่ยาวพอสมควรของร้านอาหารอีสานแห่งนี้ เดิมทีเขมราชเคยไปทานที่อื่นซึ่งอดีตแฟนสาวเป็นคนเปิดโลกทัศน์ให้กับเขา ไม่ได้อยากจะพาโบตั๋นมานักหรอกเพราะส่งผลให้ห้วงหัวใจคนึงหาอดีตคนรักขึ้นมาทว่า....เขมราชก็รู้สึกอยากจะตอบแทนในความน่ารักของโบตั๋นที่หอบอาหารมาให้เขาเมื่อคืนนี้โดยนึกขึ้นได้ว่าคุณหญิงขจีเคยบอกเอาไว้ว่าโบตั๋นชอบทานอาหารรสจัด ส้มตำ ไก่ย่าง อะไรทำนองนี้“น้ำค่ะคุณเขม!”แก้วน้ำเย็นๆถูกเคลื่อนตัวมาหยุดอยู่ตรงหน้าคนตัวโตอีกเป็นครั้งที่สอง เขมราชดื่มในทันที ดวงตาคมมองคนตัวเล็กที่อยู่ในชุดน่ารักไม่เข้ากับร้านอาหารที่พามาก็คิ้วขมวดให้กับตัวเอง“ฉันว่าครั้งหน้าเราควรนัดกันก่อนจะดีกว่านะ!!”ส่วนเขมราชก็อยู่ในชุดสบายๆ เสื้อโปโลสีขาวกางเกงขาสั้นสีกรม อาจจะดูธรรมดาๆแต่เชื่อเถอะว่านาฬิกาก็เท่ากับราคาตึก “โบตั๋นก็ว่าอย่างนั้นแหล่ะค่ะ” ใบหน้าหวานละมุนยิ้มเจื่อน แล้วมองกร
ตอนที่22 พลังหื่น แสงสุดท้ายกำลังลาลับขอบฟ้า ระบายแสงสีส้มลงมาอาบผืนโลก ส่งผลให้ตกกระทบกับร่างเล็ก ผ่านทางกระจกรถข้างกายของนักธุรกิจหนุ่มที่พ่วงมาด้วยพลขับรถ เส้นทางขากลับเข้าไปยังบ้านอนันต์ธการณ์ เราใช้เวลาที่ห้างหรูนานพอสมควร รับประทานอาหารกลางวัน ซื้อของเล่น ของใช้ รถเข็นเด็ก เสื้อผ้าเด็ก ลามไปจนถึงมารดาของโบตั๋น โบตั๋นนั่งเงียบกุมมือวางไว้บนหน้าตักตนเอง สายตาทอดมองไปยังดวงตะวันที่กำลังลับขอบฟ้าด้วยความเพลิดเพลิน แต่ห้วงความคิดยังวิตกกับข้อความของเพื่อนเขมราชที่ส่งมาเมื่อเที่ยงวัน เธอไม่อยากก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว แต่ระหว่างเขมราชกับผู้หญิงคนนั้นที่บอกกว่าคลิปดังว่อนแบบนั้น หากสอดใส่....แล้วโรคที่ตามมาหล่ะ โบตั๋นชักไม่แน่ใจในตัวของเขมราชขึ้นมาแล้วจริงๆ หากติดโรคทางเพศสัมพันธ์เป็นทอดๆ แล้วหนูใบหม่อนตกไปเป็นภาระของผู้เป็นยายแบบนั้นนะหรือ....และลูกเธอต้องกินนมจากเต้าอีกด้วย Hrrrrrrr! “ฮัลโหลครับคุณแม่?” “ครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ รักคุณพ่อคุณแม่นะครับ!” จู่ๆเสียงมือถือของคนข้างๆก็ดังขึ้นมา ทำให้โบตั๋นหลุดจากภวังค์ความคิดแล้วชำเลืองมองเจ้านายหนุ่มเล็กน้อย เขมราชเอ่ยตอบปลายสายไป
ตอนที่23 โมโหหิวเด็กทารกตัวอ้วนกลมในอ้อมแขนแกร่งสงบนิ่งลงไม่ร้องเลยสักแอะ หนังตาที่ปิดแหล่ไม่ปิดแหล่จ้องมองคนอุ้มอย่างไม่ละสายตา และแล้วหนูใบหม่อนก็เข้าสู่ห้วงนิทราของคนแปลกหน้าอย่างเขมราชโดยง่าย ราวกับดีดนิ้ว ตัดภาพมาที่แม่ของยัยหนู...“เห็นไหมว่าลูกเธอหลับแล้ว!?” ใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นมาจ้องมองแม่ลูกอ่อนที่นั่งเงียบ หน้าตึงอย่างเห็นได้ชัด “ค่ะ!” โบตั๋นไม่ได้เมินเขาและเธอจัดเบาะนอนให้ลูกสาวเสร็จเรียบร้อยแล้ว วันนี้หนูใบหม่อนโดนแย้งที่นอนไปโดยปริยาย โดยเธอจัดให้หมูอ้วนนอนข้างเตียงที่ต่ำลงไป ดีที่เบาะนอนแสนน่ารักที่มันค่อนข้างทันสมัย นุ่มนิ่ม ราคาแพงนั้นทำให้หมูอ้วนไม่ต้องนอนเหมื่อยจนตื่นตลอดทั้งคืน โบตั๋นคิดแบบนั้นเพราะรู้ราคาของเบาะนี่ดี กี่หมื่นนี่แหล่ะ....“วางลงเลยค่ะ แต่ค่อยๆนะคะ”“เตียงเธอเล็กเกินไปนะ!” เขมราชอุ้มเด็กน้อยลงเบาะนุ่มนิ่มอย่างเบามือที่สุดเท่าที่จะทำได้ แก้มกลมๆของเด็กน้อยที่เปื้อนคลาบน้ำลายสีใสเป็นภาพที่สะกดสายตาของคนที่ได้มอง นึกอยากจะหอมสักฟอดอย่างไม่นึกรังเกียจ ทั้งที่เขาไม่ชอบเด็กแต่กับหนูใบหม่อน ทั้งแม่และลูก น่าเอ็นดูมากเหลือเกิน นึกเจ็บใจที่โบตั๋นไปเป็
ตอนที่24 คุณเขมเช็คชื่อ3ทุ่มเช้าจรดเย็น ประธานหนุ่มแห่งวงการอสังหาฯใช้เวลาอยู่ที่บริษัทอนันตรากรุ๊ปจนหมดวัน ความเหนื่อยล้ากระบอกตาทำให้เปลือกตาหนักอึ้งในขณะที่เอนหลัง นอนพักสายตาแหงนหน้ามองเพดานภายในใจว้าวุ่นไม่เป็นอันมีสมาธิและต้องการเหล้าเข้มๆมากจริงๆงานธุรกิจราบรื่นไม่มีอะไรต้องน่าเป็นห่วง กลับกันนั้นภายในหัวของเขามีแต่หน้าโบตั๋นลอยมาเขาเบื่อเธอเสียจริงที่ขัดใจไปสะทุกอย่าง ทั้งที่คิดว่าเธอน่าจะคุยสนุก คุยกันรู้เรื่อง คุยถูกคอแล้วแท้ๆแต่เธอดื้อมากเกินไป…ร่างหนาดีดตัวลุกขึ้นยืนแล้วสาวเท้าไวๆออกจากห้องทำงาน“บอสคะ มีเมลล์กระทันหันและสำคัญที่บอสต้องอ่านภายในวันนี้ เดี๋ยวดิฉันจะส่งไปเดี๋ยวนี้เลยนะคะ!” ก่อนที่เขาจะเดินพ้นออกไป เลขาสาวก็เอ่ยท้วงขึ้นมาอย่างกล้าๆกลัวๆแต่เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็ไม่ดุอยู่แล้ว เพราะเป็นเรื่องสำคัญก็ต้องรายงาน นั่นก็ถูกแล้ว“อืม!”เขมราชเพียงพยักใบหน้ารับแล้วเดินออกไปในทันทีประจวบเหมาะกับเวลาเลิกงานของพนักงานที่อยู่ด้านนอกเช่นกัน ผู้คนที่เดินขวักไขว่เมื่อเห็นประธานหนุ่ม ก็ต่างเดินหลีกหนีเขา ให้เป็นเส้นทางโล่งสำหรับเขมราชคนดุคนเจ้าระเบียบ กันอย่างอัตโนมัต
ตอนที่25 ไม่ได้ตั้งใจนะ nc+เขมราชยืนกัดฟันกรอดข่มอารมณ์เดือดดาล เขาอุตส่าห์มาตรงเวลา อันที่จริงก็เลยเวลาไปไม่กี่นาทีเอง แน่นอนว่าเมาและเก็บทรงไม่อยู่ แต่ดูนาฬิกาไม่หยุดแถมตอนนี้ยังปวดหลัง ยุงก็กัดอีกต่างหาก ทำไมโบตั๋นถึงได้ใจร้ายขนาดนี้กัน อย่าให้ต้องใช้ไม้ตายเลยนะ แต่เห็นทีแม่สาวใช้คนนี้ชักเหิมเกริมไม่สนสโลแกนประจำตัวของเขาอีกแล้วร่างหนายืนจ้องเธอกับลูกน้อยในอ้อมแขนสลับกัน “ลูกเธอจะเป็นไข้เลือดออกเอานะโบตั๋น!!” เสียงทุ้มเอ่ยปนสะอึก นิ้วชี้ไปที่เด็กตัวกลมในอ้อมแขนของเธอที่นอนมองคนเป็นแม่ตาแป๋ว เด็กนี่ก็นอนดึกไม่เป็นใจเลยสักนิด เขมราชบ่นอุบในใจ“ชั่งลูกโบตั๋นเถอะค่ะ!”ไหง๋เป็นงั้นไป เขมราชเอามือเกากระโหลกงงไปทีหนึ่ง ด้วยความเมาจึงเผยนิสัยขี้เล่นบางอย่างออกมา“ทำไมพูดแบบนั้นหล่ะ?” คนเมาไม่เข้าใจ เธอเป็นแม่ที่รักลูก ไหง๋มายอมให้ลูกทนยุงกัด ดูแววตาใสแป๋วนั่นสิน่าสงสารจับใจ“ก็เพราะคุณทำให้เขาต้องโดนยุงกัด แล้วจะให้โบตั๋นทำยังไงได้คะ โบตั๋นไม่ต้องการให้คุณมานอนที่นี่เพราะมันไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกสบาย ถึงคุณเขมนอนไปก็จะพลานให้คุณโมโหหนูใบหม่อนแบบเมื่อเช้าอยู่ดี!!!!”โบตั๋นทำตัวเหมือน
ตอนที่26 หน้าลูกเธอ"ไม่หล่ะ ถ้ามีเมียฉันคงแอบมาจิ้มเธออีกอยู่ดี สู้เอาเธอคนเดียวดีกว่า ไม่ต้องรู้สึกผิด!"คำพูดจากเขมราชยังคงดังก้องในหู มันก็ถูกต้องแล้วสำหรับข้อเสนอที่เขาต้องการเพียงแค่ตัวของเธอ เพื่อสนองตัณหาให้กับตัวเขาเอง แต่ทำไมยิ่งนานไป กลับยิ่งสร้างความเจ็บปวดให้กับโบตั๋นมากขึ้นทุกวัน...แต่จะให้ทำอย่างไรได้ เธอทำได้แค่นอนถ่างขาใต้ร่างของเขมราชไปในทุกคืน แลกกับจำนวนเงินที่มากขึ้นเข้าบัญชีในทุกๆเดือน โบตั๋นคิดว่าหากนานไป สักวันเธอก็อาจจะมีเงินสร้างบ้านหลังเล็กๆได้เข้าสักวันวันนั้นคงหลุดพ้นจากคนไม่มีหัวใจอย่างเขมราช...เรื่องลับๆระหว่างเธอกับเจ้านายหนุ่มดำเนินผ่านไปจวบจนกระทั่งสามเดือน...............@สามเดือนผ่านไป"แอ้!!!"เสียงอ้อแอ้จากเด็กตัวกลมอายุได้ครึ่งปีที่ยิ่งนานวันเด็กน้อยนั้นก็มีหน้าตาที่เปลี่ยนไป โตขึ้นไม่พอ แต่ใบหน้าละม้ายคล้ายกับผู้เป็นพ่อ มันชัดขึ้นทุกวันจนโบตั๋นนึกหวาดกลัวขึ้นมาว่าจะมีคนมาจับสังเกตลูกเธอเอาได้คุณหญิงขจีพักนี้ยิ่งไม่ไปไหน เด็กอ้วนของโบตั๋นมักจะได้ไปอยู่ที่ห้องรับแขกกับคุณหญิงคุณท่าน สร้างเสียงหัวเราะให้กับคนวัยเกษียณทั้งสองจนรักใคร่หนูใบหม่อน
ตอนที่27 ลูกต้องมีพ่อเมื่อพร้อม“ฉันระแคะระคายให้กับความสัมพันธ์ของเธอสองคนมาตั้งแต่ลูกเธอเกิดมาได้ไม่กี่วันแล้วแหล่ะ หน้าลูกเธอเหมือนตาเขมราวกับแกะ!”“แต่ที่ฉันไม่แสดงความรับผิดชอบในฐานะย่าเพราะตอนนั้นตาเขมก็กำลังจะขอหนูน้ำหวานแต่งงาน!”“ฉันจึงตามน้ำเธอไปก่อน แล้วอะไรที่เป็นเครื่องยืนยันว่าเธอกับตาเขมมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน ก็ตอนที่เธอท้องแก่ใกล้คลอด คงจำไม่ได้ว่าฉันประกาศให้ทุกคนตามหาแหวนเพชรที่ทำหาย!”“จนได้ไปย้อนดูกล้องวงจรปิด เธอหายเข้าไปในห้องนอนของตาเขมทั้งคืน”“หน้าตาของยัยหนูและภาพจากกล้องวงจรปิด มันชัดเจนขนาดนี้”“โบตั๋นขอโทษค่ะคุณท่าน ที่เผลอตัวเผลอใจ และที่สำคัญปล่อยให้หนูใบหม่อนเกิดมาท่ามกลางความผิดพลาดแบบนี้”“โบตั๋นขอโทษจริงๆค่ะ”“จะขอโทษทำไม เพราะเธอไม่ได้ผิดเลยโบตั๋น”“ตาเขมไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม?”“ค่ะคุณท่าน!”“ตอนนี้ตาเขมก็ไม่มีใคร ทำไมถึงไม่บอกเขาไปหล่ะ”“โบตั๋นว่าความผิดพลาดในครั้งนี้สมควรเปลี่ยนแปลงชีวิตของโบตั๋นเพียงคนเดียวค่ะ!”“คุณท่านลองนึกภาพว่าถ้าหากคุณเขมรู้ว่าหนูใบหม่อนเป็นลูก เขาจะทำหน้ายังไง แล้วเขาจะยังรักเด็กอย่างที่บอกหรือเปล่า!”“ภาพในหัวของโบตั๋นม
ตอนที่63 จบตอนพิเศษหมูน้อยขุนเขาหน้าตาละม้ายคล้ายผู้เป็นแม่มากกว่าพ่อเป็นหนุ่มนักยิ้มอารมณ์ดีที่คุณย่าหวงเป็นพิเศษ เวลานี้กำลังถูกจับใส่คาร์ซีท หนูใบหม่อนก็เช่นกัน วันนี้เป็นวันที่เขมราชนัดกับเพื่อนแฮงเอ้าท์แต่เปลี่ยนนัดครั้งนี้เป็นพบปะพูดคุยเรื่องครอบครัว เรื่องการเลี้ยงลูก ร่างหนาเข้ามานั่งเป็นพลขับรถให้กับภรรยาสุดที่รัก ดวงตาที่แข็งกร้าวดุดันแบบเมื่อก่อนนั้นไม่หลงเหลืออยู่เลย ตั้งแต่มีลูกๆสมหวังเรื่องความรักเขมราชเปลี่ยนไปจนกลับไปเป็นคนเดิมไม่ได้อีกแล้วชายหนุ่มชำเลืองมองร่างผอมเพรียวยังสวยเปร่งปลั่งไม่เสื่อมคลายของเมียแล้วยกยิ้มชื่นชมแม่คุณที่ลูกสองก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน กลับกันเธอยังดูสวยขึ้นเป็นกอง“บางทีคุณก็ทำเกินไปนะคะ” น้ำเสียงตั้งแง่มีเล่ห์นัยดังขึ้นหลังจากที่รถหรูเคลื่อนตัวออกจากบ้านอนันต์ธการณ์ไปได้ไม่นาน“หือ!??”“ทำเกินไปจริงๆ เรื่องที่อยู่ดีๆก็ทำให้อดีตสาวใช้คนหนึ่งมีชีวิตที่น่าอิจฉาแบบนี้ อยู่ดีๆคุณเขมก็ยกสมบัติให้โบตั๋นกับลูกๆ” ในตอนแรกสามีก็หน้าซีดเป็นไก่ต้ม แต่พอรู้ว่าภรรยาคนสวยแกล้งชมเขาในความเป็นสามีที่ดีเกินเบอร์ ชายหนุ่มจึงยกยิ้มแบบที่หัวใจอิ่มเอมไปหมดแล้
ตอนที่62 พิเศษ“อื้อ!!!” เสียงครางดังระงมบวกกับเสียงเนื้อแนบเนื้อเป็นจังหวะเชื่องช้าเนิบนาบ นุ่มนวลและตราตรึงใจทุกช่วงขณะ เขมราชสอดใส่แก่นกายใหญ่ยักษ์จากทางด้านหลังของเมียตัวน้อยในท่านอนช้อนหลังกัน ปั๊ก ปั๊ก!!!!ปั๊กก!!!ปั๊กกก!!!จมูกโด่งกดลงตรงซอกคอขาวชั่งหอมหวานและสมดั่งใจหวังเสียที ตลอดการรอคอยนั้นทรมานเหลือเกิน วันนี้เป็นวันสุดแสนจะพิเศษเลยก็ว่าได้“อื้อ~คุณเขมทำไมมันดีขนาดนี้คะ อื้อ!!”ปั๊ก!!!ปั๊กก!!“รู้อย่างนี้ใจอ่อนตั้งนานแล้ว~” เสียงหวานๆครางไม่หยุด แถมแต่ละถ้อยคำนั้นทำเอาเขมราชใจชื้นนึกอยากจะหอมเมียวันละร้อยหน ที่บทจะใจอ่อนก็น่ารักเสียจนหลงหัวปักหัวปลำแล้ว“หึ!! ก่อนหน้านี้คิดถึงฉันละสิที่รัก!?” มือสากลูบคลึงเต้าอาบอิ่มไปอย่างมันมือ เอวสอบก็ทำงานได้ดี พร้อมฉีดเข้าไปในตัวของเจ้าหล่อนอยู่เต็มประดา เพราะทุกจังหวะมันเสียวส่วนปลายหัวเห็ดเหลือเกินจนต้องกัดกรามเอาไว้แน่น หากเปิดไฟคงได้เห็นกรอบหน้าขึ้นเป็นสันกรามแน่“ที่สุดค่ะ โบตั๋นรักคุณนะคะ”ฟอดดดดด!“ฉันก็รักเธอคนดีของฉัน”ปั๊ก!! ปั๊ก!!!!“แรงๆเลยค่ะผัวขาของหนู~” ใกล้ถึงฝั่งฝันเข้ามาทุกที โบตั๋นจิกเล็บลงบนเตียงนอน ขบเม้มริม
ตอนที่61 Happy Ending“เมียจ๋าท้องจริงๆใช่ไหมจ๊ะ!?” ร่างหนาเดินตามต้อยๆเป็นลูกติด มือปลาหมึกคว้าเอาเอวคอดกิ่วที่ตอนนี้เริ่มกลมนูนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เป็นเครื่องยืนยันว่ามีอะไรอยู่ในท้องของเมีย ไม่ไขมันเพราะอ้วนก็ต้องท้องนั้นแหล่ะ ใครมันจะเล่นละครได้แนบเนียนขนาดนั้นกัน โบตั๋นเจ้าเล่ห์ไม่เบาจริงๆใบหน้าหล่อเหลายิ้มกรุ้มกริ่ม ใจเต้นรัวแรงแทบหลุดออกมาเต้นข้างนอกเสื้อ ตวัดสายตามองลูกสาวที่กำลังพ่วงตำแหน่งเป็นพี่ใบหม่อนเสียแล้ว เวลานี้มันชั่งมีความสุขล้นเกินคำบรรยายใด“ฉันแค่หลอกพี่คมให้ยอมใจอ่อนก็เท่านั้น ปล่อยได้แล้วค่ะแล้วอย่าพูดจาเลี่ยนๆเรียกฉันแบบนี้อีกนะคะ!!!”แต่เอ๊ะ....โบตั๋นเคยบอกว่าฝังยาคุมทำไมถึงท้องหล่ะ เขมราชเริ่มฉุกคิดไปพร้อมกับอาการฝันสลายลงในพริบตาขึ้นมา สีหน้าไม่สู้ดีของชายหนุ่มทำให้คุณแม่ยังสาวลอบกระตุกยิ้ม แน่นอนว่าอีกคนไม่ทันได้เห็นสะหรอก เธอตั้งใจจะแกล้งและปั่นประสาทคนปากดีให้หัวหมุน ใจจริงตอนแรกกะจะไม่บอกใครอีกนาน รอถึงวันที่เขมราชทำให้เชื่อได้อย่างสนิทใจเสียก่อนแต่พลั้งปากบอกไปตอนเหตุการณ์ฉุลมุนที่อันตรายแบบนั้นก็นับว่าดีแล้วและการฝังเข็มยาคุมอะไรนั่นที่เคยบอกเขม
ตอนที่60 ตลอดไปได้ไหมคนสำนึกผิดสารภาพรักแถมเล่าเหตุการณ์ที่ตราตรึงใจให้ฟัง ก็ตอนที่เขมราชไม่พอใจเอะอะก็เรียกไปพบในพักนั้นเอง ใบหน้าหวานละมุนระบายยิ้มกว้างออกมา ทุกคำพูดที่ออกมาจากปากของเขมราชล้วนน่าฟังด้วยกันทั้งนั้น พลิกหน้ามือเป็นหลังมือราวกับคนละคนเลยจริงๆ“แล้วเธอหล่ะ ไม่หลงรักฉันบ้างเลยหรือไง?” เขมราชตั้งคำถามกลับแล้วกระพริบตาปริบๆใส่เมีย“ฉันเคยหลอกตัวเองว่าคุณอาจจะเห็นใจฉันกับลูกบ้าง เผลอรู้สึกดีนะคะ แต่คุณรุนแรงกับฉันจนมากเกินไป ฉันเกลียดคนไม่มีเหตุผลยึดอารมณ์เป็นที่ตั้งแบบคุณที่สุด”“ฉันเกลียดคุณที่บอกว่าฉันหน้าเงิน ตอนนี้ฉันโอนเงินคืนคุณท่านไปแล้วนะคะและต่อให้คุณเอาเงินมากองตรงหน้าฉันอีก ฉันก็ไม่เอาแม้แต่แดงเดียว” ว่าอย่างเหลืออดเพราะเกลียดจริงเกลียดแรง แต่ก็รักแรงไม่ต่างกัน“ฉันเกลียดที่คุณเอาแต่ใจ เอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของโลก ฉับเบื่อขี้หน้าคุณที่สุด”“คุณรักใครก็รักแรงเกลียดแรง จนฉันกลัวไปหมดแล้ว”“แต่ตอนนี้ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นแล้ว เธอยังไม่เชื่อฉันอีกเหรอ?” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยเเผ่วเบา สายตาหวานเยิ้มเปลี่ยนเป็นละหดละเหี่ยใจในทันที“ตลอดไปไหมคะ คุณจะเป็นแบบนี้ตลอดไปหรือเปล
ตอนที่59 เจ้าเหมียวออดอ้อนบนฟูกนอนภายในคอกกั้นของลูกน้อยมีร่างบึกบึนของเขมราชนอนขดตัวอยู่ สองคนกำลังนอนกอดกัน เด็กน้อยนอนหนุนแขนพ่อ ตากลมใสจดจ้องตัวการ์ตูนในหนังสือนิทานเล่มโปรด โบตั๋นอยากจะถอนคำพูดที่คิดในใจว่า’เพื่อลูกเธอทำได้ทุกอย่าง’ เพราะเรื่องที่ยอมเขมราชให้มาก้าวก่ายพื้นที่ส่วนตัวเธอไม่ต้องการแบบนี้เลยแต่เด็กอ้วนเปล่งเสียงลั่นบ้านเมื่อได้ยินเสียงของพ่อที่หน้าประตู แต่คนเป็นแม่ไม่ยอมให้พบ เวลานี้หมูอ้วนก็สมดั่งใจหวังได้คนเล่านิทานคนใหม่ไม่สนใจแม่อีกต่อไปแล้ว นึกน้อยเนื้อต่ำใจและฉุนให้กับลูกสาวตัวน้อยเหลือเกิน แต่โบตั๋นก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย ทำได้เพียงข่มตานอนในที่สุดไม่มีบทสนทนาใดๆอีกเลย เปลือกตาของเด็กน้อยหนักอึ้งไปเป็นที่เรียบร้อยเมื่อเขมราชชะโงกหน้าดูเขาเองก็ได้นอนกอดลูกสมใจจึงมีความสุขล้นในตอนนี้ ใบหน้าหล่อเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เมื่อมีสัญญาณที่ดีขึ้นมาในทุกวัน วันใดวันหนึ่งต้องมีสักวันที่โบตั๋นคงให้อภัยอย่างสนิทใจ……….เช้าวันใหม่เป็นวันพักผ่อนของหญิงแกร่งอย่างโบตั๋น เขมราชเองก็ใช้เวลาอยู่กับลูกเมียเต็มที่ไม่ต่างกัน ร่างอรชรนอนซบลูกสาวดูทีวีไปอย่างสบายใจ แอร์ธรรมชาติกำลังทำ
ตอนที่58 เธอมาได้ทันเวลาพอดีเขมราชนั่งกุมขมับในทันทีหลังปลายสายกดวาง ร่างกายไม่พร้อมอย่างไรก็เห็นจะต้องฝืนเพื่อลูกและเมีย ตลอดการงอนง้อเมียทำให้เขามีภาวะเครียดสะสมอย่างรู้ตัวดีว่าร่างกายแทบรับไม่ไหวแล้วจริงๆแต่สิ่งที่ได้รับรู้จากคนสนิทที่เขาว่าจ้างให้คอยสังเกตการณ์ คอยดูแลเมียและลูกอยู่ห่างๆนั้น สายรายงานมาว่ามีชายฉกรรจ์มาด้อมๆมองๆเข้าไปในบ้านของเธอตั้งแต่เขาไม่อยู่เพียงสองคืนยังคงต้องใช้ความคิดไม่วู่วามจนเกินไป เพราะไม่อย่างนั้นตัวเขาเองที่จะซวยเพราะไม่มีหลักฐานจับมันคาหนังคาเขา เวลานี้ความรู้สึกปนเปไปหมด ทั้งคิดถึง ทั้งเป็นห่วง ………“อ้าวคุณเขม กลับมาไวจังเลยนะคะ”“สวัสดีครับคุณเเม่ แล้วหนูใบหม่อนหล่ะครับ?” แม่ยายรับไหว้พร้อมกับส่งยิ้มให้ ชี้นิ้วไปที่บ้านหลังข้างๆ เห็นแบบนี้แล้วยิ่งพลานให้เขมราชหน้าถอดสีขึ้นมาเลยจริงๆ“....” ร่างหนาสาวเท้าเข้าไปอุ้มลูกกลับมาในทันทีอย่างที่ไม่ทำให้กระต่ายตื่นตูม เพราะโชคดีหน่อยที่คนอุ้มหมูอ้วนคือป้าของเมียเขา หน้าบ้านไม่มีรถกระบะของสองผัวเมียนั่นก็แปลว่ามันไม่ได้อยู่ที่นี่ในเวลานี้ จึงทำให้โล่งใจอยู่บ้างแต่นั่นก็เป็นเพียงเศษเสี้ยว เพราะมันจะกลับ
ตอนที่57 รูปในกระเป๋าสตางค์ร่างบอบบางของคุณแม่ยังสาวเดินหอบผ้านวมผืนโตมาให้คนที่นอนขดหนาวสั่นอยู่หน้าทีวี โบตั๋นตระหนักถึงความเป็นจริงว่าที่นี่คือจุดสูงสุดของประเทศไทยจึงซื้อผ้านวมไว้หลายผืน อากาศจะหนาวจัดในช่วงเดือนใดและช่วงนี้ก็เข้าหน้าหนาวเป็นที่เรียบร้อยแล้วและถึงยังไม่เข้าหน้าหนาว ก็ยังมีความเยือกเย็นบริเวณซอกภูเขาและพื้นที่สูงบนเนินเขาฟุ่บบบบ!มือเล็กรูดซิปมุ้งสปริงแล้วห่มผ้าให้คนที่นอนขดอยู่อย่างไม่ได้ตั้งใจมากนัก“อื้อ!!” เสียงทุ้มครวญครางในลำคอ เปิดเปลือกตาขึ้นมามองหน้าเธอและลุกขึ้นมานั่งส่งยิ้มหวานๆให้ ย้ำว่าทุกเวลาจริงๆ เหมือนคนเมากาวอะไรทำนองนั้น“ผ้าห่มค่ะ ข้างนอกอากาศหนาวมากจริงๆ แต่ฉันว่าผืนนี้ก็หนักและอุ่นน่าจะพอดีค่ะ” บริเวณห้องรับแขกไม่อบอุ่นเท่ากับในห้องนอนจึงทำให้เขมราชนอนขดอยู่แบบนี้นั่นเอง“ไม่ ไม่พอดีหรอก” ส่งสายตาอาวรณ์หาไปยังร่างเล็ก“พอดีค่ะ หรือถ้ายังไงฉันจะไปเอามาให้อีกก็ได้นะคะ” เสนอทางเลือกให้กับคนดื้อแบบเขา เขาจะเอาห้ากี่ผืนเธอก็จะหามาให้ ขอแค่นอนตรงนี้ไม่ต้องมาก้าวก่ายพื้นที่ส่วนตัวของเธอกับลูกจนมากเกินไปก็พอความเสียใจในแต่ละครั้งย่อมมีเกาะป้องกันให
ตอนที่56 ไม่ใช่ลุงสักหน่อยกลิ่นกาแฟหอมกรุ่นในช่วงเวลาฟ้ามืดมิดเป็นเวลาตีสี่นั่นเอง เขมราชบริการตนเองในช่วงเช้าของวันเพราะได้สอบถามแม่ยายแล้วว่าเมียตัวน้อยจะตื่นและเตรียมตัวไปขายข้าวแกงในเวลาใดร่างหนาอยู่ในชุดทะมัดทะแมงพร้อมลุยเป็นพ่อค้าเหมือนกันกับเมียตัวน้อย ทนเห็นเธอลำบากไม่ได้และเธอก็ดื้อไม่ยอมท่าเดียว แบบนี้แล้วก็คงต้องช่วยเธอในแบบที่เธอต้องการ ไม่ใช่กำลังทรัพย์หรืออื่นใด แต่เป็นเรี่ยวแรงกายและความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่เขมราชพร้อมเปลี่ยนแปลงตนเองได้ทุกเมื่อ ขอแค่ทำให้โบตั๋นได้เห็นถึงความพยายามและความจริงใจจากเขาและเราทั้งสามคนใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกวัน ก็เพียงพอแล้วจริงๆท่านอดิศรและคุณหญิง รวมทั้งเลขาคนสนิททั้งสองต่างรวมตัวกันช่วยงานให้กับเขมราชอยู่ทางนั้น เพื่อปฏิบัติการง้อของเขมราชจะได้สำเร็จพาลูกและเมียกลับบ้านไปให้ได้ ทุกคนจึงพร้อมใจช่วยเหลืออย่างไม่เกี่ยงงอนมีบ้างที่เขมราชต้องเดินทางไปประชุมครั้งใหญ่ด้วยตนเอง โครงการบ้านหรูและเพนส์เฮ้าท์ที่อยู่ในมือก็ยากที่จะวาง เขาจึงบินกลับกรุงเทพฯเพียงสองวันต่อสัปดาห์เท่านั้นถ้ามากกว่านี้คงไม่ได้ เพราะทนคิดถึงลูกสาวตัวน้อยไม่ไหวจริงๆ
ตอนที่55 ยอมทุกอย่างแล้ว“บอกว่าอย่ามาเจอกันอีก คุณเขมฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอคะ?”เขมราชจ้องมองในแววตาขุ่นมัวของเจ้าของประโยคไปด้วยหัวใจที่ปวดหนึบไม่คลายเสียที คงต้องจองจำยอมรับชะตากรรมของตนเอง เป็นบททดสอบชีวิตอะไรสักอย่างเพื่อให้โบตั๋นได้เห็นว่าเขารักเธอสุดหัวใจไปแล้ว คนหยิ่งผยองคนนี้ไม่อาจรักใครได้อีกโบตั๋นเข้ามาอยู่ในหัวใจของเขาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวเลยจริงๆ รู้ตัวอีกที ก็ทำความผิด ปากร้ายใส่เธอเสียจนไม่น่าให้อภัย“เธอจะมองว่าฉันเป็นคนหน้าด้านหรืออะไรก็ได้ แต่ฉันขอบอกความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้ให้เธอได้รับรู้ได้ไหมโบตั๋น” ใบหน้าและกระบอกตาของเขมราชร้อนผ่าวไปด้วยความเสียใจที่กำลังสุมลุมเข้ามาตรงอกข้างซ้าย ตอนนี้อาจจะไม่น่าให้อภัย แต่เขาต้องการเพียงโอกาส หวังว่าเธอคงไม่ใจร้ายถึงขนาดนั้น“ฉันรักเธอกับลูกและคิดถึงอยู่ทุกเวลาเลยจริงๆ เธอจะให้ฉันทำอะไรเป็นการไถ่โทษก็ว่ามาสิ”“แต่ขอร้องหล่ะ อย่าไล่ฉันได้ไหมโบตั๋น?”ริมฝีปากหยักได้รูปสั่นผับๆ ร่ำไห้ออกมาจนได้ เธอกับลูกทำให้เจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์เขื่อนแตกไปไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่แล้ว “แค่รักอย่างเดียวมันไม่พอหรอกนะคะคุณเขม” น