All Chapters of สาวใช้จำยอม: Chapter 51 - Chapter 60

ที่เขาว่ากันว่าความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย กลับกันกับเขมราชนั้นตายทั้งเป็นเลยจริงๆ เพราะความจริงที่ได้รับรู้ทั้งหมดเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิต ทั้งเขาเองที่เป็นคนผิดมาตั้งแต่แรกไม่เคยยอมรับฟังใครเลย ทั้งหมดนี้เสมือนบทลงโทษชั้นดีจริงๆแล้วนั้นคนเราไม่ได้ต้องการชีวิตที่สมบูรณ์แบบในแบบที่เราต้องการหรอก แต่ชีวิตที่เราต้องการมากที่สุดนั่นคือ 'ชีวิตที่มีความสุข'เขมราชทุกข์ระทมไม่กล้าคิดสู้หน้าโบตั๋นกับลูกไปสองถึงสามวัน ทว่ามาในวันนี้เขากลับมาสู้และทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เพียงแค่ได้สารภาพบาป ขอโทษเธอและบอกความรูัสึกจริงๆในใจทั้งหมด ที่คนปากแข็งปากดีคนนี้มันได้กระทำผิดลงไปแล้ว หลังจากนั้นจะมีโอกาสสักครั้งคืนกลับมาให้กับเขาหรือไม่นั้นเขาก็จะ....สู้ เพื่อที่จะได้อยู่กับลูกเมีย ตามแบบฉบับคนหน้าด้านคนหนึ่ง เพราะเป้าหมายสูงสุดในตอนนี้ ไม่ใช่อำนาจ เงินทอง แต่เป็น....ชีวิตที่มีความสุขกับลูกเมียต่างหากแต่ถ้านี่เป็นความคิดที่เห็นแก่ตัวของเขาเพียงคนเดียว โบตั๋นไม่ได้ต้องการแล้วนนั้น ก็คงจะปวดใจน่าดูในเวลานั้นซึ่งต้องยอมรับความเจ็บปวดนี้ให้ได้ เพราะเป็นผลของการกระทำของตนเองทั้งนั้น"คุณจะเข้าไปกับพวกผมจริงๆใช่ไห

ตอนที่54 ไม่ได้หายไปไหน“ให้ฉันชดใช้ให้เธอไม่ได้เหรอ?”เมื่อร่างเล็กหลุดจากพันธการเขาเองก็ได้แต่ยืนมองหน้าลูกอยู่ทางด้านหลังของเธอ ในขณะที่เด็กน้อยกำลังนอนซบไหล่มองมาตาแป๋ว เป็นภาพที่ยิ่งมองก็พลานให้ยิ่งปวดใจ“สิ่งเดียวที่สามารถชดใช้ให้ได้ ก็คืออย่ามาเจอกันอีก ฉันไม่อยากเจอคุณอีก ฉันให้อภัยคุณนะคะ แต่เราคงอยู่ร่วมกันไม่ได้”“รีบไปจากที่นี่เถอะนะ โบตั๋นขอร้อง”สิ้นเสียงของโบตั๋นร่างหนาทรุดฮวบลงตรงพื้นดิน ร่างสั่นสะท้านสะอื้นไห้อย่างยอมทุกอย่างให้กับเธอและลูกแล้วจริงๆ กระบอกตาร้อนผ่าว แดงก่ำเสียจนดูเหมือนว่าคนคนนี้ ไม่ใช่เขมราชสองขาเรียวก้าวเดินไร้ซึ่งความเห็นใจ แยแสต่อร่างหนาที่ทรุดกองอยู่ตรงนั้น เรื่องที่มันเกิดขึ้นมาทั้งหมดนี้ เธอเองก็ผิดที่ไม่ยอมบอกความจริงเรื่องลูก แต่จะให้บอกอีกกี่พันครั้งว่าเธอไม่ต้องการที่จะมีพ่อของลูกและสามีอีกต่อไปแล้วเป็นแค่เพียงคนรู้จัก เป็นเพื่อน ก็เพียงพอแล้ว………วันหยุดสุดสัปดาห์ของแม่ค้าขายข้าวแกง สมควรต้องมีวันหยุดเพราะไม่อย่างนั้นก็คงตายกันไปข้าง ก่อนได้ใช้เงินที่หามาได้ รายได้ดีทีเดียวอาชีพแม่ค้าของเธอ ยิ่งขายยิ่งสนุกและภาคภูมิใจร่างเล็กเดินไปหยิบต

ตอนที่56 ไม่ใช่ลุงสักหน่อยกลิ่นกาแฟหอมกรุ่นในช่วงเวลาฟ้ามืดมิดเป็นเวลาตีสี่นั่นเอง เขมราชบริการตนเองในช่วงเช้าของวันเพราะได้สอบถามแม่ยายแล้วว่าเมียตัวน้อยจะตื่นและเตรียมตัวไปขายข้าวแกงในเวลาใดร่างหนาอยู่ในชุดทะมัดทะแมงพร้อมลุยเป็นพ่อค้าเหมือนกันกับเมียตัวน้อย ทนเห็นเธอลำบากไม่ได้และเธอก็ดื้อไม่ยอมท่าเดียว แบบนี้แล้วก็คงต้องช่วยเธอในแบบที่เธอต้องการ ไม่ใช่กำลังทรัพย์หรืออื่นใด แต่เป็นเรี่ยวแรงกายและความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่เขมราชพร้อมเปลี่ยนแปลงตนเองได้ทุกเมื่อ ขอแค่ทำให้โบตั๋นได้เห็นถึงความพยายามและความจริงใจจากเขาและเราทั้งสามคนใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกวัน ก็เพียงพอแล้วจริงๆท่านอดิศรและคุณหญิง รวมทั้งเลขาคนสนิททั้งสองต่างรวมตัวกันช่วยงานให้กับเขมราชอยู่ทางนั้น เพื่อปฏิบัติการง้อของเขมราชจะได้สำเร็จพาลูกและเมียกลับบ้านไปให้ได้ ทุกคนจึงพร้อมใจช่วยเหลืออย่างไม่เกี่ยงงอนมีบ้างที่เขมราชต้องเดินทางไปประชุมครั้งใหญ่ด้วยตนเอง โครงการบ้านหรูและเพนส์เฮ้าท์ที่อยู่ในมือก็ยากที่จะวาง เขาจึงบินกลับกรุงเทพฯเพียงสองวันต่อสัปดาห์เท่านั้นถ้ามากกว่านี้คงไม่ได้ เพราะทนคิดถึงลูกสาวตัวน้อยไม่ไหวจริงๆ

ตอนที่58 เธอมาได้ทันเวลาพอดีเขมราชนั่งกุมขมับในทันทีหลังปลายสายกดวาง ร่างกายไม่พร้อมอย่างไรก็เห็นจะต้องฝืนเพื่อลูกและเมีย ตลอดการงอนง้อเมียทำให้เขามีภาวะเครียดสะสมอย่างรู้ตัวดีว่าร่างกายแทบรับไม่ไหวแล้วจริงๆแต่สิ่งที่ได้รับรู้จากคนสนิทที่เขาว่าจ้างให้คอยสังเกตการณ์ คอยดูแลเมียและลูกอยู่ห่างๆนั้น สายรายงานมาว่ามีชายฉกรรจ์มาด้อมๆมองๆเข้าไปในบ้านของเธอตั้งแต่เขาไม่อยู่เพียงสองคืนยังคงต้องใช้ความคิดไม่วู่วามจนเกินไป เพราะไม่อย่างนั้นตัวเขาเองที่จะซวยเพราะไม่มีหลักฐานจับมันคาหนังคาเขา เวลานี้ความรู้สึกปนเปไปหมด ทั้งคิดถึง ทั้งเป็นห่วง ………“อ้าวคุณเขม กลับมาไวจังเลยนะคะ”“สวัสดีครับคุณเเม่ แล้วหนูใบหม่อนหล่ะครับ?” แม่ยายรับไหว้พร้อมกับส่งยิ้มให้ ชี้นิ้วไปที่บ้านหลังข้างๆ เห็นแบบนี้แล้วยิ่งพลานให้เขมราชหน้าถอดสีขึ้นมาเลยจริงๆ“....” ร่างหนาสาวเท้าเข้าไปอุ้มลูกกลับมาในทันทีอย่างที่ไม่ทำให้กระต่ายตื่นตูม เพราะโชคดีหน่อยที่คนอุ้มหมูอ้วนคือป้าของเมียเขา หน้าบ้านไม่มีรถกระบะของสองผัวเมียนั่นก็แปลว่ามันไม่ได้อยู่ที่นี่ในเวลานี้ จึงทำให้โล่งใจอยู่บ้างแต่นั่นก็เป็นเพียงเศษเสี้ยว เพราะมันจะกลับ

ตอนที่60 ตลอดไปได้ไหมคนสำนึกผิดสารภาพรักแถมเล่าเหตุการณ์ที่ตราตรึงใจให้ฟัง ก็ตอนที่เขมราชไม่พอใจเอะอะก็เรียกไปพบในพักนั้นเอง ใบหน้าหวานละมุนระบายยิ้มกว้างออกมา ทุกคำพูดที่ออกมาจากปากของเขมราชล้วนน่าฟังด้วยกันทั้งนั้น พลิกหน้ามือเป็นหลังมือราวกับคนละคนเลยจริงๆ“แล้วเธอหล่ะ ไม่หลงรักฉันบ้างเลยหรือไง?” เขมราชตั้งคำถามกลับแล้วกระพริบตาปริบๆใส่เมีย“ฉันเคยหลอกตัวเองว่าคุณอาจจะเห็นใจฉันกับลูกบ้าง เผลอรู้สึกดีนะคะ แต่คุณรุนแรงกับฉันจนมากเกินไป ฉันเกลียดคนไม่มีเหตุผลยึดอารมณ์เป็นที่ตั้งแบบคุณที่สุด”“ฉันเกลียดคุณที่บอกว่าฉันหน้าเงิน ตอนนี้ฉันโอนเงินคืนคุณท่านไปแล้วนะคะและต่อให้คุณเอาเงินมากองตรงหน้าฉันอีก ฉันก็ไม่เอาแม้แต่แดงเดียว” ว่าอย่างเหลืออดเพราะเกลียดจริงเกลียดแรง แต่ก็รักแรงไม่ต่างกัน“ฉันเกลียดที่คุณเอาแต่ใจ เอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของโลก ฉับเบื่อขี้หน้าคุณที่สุด”“คุณรักใครก็รักแรงเกลียดแรง จนฉันกลัวไปหมดแล้ว”“แต่ตอนนี้ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นแล้ว เธอยังไม่เชื่อฉันอีกเหรอ?” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยเเผ่วเบา สายตาหวานเยิ้มเปลี่ยนเป็นละหดละเหี่ยใจในทันที“ตลอดไปไหมคะ คุณจะเป็นแบบนี้ตลอดไปหรือเปล